Σεξ Μητέρας-Γιου & Άλλα: Ταινίες που Δεν Πρέπει να Δεις τα Χριστούγεννα με την Οικογένειά σου

Με όλο τον σεβασμό απέναντι στο Μόνος στο Σπίτι ή όποιο Χάρι Πότερ θα παίξει φέτος, τα γούστα μου πηγαίνουν συνήθως κόντρα στο γιορτινό πνεύμα των Χριστουγέννων και παραδέχομαι ότι είμαι ένα δύστροπο, ξιπασμένο και καθόλου εορταστικό άτομο. Πάντως, η επιλογή των κατάλληλων αιμομικτικών σχέσεων, πορνογραφικών σκηνών και διεστραμμένων σκηνών κοπρολαγνικού σεξ ήταν πιο δύσκολη από όσο φανταζόμουν (από προσωπική εμπειρία, ο κανόνας για το ποιες ταινίες μπορείς να παρακολουθήσεις με την οικογένειά σου είναι ακριβώς ο ίδιος αυθαίρετος, βλακώδης κανόνας που έχει επιβληθεί στον κινηματογράφο γενικότερα: η βία είναι γενικά ΟΚ, το σεξ, κακό. Καμία σημασία δεν έχει που η οικογένεια, εξ ορισμού, προϋποθέτει αυτό το τελευταίο προκειμένου να υπάρξει). Αν κάποιες από τις επιλογές σας φαίνονται προφανείς, έχετε υπόψη ότι τις έκανα επειδή δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Ένα ψεύτικο πουλί 18 εκατοστών. Ένα όργιο την παραμονή των Χριστουγέννων. Σεξ μητέρας-γιου. Τσόντα με τη μουσική υπόκρουση του Wagner. Οι επιλογές είναι ατελείωτες.

Η Nicole Kidman, που παίζει την Alice Hartford, λέει την τελευταία ατάκα στο Μάτια Ερμητικά Κλειστά: «Σ’ αγαπώ και ξέρεις ότι πρέπει να κάνουμε κάτι πολύ σημαντικό το συντομότερο δυνατόν – να γαμηθούμε». Δεν απευθύνεται μόνο στον κινηματογραφικό της σύζυγο, αλλά και στο τότε πραγματικό της σύζυγο, Tom Cruise. Παρόλο που η κάμερα τον τραβάει από πίσω και δεν βλέπουμε την αντίδρασή του, τα προηγούμενα 150 λεπτά δεν αφήνουν να εννοηθεί ότι θα τον συνάρπασε η προοπτική. Καταλαβαίνω απόλυτα την παρόρμηση να παρακολουθήσει κανείς την τελευταία ταινία του Kubrick - μια κλασική ιστορία όπου ένα αγόρι γνωρίζει ένα κορίτσι, το κορίτσι λέει στο αγόρι ότι φαντασιώνεται άλλα αγόρια, το αγόρι φρικάρει με αυτήν την αποκάλυψη και ξεκινά μια σουρεαλιστική ψυχοσεξουαλική οδύσσεια, η οποία κορυφώνεται με τη συμμετοχή του σε ένα όργιο – τα Χριστούγεννα, δεδομένου του αδιαμφισβήτητου γεγονότος ότι είναι μια χριστουγεννιάτικη ταινία. Δεν θα τη συνιστούσα προσωπικά. Αν και το λογικό είναι να υποθέσει κανείς ότι η σκηνή του οργίου θα προσβάλλει, θεωρώ ότι η παντελής έλλειψη χημείας μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, οι οποίοι ήταν παντρεμένοι στην πραγματικότητα - είναι χειρότερη: ειλικρινά, δεν νομίζω ότι έχουν υπάρξει ποτέ δύο άνθρωποι στον κινηματογράφο που να σε έπεισαν λιγότερο ότι «πρέπει να κάνουμε κάτι πολύ σημαντικό το συντομότερο δυνατόν – να γαμηθούμε».

«Η σχέση μεταξύ Kidman και Cruise», θα γράψει η Globe and Mail το 2014, «είχε τον αισθησιασμό και τον ερωτισμό ενός τουρνουά Κίνο». Το Μάτια Ερμητικά Κλειστά κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1999. Ο Kubrick πέθανε τον Μάρτιο του ίδιου έτους, ενώ τον Αύγουστο του 2001, η Kidman και ο Cruise χώρισαν. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, προσωπικά μου αρέσει το Μάτια Ερμητικά Κλειστά , αλλά είναι -για να χρησιμοποιήσω μια ιδιαίτερα «online» φράση- μια καταραμένη ταινία. Είναι η καταγραφή ενός θανάτου, του θανάτου ενός γάμου. Μην το δείτε με τους γονείς σας, εκτός και αν σκέφτονται να πάρουν διαζύγιο.

