Στις 12 Μαρτίου, από το βήμα της Βουλής, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε πως «είναι σημαντικό να εξηγήσουμε στους νέους ότι μία ανάρτηση στο Διαδίκτυο δεν συνιστά πάντα την απόλυτη αλήθεια. Είναι σημαντικό να εξηγήσουμε στους νέους μας ότι έτσι όπως λειτουργούν σήμερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι αλγόριθμοι των μεγάλων πλατφορμών που χρησιμοποιούν, στην ουσία αναπαράγουν και επιβραβεύουν τις όποιες απόψεις μπορεί να ήδη έχουν. Δημιουργούν στεγανά. Στεγανά έντασης, όχι στεγανά διαλόγου. Στεγανά όπου ανατροφοδοτούνται τα στερεότυπα τα οποία έχουν από τη μία και από την άλλη πλευρά και αυτό είναι κακό για τη δημοκρατία μας, είναι κακό για το επίπεδο του διαλόγου μας. Διότι εγκλωβίζονται με αυτόν τον τρόπο οι νέοι στις απόψεις τους, χωρίς να αναπτύσσουν την κριτική τους σκέψη, χωρίς να αμφισβητούν αυτό το οποίο βλέπουν, αυτό το οποίο ο οποιοσδήποτε μπορεί “να τους σερβίρει”». Η δήλωση αυτή του πρωθυπουργού ήρθε μετά από τις εκφράσεις δυσαρέκειας που εκδηλώνονται στο προφίλ του με την μορφή “angry faces” στις αναρτήσεις του και σχολιάστηκε αρνητικά τόσο από την αντιπολίτευση όσο κι από αρκετή μερίδα χρηστών στο Διαδίκτυο.
Αν αναλογιστούμε τη σχέση εξάρτησης των νέων με τα social media μπορούμε να συμπεράνουμε τη σημασία που έχουν στην διαμόρφωση των πολιτικών απόψεών τους, αλλά και την έκφρασή τους. Όταν μιλάμε για social media και πολιτική, βέβαια, στη συζήτηση μπαίνουν παράγονες από τα τρολ, τα fake news, την υπόθεση Cambridge Analytica, μέχρι και την ελευθερία έκφρασης, την πολιτική ορθότητα, τη δημοσιογραφία των πολιτών και την Αραβική Άνοιξη. Δεν είναι λίγοι μάλιστα κι όσοι εκφράζουν την αγωνία τους μήπως οι νέοι φτάσουν στο σημείο να διεκδικούν στα social media αυτά που κάποτε τα διεκδικούσαν στον δρόμο και τα αμφιθέατρα, ειδικά με τις νέες συνθήκες που έχει επιφέρει η πανδημία.
Videos by VICE
Έχοντας όλα αυτά κατά νου ρωτήσαμε τα κόμματα ποια είναι η θέση τους για τη χρήση των social media από τους νέους σε ό,τι αφορά πολιτικά ζητήματα. Αυτές είναι οι απαντήσεις τους:
ΝΔ: Οι νέοι αντί να λάβουν πολύπλευρη πληροφόρηση ακούνε -και μάλιστα ενισχυμένο- σχεδόν αποκλειστικά τον αντίλαλο των αρχικών τους απόψεων
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρείχαν τα τελευταία χρόνια έναν επαναστατικό και άμεσο τρόπο επικοινωνίας, ο οποίος αντιστοιχεί στο σύγχρονο πλαίσιο προσωπικών σχέσεων που χαρακτηρίζεται από ταχύτητα και νέους κώδικες αλληλεπίδρασης. Η δύναμη των social media αναδείχθηκε με ακόμη πιο έντονο τρόπο κατά τη διάρκεια της πανδημίας ως μέσο κοινωνικής επαφής, που έλειπε αυτή την περίοδο στους νέους, αλλά και ως αναγκαστική συνθήκη.
