Οι Μυστηριώδεις Κλήσεις SOS που Δύο Αδέρφια Λένε Ότι Κρυφάκουσαν σε Διαστημικές Μεταδόσεις

Εν έτει, 1957 οι Σοβιετικοί μόλις είχαν θέσει σε τροχιά μια αλουμινένια μπάλα που λεγόταν Sputnik 1. Για πολλούς απλούς παρατηρητές αυτό σηματοδότησε μια τρομερή κλιμάκωση του Ψυχρού Πολέμου. Αλλά για δύο αδέρφια στην Ιταλία, με ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το ασύρματο, αποτέλεσε μια συναρπαστική πρόκληση.

Τα αδέρφια λέγονταν Achille και Giovanni Judica-Cordiglia. Και οι δύο ήταν 20άρηδες, ζούσαν στο Τορίνο, στον βορρά, όπου περισσευούμενος πολεμικός εξοπλισμός πουλιόταν με το κιλό. Για πολλά χρόνια αγόραζαν και επιδιόρθωναν χαλασμένους ασύρματους δέκτες όταν ανακοινώθηκε η εκτόξευση του Sputnik, κάνοντάς τους να συντονιστούν και να ακούσουν. Και εκεί, αδύναμος αλλά απαραγνώριστος: Ένας ηλεκτρονικός ήχος από το διάστημα.

«Θεέ μου, ήταν απίστευτο», θυμάται ο Giovanni. «Ήμασταν οι πρώτοι άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη που ακούσαμε το σήμα του Sputnik 1».

Από εκείνη τη στιγμή, ο Achille και ο Giovanni έπαθαν εμμονή. Μέρα νύχτα ασχολούνταν με τον ασύρματο εξοπλισμό και η ταράτσα στο διαμέρισμα των γονιών τους γέμισε αυτοσχέδιες κεραίες. Με κάθε νέα εκτόξευση στο διάστημα τα αδέρφια συντονίζονταν και άκουγαν, πιάνοντας ασύρματες μεταδόσεις από το Sputnik 1, 2 και το Explorer 1 το 1958.

Αλλά στις 28 Νοεμβρίου του 1960, ο Achille και ο Giovanni υπέκλεψαν μια μετάδοση που άλλαξε τα πάντα. Ήταν μια από τις σοβιετικές συχνότητες, αλλά δεν ήταν ανακοίνωση εκτόξευσης. Και αντί για έναν ηλεκτρονικό ήχο, όπως άκουγαν από άλλους δορυφόρους, υπέκλεψαν ένα σήμα SOS σε κώδικα Μορς. Τρεις τελείες, τρεις παύλες, τρεις τελείες και μεταδιδόταν από ένα σκάφος που απ’ ό,τι φαινόταν απομακρυνόταν από τη Γη.

«Πήγαινε πολύ γρήγορα», λέει ο Giovanni, «έτσι απομακρυνόταν από τη Γη σε ταχύτητα διαφυγής. Γι’ αυτό σκεφτήκαμε ότι το σκάφος δεν επέστρεφε στη Γη. Απομακρυνόταν προς το διάστημα».

Σε εκείνη τη φάση, οι Σοβιετικοί είχαν στείλει ένα σκυλί στο διάστημα, αλλά ούτε εκείνοι ούτε οι Αμερικάνοι είχαν καταφέρει να στείλουν άνθρωπο πέρα από τη στρατόσφαιρα. Αλλά ένα σκάφος εξέπεμπε SOS καθώς έφευγε προς το βαθύ διάστημα. Δεν έβγαζε νόημα.

«Ίσως οι Σοβιετικοί να είχαν καταφέρει να θέσουν έναν κοσμοναύτη σε τροχιά, αλλά να τον έχασαν στο διάστημα. Δεν είχαμε αποδείξεις, αλλά ήταν η μόνη θεωρία που έμοιαζε να ταιριάζει. Γιατί ένα άγνωστο σκάφος να εξέπεμπε SOS;».

Για τα αδέρφια, ήταν η πρώτη από μια σειρά μυστηριωδών εκπομπών SOS από το διάστημα. Αργότερα ηχογράφησαν τον χτύπος καρδιάς που μεταδόθηκε ως βιομετρικά δεδομένα και αργότερα μια μυστηριώδη μετάδοση στα ρώσικα, που ζητούσε βοήθεια.

Αυτό το ιδιαίτερα ανατριχιαστικό μήνυμα το υπέκλεψαν στις 17 Μαίου του 1961, χωρίς ένδειξη από πού προερχόταν: «Οι συνθήκες χειροτερεύουν, γιατί δεν απαντάτε; Πηγαίνουμε πιο αργά, ο κόσμος δεν θα μάθει ποτέ για μας».

