Η συνάντηση έγινε το απόγευμα της Κυριακής στο Μοναστηράκι και όταν ήρθαν οι καφέδες όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει και η συζήτηση με τον Σταύρο – το «μυαλό» αυτής της ιδιόμορφης καλλιτεχνικής ομάδας. Γιατί, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις, οι Dirty Granny Tales δεν είναι μουσικό συγκρότημα, δεν είναι θεατρική ή χορευτική ομάδα ούτε εικαστικό project. Είναι όλα αυτά μαζί και αυτό είναι που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Παίζουν μουσική, έχουν θεατρικό ύφος, περίεργες κατασκευές, ανατρεπτικό κουκλοθέατρο, animation, τρομακτικά μακιγιάζ και παραμυθένια κοστούμια. Ένα project που θέλει επιμονή και αντοχή. Δεν είναι τυχαίο πως όταν τον ρώτησα πόση ώρα θέλουν να ετοιμαστούν για μια παράσταση, η –στα όρια του χιούμορ– απάντησή του ήταν «δεν θέλουμε ώρα, αλλά χρόνια».
Πώς πήραν το όνομά τους
«Γενικά τα παραμύθια τα έχουμε συνδυάσει στο μυαλό μας με μια γιαγιά να μας τα λέει μπροστά στο τζάκι. Επειδή εμείς λέμε σκοτεινά παραμύθια και ήθελα να βγάλω μια ειρωνεία, το dirty παραπέμπει και σε άλλα πράγματα και έδωσε μια ωραία εικόνα στο μυαλό μου. Έτσι προέκυψε το Dirty Granny Tales».
Videos by VICE
Επιστροφή σε πιο σοβαρές κουβέντες όμως. «Εδώ και καιρό ήθελα να έρθουμε για εμφανίσεις στην Ελλάδα. Ήταν κάτι που το λαχταρούσα», είναι από τα πρώτα πράγματα που μου λέει ο Σταύρος, καθώς έπειτα από τέσσερα χρόνια επιστρέφουν στην Ελλάδα για μια σειρά εμφανίσεων με τίτλο Telion’s Garden – 1-3 & 7-10 Απριλίου στο Θέατρο Χώρα στην Αθήνα και 6 Απριλίου στο Θέατρο Πάνθεον στην Πάτρα. «Τελικά μας πήρε περισσότερο καιρό απ’ ό,τι υπολογίζαμε για να κλείσουμε την παράσταση. Από την προηγούμενη χρονιά σκεφτόμασταν να έρθουμε στην Ελλάδα, αλλά πάντα κάτι τύχαινε με την παράσταση, αλλάζαμε πράγματα, ξεκινούσαμε από την αρχή. Είχαμε ορισμένες δυσκολίες, που τελικά τις ξεπεράσαμε».
Και έτσι, μετά από τέσσερα χρόνια, δηλαδή από τότε που αποφάσισαν να αφήσουν την Αθήνα για το Βερολίνο, οι Dirty Granny Tales επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη για να παρουσιάσουν το Telion’s Garden. «Αυτή η παράσταση έχει πιο θεατρικό χαρακτήρα, έχει εμπνευστεί από το μεταναστευτικό και ο στόχος της είναι η απομυθοποίηση του τέλειου», τονίζει ο Σταύρος και συνεχίζει: «Δεν υπάρχει τέλειο. Όταν ψάχνεις κάτι, τότε χάνεις κάτι άλλο. Η μετανάστευση έχει να κάνει με την απόφαση των ανθρώπων να πάνε σε ένα μέρος που πιστεύουν ότι θα είναι η γη της επαγγελίας, αλλά όταν φτάνεις εκεί ξέρεις ότι κάτι χάνεις».