Ενώ ο «νέος» τρόπος επικοινωνίας προσφέρει δυνατότητες επικοινωνίας που στο παρελθόν η ανθρωπότητα δεν μπορούσε καν να ευχηθεί και συμβάλλει ακόμη και στην κινητοποίηση των νέων σε δράσεις που αφορούν την πολιτική και θέματα που απασχολούν την κοινωνία των πολιτών, παρουσιάζει παράλληλα κάποια σημεία που θα πρέπει να αναλύσουμε, τα οποία δεν επηρεάζουν μόνο την προσωπικότητα και ψυχοσύνθεση των νέων ανθρώπων (ενδεικτικά: διαδικτυακό bullying, εκφοβισμός, fear-of-missing-out) αλλά σχετίζονται και με θεμελιώδη ζητήματα κοινωνικής και πολιτικής φύσεως.
Η ροή της πληροφορίας είναι πρωτοφανής. Εν τούτοις δεν είναι σφαιρική. Ο καθένας μας στα κοινωνικά δίκτυα βλέπει εκείνα που επιλέγει ένας αλγόριθμος με βάσει τις προτιμήσεις μας, τι μας αρέσει, τι όχι και τι σχολιάζουμε. Οι νέοι, που στην πλειοψηφία τους χρησιμοποιούν σχεδόν αποκλειστικά τα κοινωνικά δίκτυα για να ενημερώνονται για την πολιτική, αντί να λάβουν πολύπλευρη πληροφόρηση ακούνε -και μάλιστα ενισχυμένο- σχεδόν αποκλειστικά τον αντίλαλο των αρχικών τους απόψεων. Και ενώ η πληροφορία σήμερα προσφέρεται σε αφθονία, ελάχιστοι αναζητούν την άποψη που θα αμφισβητήσει και ενδεχομένως θα ακυρώσει τις ήδη διαμορφωθείσες πεποιθήσεις τους.
Επιπλέον, ποιος νέος (ή μη) αξιολογεί μια είδηση πριν την κοινοποιήσει και διαδοθεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα; «Ψευδής είδηση: Οι μάσκες προκαλούν θάνατο». Ποιος θίγεται όταν αναπαράγεται μια είδηση με αντιεπιστημονικό περιεχόμενο; Η κυβέρνηση; Η επιστημονική κοινότητα; Οι θεσμοί; Όλοι, αλλά πρώτα και κύρια ο ίδιος ο πολίτης. Όποια «είδηση» ωθεί τους ανθρώπους σε επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία συμπεριφορές, προκαλεί τελικά γενικότερο κακό. Ειδικά, όμως, όταν αναπαράγονται ψευδείς ειδήσεις για θέματα που άπτονται των θεσμών ή των πολιτικών εξελίξεων, προκαλούν τη δυσπιστία των νέων για την πολιτική και τους εκπροσώπους της. Λύσεις όμως στα πραγματικά προβλήματα μας μόνο η πολιτική μπορεί να δώσει.
Τα κοινωνικά δίκτυα ήρθαν για να μείνουν, αποτελούν επανάσταση στην επικοινωνία, ανοίγουν νέους δρόμους πληροφόρησης. Γκρεμίζουν τείχη. Κάθε φαινόμενο όμως εμπεριέχει ταυτόχρονα θετικά και αρνητικά συστατικά. Απαντώντας στο ερώτημα σας, επέλεξα να εστιάσω στα σημεία που πρέπει να προσέξουμε. Να μάθουμε, νέοι και μεγαλύτεροι, να εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο τα θετικά και να περιορίζουμε, όσο γίνεται περισσότερο, τα αρνητικά.
– Άκης Μπάφας, Γραμματέας Παραγωγικών Τομέων της ΝΔ
ΣΥΡΙΖΑ: Τα social media δεν μπορεί να αφεθούν εκτός της πολιτικής. Δυστυχώς για τον κ. Μητσοτάκη, ευτυχώς για τη νέα γενιά
Πρέπει, αρχικά, να κάνουμε την παρακάτω παραδοχή: Σε αντίθεση με την τηλεόραση που παραμένει καθηλωμένη σε ένα μοντέλο μονόδρομης ενημέρωσης και με την αξιοπιστία της να βαίνει διαρκώς μειούμενη, τα social media έχουν καταφέρει να συνδυάσουν την «εναλλακτική» και «συμμετοχική» ενημέρωση παράλληλα με τη συγκρότηση ενός δημόσιου χώρου, ζωντανού και δημιουργικού.
