«Η Πασαρέλα Είναι Σκλαβιά» - Η Αυτοβιογραφία του Μοντέλου που τα Βάζει με τη Βιομηχανία της Μόδας
Το πρώην μοντέλο της Céline, Victoire Dauxerre, φλέρταρε επικίνδυνα με τη νευρική ανορεξία και είχε κατάθλιψη, λίγους μόλις μήνες αφότου την «ανακάλυψαν».
Οι φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση της Victoire Dauxerre.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.Στους γαλλικούς κύκλους μόδας, η Victoire Dauxerre είναι γνωστή ως «η μάγισσα». Όμως το 25χρονο πρώην μοντέλο αγνοεί αυτήν την εχθρικότητα. «Ο στόχος μου σήμερα είναι να δώσω δύναμη στις γυναίκες και να μιλήσω για το body positivity», λέει ανασηκώνοντας τους ώμους, με το συνηθισμένο, ατάραχο, παριζιάνικο ύφος.Έχοντας υπάρξει μοντέλο του McQueen, της Miu Miu και του Philip Lim, η Dauxerre είναι πλέον μια από τις πιο εντυπωσιακές πληροφοριοδότες των μυστικών της βιομηχανίας της μόδας. Δεν κατήγγειλε μονάχα παραβιάσεις εντός της βιομηχανίας – η Dauxerre έβαλε φωτιά στα πάντα που σχετίζονται με την υψηλή ραπτική.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όταν η Dauxerre ανακαλύφθηκε από έναν μάνατζερ μοντέλων, ήταν μια υγιής 18χρονη. Μέσα σε οκτώ μήνες, το βάρος της έπεσε από τα 58 κιλά στα 45.
Το βιβλίο της, SizeZero:HowISurvivedMyLifeasaModel (Μέγεθος Μηδέν – Πώς Επιβίωσα ως Μοντέλο), ξεσκεπάζει τη σκοτεινή πλευρά της βιομηχανίας, με αναφορές σε διάφορα περιστατικά, όπως το μοντέλο που έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε στα παρασκήνια ή τους ατζέντηδες που της ζήτησαν να πέσει δύο νούμερα στα ρούχα, μέσα σε οκτώ εβδομάδες.
Όταν η Dauxerre ανακαλύφθηκε από έναν μάνατζερ μοντέλων, ήταν μια υγιής 18χρονη. Μέσα σε οκτώ μήνες, το βάρος της έπεσε από τα 58 κιλά στα 45. Όπως συμβαίνει συχνά στα άτομα με νευρική ανορεξία, ανέπτυξε λεπτό χνούδι παντού στο σώμα της και λιποθυμούσε τακτικά στον δρόμο. Η περίοδός της σταμάτησε εντελώς.Όσο περισσότερο βάρος έχανε η Dauxerre, τόσο περισσότερη δουλειά είχε. Είχε την τιμητική της, επειδή ήταν η μοναδική κοπέλα που χωρούσε σε ένα extra small φόρεμα στην επίδειξη του McQueen. Οι ατζέντηδες χειροκροτούσαν κυριολεκτικά το σκελετωμένο κορμί που πρόσφατα είχε καταφέρει να αποκτήσει – αποτέλεσμα της δίαιτας «τρία μήλα την ημέρα» και της κατάχρησης που έκανε στα καθαρτικά.
Καθώς η καριέρα της απογειωνόταν, η ψυχική υγεία της Dauxerre κατέρρεε, οδηγώντας σε μια απόπειρα αυτοκτονίας και μια τρίμηνη παραμονή στη μονάδα διατροφικών διαταραχών ενός νοσοκομείου. Η Dauxerre εργάζεται πλέον ως ηθοποιός και δεν έχει καμία διάθεση να κρατήσει το στόμα της κλειστό, σε ό,τι αφορά τη βιομηχανία που παραλίγο να τη σκοτώσει.
