Οι Deaf Radio Βγήκαν για Τour στην Ευρώπη Μετά από Τέσσερα Χρόνια και Ένιωσαν Ζωντανοί

Οι Deaf Radio αποτελούν την επιτομή της σύγχρονης αθηναϊκής rock μπάντας. Δυνατές κιθάρες, όρεξη για πειραματισμό και τραγούδια που σου κολλάνε στο μυαλό σαν τσίχλα. Από το ντεμπούτο album τους, που κυκλοφόρησε το 2017, διατηρούν μια σταθερά ανοδική πορεία, μετράνε εκατομμύρια streams και συνεχίζουν να περιοδεύουν σε Ελλάδα και εξωτερικό, μεγαλώνοντας το fanbase τους.

Αυτό μπορεί να το καταλάβει κάποιος εύκολα από το γεγονός ότι την Πέμπτη (22/12) εμφανίζονται στο Gagarin 205, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ιστορικά live venues της πόλης τους, κάτι που δείχνει ότι η σκληρή δουλειά που κάνουν αποδίδει. Λίγες ώρες πριν ανέβει στο stage με την μπάντα του για την παρουσίαση του νέου τους album (Arsenal of Hope), ο drummer των Deaf Radio, Γιώργος Διαθεσόπουλος, μίλησε στο VICE για τον νέο τους δίσκο, τα ευτράπελα των tour, το streaming revenue που αντιστοιχεί στους καλλιτέχνες και πολλά άλλα.

VICE: Tι έχει αλλάξει από την εποχή του Alarm μέχρι το Arsenal of Hope;
Γιώργος Διαθεσόπουλος: Το Αlarm ήταν η οργή, η αφύπνιση, πράγματα που μας ενοχλούν στον περίγυρό μας. Το Modern Panic περιγράφει και αναλύει αγωνίες και προβληματισμούς που προκύπτουν από το Alarm και το Arsenal of Hope είναι η αισιοδοξία ότι υπάρχει ελπίδα. Αυτή η διαδρομή αντικατοπτρίζεται εν μέρει και από τα αντίστοιχα artworks.

Σε τεχνικά skills έχουμε βελτιωθεί πολύ στην αντίληψη για τα όργανα μας και ευρύτερα, σε όλα τα στοιχειά που αποτελούν ένα δίσκο. Από τη σύνθεση μέχρι την ηχογράφηση, την παραγωγή και τη μίξη. Αυτό που δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα είναι πως διατηρούμε παρόμοια τρέλα και πάθος γι’ αυτό που κάνουμε.

Μόλις επιστρέψατε από ένα mini ευρωπαϊκό tour. Πώς πήγε αυτό για εσάς;
Ουσιαστικά ήταν το πρώτο σκέλος της περιοδείας μας για το Arsenal of Hope και διήρκεσε περίπου δέκα μέρες. Είχαμε πολύ θετική ανταπόκριση από τον κόσμο και μας δόθηκε η ευκαιρία να παίξουμε τα κομμάτια του δεύτερου μας δίσκου, που, δυστυχώς, λόγω πανδημίας δεν είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε αρκετά. Ήταν συγκηνιτικό να έρχονται στα gigs μας άτομα από γειτονικές χώρες που μας είχαν δει το 2018. Μας είχε λείψει όλο αυτό, μιας και ξαναβγήκαμε για tour στην Ευρώπη μετά απο τέσσερα χρόνια. Νιώσαμε πραγματικά ζωντανοί.

Κάποιο αστείο περιστατικό από τον δρόμο που να μπορείς να μοιραστείς μαζί μου;
Ευτράπελο θα έλεγα περισσότερο, αλλά μας φαίνεται αστείο μετά απο τόσα χρόνια. Το 2018, προς το τέλος της ευρωπαϊκής μας τότε περιοδείας, στη Γαλλία, έκλεψαν το μπουφάν του Γρηγόρη (ο ηχολήπτης μας) μαζί με διαβατήριο και ταυτότητα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πρέπει να διανύσουμε την απόσταση Παρίσι-Ελλάδα υποχρεωτικά μέσα σε 24 ώρες. Το σερί οδήγησης σε συνδυασμό με το sleep deprivation ήταν αστείο από μόνο του.