Φυσικά, αυτές οι τάσεις δεν αφήνουν έξω τον κόσμο της πολιτικής. Οι νέοι και οι νέες εμπλέκονται πολύ ενεργά μέσω των social media σε πολιτικά ζητήματα που θέτει η επικαιρότητα. Εκεί η φωνή τους ακούγεται. Σε αντίθεση, δηλαδή, με ότι συμβαίνει στα κανάλια της λίστας Πέτσα.
Δείτε για παράδειγμα τις αρνητικές αντιδράσεις που κατακλύζουν τις αναρτήσεις του πρωθυπουργού εδώ και δύο εβδομάδες, και αναρωτηθείτε αν αυτή η δυσαρέσκεια εκφράζεται στον λόγο τηλεπαρουσιαστών και δημοσιογράφων των μεγάλων καναλιών.
Δείτε επίσης πόσες αλήθειες αποκαταστάθηκαν μέσω της ηχηρής παρέμβασης χρηστών των social media, αναγκάζοντας μέχρι και τα μεγάλα κανάλια να ανασκευάσουν.
Δείτε πώς αγκάλιασε η διαδικτυακή κοινότητα τα τρικάκια της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ που καυτηρίαζαν τις υπερβολές και την επίπλαστη πραγματικότητα που δημιούργησαν τα κανάλια ακόμα και για τη σύζυγο του πρωθυπουργού, και δείτε πως αντιμετωπίστηκαν από το σύνολο των μεγάλων καναλιών.
Φαίνεται ότι πλέον διαμορφώνονται δύο κόσμοι εντός της ίδιας κοινωνίας που δεν επικοινωνούν καθόλου μεταξύ τους. Από τη μια οι νέοι που συζητούν και ενημερώνονται καλωδιωμένοι στα social media και από την άλλη πλευρά οι 65+, που είναι οι τελευταίοι πιστοί στην «αυθεντία» της τηλεόρασης. Και αυτό που τους χωρίζει δεν εξαντλείται στο αν επιλέγουν τα social media ή τα κανάλια.
Αξιολογούν εντελώς διαφορετικά την πολιτική για την διαχείριση των υγειονομικών και οικονομικών συνεπειών της πανδημίας. Παρουσιάζουν εντελώς διαφορετικές πολιτικές στάσεις, και εκδηλώνουν διαφορετικές αξιακές επιλογές.
Εμείς, ως κομμάτι της γενιάς μας, προσπαθούμε όχι μόνο να ενισχύουμε το διαδικτυακό πολιτικό μας αποτύπωμα, αλλά και να βρίσκουμε νέους τρόπους αμφίδρομης επικοινωνίας μέσω του Διαδικτύου. Βρισκόμαστε δηλαδή, σε πλήρη αντίθεση με την αντίληψη της συντηρητικής και ακροδεξιάς παράταξης της Νέας Δημοκρατίας, όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από τις προτροπές του Πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη προς τους νέους «να μην πιστεύουν ότι γράφεται στο Διαδίκτυο».
Για εμάς, το Διαδίκτυο είναι ένας ακόμη πραγματικός χώρος συζήτησης, δημιουργίας και παραγωγής ιδεών. Και όπως κάθε κοινωνικός χώρος, έτσι και αυτός, δεν μπορεί να αφεθεί εκτός της πολιτικής. Δυστυχώς για τον κ. Μητσοτάκη, ευτυχώς για τη νέα γενιά.
– Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ
VICE Video: K2 – Αγώνας για την Κορυφή
ΚΙΝΑΛ: Αν αφήσουμε τη δημοκρατία στα χέρια του Mark Zuckerberg, θα βρεθούμε σε δύσκολες και μη αναστρέψιμες καταστάσεις
Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις της πραγματικής ζωής έχουν μεταφερθεί και στο Διαδίκτυο, ανεξαρτήτως ηλικίας πια. Οι νεότεροι έχουν βέβαια το τεχνολογικό προβάδισμα διότι απλώς έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει με ένα κινητό ή ένα τάμπλετ ως προέκταση του χεριού τους. Έχουμε γίνει μάρτυρες και συμμετάσχει όλοι μας σε χιλιάδες κινητοποιήσεις, ψηφίσματα, αιτήματα, κλειστά και ανοιχτά γκρουπ, νέες ομάδες με πολιτικά ή κοινωνικά χαρακτηριστικά, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον, τη ζωοφιλία, την έμφυλη ισότητα. Από τη μια, είναι σίγουρο ότι τα social media βοηθούν στη δικτύωση, στη διάδοση απόψεων, στην οργάνωση και διαχείριση ομάδων, στην εικονοποίηση πολιτικών μηνυμάτων, ακόμη και στη σάτιρα, που είναι ζητούμενο για να μην βαριόμαστε από την πολλή πολιτική ορθότητα.
Από την άλλη βέβαια και με το φόβο να ακουστώ ολίγον boomer φοβάμαι ότι αν αφήσουμε τη δημοκρατία στα χέρια του Mark Zuckerberg, θα βρεθούμε σε δύσκολες και μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι φτιαγμένα κυρίως για εμπορικούς σκοπούς, συλλέγουν δεδομένα, κατηγοριοποιούν τις αντιδράσεις και τις επιλογές μας και βάσει αυτών μας «σερβίρουν» προϊόντα. Τυποποιούν δηλαδή το προφίλ μας και μας αποξενώνουν σταδιακά από την άλλη άποψη, για να μας μετατρέψουν σε μια ψηφιακή ρέπλικα του εαυτού μας. Συχνά εξάλλου δεν βρισκόμαστε σε μια φούσκα με ομοϊδεάτες, όπου ταϊζουμε ο ένας την άποψη του άλλου, με αποτέλεσμα τον φανατισμό και την επιθετικότητα απέναντι σε όσους διαφωνούν μεταξύ μας; Γνωρίζουμε όλοι συνανθρώπους μας που κυριολεκτικά μεταμορφώνονται πίσω από το πληκτρολόγιο. Το είδαμε τα χρόνια των μνημονίων με ένταση, το βλέπουμε και τώρα μέσα στην πανδημία. Επίσης τα μέσα ευνοούν την ανωνυμία, ενώ η δημοκρατία και η πολιτική έχουν πρόσωπο, την ευθύνη της άποψης. Τα social είναι επίσης επιρρεπή στην προπαγάνδα και στη διαστρέβλωση, όπως είδαμε με την Cambridge Analytica, αλλά και με τα χιλιάδες bot και fake λογαριασμούς που «ταϊζουν» αυτές τις ημέρες την αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας μετατρέψει κυριολεκτικά το Twitter σε βούρκο.
Συνολικά, πιστεύω ότι δεν υπάρχει πολιτική χωρίς τα σόσιαλ, αλλά τα σόσιαλ από μόνα τους δεν είναι πολιτική. Είναι ένα μέσο που δεν είναι κατασκευασμένο να ενισχύσει τη δημοκρατία, αλλά υπό προϋποθέσεις μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να ενημερωνόμαστε από διαφορετικές πηγές, να λέμε την άποψή μας, να επικοινωνούμε με πραγματικούς ανθρώπους, να δικτυώνουμε και να διαχέουμε τα πιστεύω μας. Αλίμονο, όμως, αν πιστέψουμε ότι με ένα like, μια καρδούλα, 140 χαρακτήρες, ένα ποστ ή ένα meme «καθαρίσαμε» με το καθήκον μας ως πολίτες. Αντιθέτως. Αυτό βολεύει όσους θέλουν να εξαντλούμε τον δυναμισμό και τον προβληματισμό μας από το πληκτρολόγιο και να καθόμαστε ήσυχα «στα αβγά μας». Βολεύει όσους θέλουν να εδραιώσουν τον διχασμό, την απόλυτη αλήθεια, την αυθεντία τους, τη μοναδική άποψη και τελικά τον ολοκληρωτισμό και τον αυταρχισμό. Γι’ αυτό, καλά τα social, αλλά η πραγματική ζωή είναι πολύ πιο συναρπαστικό application.
