Κορίτσια στα Σανίδια

Στην Καλιφόρνια των 70s, είδαμε για πρώτη φορά -καταγεγραμμένα έστω- τα πρώτα κορίτσια να ρολάρουν πάνω σε σανίδες. Τα θρυλικά «Z-Boys» δεν ήταν μόνο boys, αλλά αποτελούνταν κι από μερικά νεαρά κορίτσια. Πλέον, ταλαντούχες γυναίκες από όλον τον κόσμο οικειοποιούνται και πάλι τους δρόμους και αντιστέκονται στην ανισότητα των φύλων, μετατρέποντας το skateboarding σε μια υποκουλτούρα χωρίς διακρίσεις.

Μεγάλη η παραπάνω εισαγωγή, αλλά ήθελα να καταλήξω σε αυτό: «Όπως πέρυσι, έτσι και φέτος, το Vans Shop Riot Greece φιλοξένησε και ένα special Girls Skate Session, όπου τα κορίτσια με τρομερό πάθος και πείσμα, πήραν τις σανίδες τους και κυριάρχησαν τον χώρο, εντυπωσιάζοντας το κοινό». Αυτό αποτελεί απόσπασμα από το δελτίο Τύπου σχετικά με το πρόσφατο Vans Shop Riot που πραγματοποιήθηκε στο skatepark του OAKA στο Μαρούσι, πριν μερικές ημέρες. Εκεί, είχα δώσει ραντεβού με μερικά κορίτσια που θα συμμετείχαν στο Girls Skate Session, όχι επειδή είναι κάποιο «αξιοθέατο» να βλέπεις γυναίκες να κάνουν skate, αλλά επειδή, όπως και να το κάνουμε, αν στην Αμερική το ποσοστό των γυναικών που κάνουν skate είναι 23.9% (οι σκληροπυρηνικές skater αποτελούν το 16.6 %), τότε μιλάμε για ένα ανδροκρατούμενο άθλημα (και ναι, είναι άθλημα αφού θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, στην Ιαπωνία).

«Κάνουμε διαφορετικά πράγματα μεταξύ μας, αλλά μας ενώνει το skate», λέει η Ιωάννα, προγραμματίστρια στο επάγγελμα. Είναι η πρώτη που με υποδέχεται στο skate park και με συστήνει στα υπόλοιπα κορίτσια που πηγαινοέρχονται, την ώρα που δίπλα μου ακούγεται ένα συνεχόμενο «τακ-τακ» από τις σανίδες των σκεϊτάδων που προθερμαίνονται για το διαγωνιστικό κομμάτι του VSR2019. Οι πρώτες που με συστήνει είναι η Αργώ, που σπουδάζει Κλινική Διατροφολογία και η Χαριτίνη, η οποία μόλις ενηλικιώθηκε και προς το παρόν ασχολείται μόνο με το skate.

Καταρχάς, δεν αποτελούν κάποιο skate crew. Έχουν, όμως, μια ιστορία επτά χρόνων ήδη. «Είναι πιο πολύ σαν μια ομάδα κοριτσιών που προσπαθεί να φέρει σε επαφή μεταξύ τους, όσα κορίτσια γουστάρουν το skate. Πολλές φορές, τα κορίτσια ντρέπονται να ξεκινήσουν skate ή δεν έχουν παρέες. Οπότε, μέσα από τη σελίδα μας (girlsonskateboards.gr) αυτό θέλουμε να πετύχουμε», λέει η Ιωάννα, το μυαλό πίσω από αυτήν την πρωτοβουλία και μεγαλύτερη της παρέας. «Βασικά, οργανώνουμε κάποια girl session όπου βρισκόμαστε όλες μαζί και απλώς κάνουμε παρέα, διότι είναι δύσκολο να βρεις κορίτσια να αράζουν σε κάποιο skate park», συμπληρώνει η Χαριτίνη, που ξεκίνησε το skate πριν δυο χρόνια περίπου.

Η Ιωάννα, που τώρα είναι 31, ξεκίνησε στα 24, αν και ήδη από τα 15 της ήξερε ότι της ταίριαζε αυτή η κουλτούρα, από τότε δηλαδή που άκουγε skate punk αλλά δεν ήξερε ακόμα πρόσωπα και καταστάσεις. «Δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία, μέχρι που γνώρισα το longboard και μπήκα σε ένα crew, κι έτσι μετά γνώρισα παρέες γύρω από το skate και μεταπήδησα εκεί. Ήμουν στη Θεσσαλονίκη τότε», λέει. «Έπειτα, μετακόμισα εδώ και αποφάσισα να ιδρύσω τη σελίδα, επειδή είχα έρθει σε ένα μέρος όπου δεν γνώριζα καμία κοπέλα -πόσο μάλλον να κάνει skate- και προσπάθησα να βρω φίλες», προσθέτει.

Την ώρα που συζητάμε λίγο για τις skate σκηνές στην Ελλάδα -υπάρχει κι εδώ το ολιγοπώλιο Αθήνας και Θεσσαλονίκης- εμφανίζεται η Άννα, νοσηλεύτρια, από τον Βόλο. Τη φαντάζομαι να σχολάει από βραδινή βάρδια και να επιστρέφει στο σπίτι της με το skateboard. «Είχα πάντοτε μια σανίδα στο σπίτι και τσουλούσα από γωνία σε γωνία. Ε, μετά γνώρισα μια παρέα σκεϊτάδων και το ένα έφερε το άλλο… αλλά στον Βόλο δεν έχει κάποια πολύ δυνατή σκηνή», μου λέει λίγο αφότου συστηθήκαμε. «Τη γνωρίσαμε σήμερα, δεν μας ήξερε ούτε την ξέραμε. Την είδαμε εδώ και ήρθε στην παρέα μας. Αυτό είναι το νόημα του Girls on Skateboards», λέει η Ιωάννα.