Η επιλογή μιας ταινίας με πρωταγωνίστρια την εξαιρετική Isabelle Huppert με σκοπό να συμπεριληφθεί σε μια λίστα με ταινίες ακατάλληλου περιεχομένου που δεν είναι «για όλη την οικογένεια», είναι κάτι αντίστοιχο με το να διαλέξω την πιο χαζή ταινία με πρωταγωνιστή τον «Marky» Mark Wahlberg: Είναι ένας άθλος, κάτι σχεδόν αδύνατο. Είχα σκεφτεί και το Εκείνη ( Elle), τη μαύρη «κωμωδία βιασμού» του Paul Verhoeven του 2016, όπου ο χαρακτήρας της Huppert συναινεί στη σύναψη μιας σεξουαλικής σχέσης με τον κατά συρροή βιαστή της. Η Δασκάλα του Πιάνου ( The Piano Teacher) του 2001, του Michael Haneke, το οποίο έχει μια σκηνή όπου η Huppert κόβει τα γεννητικά της όργανα με ένα ξυραφάκι και άλλη μία όπου σκύβει και κατουράει δίπλα σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, για να αντλήσει σεξουαλική απόλαυση, παραλίγο να μπει στην τελική λίστα. Τελικά, όμως, επέλεξα το Η Μητέρα Μου, απλώς και μόνο επειδή δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πιο άβολο και αηδιαστικό για να παρακολουθήσει κανείς με τους γονείς του, από μια tres γαλλική και tres τολμηρή αιμομικτική ταινία. Βασισμένη στο μετά θάνατον μυθιστόρημα του George Bataille, η καταχώρηση της ταινίας στο Wikipedia έχει την αθάνατη ατάκα: «Η Hélène ζητάει από τον γιο της να της κόψει την κοιλιά με ένα ξυράφι την ώρα που εκείνος αυνανίζεται και μόλις εκείνος φτάνει σε οργασμό, η Hélène κόβει τον λαιμό της».

Όταν είπα ότι ήταν μάλλον αδύνατο να διαλέξω την πιο ηλίθια ταινία με τον Marky Mark, δεν ήμουν ειλικρινής. Προφανώς, είναι το Συμβάν (>span class="tlid-translation"> Happening), η ταινία του M. Night Shyamalan όπου ο Marky–και όλη η ανθρωπότητα – βρίσκεται σε πόλεμο με τα δέντρα (και αυτή η ταινία μου λείπει. Είναι φιλική προς την οικογένεια, ναι, αλλά και trash). Η καλύτερή του ταινία, αναμφίβολα κατά τη γνώμη μου και αμφιβόλως κατά τη δική του, είναι το τσοντο-έπος Ξέφρενες Νύχτες του Paul >span class="tlid-translation"> Anderson - μια ταινία που δεν συνιστάται να δει κανείς με την οικογένειά του, τόσο γιατί –hello!– έχει να κάνει με την πορνογραφία, αλλά και επειδή έχει μια από τις διασημότερες σκηνές με ψεύτικο τσουτσούνι στην ιστορία του κινηματογράφου. «Στα γυρίσματα», είπε ο Anderson για τη σκηνή στην οποία ο Wahlberg, ως Dirk Diggler, δείχνει το πουλί του, «σκεφτόμουν ότι είναι ακριβώς όπως όταν βλέπεις τον δεινόσαυρο στο Jurassic Park ή τον καρχαρία στα Σαγόνια του Καρχαρία ή όταν βλέπεις τον E.T. για πρώτη φορά. Είναι μια αποκάλυψη». Τα Σαγόνια του Καρχαρία και το E.T. O Εξωγήινος τα είδα πρώτη φορά με την οικογένειά μου – το Ξέφρενες Νύχτες, δόξα τω Θεό, το είδα μόνη. Όμως άλλο να βλέπει κανείς ανθρωποφάγους καρχαρίες και εξωγήινους και άλλο τεχνητά πέη.