«Είναι ένα καθεστώς δουλείας», λέει τηλεφωνικώς από το Παρίσι. «Όσο το ζούσα, σκεφτόμουν συνεχώς, "Δεν είναι φυσιολογικό αυτό που μου συμβαίνει"».Η Dauxerre ασκεί έντονη κριτική στην ψεύτικη οικονομία που παγιδεύει τα μοντέλα στη βιομηχανία. Παρόλο που εκείνη προέρχεται από μια μορφωμένη, μεσοαστική γαλλική οικογένεια, πολλά νεαρά μοντέλα προέρχονται από φτωχές κοινότητες της Ρωσίας και της ανατολικής Ευρώπης και δεν είναι το ίδιο προνομιούχες με εκείνη. Οι γονείς της Dauxerre εμφανίζονται συχνά στο SizeZero: Διαβάζουν τα συμβόλαιά της, τηλεφωνούν στο πρακτορείο για να παραπονεθούν εκ μέρους της, τη συνοδεύουν ακόμη και στις φωτογραφίσεις.
«Πολλά κορίτσια είναι από τη Ρωσία και δεν μπορούν να φύγουν από τη βιομηχανία του μόντελινγκ, επειδή έχουν πολλά χρέη. Το πρακτορείο πληρώνει τα αεροπορικά τους εισιτήρια και το ενοίκιό τους και αν δεν μπορέσουν να επιστρέψουν τα χρήματα στο πρακτορείο –επειδή δεν κατάφεραν να δουλέψουν– δεν μπορούν να φύγουν», εξηγεί η Dauxerre. «Είναι αναγκασμένες να παραμείνουν στη βιομηχανία» (αξίζει να σημειωθεί ότι η Dauxerre δεν είναι πάντα ανεκτική, όταν αναφέρεται στα μοντέλα από τη Ρωσία στο βιβλίο της – όταν είναι η μοναδική μη Ρωσίδα σε κάποιο casting, περιγράφει τις γυναίκες ως «σφηκοφωλιά από κακόβουλες ξανθιές»).Η Dauxerre μιλάει για το πώς παγιδεύουν τα πρακτορεία τα μοντέλα και κακοδιαχειρίζονται τα εισοδήματά τους. «Το πρακτορείο παίρνει το 70%», αναφωνεί, λέγοντάς μου ότι άφησε τη βιομηχανία του μόντελινγκ έχοντας κερδίσει μόλις 10.000 ευρώ σε οκτώ μήνες ασταμάτητης δουλειάς. Το πρακτορείο της, όπως ισχυρίζεται, έβγαλε το δεκαπλάσιο ποσό από τη δουλειά της. Εκτός από την οικονομική εκμετάλλευση, οι μάνατζερ των μοντέλων εμπλέκονται συχνά στις χειρότερες μορφές κακοποίησης της βιομηχανίας – συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Όταν επέστρεψε με το κοτόπουλο, όρμησα πάνω του και το έφαγα με τα χέρια, μπουκώνοντας το στόμα μου και καταβροχθίζοντάς το σχεδόν αμάσητο, προκειμένου να ικανοποιήσω την πείνα μου»
Στο Size Zero, η Dauxerre χαρακτηρίζει τον ατζέντη που την ανακάλυψε ως διεφθαρμένο, χειριστικό, ανίκανο και μισογύνη. Ο Seb παροτρύνει τα κορίτσια να κάνουν ακραία δίαιτα και συγκρίνει τη μία με την άλλη, προσπαθώντας να ενθαρρύνει μια ανταγωνιστική συμπεριφορά ως προς την απώλεια βάρους. Τελικά, η Dauxerre σταματάει να του απαντάει στο τηλέφωνο και κόβει τις επαφές μαζί του. «Τώρα είναι στη φυλακή. Βίασε επτά κορίτσια», λέει. «Κάποιες ήταν κάτω από 18. Μου τηλεφώνησε η Αστυνομία και με ρώτησε αν συνέβη κάτι τέτοιο και σε εμένα».[VICE Video] Τροφή, ο Χειρότερος Εχθρός μου
