Ο «Ανεξέλεγκτος» Θόδωρος Πάγκαλος

Τον Οκτώβριο του 2009 το ΠΑΣΟΚ επανήλθε σαρωτικά στην εξουσία. Εκείνες τις ημέρες δεν είχε γίνει πλήρως αντιληπτό το μέγεθος της κρίσης που είχε χτυπήσει την ελληνική οικονομία, η οποία οδήγησε λίγους μήνες αργότερα στην υπογραφή του πρώτου μνημονίου. 

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου σχημάτισε την πρώτη κυβέρνησή του, σε off the record συζήτηση, ρωτήθηκε από πολύπειρο πολιτικό συντάκτη μεγάλης απογευματινής εφημερίδας, ως προς το γιατί επέλεξε να κάνει τον Θόδωρο Πάγκαλο αντιπρόεδρό του. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια και με αρκετή δόση χιούμορ, απάντησε ότι προτιμούσε να τον έχει εντός κυβέρνησης και «ήσυχο», παρά εκτός και «ανεξέλεγκτο».

Διότι αυτός ήταν ο χαρακτήρας του πρώην υπουργού, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες ημέρες. Χειμαρρώδης. Ικανός για το καλύτερο, αλλά και για να προκαλέσει «νευρικό κλονισμό» στους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ και τους πρωθυπουργούς με τους οποίους συνυπήρξε.

Ο Κώστας Σημίτης το ήξερε αυτό καλύτερα από όλους. Στη δεύτερη πρωθυπουργική του θητεία, όταν και επί της ουσίας δεν αξιοποίησε τον Πάγκαλο σε κάποια υπουργική θέση, ο τελευταίος εξελίχθηκε σε μια «κινητή βόμβα» για την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέσω των δημόσιων παρεμβάσεών του: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Ο κόσμος δεν μας αποδέχεται πια και κάποιος πρέπει να  το πει», είχε δηλώσει στα «ΝΕΑ» το 2003, για τον άνθρωπο με τον οποίο μαζί «συνωμότησαν» εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου, με την περίφημη «ομάδα των τεσσάρων».

Ακόμα όμως και όταν υπερασπίζονταν την πολιτική που ασκούσε το κόμμα του ως κυβέρνηση, δεν ήταν βέβαιο ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν πολύ καλά. Η φράση «μαζί τα φάγαμε» που χρησιμοποίησε την περίοδο του πρώτου μνημονίου, επιχειρώντας να φορτώσει στους πολίτες της ευθύνες της χρεοκοπίας, χρησιμοποιήθηκε από τους αντιπάλους του ως «παντιέρα» στον λεγόμενο «αντιμνημονιακό αγώνα» της εποχής. 

Πριν από εκείνη την ταραγμένη περίοδο, ως υπουργός Εξωτερικών είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε δύο υποθέσεις που θα σημάδευαν για πάντα τον ίδιο, αλλά και τη χώρα. Η πρώτη ήταν η νύχτα τον Ιμίων και ό,τι ακολούθησε μετά από αυτή, με ορισμένους να του χρεώνουν τη φράση «πες τους ότι τη σημαία (σ.σ. από τις νησίδες) την πήρε ο αέρας».

Η δεύτερη, ήταν η απαγωγή του ηγέτη του PKK και του ένοπλου κουρδικού αγώνα, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, από τούρκους πράκτορες στην Κένυα, μέσα από τα χέρια των Ελλήνων. Μάλιστα, του χρεώνουν και ότι εκείνος πήγε τον Οτσαλάν στο «στόμα του λύκου», στο Ναϊρόμπι, αλλά και ότι ούτε λίγο, ούτε πολύ, τον πέταξε εκτός της ελληνικής πρεσβείας, με αποτέλεσμα να τον αρπάξουν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.    

Τα όσα τραγικά συνέβησαν στην Κένυα προκάλεσαν την οργή των Κούρδων σε ολόκληρο τον κόσμο -φυσικά και στην Αθήνα- και οδήγησαν τον Θ. Πάγκαλο σε παραίτηση από το υπουργείο Εξωτερικών. Από ό,τι όμως φάνηκε από μεταγενέστερες δηλώσεις του, δεν έδειξε ποτέ να μετάνιωσε για τους χειρισμούς του στην υπόθεση αυτή. 

Ελευσινιώτης στην καταγωγή, σε ολόκληρη την καριέρα του πολιτεύτηκε στην εκλογική περιφέρεια Αττικής. Και τις περισσότερες προσωπικές του στιγμές τις περνούσε στην εκλογική του περιφέρεια. Έμενε στο Λαγονήσι, κολυμπούσε στη λίμνη της Βουλιαγμένης και απολάμβανε τον καφέ του φορώντας το χαρακτηριστικό κόκκινο μπουρνούζι του, ενώ ο αστικός μύθος λέει πως γνώριζε απέξω και ανακατωτά όλες τις ταβέρνες της. Από τα Καλύβια ως τη Μάνδρα και από το Σούνιο ως τον Κάλαμο. Άλλωστε, τα τραπέζια που κατά περιόδους οργάνωνε έμειναν στην ιστορία.  

Μετά το 2012, όταν και εγκατέλειψε την ενεργό πολιτική, τα πρωινά της Τρίτης, σχολίαζε με το δικό του, ιδιαίτερο και καθόλου ευγενικό τρόπο, την πολιτική επικαιρότητα στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΒΗΜΑ FM», όπου και «κήρυττε» με πάθος την «αλήθεια» των μνημονίων, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο το 2015, να δηλώνει ανοιχτά ότι θα ψηφίσει Νέα Δημοκρατία.

Σεξουαλική Κακοποίηση: Παιδιά Δίχως Προστασία

Αν μάλιστα, κάποιος, συνυπολογίσει πως στα νιάτα του υπήρξε καθοδηγητικό στέλεχος της Νεολαίας Λαμπράκη (νεολαίας της προδικτατορικής ΕΔΑ) και μέλος του παράνομου ΚΚΕ (όπου μάλιστα έλαβε μέρος στη θυελλώδη 12η Ολομέλεια της Κεντρική Επιτροπής, στην Ουγγαρία, ως εκπρόσωπος των οργανώσεων της Δυτικής Ευρώπης), η μετέπειτα συντηρητική στροφή του, εξέπληξε πολλούς.     

Όχι, πάντως, και εκείνους που τον γνώριζαν καλά, καθώς τον περιέγραφαν ως έναν άνθρωπο ικανό και ευφυέστατο, μεν, αλλά παράλληλα «κυνικό», «αγενή», «αθυρόστομο», «εμμονικό», και σίγουρα «αντιφατικό» ως προσωπικότητα. Ένα είναι, πάντως, σίγουρο. Ότι μαζί του δεν έπληττες ποτέ.

Περισσότερα από το VICE

Πήγαμε με τον Hambas για Graffiti στις Φυλακές Κορυδαλλού

Οι Pindos Atletico Μοιράζονται Backstage Φωτογραφίες από Video Clip τους

Τα Νεοκλασικά της Αθήνας: Πότε Γκρεμίστηκαν και «Καταστράφηκε» η Πρωτεύουσα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.