Αυτά Είναι Όλα τα Στάδια Συζητήσεων που Περνάς σε μια Βραδιά που Γίνεσαι Λιώμα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Thump.

Αν υπάρχει κάτι χειρότερο από ένα one-night stand ή ακόμη και ένα hangover, αυτό είναι το να ξυπνάς με την ανατριχιαστική γνώση ότι έλεγες μεγάλες μαλακίες το προηγούμενο βράδυ. Μέσα στη δίνη του αλκοόλ, του ενθουσιασμού, των ναρκωτικών και της μουσικής, άνοιξες την κερκόπορτα που οδηγεί στα πιο παράξενα μυστικά σου, τα θαμμένα σου συναισθήματα και τα κρύα αστεία που είχες καλά κρυμμένα.

Νομίζω ότι όλοι πιστεύουμε πως μια εντελώς καμένη κουβέντα κάνει καλό στην ψυχή. Η πραγματική διάγνωση φυσικά είναι ότι αυτά που λέμε, όταν είμαστε κομμάτια, είναι τα πράγματα που δεν αποκαλύπτουμε νηφάλιοι, επειδή αισθανόμαστε κοινωνικά περιορισμένοι. Είναι σε αυτές τις ώρες του λυκαυγούς που χτίζονται φιλίες, γεννιούνται άθλια αστειάκια μεταξύ ανθρώπων και ξαλαφρώνουν στήθη, βγάζοντας από μέσα τους πράγματα που είχαν μείνει κρυμμένα για χρόνια. Ταυτόχρονα, βέβαια, είναι και η στιγμή που ο κόσμος ξεκινάει να πλακώνεται με κάδους σκουπιδιών, οπότε ας μην εξιδανικεύουμε και πολύ τα πράγματα.

Σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε καλύτερα το concept της «καμένης κουβέντας», να χαρτογραφήσουμε την πορεία της και να αναλογιστούμε της σημασία της, δημιουργήσαμε έναν συνοπτικό οδηγό για κάθε βαρετή, ηλίθια, σιχαμερή, γλυκανάλατη, ανατριχιαστική, περίεργη συζήτηση που θα κάνεις μέσα στο σαββατοκύριακο.

Το απόγευμα ξεκινάει στο σαλόνι κάποιου, είτε με το νέο αγόρι της κολλητής σου, είτε με έναν φίλο φίλου που έχει έρθει για το σουκού από άλλο πανεπιστήμιο. Σε κάποια φάση, συνήθως μετά από κάποιες μπίρες, φτάνεις να ρωτάς τον άγνωστο απέναντί σου τι δουλειά κάνει, μια ερώτηση που πάντα πίστευες ότι έκαναν μόνο όσοι δεν έχουν καμία προσωπικότητα. Περίπου σε έξι ώρες από τώρα, θα δεις το αγόρι της φίλης ή τον φίλο του φίλου στο club, θα τους χτυπήσεις απαλά στην πλάτη, θα τους ρωτήσεις πώς πάει η βραδιά και θα την κάνεις χωρίς να τους δεις ποτέ ξανά.

Φύγαμε. Έχεις κάνει ωραίο κεφάλι με την μπίρα, έχεις καινούργιο πακέτο τσιγάρα στην τσέπη και το κινητό είναι φορτισμένο στο φουλ. Το ταξάκι που πήρατε για να πάντε στο club βολτάρει ωραία. Βάλε τον πιο πολυλογά/μεθυσμένο φίλο σου στο κάθισμα του συνοδηγού και άραξε στο πίσω κάθισμα, όσο οι άλλοι δύο ξεκινούν να αναλύουν από πόση δουλειά είχε το απόγευμα ο ταξιτζής και αν μας ψεκάζουν, μέχρι τι ώρα δουλεύει και κατά πόσο μπορεί να βάλει κάτι άλλο στο ραδιόφωνο.

Το στήσιμο στην ουρά για να μπεις σε ένα club είναι ένας από τους λιγότερο γνωστούς κύκλους της Κολάσεως του Δάντη. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα εικοσάλεπτο ορθοστασίας, στη διάρκεια του οποίου δεν λες απολύτως τίποτα και, πού και πού, αναρωτιέσαι αν σε παίρνει να πεταχτείς για ένα κατούρημα, χωρίς να σου φάνε τη σειρά. Μερικές φορές, κάποιος σπρώχνει από πίσω και ξεκινάει να ηχεί ένα συνεχόμενο «ΩΠΑ, ΩΠΑ, ΩΠΑ», μέχρι που όλοι συνειδητοποιείτε ότι η μανούρα με έναν άγνωστο είναι εντελώς ανούσια, δεδομένου ότι, οποιοσδήποτε είναι τόσο αγενής που σπρώχνει σε μια ουρά, σίγουρα δεν είναι ένα άτομο που δέχεται κριτική.

