To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.
Τον φοβερό ήχο που δημιουργεί ένα κανόνι των 90mm καθώς εκσφενδονίζει ένα βλήμα, ένα μίλι μακριά, τον περιμένεις. Έστω κι έτσι, το ωστικό κύμα που δημιουργεί με εκπλήσσει. Στο 19ο ετήσιο Northern Rockies Machine Gun and Cannon Shoot τον περασμένο Ιούνιο, οι κανονιές αυτές δημιουργούσαν σύννεφα καπνού τόσο μεγάλα και πυκνά, που δεν μπορούσα να δω αν οι βολές του έβρισκαν στόχο. Ένα ωστικό κύμα άρπαξε το καπέλο από το κεφάλι ενός θεατή που ήταν δίπλα μου, λες και ήμασταν σε κάποιο καρτούν. Το ίδιο κύμα έστειλε ένα θραύσμα κοφτερής πέτρας στον λαιμό μου.
Videos by VICE
Το Machine Gun and Cannon Shoot στο Casper του Wyoming είναι μια από τα λίγες ετήσιες οργανωμένες εκδηλώσεις στην Αμερική όπου μπορούν να έρχονται άτομα για να πυροβολήσουν με στρατιωτικό εξοπλισμό, όπως τανκ και αυτόματα, τουλάχιστον σύμφωνα με τον Stu «Doc» Rubens, έναν από τους διοργανωτές της. Ο Rubens ξεκίνησε την εκδήλωση το 1997, όταν μάζεψε μερικούς ιδιοκτήτες όπλων της περιοχής και τους πήγε για να πυροβολήσουν σε μια φάρμα.
«Ήταν ένα κρύο και απαίσιο ανοιξιάτικο πρωινό», λέει ο Rubens. «Ήρθαν έξι άτομα και περάσαμε υπέροχα».
Η εκδήλωση εξελίχθηκε μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, καθώς οι ιδιοκτήτες των πολυβόλων δημιούργησαν τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Wyoming NFA Shooters και εξασφάλισαν μεγαλύτερους χώρους για να κάνουν το «κομμάτι» τους. Ντόπιοι αλλά και επισκέπτες από τη γύρω περιοχή άρχισαν να διαθέτουν τα όπλα τους προς ενοικίαση στα λεγόμενα «πόστα σκοποβολής», έτσι ώστε να μπορούν να χαρούν την ιλιγγιώδη εμπειρία των πυροβολισμών με εξωτικά όπλα και άτομα τα οποία δεν ήταν ιδιοκτήτες όπλων. Οι εισπράξεις από την είσοδο δίνονταν στο τοπικό πυροσβεστικό τμήμα, κάτι που χάρισε στην εκδήλωση δημοσιότητα, χωρίς όμως η προβολή της να «ξεφύγει».
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
«Το 2006, υπήρχαν μόνο δέκα εγγεγραμμένα πόστα σκοποβολής και ουσιαστικά ο κόσμος απλώς πήγαινε και πυροβολούσε», λέει ο Gareth West, ιδιοκτήτης επιχείρησης που αναπαλαιώνει παλιά όπλα και εκ των διοργανωτών. «Σήμερα, έχουμε 72 πόστα και η εκδήλωση έχει γίνει πιο οικογενειακή. Ο κόσμος φέρνει τα μωρά του εδώ, τα αγέννητά του. Έχω δει άτομα σε αναπηρικά καροτσάκια. Βλέπεις κάθε ηλικία. Πολύς κόσμος νιώθει μια σύνδεση με τα όπλα».
Σχεδόν όλοι στις Ηνωμένες Πολιτείες νιώθουν κάποια σύνδεση με τα όπλα, ακόμα κι αν ο χαρακτήρας αυτών των σχέσεων μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικός από άτομο σε άτομο. Μια εβδομάδα μετά την εκδήλωση του Wyoming, ο Omar Mateen άνοιξε πυρ με ένα ημιαυτόματο MCX Sig Sauer μέσα σε ένα κλαμπ του Orlando, σκοτώνοντας 49 άτομα και τραυματίζοντας ακόμα 53. Τρεις εβδομάδες αργότερα, ο Micah Xavier χρησιμοποίησε ένα ημιαυτόματο AK-47 SKS για να σκοτώσει πέντε αστυνομικούς στο Dallas. Αυτά τα γεγονότα ήταν απλώς τα πιο πρόσφατα κεφάλαια στη μακρά και αιματηρή ιστορία των μαζικών πυροβολισμών στην Αμερική, μια ιστορία που ωθεί μεγάλο μέρος της χώρας να συνδέει τα όπλα με μια αίσθηση αποτροπιασμού και περιφρόνησης.
