FYI.

This story is over 5 years old.

Pilliver

Γιατί Δεν με Κέρδισε η Εικόνα 20 Αγνώστων να Φιλιούνται

Ένας παρακμιακός διαγωνισμός ζευγαριού σε αμερικάνικο πανηγύρι.

Με αφορμή αυτό το βίντεο, που συναντούσα παντού μπροστά μου χθες, σε παντός τύπου ελληνικό και μη social media, μου δημιουργήθηκαν κάποιες απορίες.

Για όσους ζουν κάτω από μια πέτρα, ή απλά δεν τους συγκίνησε αρκετά το ανελέητο προμοτάρισμα που δέχθηκε αυτό το project, εξηγώ: Πρόκειται για την ιδέα μιας νεαρής κοπέλας ονόματι Tatia Pllieva, να βιντεοσκοπήσει το πρώτο φιλί 20 εντελώς άσχετων, μεταξύ τους, ανθρώπων. Αυτό περιλαμβάνει, όπως αντιλαμβάνεστε, πολύ awkwardness και πολλά ψεύτικα, παθιασμένα φιλιά, που θύμιζαν παρακμιακό διαγωνισμό ζευγαριού σε αμερικάνικο πανηγύρι. Αναρτήθηκε στο Youtube στις 10 Μαρτίου και την τελευταία φορά που το έλεγξα, στις 11 Μαρτίου, είχε πάνω από 9 εκατομμύρια views.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Αναρωτιέμαι εάν όλος αυτός ο κόσμος έδωσε στο βίντεο διαστάσεις κοινωνικού πειράματος ή ή αν απλά το είδε και όταν τελείωσε δεν του είχε μείνει τίποτα. Αν και το τελευταίο είναι δύσκολο, ειδικά μετά την πραγματικά οσκαρική ερμηνεία της ξανθιάς κοπέλας με τις πλεξούδες.

Αφήνοντας στην άκρη το πόσο μεγάλο άκυρο έφαγε ο γλυκούλης γκέι από τον άλλον, που ήθελε απλά να τον αγκαλιάσει, το πόσο περίεργο είναι για τα άβγαλτα μάτια μου να βλέπω μία 50 plus γυναίκα να δίνει γλωσσόφιλα και το πόσο άβολα ένιωθε η κυρία που ήταν ηθοποιός και «το είχε ξανακάνει μερικές φορές», μέσα στο μυαλό μου υπάρχει μόνο ένα «γιατί».

Γιατί στον 21ο αιώνα μας κάνει τόση εντύπωση το να βλέπουμε ζευγάρια ανθρώπων να φιλιούνται; Είναι όμορφα σκηνοθετημένο και πολύ επαγγελματικό. Και σίγουρα αυτό έπαιξε έναν ρόλο στην διαδικτυακή διάσταση που πήρε. Νομίζω όμως, πως η απεχθέστερη στιγμή ενός ζευγαριού, είτε αυτός ο τίτλος θα διατηρηθεί για μια στιγμή, μια νύχτα, έναν μήνα ή έναν χρόνο, είναι το πόσο άβολα νιώθεις στο πρώτο φιλί. Δεν ξέρεις που θα πας, προς τα που θα γυρίσεις, μύτες κοπανάνε και δόντια συγκρούονται. Γιατί προκαλεί το ενδιαφέρον η παρακολούθηση δυο ατόμων σε μια τόσο άβολη στιγμή, που ο θεατής εξωθείται σε γκριμάτσες, επιφωνήματα και πάτημα του pause ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για να πέσει λίγο η πίεση;

Είμαστε τόσο συναισθηματικά καθυστερημένοι και στερημένοι, ώστε οποιαδήποτε σχετικά ειλικρινής και απρόοπτη εκδήλωση «αγάπης» μας σοκάρει; Ή αν δεν είναι το σοκ αυτό που μας εξωθεί στο να μοιραστούμε αυτό το βίντεο τι είναι; Μας εκφράζει; Τι μας εκφράζει; Το πρώτο φιλί ανάμεσα σε αγνώστους; Εγώ μεγάλωσα στην εποχή που ήταν της μόδας το φάσωμα. Οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, που βρίσκονται κοντά την ηλικία μου, έχουν φάει αυτά τα «πρώτα άβολα φιλιά» με το κουτάλι. Τους θύμισε τις παλιές καλές εποχές;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Είναι συγκινητικό», διαβάζω σαν χαρακτηρισμό στο ένα share, μετά το άλλο. Αν ως άνθρωποι έχουμε φτάσει στο επίπεδο να θεωρούμε οποιαδήποτε ασπρόμαυρη εικόνα, με μελό μουσική υπόκρουση και ένα ζευγάρι στην μέση, συγκινητική, μην μου παίρνετε το μαχαίρι από το χέρι, δεν την θέλω τη ζωή.

Τι είναι συγκινητικό; Νιώθεις τον ερωτά να γεννιέται ανάμεσα σε δυο αγνώστους; Ανάμεσα σε ποιους; Στον τύπο με τα μούσια που διακρίνεις από χιλιόμετρα στα μάτια του το: «Ναι ρε πούστη, μου τύχε καλή γκόμενα»; Στην ηθοποιό που το μετανιώνει την ιδία στιγμή που το κάνει; Στην wannabe Miley Cyrus που σχεδόν γδύθηκε για να σιγουρέψει την θέση της στο βίντεο;

Δεν θέλω να είμαι εγώ η μη ρομαντική της υπόθεσης και sorry αν σας το χαλάω, αλλά στην καλύτερη περίπτωση να πηδηχτήκανε κάνα δυο από αυτά τα ζευγάρια.

Και δυστυχώς η ανάγκη του σημερινού χρήστη του ίντερνετ, να εκφραστεί και να δημιουργήσει ένα εικονικό κίνημα αγάπης με αφορμή οτιδήποτε, αποδεικνύεται και από τα σχόλια που είναι αναρτημένα από κάτω. Κοπέλες και αγόρια, γράφουν τις ιστορίες της ζωής τους. Ιστορίες σχετικά με το πως είναι 17 χρονών και δεν έχουν φιληθεί ποτέ (γιατί τώρα αν είσαι 17 και δεν έχεις στο ιστορικό σου τουλάχιστον μια εγκυμοσύνη δεν είσαι cool), ιστορίες για το πώς έχουν παρατήσει και πως έχουν παρατηθεί. Ιστορίες για χωρισμένους γονείς. Για παππούδες και για γιαγιάδες. Επί παντός επιστητού, με λίγα λόγια.

Γιατί έχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ανάγκη 10 βιντεοσκοπημένα φιλιά για να μιλήσουν για αυτά τα πράγματα; Και γιατί επιλέγουν να το κάνουν μέσω ενός υπολογιστή και σε ένα comment section που ανανεώνεται κάθε 3 δευτερόλεπτα; Κάθε πονεμένη ιστορία, χάνεται στην άβυσσο του ίντερνετ, με σπαρακτική συχνότητα. Αν αυτό τους βοηθάει συναισθηματικά να ξεπεράσουν τον υποτιθέμενο πόνο τους, τότε είναι άνθρωποι με πολύ λίγες απαιτήσεις. Πιο πιθανό βεβαία είναι να βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη κατάσταση και να ψάχνουν απλά και μόνο την επιβεβαίωση ενός αγνώστου, μέσα από ένα ψηφιακό χεράκι, ο αντιχείρας του οποίου δείχνει προς τα πάνω.