Η Ιουλία Καραπατάκη Είχε Όνειρο να Τραγουδήσει με τον Θανάση και τον Σωκράτη - και τα Κατάφερε

Στην πιο εμβληματική μουσική σκηνή της Αθήνας, τις Δευτέρες στήνεται ένα μυσταγωγικό σκηνικό. Πάνω στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου, ο Σωκράτης Μάλαμας με τους μουσικούς του δίνουν νόημα στις Δευτέρες, σε όσους αντέχουν να πηγαίνουν άυπνοι την Τρίτη στη δουλειά. Στο πλευρό του Σωκράτη, η Ιουλία Καραπατάκη, που τον συνοδεύει στο τραγούδι, ακούει τον κόσμο από κάτω να φωνάζει το όνομά της και να την αποθεώνει.

Διανύοντας τη δεύτερη χρονιά μαζί του κι έχοντας γυρίσει την Ελλάδα με τα αξέχαστα καλοκαιρινά live -μαζί και με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου-, η Ιουλία έχει ένα χαμόγελο πάνω και κάτω απ' τη σκηνή, που φανερώνει αυτό που και η ίδια παραδέχεται: ότι ζει το όνειρό της. Τη συνάντησα σε ένα καφέ στο Μετς για να μάθω περισσότερα για την ίδια, την πορεία της και τα όσα έχει ζήσει δίπλα στους δύο αυτούς σπουδαίους καλλιτέχνες.

VICE: Πού μεγάλωσες;
Ιουλία Καραπατάκη: Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στην Ηλιούπολη, μετακομίσαμε στον Υμηττό, έμεινα για τρία-τέσσερα χρόνια στο Ναύπλιο και τώρα μένω στο Μετς.

Με τη μουσική πώς έμπλεξες;
Είχε η μάνα μου έναν τεράστιο φόβο να πάω σε σχολείο της γειτονιάς. Ο θείος μου ήταν διευθυντής στο μουσικό σχολείο της Παλλήνης. Με έγραψαν λοιπόν κιθάρα στην Δ' Δημοτικού. Δεν μου είχαν πει τίποτα βέβαια. Στην ΣΤ' Δημοτικού, μου ανακοίνωσαν ότι θα δώσω εξετάσεις για το Μουσικό Γυμνάσιο της Παλλήνης. Έδωσα εξετάσεις και πέρασα.

Εσύ δεν είχες καμία ανάμειξη σε αυτό; Να πεις θέλω ή δεν θέλω κιθάρα;
Όχι, η αλήθεια είναι ότι από μικρή τραγουδούσα συνέχεια. Μου είπαν να γραφτώ κιθάρα γιατί εκείνοι είχαν κρυφό σκοπό να μπω στο μουσικό σχολείο, αλλά εγώ γούσταρα κιόλας να παίζω.

Και πώς εξελίχθηκε όλο αυτό;
Μπήκα στο σχολείο. Μετά είχαμε κάποια γκρουπάκια, αλλά η σχέση μου με τα ρεμπέτικα ξεκίνησε στην Γ' Λυκείου περίπου. Πιο πριν τα αποστρεφόμουν είναι η αλήθεια.

Ήσουν ροκού;
Ήμουν πιο ροκού, ναι. Έχω περάσει από κι από φάση R&B, έχω περάσει κι από φάση metal. Ό,τι να ναι.

Ποια αφίσα είχες δηλαδή σαν έφηβη στο δωμάτιό σου;
Τους Hanson, τους Backstreet boys. (γέλια)

Κι από εκεί στα ρεμπέτικα…
Άκουγα ούτως ή άλλως από μικρή, διότι άκουγε πάρα πολύ ο μπαμπάς μου. Κι όταν μας είπε ένας καθηγητής να κάνουμε ένα γκρουπάκι να παίξουμε ρεμπέτικα, «ψήθηκα» απευθείας. Μετά από το σχολείο μού έκατσε δουλειά απευθείας. Κι επειδή άρχιζα να δουλεύω ,ξεκίνησα να μελετάω περισσότερο πάνω στο ρεμπέτικο, μέσω του ακούσματος κυρίως.