Το VICE Συναντά τη «Μάντισσα» Σάττι

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Αντίθετα, το Nymphomaniac του Lars Von Trier είναι απίθανο να μπει στη λίστα με τις Χριστουγεννιάτικες ταινίες, λόγω του ότι είναι -όπως και το προαναφερθέν πέος σιλικόνης– υπερβολικά μεγάλο. Μαζί με τις κομμένες σκηνές, η ταινία αγγίζει περίπου τις επτά ώρες. Στο μεγαλύτερο μέρος του, το υλικό που επιλέχθηκε για την τελική βερσιόν του Von Trier είναι παραδόξως ήρεμο και φιλοσοφικό, παρόλο που υπάρχει και μια σκηνή έκτρωσης, τόσο αιματηρή που δεν άντεξα να την παρακολουθήσω. Με επίκεντρο την ιστορία μιας γυναίκας υπερήφανα εθισμένης στο σεξ, την οποία υποδύεται η Stacey Martin στα νιάτα της και η φανταστική Charlotte Gainsbourg σε μεγαλύτερη ηλικία, το Nymphomaniac ίσως να είναι η πιο τολμηρή ταινία με μεγάλους κινηματογραφικούς αστέρες που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα: χρησιμοποιήθηκαν σώματα πορνοστάρ, για να γίνει ηλεκτρονική αντιστοίχιση με τους πρωταγωνιστές, ώστε να φαίνεται ότι γυρίζουν οι ίδιοι τις σκηνές σεξ, ενώ λίγες σκηνές έμειναν εκτός κάμερας. Εσκεμμένα μη-σέξι, μια αληθινή δοκιμασία αντοχής, τόσο ωμή, όσο η πραγματική πορνογραφία και εξίσου ηλεκτρισμένη σε πολλά σημεία, αλλά και δύσπεπτη - ακόμη και τα πιο ανοιχτόμυαλα μέλη της οικογένειας θα προτιμήσουν να παρακολουθήσουν μια τέτοια ταινία μόνα τους. Δεν θα τολμήσω να πω ότι δεν θα αρέσει σε καμία γιαγιά – μπορεί να αρέσει στη δική σου. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να τη βάλεις να παίξει μετά την αγαπημένη της λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα.

Η ταινία είναι τόσο παλιά, που θα μπορούσε να είναι μια 60χρονη γιαγιά. Παραδέχομαι ότι η μαμά μου -μια ιδιαίτερη γυναίκα με προτίμηση στον ακραίο, art-house κινηματογράφο- με εισήγαγε για πρώτη φορά στον Takashi Miike με το Αργός Θάνατος ( Audition), όταν ήμουν ακόμη στην εφηβεία (εννοείται ότι βγήκα μια χαρά.) Ακόμη και για την οικογένειά μου, η οποία δεν είναι μια συνηθισμένη οικογένεια, η ταινία είναι too much, γι’ αυτό και θα ήταν ίσως συνετό να μην παρακολουθήσετε αυτήν την αηδιαστικότερη κατοπινή προσπάθεια του Miike, η οποία ξεκινάει ρωτώντας τον θεατή αν έχει κάνει ποτέ σεξ με τον πατέρα του. Ένας άνδρας επιδιώκει να κάνει σεξ με την κόρη του, η οποία εργάζεται ως πόρνη. Μια γυναίκα θηλάζει τον εραστή της. Η συνουσία με το πτώμα μιας γυναίκας διακόπτεται από την απροσδόκητη κινητικότητα του εντέρου της. Αν δεν είναι ό,τι πιο γκροτέσκο έχω δει ποτέ σε ταινία, σίγουρα είναι ανάμεσα στην πρώτη πεντάδα και παρόλο που σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα ότι δεν μου άρεσε, δεν θεωρώ ότι είναι μια εύκολη ταινία για να την προτείνω. Σε όλα αυτά, προσθέστε το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα, μια περίοδος όπου τρώμε με τους αγαπημένους μας και γιορτάζουμε τη γέννηση του Χριστού, δεν προσφέρονται ακριβώς για κοπρολαγνικό χιούμορ. Κανείς δεν θα κάνει ουρά, για να φάει μελομακάρονα μετά την προβολή του Visitor Q. Ούτε και τίποτα άλλο, τώρα που το σκέφτομαι.

Περισσότερα από το VICE

Αληθινοί Έμποροι Ναρκωτικών Ταυτίζονται με το «Narcos: Mexico» και το Βρίσκουν Νοσταλγικό

«Το να Τρέχεις μια Αγγλόφωνη Pop-Rock Μπάντα στην Ελλάδα Είναι το Κλειδί μιας Σίγουρης Επιτυχίας»

Πώς Είναι να Κάνεις το Αγροτικό σου τον Χειμώνα, ως Γιατρός στην Άγονη Γραμμή