Επειδή είμαι από την επαρχία, μπορώ εύκολα να φανταστώ την εικόνα μιας κοπέλας να κάνει skate στην κεντρική πλατεία της πόλης μου και, παράλληλα, αρκετό κόσμο να την κοιτά σαν κάτι εξωπραγματικό. Αυτά τα βλέμματα ή τα σχόλια, όμως, δεν λείπουν πολλές φορές ούτε από τους δρόμους της Αθήνας. «Δυο φορές μού έχουν κορνάρει ταξιτζήδες», λέει η Ιωάννα, ενώ η Χαριτίνη θα σταθεί σε εκείνες τις πολλές φορές που θα της φωνάξουν «Κάνε κόλπο!». Από εκεί και πέρα, ρωτώ ευθέως τι αντιμετώπιση είχαν στα σπίτια τους όταν τις είδαν με σανίδες, δεδομένου ότι ακόμη και σε χώρες που είναι «μπροστά», οι άνδρες skater είναι αριθμητικά περισσότεροι. «Υπάρχουν ακόμα τα στερεότυπα και τα ταμπού στις οικογένειες. Νομίζω οι περισσότερες έχουμε έρθει αντιμέτωπες με μια ατάκα τύπου "αυτά είναι για αγόρια". Αλλά, τώρα, ξέρουν ότι είναι κομμάτι της ζωής μου», αναφέρει η Ιωάννα για την οικογένειά της. «Υπάρχει πρόοδος, όμως», θα προσθέσει η Χαριτίνη, η οποία είναι η μικρή και αισιόδοξη της παρέας. Δεν είναι η πιο μικρή, όμως.

Η πιο μικρή στην παρέα είναι η Μαριάννα, 12 ετών. Φοράει προστατετυτικό κράνος και είναι γλυκύτατη. Όλοι μου λένε τα καλύτερα για αυτήν - και αποδεικνύεται πως έχουν δίκιο, όταν καμιά ώρα αργότερα τη βλέπω σε δράση, μέσα στο skate park. Με χαιρετάει με τον δικό της τρόπο - χειραψία και μπουνιά στο τέλος. Κάνει skate στο Latraac στον Κεραμεικό, τρεις-τέσσερις φορές την εβδομάδα. Και για όλα ίσως «φταίει» ο μπαμπάς της, καθώς είχε μια σανίδα στο σπίτι, την είδε η μικρή και κόλλησε. Αυτό ήταν.

Οι υπόλοιπες, πάντως, συνήθως διοργανώνουν τα session τους στο ΟΑΚΑ, επειδή βολεύει. Γουστάρουν όμως και την Πλατεία Ηρώων - ένα από τα πιο παλιά skate spot της Αθήνας.

Στο Vans Shop Riot είναι η δεύτερη φορά που συμμετέχουν, όχι στο διαγωνιστικό κομμάτι, καθώς αυτό θέλει αρκετή προσπάθεια, όπως λένε. Θα κάνουν, όμως, μια παρουσίασή τους. Είναι ένας τρόπος να τις μάθουν και να τις θαυμάσει περισσότερος κόσμος. «Πέρυσι ήταν το πρώτο event, έκανε κι ένα πολύ καλό τρικ η Ασημίνα, έκανα κι εγώ κάτι που μου άρεσε. Οπότε, φέτος είναι άλλη μια ευκαιρία να μαζευτούμε», λέει η Χαριτίνη. «Και να μας δουν άλλα κορίτσια, όπως η Άννα από τον Βόλο, να μας μάθουν ή να ξεκινήσουν να κάνουν skate», συμπληρώνει η Ιωάννα.

Όλες αναφέρουν τη λέξη «απελευθέρωση» όταν τις ρωτώ γιατί γουστάρουν να βρίσκονται πάνω σε μια σανίδα, αλλά οι παρακάτω προτάσεις που άκουσα μες στην κουβέντα που είχαμε, σχετικά με το τι είναι το skate (για αυτές), είναι περισσότερο to the point πιστεύω:

• Το συναίσθημα που νιώθεις όταν καταφέρνεις ένα τρικ και σε αγκαλιάζουν όλες.
• Αντιμετωπίζεις τους φόβους σου.
• Πριν αρχίσω το skate δεν μιλούσα πολύ, δεν ήμουν κοινωνική.
• Χωρίς το skate, δεν θα είχα εξελιχθεί πνευματικά.

Μιλώντας για ollie, backflip, διαστρέμματα και καρούμπαλα -οι μικροτραυματισμοί είναι αναπόσπαστο μέρος κάθε αθλήματος- τις αφήνω να ετοιμαστούν για το girl session τους. Μία από αυτές μού λέει να τσεκάρω τη Μαριστέλλα, μια κοπέλα που φορά παντελόνι-σκακιέρα και θεωρείται πολύ καλή. Τις παρατηρώ όλες από μακριά. Είναι διαφορετικές, αλλά με κάποιον τρόπο ταιριάζουν. Τελικά, όποιος/α κάνει skate, το κάνει για έναν λόγο - και αυτός ο λόγος είναι ίδιος για όλους/ες.

Ακολουθήστε τον Παύλο Τουμπέκη στο Instagram.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Μια Σπηλιά στο Πάρκο της Φώκιας στην Αλόννησο Ήταν η Καβάτζα για 1,1 Τόνο Κάνναβης

Το Χωριό στη Φλώρινα που Βουλιάζει και οι 20 Κάτοικοι που Δεν το Εγκαταλείπουν

O Απόστολος Σουγκλάκος Ήταν ο Έλληνας «The Rock»