Ο West όμως εκνευρίζεται όταν ακούει για συσχετισμούς ανάμεσα στον γεμάτο νόμιμα όπλα δικό του κόσμο και αυτόν του Mateen – ο οποίος, όπως σημειώνει, ήταν (προσωρινά) στη λίστα του FBI με άτομα που συσχετίζονταν με τρομοκρατικές ενέργειες και δεν θα έπρεπε να του είχε επιτραπεί ποτέ να αγοράσει όπλο εξαρχής. «Ένα όπλο είναι απλώς ένα μέσο», μου εξηγεί. «Το πρόβλημα είναι η πρόθεση του χρήστη, όχι το μέσο. Όταν μιλάμε για μια κατάσταση όπου κάποιος πυροβολείται από έναν τρελό, πρέπει να λέμε τα πράγματα σωστά».
Ένας από τους στόχους του West είναι μέσω της εκδήλωσης να απομυθοποιήσει τα στρατιωτικά όπλα για το ευρύτερο κοινό. Όντως, όταν μπαίνεις στον χώρο της εκδήλωσης είναι λες και μπαίνεις σε επαρχιακό πανηγύρι του Wyoming: αραγμένα φορτηγάκια, πωλητές μπάρμπεκιου σάντουιτς και κοντομάνικων, επισκέπτες να περιφέρονται από εδώ κι από εκεί και ντουζίνες σκηνές στη σειρά, όπως ακριβώς θα έβλεπες σε ένα αγροτικό παζάρι ή φεστιβάλ. Μόνο που κάτω από αυτές τις σκηνές υπάρχουν ΑΚ-47, Uzis, σοβιετικά PKMs, τουφέκια ελεύθερων σκοπευτών, πολυβόλα Thompson και μια σειρά από άλλα αντικείμενα που φτύνουν σφαίρες και φωτιά (ή, στην περίπτωση ενός όλμου, κάτι σαν μπάλες του μπόουλινγκ).
«Βασικά, οποιοδήποτε είδος όπλου υπάρχει, έχει περάσει από εμάς», λέει ο West.
Στην άλλη άκρη του πεδίου βολής των κανονιών των 90mm, ο Russ Morgan στέκεται πάνω στο Stuart Tank (ναι, είναι δικό του), φορώντας γυαλιά αεροπόρου, στρατιωτική περιβολή και δαγκώνοντας ένα πούρο όπως ο στρατηγός Patton. Δίπλα του, δύο άντρες με φορεσιές εμφυλίου ετοιμάζουν για βολή το κανόνι-αντίκα τους. Είναι προφανές πως πολλά άτομα που βρίσκονται εδώ οδηγούνται από μια έντονη αγάπη για τη στρατιωτική ιστορία, με τον Doc Rubens να δηλώνει πως το ενδιαφέρον του γι’ αυτήν τον ώθησε να αγοράσει το πρώτο του αυτόματο όπλο. Η γραμμή όμως που χωρίζει τη στρατιωτική πραγματικότητα από τη φαντασία είναι πολλές φορές δυσδιάκριτη εδώ. Ασφαλώς έρχονται πολλοί βετεράνοι πολέμου εδώ, με πιο χαρακτηριστικό όλων τον Bill Black, συνταξιούχο του πολεμικού ναυτικού και επίσημο υπεύθυνο του πεδίου βολής, ο οποίος μέσω μιας μικροφωνικής εγκατάστασης δίνει εντολές στους παρευρισκόμενους, σκαρφαλωμένος στην κορυφή ενός κοντέινερ. Ο περισσότερος κόσμος, όμως, που έρχεται στην εκδήλωση, το κάνει για να παίξει πόλεμο. Το μεγάλο κανόνι έριξε βολές το 1967 στον πόλεμο των έξι ημερών, όταν το Ισραήλ άρχισε να ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας και άλλες περιοχές της Παλαιστίνης. Ο τωρινός ιδιοκτήτης του κανονιού, όμως, ο Dean Kingersmith, εξηγεί πως ρίχνει βολές με αυτό μόνο δύο φορές τον χρόνο, σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, ενώ πολλές φορές ρίχνει άσφαιρα.
