Πιθανότατα το όνομα Grisélidis Réal δεν σας λέει κάτι, αλλά αυτό δεν είναι περίεργο. Πρόκειται για μια καλλιτέχνιδα της οποίας το έργο δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει, με αποτέλεσμα να μιλάμε σήμερα για μερικά χαμένα λογοτεχνικά διαμάντια που αξίζουν της προσοχής μας. Γεννήθηκε το 1929 στη Λωζάνη, κόρη μιας αξιοσέβαστης οικογένειας καθηγητών. Λόγω της εργασίας των γονιών της μεγάλωσε σε διάφορα μέρη, όπως η Αθήνα και η Αλεξάνδρεια. Γυρίζοντας στην πατρίδα της, σπούδασε διακόσμηση στη Ζυρίχη και στη συνέχεια εργάστηκε ως μοντέλο για καλλιτέχνες. Ένας από αυτούς έγινε ο άνδρας της, με τον οποίο, προτού χωρίσει, απέκτησε δύο παιδιά. Το 1960 βρέθηκε μόνη και χωρίς λεφτά στη Γερμανία. Καθώς τριγυρνούσε στην εξοχή, ένα αμάξι σταμάτησε μπροστά της και ο οδηγός της έκανε μια πρόταση. Αυτή, δεν ήταν άλλη από το να κάνει σεξ μαζί του, με αντάλλαγμα κάποια χρήματα. Σύμφωνα με την ίδια, αυτή ήταν η πρώτη της δουλειά ως «περιπατητής των δρόμων». H συνέχεια ήταν προκαθορισμένη, καθώς η νεαρή γυναίκα αποφασίζει να ακολουθήσει το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Λίγα χρόνια αργότερα, γνωρίζει τον δεύτερο μεγάλο της έρωτα, με τον οποίο θα συζήσει για κάποια χρόνια. Θα γίνει μητέρα για ακόμη δύο φορές, ενώ θα κάνει και αρκετές εκτρώσεις.
Οι περιπέτειες της ως νεαρή εργάτρια του σεξ, θα καταγραφούν στο πρώτο της βιβλίο, Le noir est une couleur, που κυκλοφόρησε το 1974. Ωστόσο, κανείς δεν έδειχνε να έχει καταλάβει τη λογοτεχνική του αξία. Όπως ανέφερε πέρσι στο Broadly η Marie-Eve De Grave, σκηνοθέτιδα του ντοκιμαντέρ Belle de nuit – Grisélidis Réal, Self Portraits που καταγράφει το τελευταίο έτος της ζωής της Réal, «Όταν κυκλοφόρησαν τα βιβλία της, οι εκδότες και οι επιμελητές δεν κατάλαβαν τη δύναμή τους. Έβλεπαν απλώς μια πόρνη, όμως η Grisélidis ήταν κάτι παραπάνω. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια, για να βρεθεί κάποιος να διαβάσει ξανά αυτά τα παλιά βιβλία και να τους δώσει μια δεύτερη ζωή». Έχει δίκιο: Μιλάμε για την πρώτη γυναίκα που έσπασε τα ταμπού, λέγοντας πως το να είσαι εργάτρια του σεξ μπορεί να είναι και επιλογή. Η ίδια, ποιήτρια, συγγραφέας και καλλιτέχνιδα, έβλεπε το επάγγελμά της -που δεν σταμάτησε να εξασκεί από τα 70s μέχρι το 1995- ως ένα είδος έρευνας πάνω στο ανθρώπινο είδος. Διαβάζοντας κανείς τα βιβλία της μπορεί να το καταλάβει εύκολα αυτό.
Videos by VICE
Ας πάρουμε για παράδειγμα το μοναδικό -ίσως- έργο της, που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, Το Καρνέ Μιας Εταίρας, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τοποβόρος και μπορεί κανείς να βρει μόνο σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία των Εξαρχείων. Το βιβλίο είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος: Ένα είδος ημερολογίου που κρατούσε η Réal, μέσα στο οποίο είχε καταχωρήσει αλφαβητικά τους πελάτες της, σημειώνοντας κάτω από το κάθε όνομα τις προτιμήσεις του στο σεξ, αλλά και τα χρήματα που πλήρωνε για τις υπηρεσίες της. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά της βιβλία: Αφοπλιστικά ωμό και ευθύ, μιας και δεν πρόκειται για λογοτεχνικό πόνημα, αλλά για εργαλείο της δουλειάς μιας εργάτριας του σεξ. Στη συγκεκριμένη, πολύ προσεγμένη ελληνική έκδοση, μπορεί κανείς να διαβάσει τις εν λόγω σημειώσεις με τα χαρακτηριστικά των πελατών που την επισκέπτονταν, μια συνέντευξη που είχε δώσει η συγγραφέας στον φίλο της δημοσιογράφο Jean-Luc Hennig και ένα κείμενο της από το 2005, το οποίο έγραψε λίγο προτού πεθάνει από καρκίνο. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο:
René: Ξανθούλης, Γάλλος, χύνει στο στόμα χωρίς πολλά-πολλά, δεν θέλει ζόρια, 70 φράγκα.
