Πέντε Γυναίκες μάς Περιγράφουν πώς Είναι Ακριβώς να Γεννάς στο Σπίτι

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Tonic.

Ξέρεις την εικόνα. Την έχεις δει στην τηλεόραση: μια γυναίκα σπεύδει τρελαμένη στο νοσοκομείο, όταν ξεκινούν οι πόνοι της γέννας, ακολουθούν οι επώδυνες συσπάσεις και μετά περνάει ώρες κάτω από τα δυνατά φώτα του νοσοκομείου, όπου τη φροντίζουν εξαντλημένες νοσοκόμες.

Οι περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να γεννήσουν σε νοσοκομείο, επειδή πιστεύουν ότι είναι πιο ασφαλές, από το να γεννήσουν στο σπίτι. Φυσικά υπάρχει και η έρευνα σχετικά με τις γεννήσεις στο σπίτι στην Αμερική που δείχνει ότι αυτή η πεποίθηση δεν είναι αστήρικτη και ότι τα μωρά στις ΗΠΑ κινδυνεύουν περισσότερο, αν γεννηθούν στο σπίτι με μια μαία και όχι στο νοσοκομείο.

Αλλά υπάρχουν μέρη στον κόσμο –όπως η Ολλανδία, ο Καναδάς και η Μ. Βρετανία- όπου οι μαίες είναι καλά καταρτισμένες και το να γεννάς στο σπίτι έχει γίνει σχετικά ασφαλές και συνηθισμένο. Αλλά και στις ΗΠΑ, ολοένα και περισσότερες γυναίκες πειραματίζονται με τη γέννα στο σπίτι.

Στο σπίτι, μια γυναίκα γεννάει σε γνώριμο περιβάλλον, μαζί με ανθρώπους που ξέρει και εμπιστεύεται. Μπορεί να φάει ό,τι θέλει, να αλλάξει ρούχα και να κάνει ντους όσες φορές θέλει, να καθίσει ή να σταθεί σε ό,τι θέση νιώθει πιο άνετα – κάτι που πολλές έγκυες γυναίκες βρίσκουν πιο απελευθερωτικό, από την περιορισμένη και απρόσωπη ατμόσφαιρα του νοσοκομείου.

Οι γυναίκες με τις οποίες μιλήσαμε περιγράφουν την εμπειρία της γέννας στο σπίτι και μας λένε ποιο κομμάτι αυτής της εμπειρίας αποτέλεσε για εκείνες τη μεγαλύτερη έκπληξη.

Σε αντίθεση με τη γέννα μου στο νοσοκομείο, πριν από τέσσερα χρόνια, ένιωθα ότι είχα τον έλεγχο, ότι ήμουν ήρεμη και πως η όλη διαδικασία ήταν άνετη. Μπορούσα να κινηθώ ελεύθερα, να περπατάω μέσα στο σπίτι ή να κάθομαι σε μια μπάλα τοκετού. Η γέννα προχώρησε γρήγορα. Οι μαίες ήρθαν μόνο μια ώρα προτού γεννηθεί ο γιος μου. Η πισίνα μετά βίας είχε προλάβει να γεμίσει ως τότε.

Επίσης, απ' ό,τι φαίνεται, τα έκανα στην πισίνα. Οι μαίες ήταν πολύ γρήγορες, τα έβγαλαν και δεν τα είδα καν, ούτε το κατάλαβα, μέχρι που μου το είπε ο σύζυγός μου αργότερα. Έκανα δυο ράμματα και το φάρμακο της αναισθησίας δεν έπιασε, οπότε αυτό ήταν το πιο δυσάρεστο κομμάτι στη γέννα.
- Sarah Bregel, 32 ετών, Βαλτιμόρη, Μέριλαντ

Ο τοκετός κράτησε 14 ώρες. Δεν περίμενα ότι ο πόνος θα μου έφερνε τόση ναυτία και ότι θα έκανα τόσους εμετούς, ούτε ότι θα ήμουν σαν ναρκωμένη, παρότι δεν είχα πάρει φάρμακα. Ήταν σαν ελαφριά αναισθησία και όταν η μαία αργότερα μου διάβασε την καταγραφή του τοκετού μου, υπήρχαν ολόκληρες ώρες που δεν μπορούσα να θυμηθώ και γεγονότα που δεν μου έλεγαν τίποτα απολύτως.

Πάντως, αφού γέννησα, χρειάστηκα γιατρό. Μου προκάλεσε έκπληξη το περιτοναϊκό σκίσιμο τρίτου βαθμού που είναι πολύ σπάνιο, όταν γεννάς στο σπίτι. Αντί να με πάνε στα Επείγοντα, για να με ράψουν, η μαία κάλεσε τον οικογενειακό γιατρό, που ήρθε στο σπίτι μου με τη μαύρη δερμάτινη ιατρική τσάντα του και μου έκανε ράμματα, υπό το φως του πορτατίφ.

Ήταν πολύ 1870 φάση, με εξαίρεση τη λιδοκαΐνη - ευτυχώς.
- Elizabeth Battle , 43 ετών, Τσάρλστον, Δυτική Βιρτζίνια

Ήταν η 26η μέρα του Ραμαζανιού (του ιερού μήνα νηστείας των μουσουλμάνων) και ξύπνησα το ξημέρωμα από τον πόνο. Μιας και είμαι η ίδια βοηθός μητρότητας, ήξερα ότι ο τοκετός ήταν πολύ στην αρχή. Αλλά ως μητέρα που γεννούσε, ένιωθα ότι το μωρό μου θα ερχόταν εκείνη τη στιγμή. Το ότι βίωνα τον πιο έντονο πόνο που υπάρχει στη μέση, δεν βοηθούσε την κατάσταση.