Πέρα από τέτοιες εκδηλώσεις, μας εξηγεί, το κανόνι παραμένει διακοσμητικό.
«Στο Wyoming, πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να έχει στην ιδιοκτησία του ένα όπλο τρίτης τάξης», μου λέει ο West. Τα όπλα τρίτης τάξης (ή αλλιώς title II) είναι τα όπλα που υπάγονται στη National Firearms Act (NFA), έναν νόμο του 1934 που θεσπίστηκε για να ελέγξει τη βία μεταξύ συμμοριών στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης και ο οποίος τροποποιήθηκε από το Κογκρέσο τη δεκαετία του ’60. Η λίστα όπλων που ελέγχεται από αυτό τον νόμο περιλαμβάνει πλήρως αυτόματα όπλα αλλά και σιγαστήρες, κοντόκαννα τουφέκια και καραμπίνες, τεθωρακισμένα, κανόνια και ρουκετοβόλα –κοινώς, οτιδήποτε έχετε δει σε κάποια ταινία δράσης–, καθώς και σπάνια όπλα που δύσκολα συναντάς πια.
«Από τη στιγμή που είσαι πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών και έχεις νόμιμη άδεια οπλοκατοχής, τότε μπορείς να έχεις ένα όπλο τρίτης τάξης», λέει ο West, που μου εξηγεί πως διαθέτει ομοσπονδιακή άδεια οπλοκατοχής, ενώ πληρώνει έναν ειδικό φόρο που του επιτρέπει να λειτουργεί ως μεσάζοντας σε πωλήσεις όπλων τρίτης τάξης. Κάποιες πολιτείες έχουν τους δικούς νόμους περί όπλων, ενώ κάθε επίδοξος αγοραστής όπλου τρίτης τάξης πρέπει να περάσει από έλεγχο. Αν όμως έχεις καθαρό ποινικό μητρώο, λίγη υπομονή και ας πούμε 6.500 δολάρια (5.800 ευρώ), τότε μπορείς να αγοράσεις ένα πολυβόλο Mac 10 ή ένα Thompson αν έχεις 25.000 δολάρια (περίπου 22.300 ευρώ).
Η περίοδος της προεδρίας του Barack Obama έχει αποδειχτεί «καυτή» για την αγορά των όπλων τρίτης τάξης. Από το 2009 έως το 2015, ο αριθμός των αιτήσεων που δέχτηκε το Γραφείο Οινοπνευματωδών, Καπνού και Πυροβόλων Όπλων από άτομα που ήθελαν να φτιάξουν, να αγοράσουν, να εξάγουν ή να δηλώσουν όπλα που υπάγονται στον νόμο NFA αυξήθηκε κατά 256%. Ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν ομοσπονδιακή άδεια οπλοκατοχής και που, όπως ο West, πληρώνουν έναν ειδικό φόρο και άρα μπορούν να κατασκευάσουν ή να λειτουργήσουν ως μεσάζοντες στην αγορά όπλων τρίτης τάξης, αυξήθηκε από 3.600 το 2009 στους 10.000 που είναι σήμερα.
Για πολύ κόσμο δεν είναι ξεκάθαρο αν είναι νόμιμο να κατέχεις κάποιο πολυβόλο, κυρίως εξαιτίας βαρύγδουπων προσπαθειών να ελεγχθούν τα «επιθετικά όπλα» –μια κατηγορία που αφορά κυρίως πολυβόλα όπλα στρατιωτικού τύπου– οι οποίες, όμως, αν κρίνει κανείς από εκδηλώσεις σαν κι αυτή, έχουν αποτύχει. Κάθε φορά που συμβαίνει ένα μαζικό μακελειό και ένας τρελός εκτελεί κόσμο με πολυβόλο όπλο, υπάρχει γενική κατακραυγή και πάμπολλες απόψεις που επιθυμούν την απαγόρευση αυτόματων όπλων όπως το AR-15, το ΑΚ-47 ή παρόμοιων όπλων τα οποία είναι δημοφιλή στις τάξεις των τρομοκρατών τόσο εντός της χώρας όσο και εκτός αυτής. Επειδή όμως οι υποστηρικτές των δικαιωμάτων οπλοκατοχής είναι πολιτικά τόσο δυνατοί, ακόμα και τα πλέον τρομακτικά όπλα παραμένουν απλησίαστα από εκείνους που θα ήθελαν να ελέγχονται σαφώς περισσότερο.
