Όλοι Εναντίον Όλων: Οι Κόντρες των Φετινών Εκλογών

Οι εκλογές είναι μία διαδικασία ανταγωνιστική. Όσο δεν πάει μάλιστα, καθώς όλα τα κόμματα που συμμετέχουν σε αυτές έχουν έναν στόχο: Πώς να κερδίσουν όσες το δυνατόν περισσότερες ψήφους μπορούν, με οποιονδήποτε τρόπο.

Για να το καταφέρουν αυτό, δεν αρκούν μόνο οι προγραμματικές τους θέσεις. Χρειάζεται να επιτεθείς και στους αντιπάλους σου, να απαξιώσεις τις πολιτικές που εφάρμοσαν, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν λείπουν τα ψέματα, τα fake news και, βέβαια, οι προσωπικές επιθέσεις.

Όσο πιο κοντά ιδεολογικά βρίσκονται κάποια κόμματα μεταξύ τους, τόσο πιο έντονος είναι και ο ανταγωνισμός στην τελική ευθεία προς τις κάλπες.

Στην πράξη, τώρα, με δεδομένο ότι έχουμε μπροστά μας μία εκλογική αναμέτρηση με το σύστημα της απλής αναλογικής, κυβέρνηση μπορεί να σχηματιστεί μόνο με συνεργασίες. Και στην παρούσα φάση, αυτό δεν μοιάζει πιθανό. Όχι μόνο γιατί μπορεί να μη βγαίνουν τα νούμερα, αλλά και επειδή αυτήν τη στιγμή όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί συγκρούονται με όλους, δημιουργώντας ένα κλίμα έντασης και καχυποψίας. Ας δούμε όλες τις κόντρες αναλυτικά.

Αρχικά έχουμε την κλασική δικομματική αντιπαράθεση ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, που διεκδικούν την πρωτιά. Ολημερίς ανταλλάσσουν σκληρές ανακοινώσεις, ενώ οι Κυριάκος Μητσοτάκης και Αλέξης Τσίπρας, επιχειρούν να στριμώξουν ο ένας τον άλλον και να τον απαξιώσουν στα μάτια της κοινής γνώμης. Και από τη στιγμή που debate ανάμεσα στους δύο αρχηγούς δεν θα γίνει μέχρι τις πρώτες κάλπες, η σύγκρουση μεταφέρεται στις πλατείες, στα κανάλια και γενικότερα όπου σταθούν και όπου βρεθούν.

Εδώ, η ένταση ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, προϋπήρχε, εξαιτίας της υπόθεσης των παρακολουθήσεων. Πλέον, έχει μεταφερθεί και στο προεκλογικό παιχνίδι, με τους δύο άνδρες να ανταλλάσσουν κατηγορίες. Ο Μητσοτάκης αφήνει να εννοηθεί πως ο Ανδρουλάκης τα έχει βρει με τον Τσίπρα, για να κάνουν μαζί κυβέρνηση «τερατογένεσης», όπως την ονομάζει, ενώ ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τον καταγγέλλει ότι από κοινού με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρούν να «λεηλατήσουν» τις ψήφους της Χαριλάου Τρικούπη. Φαίνεται, λοιπόν, ότι δύσκολα θα μπορέσουν να συνεργαστούν στο μέλλον.

Εδώ τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Πρόκειται για όμορους πολιτικά χώρους, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την επικράτηση στην ευρύτερη Κεντροαριστερά. Ο νυν μεγάλος «παίχτης» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το ΠΑΣΟΚ ζει με τις «δάφνες» του ένδοξου παρελθόντος και προσπαθεί να ξαναμεγαλώσει. Η αντιπαράθεση έχει λάβει και ιστορικά χαρακτηριστικά, καθώς οι δύο πλευρές μάχονται και για την πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου. Από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να συγκυβερνήσει με τον Ανδρουλάκη και το λέει ανοιχτά. Με την ένταση που υπάρχει σήμερα, κάτι τέτοιο μοιάζει δύσκολο, αλλά όχι απίθανο.