Σπούδασες μετά;
Όταν τελείωσα το Μουσικό, πέρασα στα ΤΕΙ Ηλεκτρονικής τα οποία παρακολούθησα για έναν χρόνο και τα παράτησα. Έδωσα ξανά Πανελλήνιες, πέρασα στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών, ωστόσο δούλευα παράλληλα ως τραγουδίστρια. Τη σχολή δεν την έχω τελειώσει ακόμα και δεν το κόβω κιόλας (γέλια). Παρακολούθησα δυο χρόνια, αλλά δεν έχει πρακτικά μαθήματα και δεν με ενδιέφερε πολύ.

Ποια ρεμπέτισσα ξεχωρίζεις;
Μου αρέσει πολύ η Στέλλα Χασκίλ, αλλά είμαι και του πιο λαϊκού. Μου αρέσει πάρα πολύ η Πόλυ Πάνου, η Καίτη Γκρέυ.

Φάρμα Κλασικής Παιδείας

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Και πώς φτάνουμε στο σημείο να συναντηθείς με τον Σωκράτη Μάλαμα;
Έλα ντε! Πρώτα μου είχε στείλει μήνυμα μέσω του γιου του ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο Facebook, ότι θα έκανε ένα δίσκο με τον Σωκράτη και ήθελε να τραγουδήσω ένα τραγούδι, να κάνουμε ένα ντουέτο. Ουσιαστικά, μάλλον αυτός με πρότεινε στον Σωκράτη.

Ο Θανάσης πώς σε βρήκε;
Μάλλον στο ΥouΤube.

Πόσο χάρηκες;
Άσε δεν φαντάζεσαι. Δεν το πίστευα. Είπα ότι κάποιος μου κάνει πλάκα, δεν είναι δυνατόν. Αφού του το είπα και στο μήνυμα - «Μου κάνεις πλάκα, κάποιος σε έχει βάλει να με κοροϊδέψεις». Δεν περιγράφεται αυτό που ένιωθα. Αν είχα ένα όνειρο, ήταν να τραγουδήσω με τον Σωκράτη και τον Θανάση.

Πήγαινες στις συναυλίες πριν;
Πλάκα κάνεις; Εννοείται!

Πρώτη σειρά κάγκελο;
Όχι εντάξει. Ήθελα να ακούω τη μουσική, οπότε πιο πίσω. Πρώτη σειρά δεν μπορείς να ακούσεις, με τον πανικό που γίνεται.

Πότε ηχογραφήσατε;
Ηχογραφήσαμε πρώτη φορά πρόπερσι το καλοκαίρι. Κάναμε το «Μείνε κοντά μου», το «Στόμα που γελά», τον καινούριο δίσκο κι έκανα και δεύτερες στη «Λάθος μοιρασιά», που έκανε επανεκτέλεση ο Σωκράτης.

Πώς ήταν στο στούντιο στη μέση του πουθενά που έχει φτιάξει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στην Λάρισα;
Ήταν εκπληκτικά. Έχει κάνει απίστευτη δουλειά ο Θανάσης. Είναι τρομερός ο χώρος, τρομερό το στούντιο. Είναι άλλο πράγμα να ηχογραφείς στη φύση. Και η γνωριμία ήταν τρομερή.

Και μετά προκύπτει η συνεργασία με τον Σωκράτη Μάλαμα στο Σταυρό του Νότου;
Ναι! Είχαμε ξεκινήσει πέρυσι, πριν την καλοκαιρινή περιοδεία.

Πώς ήταν η πρώτη φορά πάνω στη σκηνή;
Πολύ δύσκολα. Ίδρωνα, ξείδρωνα, δεν μπορούσα να πάρω ανάσα.

Θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που είπες ανεβαίνοντας;
Τα «Φύλλα αλκαλικά». Ευτυχώς. Υπάρχουν κάποια τραγούδια που τα άκουγα πολύ από πιτσιρίκα, μετά τα έπαιζα και στο μαγαζί. Ήταν από αυτά τα κομμάτια το συγκεκριμένο. Τώρα από την ταβέρνα να πάω στον Σταυρό του Νότου ξαφνικά δίπλα στον Μάλαμα, ήταν απερίγραπτο.

Είχες support από κάτω;
Ναι είχε έρθει η μαμά, ο μπαμπάς, η γιαγιά. Έφυγε με γουρλωμένα μάτια η γυναίκα.

Οι δικοί σου στήριξαν από την αρχή αυτή σου την πορεία;
Ο μπαμπάς, ναι. Είναι πωρωμένος με τη μουσική. Η μαμά ζορίστηκε πολύ να το πάρει απόφαση. Νομίζω το πήρε απόφαση όταν της είπα ότι επικοινώνησε μαζί μου ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ήθελε να ηχογραφήσουμε ένα τραγούδι. Και μετά όταν της είπα και για τον Σωκράτη μου είπε «Εντάξει, παιδί μου, τι να σου πω; Καλή σταδιοδρομία».

Πότε σε έβγαλε μπροστά να πεις μόνη σου κομμάτι;
Φέτος. Μου το έλεγε από πέρυσι. Δεν ήθελα να το κάνω, αλλά επέμενε. Οπότε φέτος, με τον Φώτη Σιώτα παίζω κιθάρα και λέει εκείνος το «Γλυκοχαράζουν τα βουνά» κι εγώ λέω το «Παιχνίδι του Αμερικάνου».

Στις συναυλίες το καλοκαίρι πώς ήταν για σένα;
Άσε, άλλο κακό από εκεί. Τρομερή εμπειρία. Γυρίσαμε όλη την Ελλάδα. Ήταν πολύ κουραστικό, αλλά ζούσα το όνειρό μου.

Νιώθεις τυχερή;
Είμαι πάρα πολύ τυχερή. Νιώθω πάρα πολύ τυχερή στη ζωή μου. Δεν έχω κακοπέσει ποτέ, δεν είχα κακά αφεντικά ποτέ. Όλες οι συνεργασίες μου ήταν με φίλους μου, ο μπαμπάς μου ήταν κάθε μέρα από κάτω. Μου ήρθαν εύκολα τα πράγματα αλλά δούλεψα και πολύ. Έτυχε να προλάβω και καλύτερες εποχές που δουλεύαμε λίγο λιγότερο και παίρναμε καλύτερα λεφτά. Δεν πρόλαβα τις καλές, καλές εποχές, αλλά μπορούσες να δουλεύεις τριήμερο και να είσαι οκ.

Είσαι στην Πλατεία Νερού που έχει γίνει sold out. Πώς νιώθεις λίγο πριν ανέβεις στη σκηνή;
Εμένα έτρεμαν τα πόδια μου, δεν μπορείς να καταλάβεις. Να σου πω την αλήθεια, η πρώτη συναυλία που κάναμε το καλοκαίρι ήταν στην Αλεξανδρούπολη με 2.000 κόσμο. Πριν την Πλατεία Νερού, το Θέατρο Γης στη Θεσσαλονίκη ήταν πιο εντυπωσιακό, πιο τρομακτικό. Είναι εντυπωσιακός ως χώρος, από μόνος του. Είναι σαν αρχαίο θέατρο, είναι πανύψηλο, είχες 8.000 κόσμο από πάνω σου. Στην Πλατεία Νερού χάνεται κάπως ο κόσμος, με τα φώτα κτλ. Αλλά, γενικά, αυτό που ένιωθα ήταν πανικός και τρόμος.

Το ξεπέρασες το άγχος live με το live;
Εντάξει, το ίδιο άγχος δεν το είχα, αλλά πάντα είχα άγχος. Ένα χτυποκάρδι.

