Ο Simon Burstall ήταν 16 χρονών όταν άρχισε να φωτογραφίζει τη rave σκηνή του Σίδνεϊ. Έχοντας πάντα μαζί του τη φωτογραφική μηχανή του, αυτός και οι φίλοι του συναντιούνταν κάθε Σάββατο, έπαιρναν το αμάξι της μητέρας του στις 3 τα ξημερώματα, οδηγούσαν περίπου 40 λεπτά και πήγαιναν στη βιομηχανική πλευρά της πόλης. Ήταν εκεί που τη δεκαετία του ’90, οι νεαροί Αυστραλοί μαζεύονταν και διοργάνωναν τα δικά τους DIY rave party, με πολύχρωμα ρούχα, λέιζερ και δυνατές μουσικές. Όταν ξημέρωνε και το πάρτι τελείωνε, πήγαιναν προς το πάρκινγκ να πάρουν τα αυτοκίνητά τους, όπου τους περίμενε ο Simon καταγράφοντας με την κάμερά του το ξέσπασμα της rave σκηνής της Αυστραλίας.
«Θυμάμαι λες και ήταν χθες. Tο να φωτογραφίζω αυτά τα πάρτι ήταν κάτι μοναδικό. Δεν ξέρω γιατί, ούτε είχα στο μυαλό μου κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο για το τι θα φωτογραφίσω. Απλώς, ένιωθα την ανάγκη να το κάνω», δήλωσε ο Simon από το σπίτι του στη Νέα Υόρκη.
Videos by VICE
Τώρα, περίπου 30 χρόνια αργότερα, ο -πλέον- 44χρονος φωτογράφος αποφάσισε να μαζέψει όλο αυτό το υλικό από την εφηβεία του και να το παρουσιάσει στο βιβλίο 93: Punching the Light, δίνοντάς μας μια εικόνα για τη ζωή των νέων raver της Αυστραλίας τη δεκααετία του ’90.
Πώς ξεκίνησες να φωτογραφίζεις τα rave party;
Τα λάτρευα αυτά τα πάρτι, είχαν πολλή πλάκα και όλοι έμοιαζαν πάρα πολύ cool σε αυτά. Πηγαίναμε όλοι μαζί και αγοράζαμε φαρδιά παντελόνια, πολύχρωμα t-shirt, καπέλα και sneaker. Είμασταν χάλια ντυμένοι, αλλά είχε πλάκα.
Πώς ήταν να εισαι ένας νέος raver στο Σίδνεϊ εκείνη την εποχή;
Η όλη φάση λειτουργούσε λίγο μυστικά. Κανείς δεν ήξερε για τα πάρτι, εκτός αν τα ήξερε. Ήταν ένας μικρός, διαφορετικός κόσμος, που κράτησε για περίπου μια πενταετία – από το 1989 έως το 1994. Δεν νομίζω ότι, σήμερα, θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο. Είναι κρίμα βέβαια, αλλά δεν νομίζω ότι είναι δυνατό.
Πώς ήταν ένα κλασικό σαββατοκύριακό σου;
Όλη η παρέα μαζευόταν στο σπίτι μου από νωρίς, για να ντυθούμε και κατά τις 4 τα ξημερώματα φτάναμε στο πάρτι. Εκείνη την ώρα οι φύλακες, είτε είχαν φύγει είτε μας χρέωναν 5 δολάρια για να μπούμε, που ήταν μια χαρά σε σχέση με τα $25 που είχαν είσοδο τα μεγάλα κλαμπ και ήταν πολλά λεφτά για έναν 17χρονο εκείνη την εποχή. Και μετά χορεύαμε για ώρες, μέχρι να ξημερώσει. Οι γονείς μου ήξεραν για αυτό, αλλά δεν ήταν και ενθουσιασμένοι. Ήταν μια μοναδική περίοδος.
Φωτογράφιζες πάντα το πρωί;
Ναι. Δεν ήθελα να νιώσει κάποιος ότι αποκαλύπτω το μυστικό του, ούτε να του σκάει το φλας στο πρόσωπο ενώ χόρευε. Έτσι, ξεκινούσα να φωτογραφίζω, μόνο όταν είχε φως.
Γιατί αποφάσισες να κυκλοφορήσεις το βιβλίο τώρα;
Έψαχνα διάφορους σκληρούς δίσκους μου και έτυχε να πέσω πάνω σε κάποιες φωτογραφίες από εκείνη την περίοδο. Τότε αποφάσισα να δω ξανά όλο το project, καθώς ζούμε μια περίοδο που φαίνεται να επιστρέφουμε στη λογική και το στιλ της δεκαετίας του ’90 και πάλι. Μπορεί κάποιος να δει τις φωτογραφίες του βιβλίου και να νομίζει ότι είναι εικόνες από το σήμερα.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Λένε πως τα Καλά Παιδιά σαν τον Αναστάσιο Ράμμο Δεν Κλαίνε
«Φωτογράφισε τους Μώλωπες στο Σώμα σου» – Οδηγός Φυγής Από μια Βίαιη Σχέση
Ένα Βράδυ Αυτός ο Φοβερός Κύριος Πήγε Πέντε Αλυσοδεμένες Γυναίκες στο Σπίτι του Νταλί