Οι δύο πρώην σύντροφοι το 2015 βρέθηκαν για τα καλά στα «μαχαίρια» με το δημοψήφισμα. Από το 2019, οπότε και ο Γιάνης Βαρουφάκης επέστρεψε στην ενεργό πολιτική με το ΜΕΡΑ25, η ένταση έχει αναβιώσει. Μάλιστα, με δεδομένη την επαναφορά σεναρίων εξόδου από την Ευρωζώνη από την πλευρά Βαρουφάκη, ο Αλέξης Τσίπρας τον χαρακτηρίζει «φίλο του Μητσοτάκη», που από κοινού ναρκοθετούν τις προσπάθειες για τον σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης. Περιθώρια συνεργασίας, πλέον, δεν φαίνεται να υπάρχουν.

Δεν θα το λέγαμε ακριβώς κόντρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάπως βολεύονται και οι δύο. Ο μεν Μητσοτάκης επαναφέρει σαν «σκιάχτρο» τα γεγονότα του 2015, επιδιώκοντας όμως να χτυπήσει τον Τσίπρα, την ώρα που ο Βαρουφάκης κερδίζει τηλεοπτικό χρόνο δυσανάλογο του μεγέθους του κόμματός του, από όλη αυτή την ιστορία.

VICE Video: Η Βιομηχανία της Κάνναβης

Ακόμη μία σύγκρουση που έχει ιστορικό υπόβαθρο - τις διασπάσεις του ΚΚΕ το 1968 και το 1991. Φυσικά και πρακτικό, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να συσπειρώσει γύρω του όλους τους αριστερούς πολίτες, χρησιμοποιώντας ως «μπαμπούλα» τον Μητσοτάκη. Από την άλλη, ο Περισσός που έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν μπαίνει σε καμία κυβέρνηση συνεργασίας, προσπαθεί να διατηρήσει και να αυξήσει τις δυνάμεις του. Ο Τσίπρας κατηγορεί τον Δημήτρη Κουτσούμπα ότι επαναφέρει το σύνθημα της ΕΔΑ του 1952, «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος», θεωρώντας αυτήν τη στάση του ΚΚΕ «ανιστόρητη». Από την άλλη το ΚΚΕ πιστεύει ότι αυτό το σύνθημα είναι πέρα για πέρα δικαιωμένο, ιστορικά.

Τους τελευταίους μήνες, μετά τη συνεργασία του με τα απομεινάρια της ΛΑΕ του Λαφαζάνη, όταν ο τελευταίος αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαρουφάκης πέρασε από τη Σοσιαλδημοκρατία και τα καλέσματα για συμπόρευση της όλης Αριστεράς -συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ- στον αριστερισμό. Προφανώς για λόγους πολιτικής επιβίωσης. Το ΚΚΕ, από την πλευρά του, έχοντας ένα άνοιγμα στους κοινωνικούς χώρους -από τους οποίους απουσιάζει παντελώς το ΜΕΡΑ25- θέλει να δει τα ποσοστά του να αυξάνονται. Έτσι, ο Κουτσούμπας επιχειρεί να αναδείξει τις αντιφάσεις των λόγων και των πεπραγμένων του Βαρουφάκη, με τον τελευταίο να παρουσιάζεται ως «καλός Χριστιανός» που γυρίζει και το άλλο μάγουλο στα «χαστούκια» του ΚΚΕ -έτσι το είπε, επί λέξει- αν και σε κάθε ευκαιρία χτυπάει τον Περισσό.

Περισσότερα από το VICE

«Η Ακρόπολη Είναι Σωρός από Πέτρες» - Οι Χειρότερες Κριτικές από Τουρίστες για τα Αξιοθέατα στην Αθήνα

«Ξύλο», Συμμορίες και Ναρκωτικά: Η Ανήλικη Παραβατικότητα στα Σχολεία Έχει Εκτοξευτεί

Ο Απόλυτος Οδηγός Ποδολαγνείας για Αρχάριους

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.