Λόγια επηρεασμένα τόσο από τις εικόνες της προσφυγικής κρίσης που βλέπει κάθε μέρα όσο και από προσωπική εμπειρία, με την απόφαση που πήρε το 2012 να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο εξωτερικό. «Πολλά ήταν τα πράγματα που έπαιξαν ρόλο για να μετακομίσουμε στο Βερολίνο», μου λέει. «Η Ελλάδα δεν βολεύει σε αρκετά πράγματα, τόσο επαγγελματικά όσο και στο θέμα της δικτύωσης. Όσο καλά και να πας, κάποια στιγμή θα πιάσεις ταβάνι. Δεν μπορείς να τραβήξεις κόσμο που θα σε βοηθήσει και θα πας το project ένα βήμα παραπέρα. Αντίθετα, σε αυτά τα τέσσερα χρόνια στο Βερολίνο έχουν έρθει σημαντικοί άνθρωποι του χώρου να μας δουν, ενώ μας έχουν ανοίξει και πολλές πόρτες», τονίζει, έχοντας αυτό το ήρεμο ύφος στο πρόσωπό του. Το ύφος ενός ανθρώπου που νιώθει δικαιωμένος για την απόφασή του. Και όχι άδικα, αν σκεφτεί κανείς ότι οι Dirty Granny Tales έρχονται στην Ελλάδα ύστερα από τρεις sold out εμφανίσεις στο English Theatre of Berlin. «Όταν ο διοργανωτής σου λέει ότι είναι το πιο επιτυχημένο event που έχει κάνει, νιώθεις ωραία».
Πώς επέλεξαν την εικόνα τους
«Δεν έχουμε αυτή την εικόνα επειδή ντρεπόμαστε. Το μακιγιάζ έχει αυστηρά γεωμετρικά σχήματα, σχήματα που δεν υπάρχουν στη φύση, το οποίο σου βγάζει κάτι πολύ απόκοσμο. Εμείς θέλουμε ο κόσμος που έρχεται να έχει την αίσθηση ότι αυτά που συμβαίνουν στη σκηνή δεν είναι γήινα. Να βάζουμε τον κόσμο στο τριπάκι ότι έχει ανοίξει μια πύλη, ότι μπορεί να ταξιδέψει μέσα από την παράστασή μας».
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τους ήρθαν εύκολα με το που μετακόμισαν στο Βερολίνο. «Το ξεκίνημα ήταν σκληρό», παραδέχεται και συνεχίζει: «Όταν έχεις φτάσει σε ένα σημείο και κάποιο επίπεδο, δεν είναι εύκολο να ξεκινάς πάλι από το μηδέν και να σκύβεις το κεφάλι. Γιατί αυτό κάναμε με τη μετακόμισή μας στο Βερολίνο: αρχίσαμε από την αρχή. Πας σιγά και περιμένεις ο κόσμος σταδιακά να μάθει αυτό που κάνεις». Ενώ υπήρχαν και στιγμές που σκέφτηκε την επιστροφή στην Ελλάδα, περισσότερο για συναισθηματικούς λόγους. «Μου έλειψαν πολλά από την Ελλάδα. Μου αρέσει η Ελλάδα, αυτός ο ήλιος. Και ακόμα μου λείπουν. Ό,τι έχει σχέση με τις γεύσεις και τις μυρωδιές μού λείπει από την Ελλάδα. Ο καιρός, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου».
Πάντως δεν το έχει μετανιώσει. Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος: «Είναι ωραία η ζωή στο Βερολίνο. Είναι χαλαρή και, το πιο σημαντικό, κανείς δεν σε κρίνει για τίποτα. Μπορείς να βάλεις μια γλάστρα στο κεφάλι σου, να βγεις έξω και κανείς να μην πει τίποτα».
Όσο για το μέλλον των Dirty Granny Tales; «Σίγουρα είναι απαιτητικό project. Όμως δεν μπορώ να φανταστώ να μην υπάρχουν οι Dirty Granny Tales σε πέντε χρόνια από τώρα. Είναι κάτι πολύ απαιτητικό, αλλά είναι σαν ένα παιδί. Δηλαδή, αν σε κουράσει κάποια στιγμή, το δίνεις ή το αφήνεις; Δεν μπορείς».
Περισσότερα από το VICE
Ο 20χρονος Έλληνας που Επέζησε από τον Καρκίνο και «Πεθαίνει» για το Bodybuilding
Κραιπάλες, Καφρίλες και Σεξ στις Πενταήμερες των Nineties στην Ελλάδα
Αυτά τα Παιδιά Είναι το Μέλλον της Ελληνικής Ηλεκτρονικής Μουσικής