Υπεύθυνοι χομπίστες όπως ο West, οι οποίοι δεν κάνουν κακό σε κανέναν, παρά πυροβολούν στόχους με τα όπλα τους, το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο να οριστεί το κακό με τα «επιθετικά όπλα» (ένας όρος που ο West απορρίπτει ως δημιούργημα των media και ο οποίος δεν ανταποκρίνεται στην ουσιαστική ταξινόμηση των οπλικών ειδών και τύπων). Μάλιστα, πέρα από μια ληστεία τράπεζας το 1997, η χρήση όπλων που υπάγονται στον νόμο NFA κατά τη διάρκεια εγκληματικών ενεργειών είναι εξαιρετικά σπάνια (οι μαζικοί πυροβολισμοί που έχουν σημαδέψει την αμερικανική κοινωνία εκτελούνται σχεδόν πάντα με ημιαυτόματα όπλα, τα οποία είναι φτηνότερα και πιο εύκολα στη χρήση). Τουφέκια οποιουδήποτε είδους χρησιμοποιούνται ελάχιστα σε εγκληματικές ενέργειες στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα παραπάνω στοιχεία έχουν κάνει πολλά από τα λόμπι που μάχονται για μεγαλύτερο έλεγχο στα όπλα που κυκλοφορούν στις Ηνωμένες Πολιτείες να αναρωτιούνται αν θα πρέπει να συνεχίσουν να εστιάζουν στα όπλα στρατιωτικού τύπου. Τα βίαια συμβάντα που αφορούν τη χρήση όπλων έχουν λάβει μορφή επιδημίας στη χώρα, καθώς από το 2005 έως το 2015 έχουν χάσει τη ζωή τους 300.000 άτομα από τη χρήση όπλων. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των θανάτων όμως δεν αφορούσαν όπλα τύπου AR-15, αλλά μικρότερα περίστροφα και πιστόλια. Για τον κόσμο που ζει σε πόλεις όπου αυτού του τύπου η βία δεν είναι απλώς μια είδηση στην τηλεόραση αλλά πραγματικότητα, το να προσπαθούν κάποιοι να απαγορεύσουν τα όπλα στρατιωτικού τύπου φαντάζει τελείως άστοχο. Περίπου τα μισά θύματα από όπλα στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μαύροι άντρες, οι ιστορίες των οποίων είναι άρρηκτα δεμένες με τη φτώχεια, την ανεργία, την κακή παιδεία, τις μαζικές φυλακίσεις, καθώς και άλλα υποπροϊόντα του θεσμικού ρατσισμού. Το να σκάψει κανείς στη ρίζα του προβλήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες θα σήμαινε πως θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτά τα σοβαρότατα κοινωνικά προβλήματα αποτελεσματικά και όχι απλώς να εύχεται την απαγόρευση κάποιων τρομακτικών όπλων.
Το ότι τα όπλα που έχουν σχεδιαστεί αυστηρά για πολεμική χρήση είναι εξαιρετικά επικίνδυνα δεν αγνοείται από τους Wyoming NFA Shooters. Σε ένα γράμμα που στάλθηκε σε πιθανούς συμμετέχοντες στη φετινή εκδήλωση, αναφέρεται ένα συμβάν του 2008, όταν ένας οκτάχρονος αυτοπυροβολήθηκε θανάσιμα με ένα mini Uzi σε μια εκδήλωση σαν τη δική τους στη Μασαχουσέτη. Αντιδρώντας σε αυτό το τραγικό γεγονός, οι διοργανωτές στο Wyoming απαγόρευσαν την ενοικίαση των κοντόκαννων αυτόματων όπλων και έκαναν υποχρεωτική τη συμμετοχή όλων των επισκεπτών σε ένα σεμινάριο ασφάλειας. Πολλά από τα άτομα που έρχονται για να πυροβολήσουν με τα όπλα σε αυτή την εκδήλωση είναι παιδιά, και σε γενικές γραμμές έχουν διαρκώς δίπλα τους έναν ενήλικο που τα προσέχει και τους δείχνει πώς πρέπει να χειρίζονται ένα όπλο με υπευθυνότητα.
