Oι Καλοί Αλητάμπουρες του Skate στο Μαρούσι

Φωτογραφίες: Δάφνη Μαρτίνου, Στέβη Χρηστίδη

Στην Ελλάδα, πολλά πράγματα αποκτούν νοήματα διαφορετικά από τα κανονικά τους. Τα στερεότυπα δίνουν και παίρνουν και οι άνθρωποι ωθούνται σε συμπεράσματα με βάση πράγματα που νομίζουν πως γνωρίζουν. Ένα άθλημα που εμπίπτει, δυστυχώς, εδώ και πολλά χρόνια ακριβώς σε αυτή την κατηγορία αντιμετώπισης από την πλειοψηφία των Ελλήνων, είναι το skate.

Η φασαρία, η πολυκοσμία, τα σκισμένα ρούχα, ο ιδρώτας και οι ζημιές στις πλατείες, που φέρνει μαζί του το skate, το έχουν καταστήσει, στα μυαλά των πιο μεγάλων, ταυτόσημο με την αλητεία. Σαν γεγονός αυτό, με μπερδεύει αρκετά. Αν αντί για skate, ήταν το ποδόσφαιρο, με τα ίδια χαρακτηριστικά, δεν θα υπήρχε καμία αρνητική αντίδραση.

Η υποστήριξη του skate, μέχρι τώρα δεν ήταν στα μελήματα των δήμων και των δημάρχων. Αντίθετα, όμως ο αφανισμός του ήταν ανέκαθεν στα πρώτα αιτήματα των δημοτών, οι skaters πάντα αντιμετωπίζονταν αρνητικά, από τότε που ήταν δέκα, μέχρι τώρα που είναι πολύ περισσότεροι. Οι σκεϊτάδες είναι εξόριστοι στις πλατείες, από τον δρόμο, και συγχρόνως εκδιώχνονται από αυτές, γιατί, όπως τους κατηγορούν, τις καταστρέφουν. Και όλος αυτός ο αρνητισμός συνεχιζόταν επί δεκαετίες, χωρίς καμία ουσιαστική δραστηριοποίηση από την πλευρά των δήμων για την δημιουργία σωστών χώρων για skate, όπως υπάρχουν για όλα τα άλλα αθλήματα, παρά τις πιέσεις από τα παιδιά που ασχολούνται.

Μια από τις πιο αγαπημένες πλατείες για τους skaters (και bmxαδες) της Αθήνας είναι, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, η πλατεία Ηρώων στο Μαρούσι. Μια πλατεία-μύθος που έχει αποτελέσει το «σπίτι» πάμπολων παιδιών. Εκεί συναντιόντουσαν, εκεί έτρωγαν, εκεί διάβαζαν και κυρίως εκεί έκαναν skate. Η πλατεία έχει αλλάξει πολλά πρόσωπα. Μπήκαν χλοοτάπητες,για να αναγκαστούν τα παιδιά να φύγουν. Γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε. Το μπετό έγινε γρανίτης και ο γρανίτης έσπασε. Αλλά τα παιδιά έμειναν εκεί, γιατί «Ηρώων σημαίνει οικογένεια».

Πρόσφατα ο δήμος Αμαρουσίου αποφάσισε για ακόμα μια φορά τον αφορισμό των skatersαπό την πλατεία. Αυτή την φορά η πλατεία θα γίνει ένας εντελώς διαφορετικός χώρος, με πολύ πράσινο, και το σατανικό skate δεν θα έχει θέση εκεί. Οι πιστοί της πλατείας, όπως ήταν αναμενόμενo δεν αποδεχθήκαν τα νέα δεδομένα.

Συσπειρώθηκαν, οργανώθηκαν και ξεκίνησαν μια «εκστρατεία» για να σωθεί η Ηρώων. Δραστηριοποιήθηκαν έντονα διαδικτυακά, με σελίδα στο facebook και συνεχείς ενημερώσεις από siteπου ασχολούνται με τον χώρο του skateκαι του bmx. Ακόμα μάζεψαν υπογραφές κατά της καταστροφής της πλατείας και για πάνω από 3 μήνες τα δημοτικά συμβούλια, ήταν γεμάτα «αλήτες» που ήταν εκεί για να προστατέψουν όσα τους ανήκουν. Αξίζει επίσης να δείτε και το ντοκιμαντέρ που δημιούργησε ο Αλέξανδρος Τσαγκαμίλης, παιδί που έχει ζήσει για χρόνια την Ηρώων, με θέμα το τέλος της πλατείας.

Τα παιδιά κατέστησαν σαφές πως δεν θα επιτραπεί το κλείσιμο της πλατείας, παρά μόνο εάν ο δήμος ξεκινήσει την δημιουργία ενός skatepark, στην περιοχή, ώστε να υπάρχει κάποιος χώρος για να κάνουν αυτό που αγαπούν.

Όπως ήταν φυσικό, υπήρχε πολύ δυσπιστία απέναντι σε έναν δήμο που τους έχει κάνει πόλεμο για χρόνια και από τον οποίο έχουν ακούσει πάμπολα «ναι» και υποσχέσεις χωρίς καμιά πραγματική πράξη. Επομένως όλες οι προσπάθειες καταστροφής της πλατείας, έβρισκαν απέναντι τους παιδιά που τις σταματούσαν, μέχρι να δοθεί το τελικό και σίγουρο ΟΚ για το skatepark του ΟΑΚΑ.

