Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει περισσότερους από 12 χιλιάδες ανθρώπους να αφήσουν μεσοβδόμαδα τις δουλειές και τις οικογένειές τους, να πάρουν το αυτοκίνητο και να κατευθυνθούν προς τον βορρά, κάνοντας ένα ταξίδι χιλίων και πλέον χιλιομέτρων; Να οδηγήσουν 10-15 ώρες, να «κολλήσουν» στα σύνορα, να περιμένουν κάτω από την ήλιο για να περάσουν τους ελέγχους της Σερβικής Αστυνομίας και της ασφάλειας ενός γηπέδου;
Για πολλούς η απάντηση μπορεί να είναι προφανής, άλλοτε απαξιωτική. Για όσους όμως βρέθηκαν πριν λίγες ημέρες στο Βελιγράδι, η απάντηση είναι αυτή: Η αγάπη για τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Το οικοδόμημα του Γιώργου Μπαρτζώκα -ψηφίστηκε καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη- που υπενθύμισε στον μπασκετικό και όχι μόνο κόσμο, πως για να στηριχθεί φανατικά και μέχρι τέλους ένας σύλλογος από τους οπαδούς του, οφείλει να λειτουργήσει σαν υγιής οικογένεια. Πάνω σε αυτά τα θεμέλια χτίστηκε ο φετινός Ολυμπιακός. Αυτό θαυμάζει ο κόσμος του. Ένας κόσμος που τα «έδωσε» όλα στη σερβική πρωτεύουσα και χωρίς την παρουσία του, όπως παραδέχθηκε σύσσωμη η μπασκετική κοινότητα -ανάμεσά τους και ο Αταμάν, προπονητής της πρωταθλήτριας Εφές- πιθανότατα το Final Four του Βελιγραδίου θα κατέληγε σε φιάσκο, με μισοάδειες κερκίδες και νωθρούς οπαδούς να κουνάνε σημαιάκια.
Videos by VICE
Είναι δύσκολο να μπεις στο μυαλό των χιλιάδων οπαδών του Ολυμπιακού που κατέκλυσαν την Stark Arena του Βελιγραδίου. Όχι πως τους ενδιαφέρει κιόλας. Αν ρωτήσεις κάποιον για την αναγκαιότητα αυτού του ταξιδιού, θα σου απαντήσει με ένα σύνθημα «μα ό,τι ο κόσμος και να πει, ρε δεν μας καίγεται καρφί, ποιος είναι ο λόγος για να ζω χωρίς τον Ολυμπιακό». Στα μάτια κάθε οπαδού, όσο «μικρή» ή «μεγάλη», «ισχυρή» ή «ανίσχυρη» είναι ο ομάδα που υποστηρίζει, αυτή φαντάζει τεράστια. Και είναι τεράστια, γιατί εδράζεται σε μια μεταφυσική πίστη που έχει γι’ αυτή. Ναι, προφανώς υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή, αλλά για πολύ κόσμο ο σύλλογος που υποστηρίζει είναι κάτι σημαντικό. Όλοι θα συμφωνήσουμε πως οι ομάδες είναι ανώνυμες εταιρείες και οι πρόεδροί τους στις περισσότερες των περιπτώσεων βιομήχανοι, εφοπλιστές, μιντιάρχες με παράλληλες δραστηριότητες. Αυτή όμως είναι η μία όψη του νομίσματος. Για την άλλη όψη, που εμπεριέχει μια αγάπη που παραμένει πάντοτε παιδική, όσες απαντήσεις και αν δοθούν φαντάζουν λίγες.
Η ιστορία τεσσάρων φίλων
Είναι Τετάρτη μεσημέρι, 18 Μαΐου, όταν τέσσερις φίλοι ξεκινούν ένα roadtrip από τη Χαλκίδα για το Βελιγράδι. Ο πρώτος αφήνει πίσω του ένα παιδί 30 ημερών -η σύντροφός του έδειξε κατανόηση, μάλλον- ο δεύτερος, μαθηματικός στο επάγγελμα, μεταφέρει τα μαθήματά του για τις επόμενες ημέρες, λίγο πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις. Ο τρίτος αφήνει τη μητέρα του στη δουλειά. Ο τελευταίος, πιο τυχερός, εργάζεται σε εταιρεία που διοικεί φίλος του και έχει ελευθέρας. Κάνουν πράξη αυτό που είχαν υποσχεθεί στην αρχή της μπασκετικής χρονιάς. Ότι αν ο Ολυμπιακός προκριθεί στο final four θα τον ακολουθήσουν για άλλη μια φορά, όπου και αν αυτό διεξαχθεί. Βέβαια, τον Οκτώβρη όλοι είχαμε την πίστη, αλλά κανείς την απόλυτη βεβαιότητα πως ο Ολυμπιακός θα παίξει ίσως το πιο όμορφο και πλουραλιστικό μπάσκετ της σύγχρονης ιστορίας του, ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση του εμβληματικού του αρχηγού, Βασίλη Σπανούλη.