Είμαι της ταπεινής άποψης ότι μια βραδινή έξοδος γίνεται πολύ καλύτερη, όταν δεν περιστρέφονται όλα γύρω από το πώς θα καταφέρεις να βγάλεις το παντελόνι σου. Η μουσική είναι το παν, φίλε. Πάντως, ακόμη και στο χειρότερο club, μπορείς να πετύχεις ένα πρόσωπο που θα σε σώσει από μια βαρετή βραδιά. Όταν το δεις -και αφού έχεις πιει αρκετά-, μπορεί να αποφασίσεις να το πλησιάσεις. Εκτός και αν είσαι ο κλασικός τύπος που ξεπερνάει συνεχώς τα όρια, οπότε σε αυτήν την περίπτωση, μάλλον θα είναι αμήχανη η φάση. Συμβουλή: Πάντα να ζητάς αναπτήρα, ακόμη και αν δεν καπνίζεις, ούτε εσύ ούτε το πρόσωπο. Εμπιστέψου με.

Αυτό το βάλαμε στο επίπεδο πέντε, όμως σκέψου το κάπως σαν μπόνους level μιας και μπορεί να σκάσει ανά πάσα στιγμή. Ένα τηλεφώνημα από τη μάνα σου, κάποιος που ζητάει οδηγίες την ώρα που μπαίνεις στο club – βασικά μου έχει τύχει μέχρι και τύπος που έβγαζε βόλτα τον σκύλο του που προσπαθούσε να μου πιάσει κουβέντα, μια φορά που καθόμουν σε ένα παγκάκι στις επτά το πρωί και προσπαθούσα να μην ξεράσω. Οτιδήποτε γίνει από αυτά, είναι τρομερά αμήχανο.

Οι καλύτερες τακτικές συμπεριλαμβάνουν: να προσπαθείς να κρατήσεις τα μάτια σου ανοιχτά (χωρίς να τα γουρλώνεις όμως), να λες όσο πιο λίγα μπορείς (όμως να αρθρώνεις και καμιά λέξη) και να αποφεύγεις τις διαρκείς διαβεβαιώσεις ότι δεν έχεις πιει και τόσο, οι οποίες απλώς επιβεβαιώνουν ότι είσαι λιώμα.

Σε αυτό το σημείο η κουβέντα είναι στο απόγειό της. Είστε όλοι λιώμα πλέον, όμως η μουσική ακόμη σας κρατάει και δεν έχετε ξεκινήσει τις σύντομες δηλώσεις για το πόσο γαμάτοι πιστεύετε ότι είναι όλοι - ακόμη και άτομα που δεν ξέρετε καθόλου. Βασικά, τι λέω; Ακόμη και αν συναντούσες έξω εκείνη την περίεργη καθηγήτρια Οικιακής Οικονομίας που είχες στο Γυμνάσιο, θα της έκανες κεφαλοκλείδωμα και θα την ευχαριστούσες για ό,τι έκανε για εσένα. Σημείωση: Σε κάποιους αρέσει να τονίζουν τα παραπάνω, δίνοντας φιλάκια στο μέτωπο.

Όλοι έχουν ξεκινήσει να χορεύουν πλέον στο club και ο πραγματικός κόσμος έχει εξαφανιστεί. Αυτό είναι. Θέλεις ένα τσιγάρο και λίγο χρόνο, για να επεξεργαστείς όλα όσα συμβαίνουν. Βγαίνεις έξω και ένας άγνωστος σκοντάφτει πάνω σου και προσπαθείτε απεγνωσμένα και οι δύο να βρείτε λίγο κοινό έδαφος για να επικοινωνήσετε, μέχρι που τα δίνετε όλα και δεν μένει τίποτα. Προσοχή, όμως. Κάποιοι άγνωστοι δεν έχουν καταλάβει τον ρόλο που παίζουν στη βραδιά σου. Μπορεί να προσπαθήσουν να σε κάνουν φίλο στο Facebook ή, ακόμη χειρότερα, να σου γίνουν κολλιτσίδα για το υπόλοιπο της νύχτας.

Αυτή είναι η εξέλιξη του level 6, μια προαγωγή από τα προηγούμενα «σ’ αγαπάω» σε φουλ κομπλιμέντα. Αν δεν έγινες φιλαράκι με τον άγνωστο καπνιστή, τότε μπορεί να περιτριγυρίζεσαι ακόμη από τους αγαπημένους σου κολλητούς. Αν συμβαίνει αυτό, το πιο πιθανό είναι να πέσετε με τα μούτρα στις αλληλοφιλοφρονήσεις. Ενδέχεται να καταλήξεις να στέκεσαι όρθιος κοιτάζοντας τα αθλητικά του φίλου σου, την ώρα που εκείνος έχει περάσει το χέρι του γύρω από τον αυχένα σου και σου λέει ξανά και ξανά ότι θα έτρωγε σφαίρα για εσένα.

Αίσχος. Αυτή είναι η χειρότερη κουβέντα που θα κάνεις όλη τη χρονιά. Είδες τη συζήτηση στη βουλή; Ο Μητσοτάκης ανεβαίνει, έτσι; Μας τα ζάλισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αφήστε το για αύριο που θα είστε καλύτερα.