Roger: Κάποιας ηλικίας, πιστεύει ότι κάνει τις γυναίκες να χύνουν μ’ έναν δονητή! -από 60 έως 80 φράγκα. Γλειφομούνι, γαμήσι.
Pierre: Ψηλός, «θηρίο», τεράστια, γιγαντιαία ψωλή, κωλοδάχτυλο, τσιμπούκι -γαμήσι αρκετά βίαια (φευ) με προφυλακτικό, 100 φράγκα (Ξανθός, γαλανομάτης με μουστακάκι, σικάτος).
Raymond: Προφορά ελαφρώς Γερμανο-ελβετική – του αρέσει να τον δέρνουν, να τον δένουν, να τον βασανίζουν, τον παίζει -τσιμπούκι, τσίμπιμα ρώγες, 100 φράγκα.
Roland: Γομάρι -τσιμπούκι, γαμήσι- (μπογιατζής σε οικοδομές), 70 ή 80 φράγκα.
Rodolphe: Χοντρός, γέρος, βρωμάει κάτουρο και σκατό, αργός ανυπόφορος -80 φράγκα. (Τσιμπούκι, μαλακία).
#Γυναίκα: Το Σώμα της Ανήκει
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook
Willy: Γοητευτικός, μεσογειακού τύπου, πολύ χαδιάρης (στυλ μαφιόζος γόης ή διανοούμενος) – τσιμπούκι, γλειφομούνι, κωλοδάχτυλο με το μαλακό (ή καθόλου), 80 φράγκα. (Θα μπορούσα σχεδόν να τον ερωτευτώ…) ( Α πα πα…!). (Ο πρωκτός του είναι εξαιρετικά απαλός από μέσα).
Christian: (Από τη Βέρνη). Ευγενικός, σαραντάρης, άσπρα, σγουρά μαλλιά, γεματούλης, τσιμπούκι μπροστά στον καθρέφτη, μετά στο κρεβάτι, κωλοδάχτυλο πολύ μέσα, κάργα τσιμπούκι. 100 φράγκα. Πρωκτός αρκετά πορώδης από μέσα, προστάτης χωμένος βαθιά.
Daniel: Τον συνάντησα μια νύχτα γύρω στη μία το πρωί στην οδό des Pâquis -καραφλός, γυαλιά, σκατόφατσα- χύνει στο στόμα, κωλοδάχτυλο, τρομερά ανυπόφορος- 80 φράγκα.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι μιλάμε για μια γυναίκα που αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των ανθρώπων που εργάζονται στον τομέα του σεξ – ανδρών και γυναικών. Γι’ αυτό έγινε ευρύτερα γνωστή ως «Η Επαναστάτρια Πόρνη». Κατά διαστήματα τα έβαλε με μαστροπούς, την Αστυνομία και την Εκκλησία. Επίσης, έθεσε τις βάσεις για τη σύσταση της οργάνωσης για τα δικαιώματα των εργατριών του σεξ Aspasie, η οποία λειτουργεί -πλέον με τη βοήθεια των παιδιών της- μέχρι και σήμερα. Μπορεί, λοιπόν, τα παραπάνω αποσπάσματα του Καρνέ να φαντάζουν για κάποιους υπερβολικά και για άλλους αστεία, ωστόσο αποτελούν μέρος του έργου μιας αγωνίστριας και για τα δικαιώματα των γυναικών. Σίγουρα, ψάχνοντας την ιστορία της μπορεί να βρει κανείς ψεγάδια -όπως, το γεγονός ότι δεν ήταν και η καλύτερη μητέρα-, ωστόσο το καλλιτεχνικό και ανθρωπιστικό της έργο θα βρίσκεται εκεί για όποιον θέλει να το ανακαλύψει.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Τα Social Media των Συμμοριών στη Βραζιλία Αποθεώνουν τη Βία
Γιατί «Κολλάμε» Μετά το Πρώτο μας Tατουάζ;
Τα Χειρότερα Τραγούδια της Δεκαετίας του ’90