Ο Θωμάς Γαλάνης, παλιός σκεϊτάς και κύριος παράγοντας της κινητοποίησης για την δημιουργία του νέου skatepark, θυμάται την πρώτη του προσπάθεια για κάτι αντίστοιχο πριν από 20 χρόνια. Τότε το skate ήταν κάτι τόσο καινούργιο για την Ελλάδα, που δεν εισέπραττε καν μια ψεύτικη, θετική απάντηση. Μόνο υποσχέσεις.

Ξαναέκανε μια προσπάθεια πριν από 8 χρόνια, αλλά τότε δεν υπήρχαν χρήματα. Συνάντησα μια κυρία μεγάλης ηλικίας, τυχαία, στα εγκαίνια του πάρκου, η οποία μου είπε πως είναι μέλος του πολιτιστικού συλλόγου Αμαρουσίου και είχε προωθήσει η ίδια το θέμα της δημιουργίας πάρκου, πριν από 3 χρόνια, «για να έχουν κάπου τα παιδιά να κάνουν το σκεϊτ τους», αλλά είχε συναντήσει τοίχο μπροστά της. Τέλος δημιουργήθηκε πριν από 3 χρόνια το Our Park στους Αμπελόκηπους, το οποίο τώρα επίσης πρόκειται να κλείσει και να μετατραπεί σε γήπεδα τένις.

Μετά από πολύ επιμονή των παιδιών, άνοιξε τελικά ο δρόμος προς την δημιουργία ενός skatepark. Ο χώρος βρέθηκε, σε ένα από τα αχρησιμοποίητα παρκινγκ του ΟΑΚΑ, ο οποίος μέχρι εκείνη την στιγμή, ήταν προορισμένος να γίνει γηπεδάκια 5 επί 5. Ο δήμος δέχθηκε να τον παραχωρήσει και η LAMDA Developments έκανε δωρεά τα έξοδα για την δημιουργία του. Ο Θωμάς Γαλάνης μαζί με την Μαριάννα Μπασδέκη, αρχιτέκτονα, και τον Βασίλη Βιλάλη, ουσιαστικά έκαναν την δημιουργία του πάρκου όσο πιο εύκολη γινόταν για τους εργάτες, που δεν είχαν ξανασχοληθεί ποτέ με κάτι παρόμοιο. Τα σχέδια ήταν έτοιμα και η πρακτική γνώση του Θωμά, ήταν καταλυτική για την δημιουργία ενός χρηστικού πάρκου, με σωστές κλίσεις και αποστάσεις.  Όλα αυτά οδήγησαν στην δημιουργία ενός πολύ όμορφου χώρου, που πλέον έχει και το επίσημο χαρτί, που επιβεβαιώνει ότι διαθέτει ευρωπαϊκές προδιαγραφές.

Τα εγκαίνια του MAROUSSI SKATEPARK, όπως ονομάζεται, έγιναν το Σάββατο 5 Απριλίου. Μαζεύτηκε άπειρος κόσμος, από μικρά παιδιά μέχρι ανοιχτόμυαλους παππούδες. Η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε ήταν τόσο όμορφη και γιορτινή, που επιβεβαίωνε όσο πιο σωστά γινόταν, τον αγώνα των παιδιών.

Έγινε αγιασμός με παππά και ο δήμαρχος έβγαλε έναν τεράστιο λόγο, γεμάτο κλισέ που «έχουν αντίκτυπο στην νεολαία», όπως: « Μην ονειρεύεστε πια, το όνειρο είναι εδώ» και «Κάναμε την υπόσχεση πράξη». Μετά το τέλος αυτής της σεμνής τελετής, ξεκίνησε το funpart, skate και το bmx σε ένα ολοκαίνουργιο πάρκο. Ο λόγος για τον οποίον μαζεύτηκαν όλα τα παιδιά εκεί και αυτό που περιμένανε τόσο καιρό.

Έγινε και contest για τους skaters και τους bmxάδες και στο τέλος βραβευτήκαν οι 3 καλύτεροι από το κάθε άθλημα.

Αυτό που ένιωθες να ξεχειλίζει από τα παιδιά ήταν απλή και ωμή χαρά. Είναι μεγάλο πράγμα να βιώνεις την αποδοχή. Ειδικά όταν η έλλειψη της δεν βασίζεται σε τίποτα άλλο, παρά μια σειρά από στερεότυπα. Και ακόμα πιο σημαντικό είναι το να είσαι αυτόπτης μάρτυρας της προόδου.

Πριν από 20 χρόνια, το skate δεν υπήρχε για τους Έλληνες. Και τώρα, με την δημιουργία αυτού του πάρκου, ο Θωμάς ελπίζει πως θα διπλασιαστεί ο κόσμος που θα ασχοληθεί με αυτά τα αθλήματα. Ήδη ο χώρος του skate έχει μεγαλώσει ραγδαία. Όχι μόνο από την άποψη των όσων κάνουν, αλλά και από την άποψη του ενδιαφέροντος που προκαλεί σε απλούς θεατές. Η ποικιλία του κόσμου που συναντούσες στα εγκαίνια ήταν απίστευτη.

Τελικά, αν είναι να σου μείνει κάτι από όλη την διαδικασία είναι ο επίλογος του Θωμά και της Μαριάννας. Αν έχεις ένα όνειρο πρέπει να συνεχίσεις να το παλεύεις. Στον Θωμά πήρε 20 χρόνια, την επόμενη φορά, όμως, μπορεί να πάρει ένα. Το θέμα είναι να μην σταματάς να προσπαθείς.