–Παναγιώτης Βλάχος, Γραμματέας Επικοινωνίας, Κίνημα Αλλαγής
ΚΚΕ: Υπάρχει μία πολύτιμη πηγή ενημέρωσης, την οποία έχει πολλούς λόγους να επιλέξει σήμερα ένας νέος και είναι η συμμετοχή στην αγωνιστική δράση, η συζήτηση στην πραγματική ζωή
Όταν ένας νέος βλέπει ότι από την πλειοψηφία των ΜΜΕ λείπουν οι αγωνίες του, αλλά και οι διεκδικήσεις του, είναι φυσιολογικό να προσφεύγει σε όποιο μέσο έχει διαθέσιμο για να μοιραστεί και να βρει απαντήσεις σε όσα τον καίνε.
Το «μικρόβιο» της αναζήτησης της αλήθειας μπορεί να κάνει μόνο καλό, επειδή σε οδηγεί να ψάχνεις έξω από τα ασφυκτικά «όρια» που διαμορφώνουν τα μεγάλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που ελέγχουν την ενημέρωση, τα οποία «όρια» όμως δεν αφορούν μόνο τα λεγόμενα «παραδοσιακά» ΜΜΕ.
Ας δούμε ένα παράδειγμα: Πριν λίγους μήνες οι μαθητές πραγματοποίησαν μεγάλες κινητοποιήσεις, διεκδικώντας ασφαλή και ανοιχτά σχολεία. Δέχτηκαν σφοδρή επίθεση τόσο από την πλειοψηφία των «παραδοσιακών» ΜΜΕ, όσο και από μια στρατιά τρολ στα social media. Απάντησαν στην επίθεση όχι μόνο επειδή είχαν πείσμα, αλλά και διότι είχαν επιχειρήματα, οργάνωση (γενικές συνελεύσεις, συντονισμένες κινητοποιήσεις, οργανωμένη παρουσία στα social media για να επικοινωνούν τα αιτήματά τους και τη δράση τους), στήριξη φορέων εκπαιδευτικών, γονέων και εργαζομένων και ασφαλώς γιατί είχαν δίκιο. Αυτά τα στοιχεία, που κατακτήθηκαν στην πραγματική ζωή, έχτισαν τείχος στην προπαγάνδα που τους παρουσίαζε ως επικίνδυνους για τη διασπορά του κορονοϊού.
Άλλο παράδειγμα: Πριν λίγες μέρες ο πρωθυπουργός επισκέφτηκε το αμερικάνικο αεροπλανοφόρο Αϊζενχάουερ στη βάση της Σούδας. Η είδηση κυριάρχησε εκείνες τις ώρες συνοδευομένη με προβλέψιμους τίτλους και αναλύσεις-καρμπόν, που συμπυκνώνονται στο ρόλο των ΗΠΑ ως παράγοντα που ανακόπτει την τουρκική προκλητικότητα. Τι έλειπε από τις «τάσεις»; Το γεγονός ότι το αμερικάνικο αεροπλανοφόρο ελλιμενίστηκε στη Σούδα, αφού είχε πραγματοποιήσει άσκηση με το πολεμικό ναυτικό της Τουρκίας. Όπως και το γεγονός ότι η ίδια η βάση της Σούδας, ως ορμητήριο πολέμων, αποτελεί για τον ελληνικό λαό παράγοντα κινδύνου και όχι παράγοντα «ασφάλειας». Δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητο ότι συνήθως οι «τάσεις» στα social media, διαμορφώνονται από έναν «πόλεμο» μηχανισμών, πραγματικών ή fake χρηστών, που υπηρετούν πολιτικά, επιχειρηματικά, ακόμη και γεωπολιτικά συμφέροντα και έχουν σκοπό να παρουσιάσουν την πραγματικότητα όπως τους συμφέρει ή ακόμα και να «εκτονώσουν» τον όποιο θετικό ριζοσπαστισμό εκδηλώνεται στον απόηχο γεγονότων.
