Πριν από λίγες εβδομάδες διάβαζα ένα post φίλου στο Facebook που έλεγε: «υπάρχει ένα ξεχωριστό μέρος στην κόλαση γι’ αυτούς που στέλνουν ηχητικά μηνύματα». Στην αρχή γέλασα, αλλά το πήρα και λίγο προσωπικά επειδή στον συγκεκριμένο είχα στείλει και εγώ ηχητικά μηνύματα λίγες μέρες πριν.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται ένα κίνημα «μίσους» ενάντια σε μια από τις πιο σημαντικές εφευρέσεις στον κόσμο του online chatting και δεν καταλαβαίνω τον λόγο.
Videos by VICE
O Guardian αφιέρωσε ένα άρθρο μέσω του οποίου η συντάκτρια αναρωτιέται αν τα ηχητικά μηνύματα «σκοτώνουν τις τηλεφωνικές κλήσεις», ενώ σε άλλα site μπορεί κάποιος να διαβάσει κείμενα με τίτλους όπως: «Οι Άνθρωποι που Στέλνουν Φωνητικά Μηνύματα Είναι Σκέτο Δηλητήριο» και «Μισώ Όποιον μου Στέλνει Φωνητικά Μηνύματα».
Εκτός από την «κόλαση» πάντως, σχετικός χώρος για τους ανθρώπους που επικοινωνούν με αυτόν τον τρόπο υπάρχει και στο Reddit, όπου έχει ήδη ανοίξει Thread για όσους μισούν να λαμβάνουν ηχητικά μηνύματα.
Μάλιστα, στο προαναφερθέν άρθρο του Guardian, ένας από τους ερωτηθέντες απάντησε γι’ αυτά ότι είναι: «από τα χειρότερα πράγματα μετά το seen που σου βγάζει το messenger».
Εμπνευστής της πατέντας θεωρείται το WhatsApp, που έδωσε το 2013 αυτή τη δυνατότητα στους χρήστες του. Ακολούθησαν σχεδόν όλες οι υπόλοιπες πλατφόρμες επικοινωνίας.
Σήμερα, τα δυο δις χρηστών του WhatsApp ανταλλάζουν περίπου 100 δις μηνύματα τη μέρα, τα 200 εκατομμύρια εκ των οποίων είναι φωνητικά. Ένα ποσοστό της τάξης του 20% (και μάλιστα σε ένα ηλικιακό γκρουπ που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από Millennials και εκπροσώπους της Gen-Z). Δεν το λες και λίγο. Είναι σίγουρα αρκετό για να τσαντίσει μια μερίδα του υπόλοιπου 80%.
Τι είναι αυτό που προκαλεί τέτοια αποστροφή όμως;
Σε έναν κόσμο γεμάτο emojis, μονολεκτικές απαντήσεις και attention span που δεν ξεπερνάει τα 8 δευτερόλεπτα, ένα ηχητικό μήνυμα 30 δευτερολέπτων αποτελεί εμπόδιο από το αχανές scrolling στο feed του TikTok ή του Instagram. Οι χρήστες των social media θέλουν την πληροφορία άμεσα, οπότε, η αναμονή για να πάρουν αυτό που αναζητούν, ακόμη και αν είναι πραγματικά μικρή, φαντάζει ατελείωτη.
Ωστόσο, αυτή είναι μια εύκολη ανάγνωση του -όχι και τόσο σοβαρού για να λέμε την αλήθεια- ζητήματος.
Σκεφτείτε πόσες φορές τσακωθήκατε με το άλλο σας μισό, επειδή διαβάσατε ένα μήνυμα με διαφορετικό ύφος από αυτό που είχε. Ένα ξερό «ok» για παράδειγμα, μπορεί να θεωρηθεί ως λέξη που γράφει κάποιος ο οποίος συμφωνεί μαζί σου, αλλά και ως απότομη απάντηση ατόμου που θέλει να κόψει την κουβέντα.
Ψάξε βρες άκρη μετά.
Ειδικά σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, προκαλεί στρες.
Με ένα ηχητικό μήνυμα, καταλαβαίνεις ακριβώς το ύφος του άλλου και παράλληλα έχεις μια πιο ανθρώπινη επαφή μαζί του. Άσε που το να απαντάς με emoji από μια ηλικία και μετά μπορεί να θεωρηθεί και sad.
Ένα φωνητικό μήνυμα αντικαθιστά τη γρήγορη κλήση -αν και πλέον οι περισσότερες δεν διαρκούν πάνω από λίγα λεπτά- και δίνει συναίσθημα.
Ειδικά αν θέλεις να περιγράψεις κάτι που έχει συμβεί σε προσωπικό επίπεδο, αλλά δεν μπορείς να βρεθείς με τον φίλο ή τη φίλη σου από κοντά! Με 2-3 ηχητικά καλύπτεις ένα κατεβατό, που, για να το γράψεις στο κινητό θα σου έπαιρνε περισσότερη ώρα και ο παραλήπτης θα έβγαζε τα μάτια του για να διαβάσει -και να απαντήσει!
Ένα voice message αποτελεί βάλσαμο για ανθρώπους που δουλεύουν σε γραφείο και γράφουν όλη μέρα κείμενα σε ένα PC. Ρε φίλε, δεν μπορώ να γράφω άλλο, μη με κράζεις που σου στέλνω ηχητικά. Αποδέξου ότι για τα επόμενα χρόνια δεν πρόκειται να τα αποφύγεις και σταμάτα να γκρινιάζεις.
Άσε που οι περισσότεροι, μετά το τρίτο ηχητικό που λαμβάνουν, αρχίζουν να απαντούν με τον ίδιο τρόπο.
Μπορεί να είμαστε μόλις το 20%, όμως, δεν θα ξεμπερδέψετε εύκολα. Μόλις νιώσετε και οι υπόλοιποι τη «γλύκα», θα περάσετε στη σκοτεινή πλευρά του messenger.
Σας περιμένουμε!
Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.
Περισσότερα από το VICE
Ο Οδηγός του VICE για Πρωτάρηδες στη Μύκονοοοοο
Ινέ, Πώς θα Πεις στα Αγγλικά «Άσπρο Πάτο»;
Τα «Φιλαράκια» Είναι και Πάλι Διαθέσιμα στο Ελληνικό Netflix