Μουσική

«Η Μουσική που Γράφω, μου Δίνει Δύναμη και μου Παίρνει Φόβο»

Η Sarah P. κυκλοφόρησε δύο νέα single από τον επερχόμενο δίσκο της ("Plotting Revolutions") και γράφει στο VICE για αυτά που την ενέπνευσαν, αλλά και την οδήγησαν εδώ σήμερα.
VICE Staff
Κείμενο VICE Staff
Sarah P
Φωτογραφίες: Georgina Staikou

Τα "Laying Low" και "She" είναι τα δύο πρώτα single της Sarah P. από τον επόμενο δίσκο της "Plotting Revolutions", που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2020. Δύο τραγούδια που εμπνέονται από προσωπικές της εμπειρίες και καταπιάνονται με θέματα γύρω από την ψυχική υγεία, την πολιτική, αλλά και την ελληνική μυθολογία.

Με αφορμή αυτές τις δύο νέες κυκλοφορίες, ζητήσαμε από την Sarah P. να γράψει στο VICE για αυτά που την ενέπνευσαν, αλλά και την οδήγησαν εδώ σήμερα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Λίγο πριν κλείσω τα 30, κάνω ανασκόπηση των τελευταίων δέκα χρόνων κι όλων αυτών που μου προσέφεραν. Πολλά από αυτά, δεν τα είχα φανταστεί ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Μερικά από αυτά, ούτε στους πιο ακραίους μου εφιάλτες. Μετά από μία φοβερή -σχεδόν επικίνδυνη- «εξωστρέφεια», τα late 20s μου με βρήκαν πολύ πιο συγκρατημένη. Λίγοι φίλοι, μετρημένα λόγια και μια πιο ασκητική ζωή, που όμως εμένα με καλύπτει. Απέχω από όλα αυτά στα οποία ένιωθα πως έπρεπε να συμμετέχω - πάρτι, εκδηλώσεις, networking events… Η επιλογή μου αυτή μου προσφέρει μια επίκτητη ηρεμία και σιγουριά την οποία απολαμβάνω. Είναι ο τρόπος μου να αντιστέκομαι, να παίζω το παιχνίδι με τους δικούς μου όρους.

Η μουσική μού έχει δώσει και μου έχει πάρει πολλά. Ξεκινώντας την «καριέρα» μου σχεδόν δέκα χρόνια πριν, είχα την απόλυτη άγνοια κινδύνου. Αγαπώ να λέω πως ήμουν σα σφουγγάρι - έτοιμη να ζήσω τα πάντα στο έπακρο, να μάθω και να εμπνευστώ από όσες και όσους θα συναντούσα στη διαδρομή. Ερχόμενη όμως από ένα υπερβολικά προστατευμένο περιβάλλον, άργησα πάρα πολύ να καταλάβω ότι δεν ήταν όλα όπως έδειχναν. Η μουσική βιομηχανία δεν είναι παρά ένα προπέτασμα καπνου που από πίσω κρύβονται πολύ λίγες επιλογές για ευαίσθητα αγόρια και κορίτσια με το σύνδρομο του καλού μαθητή. Οι ανασφάλειες που μου δημιουργήθηκαν, σε συνδυασμό με αυτά τα οποία ήδη βίωνα, με οδήγησαν στην αυτοτιμωρία και την κατάθλιψη.

Δεν θα ήθελα όμως να σταθώ σε αυτά. Τα επικαλούμαι ως σημεία αναφοράς και ενδεχομένως, σημεία των καιρών.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Περνώντας τα χρόνια, συνειδητοποίησα πως οι εμπειρίες μου δεν είναι καθόλου μοναδικές. Διότι τα ευαίσθητα αγόρια και κορίτσια με το σύνδρομο του καλού μαθητή δεν εκλείπουν. Και επειδή ο καιροσκοπικά πλασμένος κόσμος στον οποίο ζούμε είναι αδιαμφισβήτητα ασύμβατος με την καλή θέληση και τις ευγενικές χειρονομίες. Καλούμαστε όλοι να ζήσουμε κατά το «ο σώζων εαυτόν σωθήτο» - κι έπειτα αναρωτιόμαστε (όταν είναι πλέον αργά) που οδεύουμε ως σύνολο, κοινωνικά.

1575019748959-Sarah-P-portrait-press-photo-2019-by-Georgina-Staikou-web

Επιλέγω η μουσική και οι στίχοι μου να μην ακολουθούν μια προκαθορισμένη φόρμα. Αντλώ ιδέες από τις δικές μου εμπειρίες και τις επεκτείνω - έτσι όλο και κάποιος θα νιώσει λιγότερο μόνος. Τουλάχιστον αυτό ελπίζω. Βιώνουμε παγκοσμίως μια αστάθεια. Οικονομίες καταρρέουν, κοινωνίες καταρρακώνονται, δημοκρατικές διαδικασίες παραβλέπονται με τρόπο φθηνό. Τεχνολογία και καπιταλισμός στέκουν σαθρά ενδυναμωμένοι απέναντι από την περιβαλλοντική συνείδηση. Κι όλοι εμείς στη μέση - μουδιασμένοι από την υπερπληροφόρηση.

Η ερώτηση που θέτω είναι η εξής: συνειδητά επιλέγουμε να βρισκόμαστε σε κατάσταση χειμερίας νάρκης ή ξεκινάμε απαιτούμε αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν αλλά μας έχουν στερηθεί λόγω των περιστάσεων και των καιρών; Όσο κι αν θα ‘θελα να πω πως η επιλογή είναι ξεκάθαρη, πολύ φοβάμαι πως πρακτικά δεν είναι έτσι. Γαλουχημένοι με φόβους κι ενοχές για όσα ακόμα δεν έχουμε δει, αλλά έρχονται, γινόμαστε έρμαια της τρομολαγνείας των μίντια. Ο χρόνος όμως δε σταματά κι είναι κρίμα να μένουμε παραδομένοι στη μοίρα. Μπορούμε να αλλάξουμε αυτά που δε μας αρέσουν - για παράδειγμα, ξεκινώντας από την κοινότητα ή το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ανήκουμε. Σιγά-σιγά, ένα βήμα τη φορά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τα τελευταία χρόνια, η μουσική που γράφω μου δίνει δύναμη και μου παίρνει φόβο. Λειτουργεί σαν μια μορφή θεραπείας και αυτοφροντίδας. Αυτός είναι ο στόχος μου και για τον εν δυνάμει ακροατή. Να αισθανθεί πως μια αγκαλιά ανοίγει, μια αγκαλιά που μας χωράει όλους. Μια αγκαλιά που έχει την ικανότητα να ξεπλένει τον πανικό και να μας γεμίζει ελπίδα και σθένος. Κι από λίγοι, να γινόμαστε πιο πολλοί, ενδυναμωμένοι, με νέες ιδέες και σχέδια για το μέλλον.

Οι δικές μου επαναστάσεις είναι διαφορετικές. Τουλάχιστον, όπως τις σχεδιάζω στο μυαλό μου.

Περισσότερα για την Sarah P. στο Instagram | Facebook | Twitter | Spotify

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Yu-Gi-Oh, Pokémon, Αλήτης, Αστερίξ: Ο Άνθρωπος Πίσω από τη Φωνή των Παιδικών μας Χρόνων

Ο Χρόνος Έχει Σταματήσει στα Εγκαταλελειμμένα Φυλάκια των Ελληνοβουλγαρικών Συνόρων

Οι πιο Παράξενες Φωτογραφίες που Έχουμε Δει από Μηχανές μιας Χρήσης

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.