Η ενημέρωση δεν σταματάει στα social media. Υπάρχει και μία πολύτιμη πηγή ενημέρωσης, την οποία έχει πολλούς λόγους να επιλέξει σήμερα ένας νέος. Είναι η συμμετοχή στην αγωνιστική δράση, η συζήτηση -στην πραγματική ζωή- ακόμα και η αντιπαράθεση με διαφορετικές απόψεις που γίνεται μέσα στις συλλογικές διαδικασίες φοιτητικών συλλόγων, σχολείων, εργατικών συνδικάτων κ.ά.
Κριτική και συλλογική δράση θα υπάρχουν ακόμα και αν «πέσει» ο διακόπτης των social media. Τα social media είναι εργαλεία που έχουν ιδιοκτήτες, οι οποίοι έχουν ιδιαίτερα συμφέροντα να προβάλουν (και αντίστοιχα συμφέροντα που πρέπει να «θάψουν») και εργαλεία που αξιοποιούνται για την πολιτική χειραγώγηση και παρακολούθηση της συμπεριφοράς των χρηστών τους. Αυτά δεν βρίσκονται στην σφαίρα της φαντασίας του ΚΚΕ. Οι υποθέσεις Snowden και Cambridge Analytica μέχρι τα περιστατικά λογοκρισίας επιβεβαιώνουν τα παραπάνω, διαψεύδοντας διάφορες φλυαρίες που παρουσιάζουν τα social media ως «βασίλειο της ελευθερίας».
Μάλιστα, πριν λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση με νόμο ενσωμάτωσε οδηγία της ΕΕ, που προβλέπει μέσα από διάφορες θολές διατάξεις -από αυτές που όταν χρειάζεται γίνονται λάστιχο για να αφορούν ό,τι επιθυμούν οι εξουσιαστές- πως μπορεί να λογοκρίνεται κάθε ανάρτηση στα social media. Μάλιστα τη συγκεκριμένη οδηγία στην Ευρωβουλή την υπερψήφισαν οι ευρωβουλευτές τόσο της κυβέρνησης, όσο και της αντιπολίτευσης, πλην ΚΚΕ.
Η ενημέρωση είναι μία πολύ σοβαρή πλευρά του αγώνα ενάντια στο σύστημα της αδικίας. Ενημέρωση σημαίνει γνώση, αξίες και κριτήρια για να ερμηνεύεις και να ιεραρχείς τις εξελίξεις, κριτήρια που διαμορφώνονται από πολύ πιο σύνθετες διαδικασίες από έναν βομβαρδισμό ασύνδετων πληροφοριών.
– Νίκος Ρεμπάπης, Στέλεχος του ΚΚΕ & του Γραφείου Τύπου της ΚΕ
ΜέΡΑ25: Οι ιδεατοί νέοι στους οποίους απευθύνθηκε ο Πρωθυπουργός είναι αλλού και έχουν άλλα ψηφιακά προβλήματα
Όταν ο Μητσοτάκης απηύθηνε τη δραματική του έκκληση «προς τους νέους» να αποφεύγουν τις κακόφημες αλάνες των social media, με τα fake news τους και τα αντηχεία τους, ένα «OK BOOMER» ακούστηκε από το Μαξίμου μέχρι το Palo Alto.
To timing της δραματικής έκκλησης δε διέφυγε από τους ασχολούμενους με τα παραπολιτικά: ήταν λίγες μέρες αφότου ο πρωθυπουργικός λογαριασμός στο Facebook έγινε στόχος μιας χιονοστιβάδας “angry reactions”, την οποία ακολούθησε η αποκάλυψη ότι πολλά από τα likes που θα μπορούσε να επικαλεστεί ως αντίβαρο, είχαν εξωτικά ονόματα από μυθικές χώρες πέραν του Θιβέτ, ή κατά το κοινώς λεγόμενον, «αγορασμένα αβγά».