Μέσα σε όλα αυτά, η Σοβιετική Ένωση ανακοίνωση μόνο μια επιτυχημένη επανδρωμένη αποστολή, αυτή του Yuri Gagarin στις 12 Απριλίου του 1961. Η άλλη απ’ ό,τι φαίνεται επανδρωμένη (και καταστροφική) αποστολή που άκουσαν κατά λάθος τα δύο αδέρφια δεν αναφέρθηκε ποτέ. Για τον Achille και τον Giovanni, αυτό έδειχνε ένα πράγμα: Ότι οι Σοβιετικοί έστελναν ανθρώπους στο διάστημα, τους έχαναν και κάλυπταν τα ατυχήματα.

Είναι μια ιστορία που είναι θέμα συζήτησης από τότε. Πρωτοδιάβασα για τους ισχυρισμούς των αδελφών σε ένα επιφυλακτικό thread στο Quora και αργότερα ανακάλυψα μια διαδικτυακή εκδοχή ενός άρθρου σε ένα Reader's Digest του 1965, που παρουσίαζε την ιστορία σαν αδιαμφισβήτητο γεγονός. Κάποιοι σκεπτικιστές πιστεύουν ότι τα αδέλφια κατασκεύασαν τις ηχογραφήσεις, ενώ άλλοι λένε ότι οι ισχυρισμοί τους είναι πιστευτοί και επικαλούνται τη μακρά ιστορία της Ρωσίας στις συγκαλύψεις.

Όπως και να ‘χει, όταν διάβασα γι’ αυτή την υπόθεση, μου κίνησε τόσο την περιέργεια που αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτή. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρουν να καλέσω τον Giovanni Judica-Cordiglia και να τον ρωτήσω ευθέως. Έτσι τον βρήκαμε στο Τορίνο όπου ζει μέχρι σήμερα. Ο μεγαλύτερος από τα δύο αδέλφια, ο Achille, πέθανε πριν από μερικά χρόνια, αλλά ο Giovanni είναι ένας ζωηρός 80αρης που μετά χαράς δέχτηκε να μας μιλήσει για την ιστορία του.

Για την αφήγηση και τις παράξενες ηχογραφήσεις, πρέπει να ακούσετε την εκπομπή στο Spotify. Αλλά θα πω το εξής: Όταν ο Giovanni απάντησε στις ερωτήσεις μου και μετά διάβασα τις μεταφράσεις και πέρασα ώρες «συναρμολογώντας» την ιστορία, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούσε να είναι αποκύημα της φαντασίας του. Και όχι επειδή τον βρήκα πολύ ηθικό, αλλά επειδή το μυαλό του είναι τόσο προσανατολισμένο στην επιστημονική διαδικασία που φαινόταν ανίκανος για υπερβολές.

Σε όλη τη συνέντευξη, ο μεταφραστής συνέχεια ρωτούσε για λογαριασμό μου «και πώς ένιωσες;» ή «μπορείς να μας εξηγήσεις την αντίδρασή σου σε αυτό;» και ο Giovanni απέφευγε να μιλήσει για συναισθήματα. Ήθελε να μιλήσει ατελείωτα για κεραίες και συχνότητες μετάδοσης. Όποτε τον ρωτούσαμε κάτι μη τεχνικό, ήταν σαν να τα βγάζαμε με το τσιγκέλι. Και δεν νομίζω πως οφειλόταν στο ότι είχε κάτι να κρύψει, αλλά μάλλον επειδή δεν ενδιαφερόταν. Για τον Giovanni, η τεχνολογία ήταν η περιπέτεια και οι μυστηριώδεις κλήσεις SOS μια υποσημείωση. Όπως και να ‘χει, σας παρουσιάζω την ιστορία του Giovanni Judica-Cordiglia, πεπεισμένος ότι λέει την αλήθεια.

Για την πλήρη ιστορία, ακούστε το Extremes, διαθέσιμο δωρεάν αποκλειστικά στο Spotify.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE AU.

Περισσότερα από το VICE

Οι Ελληνικές Μάσκες για τον Κορονοϊό σε 3D Εκτύπωση

Ανατριχιαστικές Φωτογραφίες του Λος Άντζελες που Μοιάζει με Πόλη-Φάντασμα

Τα Eγκαταλειμμένα Αυτοκίνητα των Διακινητών στην Ορεινή Διαδρομή του Έβρου