Τι έζησε όμως η παρέα στη Σερβία; Ένα Βελιγράδι και ένα γήπεδο κατάμεστο από οπαδούς του Ολυμπιακού να φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη για την ομάδα τους, χωρίς ακρότητες, καφρίλες και παρατράγουδα, πολλές φορές αγκαλιασμένοι με τους φίλους της Μπαρτσελόνα. Την απογοήτευση μετά το τρίποντο του Μίσιτς που στέρησε στον Ολυμπιακό τη συμμετοχή στον τελικό. Σκυμμένοι, δεν είπαν κουβέντα ο ένας στον άλλον για περισσότερη από μια ώρα. Ισπανούς, Τούρκους και Σέρβους να τους κοιτούν έκπληκτοι και με το στόμα ανοιχτό, αδυνατώντας να καταλάβουν το πάθος των Ελλήνων για την ομάδα τους. Ακόμα και στον τελικό, ανάμεσα στην Ρεάλ Μαδρίτης και την Αναντολού Εφές, όταν οι οπαδοί του Ολυμπιακού αποφάσιζαν να φωνάξουν για την ομάδα τους, οι υπόλοιποι σιωπούσαν.
Μπορεί οι τέσσερις φίλοι να γύρισαν στην πόλη τους τα ξημερώματα της Δευτέρας χωρίς το ευρωπαϊκό τρόπαιο, αλλά με την αίσθηση πως πήραν μέρος σε μια ιστορία που μόλις έχει ξεκινήσει να γράφεται. Το τριήμερο 18–21 Μαΐου ένωσαν το νήμα με τις μεγάλες ομάδες του Ολυμπιακού του 1997, του 2012 και του 2013. Του μεγάλου Ίβκοβιτς, του Γιάννη Ιωαννίδη, του Φασούλα, του Σιγάλα, του Ρίβερς, του Τάρλατς, του Τόμιτς, του Σπανούλη, του Λο, του Χάινς, του Σλούκα, του Παπανικολάου και τόσων άλλων σπουδαίων αθλητών που έχουν φορέσει τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Θα ήθελα να αναφερθώ συγκεκριμένα σε έναν μεγάλο αθλητή και άνθρωπο, τον Γιώργο Πρίντεζη. Πιο τυχερός από τον Βασίλη Σπανούλη, κατάφερε να μπει αντίο στην Euroleague σε ένα κατάμεστο στάδιο, με τους φίλους της ομάδας του να φωνάζει ρυθμικά «Γιώργο, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα». Πηγαίνοντας πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 2000, θυμάμαι εκείνο το παιδί να παλεύει κάπως αδέξια για ένα ριμπάουντ. Αυτό το παιδί έγινε θρύλος.
Ήταν ένα final four «κατακόκκινο». Για πρώτη φορά ίσως, οι φίλαθλοι της τέταρτης ομάδας στην κατάταξη ένιωσαν πρωταθλητές. Οι τέσσερις φίλοι πάλι ανανέωσαν το ραντεβού τους για τα παιχνίδια των τελικών του ελληνικού πρωταθλήματος στο ΣΕΦ. Αλλά στο βάθος του μυαλού τους έχουν το επόμενο final four. Ο ένας θα έχει μια κόρη 13 μηνών. Ο άλλος πιθανότατα περισσότερους μαθητές στη Γ’ Λυκείου. Η μητέρα του τρίτου, μάλλον θα έχει πάρει σύνταξη και αλήθεια, ποιος θα μείνει πίσω στη δουλειά; Ο τέταρτος φίλος θα πρέπει να κάνει πάλι τα κουμάντα του. Αλλά είμαι βέβαιος πως θα τη βρουν την άκρη. Τόσα χρόνια τη βρίσκουν με τον Ολυμπιακό. Τόσα χρόνια επιστρέφουν σπίτι βραχνιασμένοι.
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες:
Το ταξίδι έγινε με ένα αυτοκίνητο 1.300 κυβικών με υγραέριο. Καθένας πλήρωσε από 170 ευρώ για το εισιτήριο των τεσσάρων αγώνων, 40 ευρώ το δωμάτιο στο κέντρο του Βελιγραδίου για τρία βράδια, 25 ευρώ διόδια και 40 ευρώ καύσιμα. Σύνολο: 275 ευρώ για το κάθε άτομο. Συνολικά διέσχισαν 2.094 χιλιόμετρα.
Περισσότερα από το VICE
Πήγαμε στα Γυρίσματα Ενός Video Clip του Anser
Ένας Οδηγός Καλής Συμπεριφοράς Προς τους Ντίλερ, Σύμφωνα με Ντίλερ
Οι Εξετάσεις για την Ελληνική Ιθαγένεια Είναι Δυσκολότερες από ό,τι Νόμιζες
