Ζώντας με τον Θάνατο στο Νεπάλ
All images by Yani Clarke

FYI.

This story is over 5 years old.

Ζώντας με τον Θάνατο στο Νεπάλ

Η φωτογράφος Yani Clarke πέρασε ένα μήνα στο Ναό Pashupatinath, όπου περίπου 40 άνθρωποι αποτεφρώνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση.
YC
Κείμενο Yani Clarke

All images by Yani Clarke.

Προσοχή: Ορισμένες από τις φωτογραφίες είναι σκληρές.

Η αυστραλιανή φωτογράφος Yani Clarke, πέρασε ένα μήνα καταγράφοντας τη ζωή και το θάνατο στο νεπαλέζικο Ναό «Pashupatinath» - όπου περίπου 40 άνθρωποι αποτεφρώνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση. Παρά τη συνεχή παρουσία του θανάτου και της θλίψης, ο Ναός είναι κάθε άλλο παρά μελαγχολικός. Οι φωτογραφίες της Clarke απεικονίζουν πιθήκους, εορταστικές εκδηλώσεις και ιερούς άνδρες. Στην ηλικία των 21 όμως, το να έρχεσαι τόσο κοντά στον θάνατο, μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

VICE: Γιατί αποφάσισες να περάσεις αυτό το διάστημα στο Ναό του Pashupatinath;
Yani Clarke: Πέρασα μερικές εβδομάδες στο Pashupatinath πριν από λίγα χρόνια, επειδή βοηθούσα τον μέντορά μου Jack Picone ο οποίος έκανε ένα εργαστήριο στο Κατμαντού. Από τότε δεν μπόρεσα να βγάλω αυτό το μέρος από το μυαλό μου. Μετά την αναχώρησή μου αισθανόμουν μία ενοχή που δεν βρισκόμουν εκεί. Επέστρεψα φέτος, διότι θα ανοίξει ένα ηλεκτρικό κρεματόριο σε λίγους μήνες και τότε, η πρακτική αυτή θα σταματήσει.

Ήταν η πρώτη σου στενή επαφή με το θάνατο – πώς αισθάνθηκες;
Θυμάμαι την πρώτη σορό που αντίκρισα, θυμάμαι τη μυρωδιά της σάρκας, το μυαλό μου σταμάτησε να λειτουγεί. Σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου όμως, δεν με επηρεάζαν όσα έβλεπα, και αυτό το συναίσθημα έγινε φυσιολογικό.

Οι φωτογραφίες σου δεν ασχολούνται μόνο με τον θάνατο. Μπορείς να μου μιλήσεις για τους ιερούς άνδρες που έχεις απαθανατίσει;
Υπάρχουν πολλοί άνδρες στο ναό, οι οποίοι παριστάνουν τους αγίους, και που βρίσκονται εκεί μόνο για να βγάλουν χρήματα και για να αράξουν. Περνούν τις ημέρες τους κάνοντας ηλιοθεραπεία, καπνίζοντας μεγάλες πίπες, και βγάζοντας φωτογραφίες με τους τουρίστες. Έχω σοβαρές επιφυλάξεις για το γεγονός ότι πληρώνονται για να φωτογραφηθούν, διότι η φωτογραφία δεν θεωρώ ότι πρέπει να συμπεριλαμβάνει οικονομική συναλλαγή. Όπως και να έχει είτε είναι άγιοι είτε όχι, είναι πολύ καλά παιδιά, και μερικοί από αυτούς με έκαναν add ακόμη και στο Facebook.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να παίρνουν μέρος σε πολλές από τις συγκεντρώσεις που έχεις φωτογραφίσει. Πώς το αντιμετώπισες αυτό;
Εξαρτάται από τις αντιδράσεις σου. Οι άνδρες συνέχεια σε δοκιμάζουν. Με το που μπήκα στο πλήθος, στο οποίο βρίσκονταν περίπου εκατό άνδρες, ένας από τους γυμνούς ιερούς άνδρες, ήρθε κατά πάνω μου και έβαλε το πέος του στο φακό μου. Το έβγαλα φωτογραφία και γέλασα μαζί με τους υπόλοιπους, και στη συνέχεια κάθισα μαζί τους. Για ώρες με δοκίμαζαν. Συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να με τρομάξουν και μετά από λίγο σταμάτησαν να παρατηρούν την παρουσία μου.

Ποιο τελετουργικό σε επηρέασε περισσότερο;
Η αποτέφρωση ενός Βουδιστή λίγο πριν φύγω. Το σώμα του ήταν τυλιγμένο με πορτοκαλί μετάξι και το είχαν καλύψει με πορτοκαλί κατιφέδες (σ.σ.: είναι ένα φυτό). Στο Βουδισμό η κόρη πρέπει να ανάψει τη φωτιά. Βρισκόμουν λίγα μέτρα μακριά από μία νεαρή κοπέλα, η οποία ήταν στην ηλικία μου και η οποία, έπρεπε να βάλει φωτιά στο σώμα της μητέρας της. Έκλαιγε πολύ. Εκείνη τη στιγμή μια άγνωστη γυναίκα ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε. Παρακολουθήσαμε την καύση μαζί. Κάτι είχε συμβεί στη γυναίκα αυτή, ήταν λες και η σπονδυλική της στήλη εξείχε από το στέρνο της, το σώμα της είχε αρχίσει να αποσυντίθεται κι επειδή στον Βουδισμό καθαρίζουν το σώμα για τέσσερις ημέρες, όταν αφαίρεσαν το μετάξι, ένα από τα τα χέρια της ξεκόλλησε και παραλίγο να πέσει στο έδαφος.

Αυτό ακούγεται συγκλονιστικό. Πιστεύεις ότι αυτές οι εμπειρίες έχουν αλλάξει το πώς βλέπεις το θάνατο;
Όταν δεν αντικρίζεις το θάνατο στην καθημερινή σου ζωή, θεωρείς ότι είναι κάτι έξω από εσένα. Κάτι που συμβαίνει στους άλλους. Οι περισσότεροι από εμάς δεν μιλάμε καν για το συγκεκριμένο θέμα. Με πέτυχες σε περίεργη φάση διότι χθες το βράδυ έμαθα ότι έχασα ένα φίλο σε ένα αυτοκινητικό ατύχημα. Η ζωή είναι τόσο φευγαλέα και είναι διαφορετικό όταν πεθαίνει ένας κοντινός σου άνθρωπος.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Γενικά, το ότι βίωσα τον θάνατο σε τέτοιο βαθμό, με έχει κάνει να αισθάνομαι ευγνωμοσύνη. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αισθάνομαι μια επείγουσα ανάγκη για να κάνω ακριβώς αυτό που θέλω στη ζωή μου, να είμαι ειλικρινής με τους γύρω μου και ανοιχτή σε όλες τις ευκαιρίες που εμφανίζονται και να απομακρυνθώ από τα υλικά πράγματα. Τα πάντα είναι παροδικά και ο θάνατος στην πραγματικότητα δεν είναι κακό πράγμα. Ο τρόπος που τον βλέπουμε εμείς όμως είναι λάθος.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.