Πίνατε;
Ναι, η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι ήταν μία περίοδος άφθονου ποτού. Αλλά, εντάξει, δεν το κάνεις για το άγχος, αλλά λόγω της ευφορίας της κατάστασης.

Ποιο πράγμα σου έχει πει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου που σου έχει μείνει;
Γενικότερα δεν ήταν φειδωλός στα καλά του τα λόγια. Δεν μου έχει πει κάτι συγκεκριμένο, αλλά μόνο κι αν δεις τον τρόπο που ζει είναι διδακτικός. Ο τρόπος που μιλάει, ο τρόπος που βλέπει τη ζωή.

Ο Σωκράτης; Το πιο σκληρό πράγμα που σου έχει πει;
Μου έχει πει κάποια στιγμή ότι τραγουδάω σαν τον Μητροπάνο.

Αυτό δεν είναι σκληρό, είναι καλό.
Εντάξει, ήθελε να πει άλλο πράγμα. Κοίτα, εγώ έρχομαι από άλλο είδος από το λαϊκό και το ρεμπέτικο. Όταν έχεις στο μυαλό σου να τραγουδηθούν τα κομμάτια με ένα συγκεκριμένο ύφος, αφού εσύ τα 'χεις γράψει, θες έναν συγκεκριμένο τρόπο να τα ακούσεις. Μου είπε λοιπόν ότι τραγουδάω σαν τον Μητροπάνο, γιατί τα τραβούσα πίσω τα κομμάτια, δεν τα πήγαινα στον ρυθμό τους. Τα έκανα πιο δικά μου.

Αλλά, μου έχει πει πολλές φορέ «Μπράβο». Και με φωνάζει και πάνω στη σκηνή «Καμάρι μου».

Και ο κόσμος σου φωνάζει πολύ. Ξέρουν το όνομά σου.
Είναι πολύ καλοί. Έχω περάσει καλά. Εγώ αν με δεις είμαι συνέχεια με ένα χαμόγελο. Είναι πάρα πολύ ωραίο. Τρελαίνομαι.

Το καλοκαίρι θα παίξετε μαζί;
Ναι. Είχε πει ότι δεν θα παίξει αλλά τελικά θα παίξει μόνος του. Έχω κάτι live με την Kompania στο εξωτερικό. Τους αρέσει πολύ στο κοινό έξω. Το θεωρούν έθνικ, τους αρέσουν αυτά τα ακούσματα.

Θες να κάνεις κάποιο δίσκο μόνη σου;
Είχα την τύχη μέσα από τον Σωκράτη να γνωρίσω και τον Φώτη Σιώτα, ο οποίος ετοιμάζει δίσκο με δική του μουσική σε στίχους του Θοδωρή Γκόνη κι έτσι λοιπόν σε λίγο καιρό θα βγουν «Τα Δεύτερα» στα οποία τραγουδάω.

Αν σου έλεγαν ότι μπορείς να ανέβεις με οποιονδήποτε τραγουδιστή πάνω στη σκηνή, με ποιον θα ήθελες να βρεθείς δίπλα-δίπλα, που δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα;
Θέλω πάρα πολύ να βρεθώ με την Ελένη Βιτάλη. Νομίζω αν είσαι τραγουδίστρια και δεν έχεις μελετήσει Βιτάλη και Πόλυ Πάνου, δεν έχεις μελετήσει τίποτα. Δεν υπάρχει άλλη τραγουδίστρια που να στο σερβίρει έτσι το τραγούδι. Είναι υπέροχη.

Περισσότερα από το VICE

Η Κική Έκανε Ένα Υπέροχο Τατουάζ Θηλής στην Ξένια, Μετά τη Μαστεκτομή της

Η Ασφάλειά μου Δεν Κάλυπτε την Ψυχοθεραπεία και την «Πάλεψα» Πίνοντας και Καπνίζοντας

Εξαθλιωμένες Γυναίκες από τη Βουλγαρία Συνεχίζουν να Πωλούν τα Παιδιά τους στην Ελλάδα