Τι Έμαθα στο Πρώτο μου Οχτάωρο στη Βουλή;

Kοινοποίηση


Κείμενο: Δάφνη Πασσίση-Κοκότ

Εδώ ο κόσμος καίγεται και η Βουλή χτενίζεται (στον κουρέα της). Χθες ζήσαμε την συνεδρίαση για την ψήφο εμπιστοσύνης που προκάλεσε η ίδια η κυβέρνηση προκειμένου να αποδείξει τα αυταπόδεικτα, δηλαδή ότι χαίρει της εμπιστοσύνης των βουλευτών της. Η μοίρα (και ο αρχισυντάκτης μου) με έστειλαν να καλύψω το γεγονός όχι γιατί έχουν εμπιστοσύνη στο πολιτικό μου ένστικτο, αλλά γιατί λόγω της ικανότητας μου να καλύπτω μουσικά γεγονότα και μπάντες, θα είχα μία ευχέρεια να περιγράψω τυχόν παρατράγουδα.

Tι έχει η Βουλή; Έχει απορίες πολλές. Καταρχάς γιατί έχει κουρέα; Υποτίθεται ότι υπάρχει εκεί για να μπορούν να περιποιηθούν την κάρα τους οι βουλευτές, αλλά από τη στιγμή που δεν πατάει και κανένας το πόδι του παρά μόνο όταν μιλάει ο αρχηγός του, θα μπορούσαν να κουρευτούν στον μπαρμπέρη της γειτονιάς τους. Επίσης, γιατί έχει γραφείο Olympic Air; Ίσως σε ανάμνηση της μακαρίτισσας Ολυμπιακής, καθώς εκεί βολευόταν η μισή Ελλάδα. Επιπροσθέτως, έμαθα ότι δεν έχει catering (και ομολογουμένως είχα χαρεί αρκετά με την πιθανότητα), οι τιμές του καφενείου είναι βαπορίσιες και εάν δεν έχεις πατήσει ποτέ ξανά το πόδι σου εκεί μέσα -εδικά ως δημοσιογράφος- σε σνομπάρουν από τους χωροφύλακες μέχρι τους νεροκουβαλητές.

Videos by VICE

Η γνωστή «ευγένεια» των αστυνομικών οργάνων διατηρεί το υψηλό επίπεδό της και εντός Βουλής. Ευελπιστώ, ότι με την αύξηση των μισθών των σωμάτων ασφαλείας που υποσχέθηκε περιχαρής στην ολομέλεια ο πρωθυπουργός, θα βελτιωθεί το επίπεδο συμπεριφοράς τους, αν και κάτι τέτοιο φαντάζει ουτοπικό δεδομένης της καφρίλας που περιέχει το εκπαιδευτικό τους DNA. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που πέρασα από το face control της αστυνομικίνας της εισόδου, μιας και το γεγονός ότι είχαμε δημοσιογραφικές διαπιστεύσεις δεν έλεγαν πολλά πράγματα στη πιάτσα τους. Το χαμόγελο και η ευγένεια στις τάξεις τους είναι είδος εν ανεπαρκεία που το διαθέτουν μόνο εκεί που χρειάζεται να γλείφουν.

Τι άλλο έχει η Βουλή; Έχει πολλά κουτσομπολιά, τουτέστιν κατινάζ: Ακούσαμε για παράδειγμα, την κόκκινη Λιάνα να κολακεύει με χειμαρρώδη τρόπο τον ποταμίσιο Σταύρο λέγοντάς του «Στααααύρο, σε ομόρφυνε η πολιτική!». Είδαμε την αρχαία δημοσιογράφο Άννα Παναγιωταρέα να παρείσταται ως Αρχαιολογική Εκπρόσωπος Τύπου της Αμφιπόλεως, δίνοντας με την παρουσία της ένα πολιτισμικό τόνο και μία μακεδονική μεγαλοπρέπεια βγαλμένη από την κρύπτη της ιστορίας. Παρατηρήσαμε ραβασάκια να κάνουν μαιανδρικές διαδρομές μεταξύ των εδράνων των βουλευτών. Βιώσαμε την σκηνή όπου ο ευφραδής (και φαρδύς) Βενιζέλος εξαντλώντας την ρητορική του δεινότητα αποφάσισε ενάντια στους κανονισμούς, να απαντήσει στην ομιλία του Τσίπρα μπροστά σε έναν εμβρόντητο Λαφαζάνη. Θαυμάσαμε το Σαμαρά να σπάει το ρεκόρ ανοιχτής αγκαλίτσας αγκαλιάζοντας το Βενιζέλο τρυφερά. Τέλος, δια στόματος πρωθυπουργού, μάθαμε αποκλειστικά για να σας το μεταφέρουμε ότι η παράταξή του κατάφερε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Δηλαδή, αν δε το καταλάβατε «έρχονται καλύτερες μέρες», «το μέλλον είναι ευοίωνο», «όλα βαίνουν καλώς» και η «ανάπτυξη έρχεται ολοταχώς».

Το στυλ της Βουλής οφείλω να ομολογήσω πως είχε και μία κοινωνική χροιά, τουτέστιν η πλειονότητα των ανδρών της Αριστεράς δεν φόραγε λαιμοδέτη (Που είναι η καλή εποχή του ζιβάγκο!) και αντιστοίχως οι γυναίκες της Δεξιάς φόραγαν κατά το πλείστον σακάκια σε ζωντανά χρώματα που ακολουθούσαν κατά το μάλλον ή ήττον τις προσταγές της Κοινοβουλευτικής Σεζόν 2014-2015. Καταπληκτικό και το κοστούμι του Αντώνη, λουκ που ξεπατίκωσε από τον George Clooney, όπως και το πρόγραμμά του, που κατά τον Αλέξη το ξεπατίκωσε από το ΣΥΡΙΖΑ.

