Μπορεί Κανείς να Φτιάξει τη Γερμανική Βιομηχανία του Σεξ;

Photo courtesy of iStockphoto/RapidEye

To σεξ έναντι χρημάτων ήταν -τουλάχιστον εν μέρει- νόμιμο στη Γερμανία από το 1927. Όμως το 2002, το Κοινοβούλιο ψήφισε μια σειρά από νόμους που έχουν σχεδιαστεί για να βελτιώσουν τις ζωές των ιερόδουλων της χώρας. Η κεντρική ιδέα ήταν να χορηγηθούν στους εργαζόμενους στη βιομηχανία του σεξ μερικά από τα δικαιώματα και τις ευθύνες που έχουν τα υπόλοιπα μέλη του εργατικού δυναμικού, όπως για παράδειγμα κοινωνική ασφάλιση, αλλά και φορολόγηση. Ως αποτέλεσμα, η χώρα έγινε μαγνήτης για τις πόρνες και τους ζιγκολό, και σύμφωνα με αναφορές, ήδη υπάρχουν περίπου 400.000 ιερόδουλες οι οποίες εξυπηρετούν, βάσει εκτιμήσεων, 1 εκατομμύριο άνδρες την ημέρα, εντός των συνόρων της.

Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό δεν είναι καλό πράγμα. Μια μελέτη που κυκλοφόρησε φέτος και της οποίας η εκπόνηση ανατέθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ισχυρίζεται ότι οι προσπάθειες που γίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο για την ομαλοποιήση του αρχαιότερου επαγγέλματος στον κόσμο, δεν έχουν μειώσει το trafficking. Οι ακτιβιστές ζητούν την ποινικοποίηση της αγοράς (αλλά όχι της πώλησης) του σεξ, σε μια προσπάθεια να εξαλειφθεί η πορνεία, και η κυβέρνηση σχεδιάζει να απαγορεύσει το σεξ με ταρίφα, πράγμα που ισχύει όταν κάποιος πληρώνει ένα προκαθορισμένο χρηματικό ποσό για μια νύχτα όλο τρελίτσες.

Αναρωτήθηκα τι πιστεύουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία του σεξ πάνω σε αυτό το θέμα, έτσι τηλεφώνησα στην Undine de Revière, εκπρόσωπο τύπου της Επαγγελματικής Ένωσης Ερωτικών και Σεξουαλικών Υπηρεσιών, η οποία εργάζεται στον χώρο εδώ και 20 χρόνια.

VICE: Τι πιστεύετε για τις μελέτες που έχουν εντοπίσει πολλές περιπτώσεις εμπορίου λευκής σαρκός στη βιομηχανία του σεξ; Είναι αυτό κάτι που σας ανησυχεί;
Undine de Revière: Μία από τις πιο δημοφιλείς μελέτες βασίζεται σε μια σειρά από κυβερνητικές αναφορές που διαφέρουν σημαντικά ως προς την ποιότητά τους. Έχω δει κάποιες δίκες περιστατικών εμπορίου λευκής σαρκός στο δικαστήριο για ερευνητικούς σκοπούς και είναι πολύ περίπλοκες. Οι περισσότερες περιπτώσεις «διακίνησης» είναι ένα μείγμα εθελοντικής εργασίας στη βιομηχανία του σεξ και ενός τρίτου, ο οποίος προσπαθεί να επηρεάσει τον αριθμό των πελατών, τις σεξουαλικές πράξεις ή τη γενική ροή της δουλειάς.

Πώς μπορείτε να βεβαιωθείτε ότι η εργασία στη βιομηχανία του σεξ είναι ασφαλής και δεν στιγματίζεται από αυτούς τους τρίτους;
Η ασφάλεια δεν είναι ένα ζήτημα που περιορίζεται στον χώρο του σεξ - ουσιαστικά κάθε εργασία που σας φέρνει αντιμέτωπους με μεθυσμένους μπορεί να είναι επικίνδυνη. Σε γενικές γραμμές, είμαι πολύ υπέρ της ενδυνάμωσης και της εκπαίδευσης, όπως είναι τα προγράμματα που διδάσκουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον χώρο του σεξ σε άλλους, όσον αφορά τα δικαιώματα και τις ευθύνες τους ή τα μαθήματα αυτοάμυνας ή γερμανικών. Νομίζω ότι η ρίζα των μεγαλύτερων προβλημάτων είναι η φτώχεια. Οι έφοδοι της αστυνομίας δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα.

Δεν υποτίθεται ότι η αστυνομία ευθύνεται για την προστασία των εργαζομένων στον χώρο του σεξ που δεν κάνουν τίποτα παράνομο;
Ξέρω δύο γυναίκες που τραυματίστηκαν από τους μπάτσους. Οι επιδρομές [στους οίκους ανοχής] τείνουν να είναι αρκετά βίαιες. Οι αστυνομικοί φορούν αλεξίσφαιρα γιλέκα, έχουν σκυλιά, όπλα και συνήθως δεν είναι πολύ ευγενικοί προς τις γυναίκες. Νομίζω ότι η αστυνομία θα πρέπει να είναι πιο ανοιχτή, έτσι ώστε να μπορεί να λύσει πραγματικά εγκλήματα, αντί να τρομάζει τις γυναίκες και να δημιουργεί μια γενική αίσθηση δυσπιστίας. Αντί να μας κατατρέχει και στη συνέχεια να προσπαθεί να εφαρμόσει μια καταναναγκαστική λύτρωση μέσω της νομοθεσίας, πιστεύω ότι όλοι θα βρίσκονταν σε καλύτερη θέση αν υπήρχαν εκστρατείες για την προώθηση της κόσμιας μεταχείρισης των εργαζομένων στη βιομηχανία του σεξ.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.