Το να παραδοθείς είναι το κλειδί του τοκετού. Δεν έχεις τον έλεγχο. Το σώμα σου έχει τον έλεγχο και ξέρει ακριβώς τι να κάνει. Η μαία μου ήξερε ότι είχα ανάγκη να μείνω μόνη με τον σύντροφό μου, έτσι μας έστειλε στο δωμάτιό μου. Έχω γεννήσει δυο φορές σε νοσοκομείο και παρόλο που ήταν γρήγορες και πιο εύκολες από αυτήν τη φορά, δεν ήταν τόσο ήρεμες ή τόσο δυνατές εμπειρίες. Σε εκείνες τις δύο γέννες, δεν είχα τον έλεγχο και δεν ένιωθα την ίδια εμπιστοσύνη, όπως με τη γέννα μου στο σπίτι.
- Nilo Mea, 34 ετών, Φρέμοντ, Καλιφόρνια

Οι συσπάσεις ξεκίνησαν γύρω στα μεσάνυχτα. Σηκώθηκα και αμέσως απολύμανα την κουζίνα.

Όταν το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να αναπνέω, να μουγκρίζω και να ταλαντεύομαι, ξύπνησα τον σύντροφό μου. Νομίζω ότι το τελευταίο σχετικά κατανοητό πράγμα που είπα ήταν κάτι του στιλ, «πάρε μαία, έρθει βοηθός», σαν γυναίκα των σπηλαίων.

Αργότερα, όταν καθίσαμε στον καναπέ να περιμένουμε τους παππούδες, συνειδητοποίησα ότι η επιλόχειος αιμορραγία μου ήταν πιο έντονη απ' ό,τι περίμενα. Πήρα τη μαία και πήγαμε στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο. Ο τοκετός μου κράτησε μόλις 7,5 ώρες και το τεράστιο, 4,5 κιλών μωρό μου βγήκε σε 23 λεπτά. Δεν θυμάμαι απίστευτο πόνο ή δυσκολία, είτε λόγω αμνησίας είτε της ορμονικής ικανότητας του κορμιού μου να ακολουθήσει τη φυσική πορεία της γέννας.
- Denise Hicks, 30 ετών, Νάσβιλ, Τενεσί

Ήξερα ότι θα γεννούσα εκείνη τη μέρα. Άλλωστε, δεν ήταν η πρώτη μου φορά. Έτσι, πήγα για φαγητό, μαγείρεψα για την επομένη, είδα μια ταινία, άλλη μία, έφτιαξα πάστα φλώρα και όταν ξεκίνησα να πονάω πολύ, μετά τα μεσάνυχτα, τηλεφώνησα στη μαία που ήρθε μια ώρα αργότερα.

Το ότι ήμουν σπίτι σήμαινε ότι μπορούσα να φάω ό,τι ήθελα, να κυκλοφορώ ημίγυμνη, να κάνω ντους στο μπάνιο μου. Μάλιστα, πήγα κούτσα-κούτσα να πάρω μια πίτσα για βραδινό και για να πάρω λίγο καθαρό αέρα.

[VICE Video] Ο Κόσμος του Ιατρικά Υποβοηθούμενου Σεξ

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Πολλές γυναίκες γεννάνε λέγοντας mantra, τύπου «είμαι φτιαγμένη γι' αυτό» ή «πάμε να το απολαύσουμε» ή ό,τι βλακεία έχουν ακούσει σε κάποιο βίντεο στο YouTube. Το δικό μου mantra, κατά τη διάρκεια του πόνου, ήταν «θα πεθάνω». Ο σύζυγός μου, μου θύμιζε ξανά και ξανά ότι ήταν απλώς στιγμές που θα περνούσαν και ότι ούτε κατά διάνοια δεν θα πέθαινα.
- Leanne Fulwiller, 31 ετών, Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία

Η κυοφορία μπορεί να ήταν μαραθώνιος, αλλά το τελευταίο κομμάτι ήταν σπριντ. Επτά ώρες τοκετού και είχα ένα μωρό 3,5 κιλών στο στήθος μου.

Η βοήθεια έφτασε ελάχιστα πριν από το μωρό και έτσι το ήθελα. Στο τέλος, συνειδητοποίησα ότι φώναζα στον Ryan, τον σύζυγό μου και τη Layla, την εκπληκτική μαία μου, να με βοηθήσουν. Η ένταση της στιγμής δεν έμοιαζε με τίποτα που είχα ζήσει έως τότε. Ήθελα να το βάλω στα πόδια, αλλά αποφάσισα να μείνω. Ένιωθα το μωρό να κουνιέται, να γλιστράει και να στριφογυρίζει μες στο σώμα μου, προς το φως. Αν και η αίσθηση δεν έμοιαζε με οργασμό, παρόλα αυτά θα έλεγα ότι ήταν ευφορική.
- Hope Hamilton-Schumacher, 29 ετών, Μπέρμιγχαμ, Αλαμπάμα

Περισσότερα από το VICE

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Κάποιον που Αφαιρεί Τατουάζ (και τον Λένε «Θηρίο»)

Τα Stories του Instagram Άλλαξαν για Πάντα το Dating

Τα Εξάρχεια Έχουν Λόξιγκα