Στον καινούργιο δίσκο βρίσκουμε και αρκετά νέα στοιχεία για εσάς. Συνθετικά κυρίως, αλλά και κάποιες μικρές, ηλεκτρονικές πινελιές. Πώς προέκυψαν αυτά και πόσο διαφορετική ήταν η διαδικασία σύνθεσης και ηχογράφησης αυτήν τη φορά;
Η διαδικασία σύνθεσης άλλαξε για εμάς με τον ίδιο τρόπο που άλλαξαν και οι ζωές μας. Εννοώ, ότι, με τα απανωτά lockdowns αναγκαστήκαμε να φτιάξουμε μουσική από τα σπίτια μας (remote working που λέμε) και να χρησιμοποιήσουμε περισσότερο PC και Synths κατά τη σύνθεση. Τα κομμάτια ήταν πολύ πιο έτοιμα απο άλλες φορές σε επίπεδο προπαραγωγής για τον ίδιο λόγο, οπότε η ηχογράφηση ήταν πιο εύκολη μπορώ να πω.

Σε σχέση με τις πινελιές που ανέφερες, η αλήθεια είναι πως έχουμε αρχίσει να ακούμε πιο πολύ ηλεκτρονική μουσική. Γενικότερα, έχουμε διευρύνει το φάσμα των ακουσμάτων μας και αυτό αντικατοπτρίζεται στις συνθέσεις μας.

Πώς προέκυψε η ονομασία του δίσκου και του ομότιτλου τραγουδιού;
Είναι η πρώτη φορά που αποφασίσαμε τόσο εύκολα για όνομα δίσκου. Ήταν πρόταση του Πάνου και από την αρχή είμασταν όλοι πολύ θετικοί. Το Arsenal of Hope κρύβει μία ελπίδα, μια αισιόδοξη νότα παρά τα προβλήματα και δυσκολίες που υπάρχουν στη σύγχρονη κοινωνία και είμαστε αισιόδοξοι πως υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ώστε να τα αντιμετωπίσουμε. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι καλύτερο για το μέλλον και από εκεί πηγάζει το όνομα του δίσκου, «Οπλοστάσιο Ελπίδας».

To clip του Supersonic ήταν πολύ δυνατό. Αλήθεια, σε μια post-Covid περίοδο, η Αθήνα παρτάρει ακόμα ή έχουν αλλάξει τα πράγματα;
Δεν βλέπω αισθητή διαφορά στην pre-Covid με την post-Covid εποχή. Νομίζω πως η Αθήνα πάρταρε, παρτάρει και θα παρτάρει για πάντα. Όσα κακά και να της προσάψουμε, το vibe που αποπνέει αυτή η πόλη είναι μοναδικό. Ακόμα και τώρα στην περιοδεία μας αναρωτιόμασταν πώς γίνεται να είναι κάποιες πόλεις τόσο «νεκρές» από τις εννιά-δέκα το βράδυ.

Είστε μια μπάντα που έχει αρκετά δυνατά νούμερα από άποψη streaming. Πόσο δίκαιη είναι η «μοιρασιά» που γίνεται στους μουσικούς από τις αντίστοιχες πλατφόρμες;
Δυστυχώς ως κοινωνία δεν τοποθετούμε πολύ ψηλά τη μουσική και θεωρούμε ότι με κάποιες συνδρομές της τάξης των 4-5 ευρώ είμαστε καλυμμένοι, οπότε δεν είναι απλή η απάντηση και η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Από την άλλη, οι καλλιτέχνες συνήθως βγάζουν 40-50 λεπτά μουσικής κάθε δυο με τρία χρόνια και ακόμα και ένα-δυο εκατομμύρια streams είναι πολύ λίγα για να ανατροφοδοτήσουν επαρκές budget για την επόμενή τους δουλειά.

Οι πλατφόρμες σε προκαλούν να βγάζεις ακόμα πιο συχνά μουσική, μιας και εμμέσως πλην σαφώς, κοινοποιούν ότι με αυτόν τον τρόπο θα επωφεληθείς περισσότερο από τους αλγόριθμους. Κάτα κάποιο τρόπο έχουμε μια μικρή παρέμβαση στη δημιουργία. Διαφορετικά, δυσκολεύεσαι να ανταγωνιστείς τον καλλιτέχνη που κάνει release κάθε μήνα σταθερά. Ακούγεται βαρύ, αλλά αν παράγεις συχνά μουσική επωφελείσαι περισσότερο από τις πλατφόρμες. Δεν ακούγεται λίγο περίεργο;

Οφείλουμε, ωστόσο, να πούμε ότι αυτές οι πλατφόρμες μας έχουν δώσει μεγάλο βήμα και exposure. Η Βραζιλία είναι η πέμπτη χώρα με τα περισσότερα streams για εμάς και λίγο πιο κάτω το Μεξικό και η Τουρκία.

Ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες που έχει ένα ελληνικό γκρουπ του ήχου σας; Ρωτάω επειδή μένετε όρθιοι και εξελίσσεστε μέσα στα χρόνια;
Οι δυσκολίες είναι κυρίως οικονομικές, αφού οι πηγές εσόδων ενός καλλιτέχνη είναι πολύ περιορισμένες (όπως μιλήσαμε και για τις πλατφόρμες πριν) και ο ήχος γενικότερα πολύ ακριβό σπορ σε επίπεδο εξοπλισμού, ηχογραφήσεων και ό,τι άλλο χρειαστεί.

Είναι πολύ όμορφο και ρομαντικό να λέμε πως η Billie Eilish έφτιαξε όλο της τον δίσκο στο δωμάτιο της με ένα μικρόφωνο των 150€ και έναν υπολογιστή, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε πολύ συγκεκριμένα είδη μουσικής.

Πριν από κάποιο διάστημα παίξατε στο Temple ένα πολύ δυναμικό show και τώρα κάνετε το βήμα να παίξετε σε ένα από τα μεγάλα venue της πόλης σας, το Gagarin 205. Πώς αισθάνεστε για αυτό;
Ακριβώς έτσι το βλέπουμε κι εμείς. Είναι ένα μεγάλο βήμα, αλλά και φυσικό επακόλουθο. Το Gagarin 205 είναι ένας ιστορικός χώρος και ταυτόχρονα μας επιτρέπει από όλες τις απόψεις να παρουσιάσουμε το show μας στο επίπεδο που θέλουμε. Είμαστε ευγνώμονες που έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε εκεί.

Μαζί σας θα είναι οι Lungs και οι Commuter, πες μου λίγα λόγια και για αυτά τα δυο σχήματα.
Οι special guests μας είναι πάντα σχήματα που εκτιμάμε. Όπως και παλιότερα, με μπάντες όπως οι Whereswilder, Pale Oaks, Supersoul, έτσι και τώρα, έχουμε τη χαρά να μοιραστούμε αυτή την πολύ σημαντική βραδιά με δυο σχήματα που μας αρέσουν πραγματικά.

Πέραν του νέου δίσκου, τι άλλο θα περιλαμβάνει το set list σας την Πέμπτη;
Θέλουμε να παρουσιάσουμε στον κόσμο μας ένα ολοκληρωμένο show με αρχή μέση και τέλος. Όχι απλά μια συναυλία. Το αξίζει, εξάλλου, με τη στήριξη που μας έχει προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια και πιστεύουμε ότι θα είμαστε αντάξιοι των προσδοκιών.

Υπάρχουν επόμενα, ανακοινώσιμα, σχέδια;
Βεβαίως, ετοιμάζουμε ήδη το δεύτερο σκέλος της ευρωπαϊκής μας περιοδείας το οποίο θα πραγματοποιηθεί τον Φεβρουάριο και προσπαθούμε να οργανώσουμε ένα gig στην αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη.

 Τέλος, θέλω να μου πεις τα αγαπημένα σου drum breaks όλων των εποχών.

• Είναι τόσο iconic που δε θα πρωτοτυπήσω στο πρώτο: Phil Collins – In the Air Tonight.
• Ό,τι πιάσει στα χέρια του ο Darren King σε break είναι χρυσός.  
•  Κάπου στο outro του Backseats μπορεί και να ακούσετε το συγκεκριμένο break.

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Ελληνικές Σειρές που θα Προτιμούσαμε να Μπουν στο Netflix Αντί του "Maestro"

«Ήθελε να Βάψει τη Ferrari του Μέσα σε 96 Ώρες» - Η Τρελή Ζωή των Βοηθών Πολυτελείας των Ποδοσφαιριστών

Γιατί Κάποιοι Άνθρωποι Τηγανίζουν το Νερό;

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.