Aναμφίβολα κάτι τέτοιο σήμανε συναγερμό στο επικοινωνιακό επιτελείο του Πρωθυπουργού, και κάποιος από αυτό τον συμβούλεψε να βάλει την ατυχή αυτή αποστροφή στο διάγγελμά του. Το διπλά ατυχές είναι ότι αυτός ο κάποιος, (κρίνοντας εκ του αποτελέσματος), είναι ένας απ’ τους γεροντόμυαλους άρρενες πρώην «εφημεριδάδες», με μηδενική εξοικείωση με τα social media, και δικαιολογημένη φοβική απέχθεια προς το ανεξέλεγκτο των χρηστών που τα απαρτίζουν. Μιλάω για διπλή ατυχία, πρώτον επειδή ο πανικός είναι κακός σύμβουλος, και δεύτερον διότι ο πρωθυπουργός, παρασυρμένος από άσχετους συμβούλους, απευθύνθηκε στη λάθος πλυθησμιακή ομάδα.
Η πεποίθηση ότι τα social media είναι ένα πράγμα «των νέων» είναι κατά περίπου μια δεκαετία ξεπερασμένη. Πολλά μπορεί να πει κανείς για τις παθογένειες των social όσον αφορά τη διάδρασή τους με την πολιτική, αλλά το βασικό είναι ότι δεν αφορά τους νέους.
Τα ¨«αντηχεία», τα fake news, τα κακοφτιαγμένα πολιτικά memes, έχουν γεννήτορες, διακομιστές και καταναλωτές μεσήλικα ηλικιακά γκρούπς, που είναι άλλωστε και αυτά που έχουν απομείνει στο facebook και το twitter. Οι συνωμοσιολόγοι του QAnon, οι αντιεμβολιαστές, είναι προνομιακός χώρος «μπαρμπάδων του Facebook», όπως μπορεί να διαπιστώσει κάποιος όταν ο ψηφιακός κόσμος ξεχύνεται στον πραγματικό (πρόχειρο παράδειγμα οι σκηνές από το Καπιτώλιο των ΗΠΑ). Ακόμη και οι «θυμωμένοι» του Κυριάκου μπορούν να αντιστοιχηθούν στις διαηλικιακές συγκεντρώσεις στη Νέα Σμύρνη (και αλλού).
Οι ιδεατοί νέοι στους οποίους απευθύνθηκε ο Πρωθυπουργός είναι αλλού και έχουν άλλα ψηφιακά προβλήματα. Δεκάρα δεν δίνουν για τις πολιτικές διενέξεις των sosial ή για τις απαρχαιωμένες πλατφόρμες του και σίγουρα δεν περιμένουν την Ομάδα Αλήθειας ή τα Ελληνικά Hoaxes για να ξεχωρίσουν την πληροφοριακή ήρα από το στάρι.Έχουν μετοικήσει σε πιο ήσυχα διαδικτυακά λειβάδια όπως το Discord, μακριά από την κακοφωνία των κεντρικών διαδικτυακών λεωφώρων που έχουν παραδοθεί στους λομπίστες και τις «χορηγούμενες» επικοινωνίες. Και ο κόσμος τους περιλαμβάνει προβλήματα όπως το harassment, ο δικαιωματισμός, η οικολογία.
Πράγματα για τα οποία δύσκολα θα τους πείσει ένας κύριος με γραβάτα και την Παναγίτσα εικόνισμα εμφανώς στο φόντο, λίγο πριν ή μετά την επιβολή ενός ακόμα αντιδραστικού φιλοολιγαρχικού νομοσχεδίου.
– Σπύρος Δερβενιώτης, Συντονιστής Επικοινωνίας ΜέΡΑ25
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Τι Έδειξαν οι «Εκλογές» του #Metoo
Πήγαμε στην «Πριβέ» Παρέλαση για τα 200 Χρόνια Από την Επανάσταση
