Η Aληθινή Iστορία της Ζωγράφου Μάργκαρετ Κιν Ζωντανεύει στη νέα Τανία του Tim Burton «Big Eyes»

Η αληθινή ιστορία της επιτυχημένης ζωγράφου Μάργκαρετ Κιν, η οποία έγινε διάσημη με τους πίνακες που αναπαριστούσαν γυναίκες και παιδιά με τεράστια λυπημένα μάτια και κατάφεραν να γίνουν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία τις δεκαετίες του '50 και του '60. Η ακριβής ιστορία ήθελε τότε τους πίνακες να προέρχονται από τα καλλιτεχνικά χέρια του άνδρα της, Γουόλτερ Κιν, μέχρι που η μακροχρόνια δικαστική διαμάχη την δικαίωσε, απαλλάσσοντας την απ' την εκμετάλλευση που της ασκούσε ο αδίστακτος σύζυγός της.

Ο Τιμ Μπάρτον ξεφεύγει επιτέλους (;) απ' τη νόρμα του και προσλαμβάνει αντί του Depp και της πρώην συζύγου του, Bonham Carter (για πρώτη φορά ύστερα από το Mars Attacks), την 5 φορές υποψήφια για Όσκαρ Amy Adams (American Hustle, The Master) και τον δις νικητή στην κατηγορία δεύτερου αντρικού ρόλου με Tarantino τιμονιέρη, Christoph Waltz (Inglourious Basterds), με σκοπό να… ξεφύγει εντελώς από τη νόρμα του. Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι προσπαθεί να πλεύσει μεν σε mainstream πελάγη με σκοπό ν' αφηγηθεί μία τρόπον τινά προσωπική ιστορία (πως μπλέκεται το όραμα του δημιουργού με την εμπορευματοποίηση της τέχνης), πνίγεται δε μες στον ωκεανό της… απουσίας προσωπικότητας και των μεγάλων ιδεών.

Το παραμύθι ξεκινά, όταν η χωρισμένη ζωγράφος με παιδί Μάργκαρετ, γνωρίζει τον επίσης χωρισμένο ομότεχνο της Γουόλτερ σ' έναν ειδυλλιακά φωτισμένο πεζόδρομο του Σαν Φρανσίσκο, ερωτεύονται και ζωγραφίζουν πλάι-πλάι –εκείνη προσωπογραφίες παιδιών με τεράστια μάτια κι εκείνος τοπιογραφίες εμπνευσμένες από τα φοιτητικά του χρόνια στο Παρίσι– προσπαθώντας μες απ' την παραστατική τους τέχνη να τα καταφέρουν και να διεισδύσουν στο τότε καλλιτεχνικό κατεστημένο της άμορφης ζωγραφικής (Πόλοκ, Ρόθκο κ.α.). Όπως σ' όλα τα παραμύθια, όμως -και δη σ' αυτά του Μπάρτον-, ένα γύρισμα της τύχης μετατρέπει το όνειρο σε εφιάλτη: μετά από μίνι σκάνδαλο στην πρώτη κοινή έκθεση του ζεύγους δίπλα από τις τουαλέτες διάσημου jazz club της περιόδου, ο Γουόλτερ (ο οποίος εκτός των άλλων είναι και μεσίτης, οπότε φυσιολογικά έχει αναλάβει και το μανατζάρισμα της συζύγου του), πουλάει έναν πίνακα της στον ιταλό μεγιστάνα των γραφομηχανών, Olivetti, ως δικό του. Μόνο που η Μάργκαρετ είναι παρούσα και δεν κάνει τίποτα για να τον σταματήσει: αντιθέτως, συναινεί στην απάτη και η ιστορία της ανέλπιστης επιτυχίας παίρνει τον δρόμο της…

Και κάπου εκεί ανοίγει ακόμη ένα πολύ ζουμερό θέμα: η γυναικεία χειραφέτηση στην αμερικάνικη κοινωνία στα τέλη του '50 και τις αρχές του '60. Κι εντάξει, πολύ ωραίο πάτημα η εν λόγω ιστορία προκειμένου να μιλήσει κανείς για κάτι τέτοιο –η σύγκρουση του ελεύθερου πνεύματος με το συζυγικό κατεστημένο, άξονας παράλληλος με τον ρόλο της τέχνης γενικά, όπως είπαμε και παραπάνω–, όμως ο ατσούμπαλος τρόπος που το κάνει το σενάριο των Scott Alexander και Larry Karaszewski (του αριστουργήματος του Μπάρτον, Ed Wood) αλλά και η εμμονή του σκηνοθέτη να εστιάσει περισσότερο στην μελοδραματική πλευρά της ψυχοσύνθεσης της ηρωίδας, μας προσφέρουν τελικά μια αμήχανη προσέγγιση του θέματος. Ενδιαμέσως, γίνονται και κάποια σχόλια για την ανάγκη των κριτικών τέχνης, αλλά και τον ρόλο που παίζουν οι κοσμικές στήλες του Τύπου ως προς την διαμόρφωση απόψεων και γούστου. Σχόλια σημαντικά, που περνάνε, όμως, και δεν ακουμπούν…

Στον κεντρικό ρόλο η Amy Adams κάνει όπως πάντα το καλύτερο δυνατό, η λύτρωση της, όμως, είναι ένα προβλέψιμο φασκελοκουκούλωμα. Ο Christoph Waltz ερμηνεύει λες μια παρωδία του εαυτού σε παλιότερους ρόλους, ενώ η λουσμένη στο φως φωτογραφία του Bruno Delbonnel (Ameli, Inside Llewyn Davis) πετυχαίνει μεν στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας –αφού είναι κόντρα σ' ότι συμβαίνει– αποτυγχάνει όμως τελικά να δώσει βάρος στους χαρακτήρες και στην ιστορία.

Συμπέρασμα: αν και το πιο ενδιαφέρον φιλμ του πάλαι ποτέ αγαπημένου μας παραμυθά, η σύγχυση των θεματικών αφήνουνε τον θεατή με την αίσθηση της χαμένης ευκαιρίας και του ανολοκλήρωτου. Αν σας αρέσει το παλιομοδίτικο, σπεύσατε – ειδάλλως ξαναδείτε σπίτι σας τον Ed Wood.

Το σενάριο είναι των Scott Alexander και Larry Karaszewski. Πρωταγωνιστούν οι Amy Adams, Christoph Waltz, Krysten Ritter, Danny Huston, Terrence Stamps.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.