Οι λόγοι των πολιτικών εντός (αλλά και εκτός) βρίθουν από πολυφορεμένα κλισέ: H Παπαρήγα (η Καλή) μίλησε για τη ζάχαρη στους κουραμπιέδες, η Βούλτεψη (ή Μόνα Λίζα του Κοινοβουλίου) παρομοίασε τις πληροφορίες με το οξυγόνο, ο Αλέξης θέλει να βάλουμε κεραμίδια πάνω από το κεφάλι ενώ ο ίδιος είχε φροντίσει να βάλει πάνω του πριν λίγο καιρό την «Θεία Σκέπη» επισκεπτόμενος τον Πάπα, η Φώφη θα έβγαζε τα κάστανα από τη φωτιά και ο Αντώνης επικαλούμενος την άνωθεν αρωγή με ένα «θεός φυλάξοι».

Αντιλήφθηκα επίσης από την ομιλία της κυρίας Βούλτεψη, πως η κυβέρνηση ενοχλείται σφόδρα από την ελευθερία του διαδικτύου. Η εν λόγω βουλευτίνα μίλησε περί του φασισμού του διαδικτύου και της φίμωσης της παράταξής της μέσω «κατευθυνομένων» κειμένων. Σύμφωνα με στοιχεία της Interpol, του FBI και της κομμώτριάς της, κυκλώματα του διαδικτύου προωθούν κείμενα με στόχο την ΠΑΡΑπληροφόρηση, την ΥΠΕΡπληροφόρηση, την ασάφεια, τη γενίκευση, αλλά και την επίθεση. Κοινώς, μίλησε για αναποφάσιστα τρολ, το οποίο είναι και πάρα πολύ ωραίο όνομα για συγκρότημα.

Βέβαια από την Βουλτεψιακή ομιλία, δεν έλειψε ο απαραίτητος Όργουελ, το must κάθε ομιλητή που αναφέρεται στα media και σέβεται τον εαυτό του, λέγοντας ότι η υπερπληροφόρηση μας καθιστά εν δυνάμει παθητικά άτομα. Το γαϊτανάκι πήρε ο καημένος ο Καμένος, χρησιμοποιώντας και αυτός τον Όργουελ για να στηλιτεύσει την κυβέρνηση ότι αποτελεί την Οργουελική Νέα Τάξη Πραγμάτων. Για να πάρετε μία μικρή γεύση από τους αφορισμούς που χρησιμοποίησαν οι ομιλητές, σας παραθέτουμε μερικά ονόματα που μπορείτε να έχετε πρόχειρα στο κινητο για πάσα χρήση: Όργουελ, Νίτσε, Προυστ, Πλάτων, Αριστοτέλης, Σοφοκλής, Βεργής, Άντζελα.

Αλλά, το highlight της βραδιάς ήταν η μονομαχία στο Ελ Πάσο, Σαμαράς VS. Τσίπρα. Αυτό που μπορώ εγώ προσωπικά να εντοπίσω ότι συνέβη χθες ήταν ότι όλοι μιλούσαν για το ΣΥΡΙΖΑ. Το ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις θα το δούμε στην επόμενη δημοσκόπηση και τα πραγματικά αποτελέσματα μετά τις επαναληπτικές εκλογές.

Στους συνολικά 23 ανεξάρτητους κανένας δεν έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δύο ψήφισαν «παρών», η Μάρκου και ο Ψαριανός που προέρχονται από την ΔΗΜΑΡ, ενώ ο Νταβρής επέλεξε την αποχή. Οι υπόλοιποι καταψήφισαν την κυβερνητική πρόταση, χωρίς να εχουμε εκπλήξεις και διαρροές απο τις επίσημες γραμμές σε κανένα κόμμα, με την κυβέρνηση να παίρνει τα αναμενόμενα 155 κουκιά εμπιστοσύνης, και εγώ η τάλαινα μαζί με τη Μελπομένη Μαραγκίδου και τον φωτογράφο Παναγιώτη Μαΐδη να φεύγουμε ολίγον τι απογοητευμένοι μετά από οχτώ ώρες εγκλεισμού στο άσυλο της δημοκρατίας και φρούδες τις ελπίδες για μία συναρπαστικότερη εξέλιξη.

Κάπως έτσι, συνειδητοποιήσαμε ότι τα δημοσιογραφικά έδρανα αποτελούν κεκτημένο δικαίωμα των «μονίμως» διαπιστευμένων ρεπόρτερ, γιατί αλλιώς δε εξηγείται η συμπεριφορά ενός ξυνισμένου κυρίου που αγνόησε 27 άδειες θέσεις και ήρθε να καταλάβει με τσαμπουκά μία από τις θέσεις μας, επιδεικνύοντας υπερβάλλουσα «συναδελφικότητα» και υπενθυμίζοντάς μας ότι «εδώ είναι Βουλή και όχι θέατρο για να κρατάμε θέσεις». Θα συμφωνούσα μαζί του εάν ο ίδιος είχε συνειδητοποιήσει ότι δεν έμπαινε στον ιδιόκτητο μπερντέ του.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.