Ως άνθρωπος που μεγάλωσε κυνηγώντας στο Wyoming, δεν με σόκαρε να βλέπω παιδία να χειρίζονται όπλα. Σίγουρα, θεωρητικά μιλώντας, κάποια ίσως μεγαλώσουν και χρησιμοποιήσουν τις ικανότητες που θα μάθουν εδώ για κακό σκοπό. Ο μακελάρης του Sandy Hook, Adam Lanza, λέγεται ότι περνούσε πολύ χρόνο σε πεδία βολής με τη μητέρα του. Αλλά υποπτεύομαι πως αυτή η επαφή τους με τα όπλα από νωρίς ίσως να αφαιρεί την ίντριγκα γύρω από αυτά.
Οι άνθρωποι στο Wyoming περηφανεύονται ότι ξέρουν να διαχωρίζουν την οπλοκατοχή από το έγκλημα, μιας και η πολιτεία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό οπλοκατοχής των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά ταυτόχρονα και ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα εγκληματικότητας (παρά το γεγονός βέβαια ότι έχει πολύ υψηλό επίπεδο αυτοκτονιών, με τις περισσότερες από αυτές τις αυτοκτονίες να γίνονται με όπλα). Οι περισσότεροι κάτοχοι όπλων εδώ ασχολούνται με αυτά για να συμμετάσχουν στην έντονη κυνηγετική κουλτούρα της πολιτείας. Η επί σειρά ετών γερουσιαστής της πολιτείας, Bernadine Craft, σημείωσε πως δεν υπάρχει σχεδόν κανείς στο Wyoming –πόσο μάλλον εκείνη– που αντιτίθεται στην οπλοκατοχή για τα άτομα που θέλουν τα όπλα τους για να σκοτώσουν ένα ελάφι μια άλκη ή μια αντιλόπη.
«Αλλά αυτά δεν είναι όπλα τύπου βγαίνω-για-να-κυνηγήσω-το-κρέας-που-χρειάζομαι-για-τον-χειμώνα», μου είπε χαρακτηριστικά. «Δεν χρησιμοποιείς όπλο στρατιωτικού τύπου για να κυνηγήσεις ελάφια. Δεν ξέρω τι μήνυμα προσπαθείς να περάσεις αν μιλάς για κανόνια, πολυβόλα, AK-47, όπλα που συνδέει κανείς με πολέμους και τρομοκρατία. Αυτά είναι όπλα που σκοτώνουν ανθρώπους».
Καθώς ο ήλιος έπεφτε, όλο και περισσότερες οικογένειες έφταναν στον χώρο, με παιδιά γεμάτα όρεξη για παιχνίδι και έφηβους που κυκλοφορούσαν σε ομάδες ή στοργικά ζευγαράκια. Ο όλος χώρος είχε τη γεύση της σκόνης και μύριζε καμένο μπαρούτι, με τις συζητήσεις να είναι δύσκολες, αφού όλοι φορούσαν ωτοασπίδες. Ανάμεσα σε όλα αυτά, όμως, ξεπρόβαλλε η ατμόσφαιρα του κλασικού αμερικανικού καλοκαιριού – έστω κι ενός με πολλά όπλα περασμένα σε ζώνες.
Ο ουρανός μαύρισε και ο Bill Black –καθισμένος ακόμα πάνω στο κοντέινερ του– ανακοίνωσε πως σε λίγο θα ξεκινούσε το Τρελό Λεπτό (Mad Minute). Οι οπλοφόροι περίμεναν το σήμα του, έχοντας φορτώσει τα όπλα τους με πυροτεχνικές σφαίρες. Όταν έφτασε η ώρα και ο Black έδωσε την εντολή, το πεδίο βολής γέμισε αμέτρητα τροχιοδεικτικά βλήματα που κινήθηκαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, γκελάροντας στην απέναντι πλαγιά και φεύγοντας προς τον ουρανό, όπου αιωρούνταν για λίγο προτού το φως τους χαθεί ανάμεσα στα πρώτα αστέρια της νύχτας.
Περισσότερα από το VICE
Ρωτήσαμε Ταξιτζήδες στην Αθήνα Γιατί Πιστεύουν ότι τους Μισούν οι Πελάτες τους
Η Ιστορία της Φοιτήτριας Νομικής που Σκότωσε τον Σύντροφό της με Υπερβολική Δόση Ηρωίνης
Έφτασε το Πρώτο Sex Toy για Trans Άνδρες