Giant Swan: «Εμβολιαστείτε για να Πάμε Ξανά στα Club σαν Άνθρωποι»

Oι Giant Swan έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα δυνατό, underground following στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Το δίδυμο από το Bristol ακροβατεί ανάμεσα στο σήμερα και το αύριο του ήχου.

Techno στοιχεία, dub επιρροές, punk attitude - ό,τι χρειάζεται δηλαδή για να δημιουργηθεί μια εκρηκτική κατάσταση στο dancefloor. Oι φίλοι τους στην Αθήνα θα έχουν την ευκαιρία να τους δουν live το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου στο FAITH Stage του CHAØS Festival. Λίγο πριν προσγειωθούν στην Ελλάδα, ο Robin και ο Harry μίλησαν στο VICE Greece για τη μέχρι στιγμής πορεία τους, την απώλεια, τη ζωή μέσα στα lockdown και φυσικά, για τα επόμενα σχέδια τους.

VICE: Πώς ήταν να μεγαλώνεις σε μια πόλη όπως το Bristol και πώς επηρέασε τον ήχο σας;
Robin: Είχε πολλή πλάκα. Κάναμε skate, πηγαίναμε σε άπειρες συναυλίες και είχαμε τον χώρο να κάνουμε όσα θέλουμε. Η μουσική μας είναι επηρεασμένη από το dub και το Bristol πάντα είχε μια ενεργή roots and sound system κοινότητα, η οποία σίγουρα μας χαρίσει πολλά στοιχεία.
Harry: Είχε όντως πλάκα. Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε εδώ, οπότε σίγουρα έχει επηρεάσει τον ήχο μας, με τόσους τρόπους που, σε πολλές περιπτώσεις, δεν το έχουμε καταλάβει. Πιστεύω ότι ο ήχος μας είναι μια μίξη μεταξύ διάφορων σκηνών, ειδών μουσικής και άλλων στοιχείων. Μας βοήθησε να μπούμε σε μια πιο ανοιχτή κοινότητα δημιουργών στο Bristol. Ποτέ δεν υπήρξε ανταγωνισμός, αλλά η ανάγκη να πάμε τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα, να τα κάνουμε πιο περίεργα και δυνατά.

Πώς θα περιγράφατε την club σκηνή της Βρετανίας και ποιες είναι οι διαφορές με την ευρωπαϊκή;
Harry: Νομίζω ότι η βρετανική club μουσική είναι γαμάτη, αλλά τα venues και η ασφάλεια είναι πολύ αυστηρά στη Βρετανία. Είτε είναι για καλό είτε όχι, σίγουρα τα πράγματα είναι λιγότερο χαλαρά εδώ. Ωστόσο, πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά ευρωπαϊκά clubnights που παίρνουν τους εαυτούς τους πιο σοβαρά από ό,τι θα έπρεπε ως προς τη μουσική πολιτική και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καταλήγουμε ξανά σε πολλές βραδιές που περιστρέφονται (ακόμα) γύρω από λευκούς άνδρες που παίζουν techno. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που μπορούμε να πάρουμε και από τις δύο σκηνές πάντως. Ας πούμε ότι η βρετανική δεν εμπιστεύεται το κοινό και η ευρωπαϊκή τους DJs (γέλια).
Robin: Τελευταία, με την άρση των μέτρων στα clubs, υπάρχει μια άτυπη «κούρσα» επιστροφής στην κανονικότητα και πολλές φορές αυτό είναι κάπως υπερβολικό. Για να είμαι ειλικρινής, κάποιες στιγμές γίνεται αγχωτικό. Ηχητικά τώρα, η μουσική στη Βρετανία έχει περισσότερη ποικιλία, με όχι και τόσο μεγάλη έμφαση στην ξερή techno, κάτι που είναι αναζωογονητικό. Τα club στην Ευρώπη συνήθως μένουν ανοιχτά μέχρι αργά και αυτό βοηθάει στο να κάνεις το «ταξίδι» σου, όπως αναφέρουν πάντα οι Ευρωπαίοι στο dance floor (γέλια).

Ποιο ήταν το feedback που πήρατε από τους fans για το τελευταίο σας EP;
Robin: Νομίζω ότι το πήραν πολύ καλά. Είναι ένα πολύ προσωπικό ΕΡ και η κυκλοφορία του ήταν δύσκολη για εμάς, αλλά με πολλούς τρόπους έφερε και μια κάθαρση. Μπορεί να μην μπορούσαμε να βγούμε και να περιοδεύσουμε, ώστε να το προωθήσουμε, αλλά ο κόσμος είχε πολύ θετική αντίδραση στην ποικιλία των ήχων που βρίσκει κανείς σε κομμάτια όπως το DYFLGOT και το Do Not Be Afraid Of Tenderness.
Harry: Θέλαμε να δείξουμε ένα άλλο κομμάτι των Giant Swan και λάβαμε αρκετά καλά σχόλια για τα πιο μελωδικά και συναισθηματικά μονοπάτια που πήραμε στα νέα tracks. Ήταν ωραίο και για εμάς να κάνουμε αυτή την εξερεύνηση στον ήχο, όμως λαμβάνοντας υπόψη τις καταστάσεις και το πώς δημιουργήθηκε, μπορώ με σιγουριά να σας πω ότι δεν θα ξαναφτιάξουμε κάποια κυκλοφορία έτσι (γέλια).

Ωστόσο, χαίρομαι που το κάναμε και που βγάλαμε την πραγματική κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν εκείνη την περίοδο στις ζωές μας. «Η τέχνη μιμείται τη ζωή».