Ό,τι χειρότερο. Αν είσαι από αυτούς που βγαίνουν μπαρότσαρκα και καταλήγουν να κλαίνε, λύσ' το. Εμείς βγήκαμε έξω για να πιούμε υπερτιμημένες μοναστηριακές μπίρες, όχι για να ακούμε εσένα που κάθεσαι στην άκρη του πεζοδρομίου και κλαψουρίζεις για ένα άτομο με το οποίο θα συνεχίσεις να κάνεις παρέα ή σεξ, άσχετα από τη μεθυσμένη μας υποστήριξη. Σημαντική σημείωση: Μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να προσδώσετε συγκεκριμένο φύλο στο άτομο που περιγράφουμε, όμως να ξέρετε ότι και τα αγόρια κλαίνε.

Η Β.Ο.Σ. –Βαθιά Ουσιαστική Συζήτηση– μπορεί να πέσει κομματάκι βαριά. Καλύτερα να έχεις τον νου σου και να αποφεύγεις αυτές τις κουβέντες, προτού προλάβουν να ξεκινήσουν και σου φάνε δυο ώρες από τη ζωή σου. Συνήθως προκύπτουν, όταν εσύ και ένας-δυο φίλοι σου είστε τόσο κομμάτια που κάποιος αποφασίζει να αποκαλύψει ένα οικογενειακό μυστικό, ένα τεράστιο άγχος ή (στην καλύτερη) μια εξομολόγηση που έχει να κάνει με τον θάνατο ενός κατοικίδιου. Οι συζητήσεις αυτές μπορούν να απαλύνουν τον πόνο, όμως μπορούν και να σου καταστρέψουν το σετάκι που περίμενες να παίξει ο DJ όλη την εβδομάδα.

Οι τύποι που τους πιάνουν φρίκες είναι σκέτος εφιάλτης. Έχω έναν φίλο, ο οποίος, από ένα σημείο και μετά, θα με κοιτάει πανικόβλητος λες και λιώνει το πρόσωπό μου, μόνο για να μου πει στο τέλος, «όλα καλά, μην αγχώνεσαι». Αυτό συμβαίνει, όταν συνειδητοποιείς ξαφνικά ότι ο κολλητός σου έχει φέρει πολύ δυνατά drugs, χωρίς να σας το πει και τώρα νιώθετε όλοι ότι τα μυαλά σας έχουν γίνει κιμάς. Πάντως, οποιοσδήποτε μπορεί να φρικάρει έτσι, χωρίς να έχει πάρει απαραίτητα κάτι παραισθησιογόνο. Μπορεί να το πάθεις κι εσύ ένα βράδυ. Τη μια στιγμή χαμογελάς χορεύοντας το χιτάκι του καλοκαιριού και την άλλη είσαι πεπεισμένος ότι υπάρχουν παντού μυρμήγκια – πάνω σου.

Πάντα με εκπλήσσει το πώς κάτι που θα έπρεπε κανονικά να είναι το πιο απλό κομμάτι της βραδιάς, γίνεται το πιο περίπλοκο. Μια απλή πρόταση όπως «Ένα με βραστό λουκάνικο και πατάτες, φίλε» γίνεται μια ατελείωτη διαπραγμάτευση και στο τέλος καταλήγεις να λες «πώς-πάει-φίλε-όλα-καλά-κάνετε-ακόμη-εκείνες-τις-κοτομπουκιές-με-τις-πατάτες-ή-μήπως-έχετε-κρέπες;». Η παρέα σου θα διαλυθεί τελείως, κάποιοι θα προσπαθήσουν να πιάσουν φιλίες με όποιον είναι πίσω από τον πάγκο, άλλοι θα αρχίσουν να παραπονιούνται για την τιμή που έχει μια μικρή μερίδα πατάτες, ενώ ταυτόχρονα θα τριγυρνούν στον χώρο λες και τα φαστφουντάδικα είναι θάλαμοι μηδενικής βαρύτητας.

Ουάου - κατάφερες να φτάσεις μέχρι το τελευταίο level. Πρέπει να είσαι εντελώς καμένος. Από εδώ και μπρος δεν μπορούμε να κάνουμε καμία πρόβλεψη - όλα παίζουν. Τα θέματα συζήτησης μπορεί να κυμανθούν από το «πόσο εκπληκτικό είναι να κοιτάζεις στα μάτια ένα άγριο ζώο», έως το «άκου τι ιδέα είχα για μια εφαρμογή στο κινητό που θα περιλαμβάνει διεπαφή προσομοίωσης κίνησης και διαδραστικό κείμενο».

Συμπλήρωσες και τα 14 level; Μάλλον πρέπει να πας για ύπνο τώρα.

Περισσότερα από το VICE

Οι Λαχανόκηποι Είναι η Ξεχασμένη «Ζούγκλα» της Θεσσαλονίκης

Έχω την Υποψία ότι το Facebook Ακούει τι Λέω για να μου Πουλάει Πράγματα

Πέρασα μια Εβδομάδα σαν Ένας Επαγγελματίας Instagrammer