To Do Not Be Afraid of Tenderness είναι ένας ενδιαφέρον τίτλος. Τι θέλετε να πείτε με αυτόν;
Harry: Να μη φοβάσαι να δεχτείς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι. Από φίλους, οικογένεια ή από την ιδέα κάποιας μεγαλύτερης «δύναμης», είτε αυτή λέγεται θεός είτε η προσωπική αίσθηση της θέλησης. Πολλές φορές προσπαθούμε να λύσουμε προβλήματα με έναν πολύ «σωματικό» τρόπο και για μένα ο τίτλος έχει να κάνει με μια πιο πνευματική και ψυχολογική προσέγγιση στην απώλεια μιας ζωής. Πνευματικά και φυσικά δεν είμαστε στην κορυφή της πυραμίδας, και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. 

Πώς περάσατε τα lockdown; Φοβηθήκατε ότι δεν θα μπορέσετε να κάνετε ποτέ ξανά περιοδείες;
Robin: Και οι δύο προσπαθούσαμε να ξεπεράσουμε κάποιες δυσκολίες σε άλλα κομμάτια της ζωής μας. Δεν σκεφτόμουν ιδιαίτερα τις περιοδείες, αλλά το να παραμείνω υγιής. Επέστρεψα στα εικαστικά ξανά και έπιασα μια δουλειά.
Harry: Έβγαζα τον σκύλο βόλτα, αποτύγχανα στο να γράψω μουσική (και μετά συνειδητοποίησα ότι μπορεί να είναι ένα πολύ μικρό μέρος της ζωής), πέρασα περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου, έκλαψα και έφαγα αρκετά.

Πώς έχει επηρεαστεί η σκηνή του clubbing από την όλη κατάσταση με τον κορονοϊό;
Robin: Πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου με περισσότερη φροντίδα και προσοχή. Κάποιοι ακολουθούν ένα άτυπο μάντρα «χρειάζομαι το clubbing για να επιβιώσω», αλλά θα πρέπει να κοιτάξουν τις προτεραιότητές τους. Αισθάνονται, μάλιστα, ότι τιμωρούνται από τα μέτρα της κυβέρνησης και τους περιορισμούς. Αυτά είναι μαλακίες, κάντε τα εμβόλια για να μπορούμε να πάμε ξανά στα club σαν άνθρωποι.
Harry: Ενσυναίσθηση, θυμός, περισσότερη CGI αισθητική, κοινωνικό άγχος, αδυναμία να δημιουργηθεί ένα line up που να βγάζει προς τα έξω την διαφορετικότητα μεταξύ φύλων, φυλών και ικανότητας. Επίσης, η Loraine James κυκλοφόρησε περίπου 50 κομμάτια και μάλλον όλα είναι φοβερά (γέλια).

Υπάρχουν στιγμές που έχετε ζήσει ως Giant Swan που να σας έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη;
Robin: Πάρα πολλές. Από τις πιο πρόσφατες, θα έλεγα ότι ήταν πολύ ιδιαίτερα όσα ζήσαμε παίζοντας σε διάφορα Βρετανικά φεστιβάλ. Έπειτα από ενάμιση χρόνο σε lockdown, τα πρώτα shows ήταν πολύ συναισθηματικά και παίξαμε σαν να εξαρτιόνταν η ζωή μας από αυτό.
Harry: Προσωπικά, γουστάρω τα shows που κάτι πάει στραβά και πρέπει να αυτοσχεδιάσουμε, τεστάροντας τους εαυτούς μας, τον εξοπλισμό, την υπομονή και πάνω από όλα, τον εγωισμό μας. Τα μικρά shows που έχουν λίγο κόσμο σου δίνουν την αίσθηση της ένωσης με το κοινό.

Τι να περιμένουν οι Αθηναίοι από την εμφάνισή σας στο CHAØS Festival;
Robin: 1.000% περισσότερη διασκέδαση σε σχέση με όποιον άλλο παίξει. Αυτό είναι εγγύηση. Δεν ξέρω ποιος άλλος θα είναι εκεί, αλλά όποιος και να είναι τον λυπάμαι.  
Harry: Τα hits και ένα πολύ cool t-shirt.

Επόμενα σχέδια;
Harry: Γράφουμε νέα κομμάτια, κάτι που μας έχει ενθουσιάσει πολύ.

Τελευταία ερώτηση. Γίνεται να σπάσεις το χέρι σου κάνοντας high-five με έναν φίλο;
Robin: Ναι, πίστεψέ με (γέλια).

Harry: Ναι, αμέ. Επίσης, γνωρίζω κάποιον που έσπασε πλευρά από αγκαλιά. Γι’αυτό, πάντα να πηγαίνεις αργά σε ένα party και να φεύγεις νωρίς. Οι άνθρωποι στο Bristol έχουν πολύ extreme χαιρετισμούς και αποχαιρετισμούς, σε σημείο που μπορεί να σπάσεις κυριολεκτικά, κόκαλα κατά τη διάρκεια μιας χαιρετούρας.  

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Ο Vales Τρυπώνει σε Αμαξοστάσια και Μετρό για να Βάψει Τρένα σε Όλο τον Κόσμο

Όταν Δεν Έχεις Καθόλου Οπτική Φαντασία: 2,6% του Πληθυσμού Δεν Μπορεί να Φανταστεί Εικόνες

Προπονηθήκαμε με τον Buakaw και Μιλήσαμε για τη Ζωή του Μεγαλύτερου Ταϊλανδού Μαχητή

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.