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.Η Dauxerre λέει ότι τα νεαρά μοντέλα στη βιομηχανία είναι ευάλωτα στην κακοποίηση, εν μέρει λόγω του μακροχρόνιου υποσιτισμού τους. «Είσαι 15 ή 16. Είσαι πολύ μακριά από την οικογένειά σου. Είσαι πολύ αδύναμη, επειδή δεν τρως ποτέ. Με το ζόρι περπατάς και μερικές φορές δεν μπορείς καν να σκεφτείς. Γίνεσαι χαζή, επειδή δεν έχεις ενέργεια και οι άνθρωποι γύρω σου σε χειραγωγούν και σου λένε τι να κάνεις». Λέει ότι ο Seb χρησιμοποιούσε συχνά τεχνικές καταναγκασμού, επιχειρώντας να απομακρύνει τη Dauxerre από την οικογένειά της, με την οποία ήταν πολύ δεμένη. «Ο Seb μου έλεγε, "Μην πάρεις τηλέφωνο την οικογένειά σου, εγώ είμαι η οικογένειά σου τώρα. Πρέπει να με εμπιστευτείς"».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Θα έπαιρνα κοκαΐνη, για να μου κοπεί η όρεξη και να καταφέρνω να τρώω μόνο τρία μήλα την ημέρα. Ή ίσως να κατέληγα νεκρή».
Το Size Zero είναι ένα πολύ δυνατό βιβλίο, επειδή η Dauxerre μιλάει χωρίς περιστροφές. Ξεσκεπάζει το προπατορικό αμάρτημα της βιομηχανίας του μόντελινγκ: τη συνεχή επιμονή ότι τα μοντέλα δεν είναι επικίνδυνα σκελετωμένα, αλλά φυσικά αδύνατα, ακόμη και όταν παίρνουν υπερβολική δόση χαπιών αδυνατίσματος. «Από έξω μπορεί να φαίνεται ένας υπέροχος κόσμος και να νομίζεις ότι τα μοντέλα έχουν τέλεια σώματα και ότι τρώνε συνέχεια μπράουνις», λέει η Dauxerre, «όμως αυτός ο κόσμος είναι ψεύτικος. Δεν υπάρχει. Έχω μιλήσει με μοντέλα – ξέρω ακόμη και τα κορίτσια της Victoria’s Secret και δεν είναι αλήθεια».
Μια από τις πιο οδυνηρές στιγμές στο Size Zero είναι όταν η Dauxerre –η οποία ζούσε για μήνες τρώγοντας φρούτα – λυγίζει και παρακαλάείιτη μητέρα της να της φέρει ένα ψητό κοτόπουλο:
«Η αναμονή ήταν ανυπόφορη και μέσα μου μια φωνή μου έλεγε συνεχώς "σταμάτα να τρως", ενώ το στομάχι μου μού έλεγε "Φάε, πεινάς". Όταν επέστρεψε με το κοτόπουλο, όρμησα πάνω του και το έφαγα με τα χέρια, μπουκώνοντας το στόμα μου και καταβροχθίζοντάς το σχεδόν αμάσητο, προκειμένου να ικανοποιήσω την πείνα μου, να γεμίσω το κενό μέσα μου, να απαλύνω τον πόνο μου και να φιμώσω τη φωνή μέσα μου. Δεν λειτούργησε για πολύ καιρό. Η φωνή ξεκίνησε και πάλι να ουρλιάζει: "Είσαι χοντρή! Σταμάτα να τρως. Είσαι πολύ χοντρή!"».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Προσπαθώντας τώρα να αναρρώσει, η Dauxerre μιλάει για την αποτυχία της βιομηχανίας της μόδας να αναγνωρίσει τον βαθμό στον οποίο κακοποιούνται και υποσιτίζονται τα μοντέλα. Πιστεύει ότι χωρίς την παρέμβαση της οικογένειάς της, η ιστορία της θα είχε πολύ πιο σκοτεινό τέλος.
«Φαντάζομαι ότι θα γινόμουν εθισμένη στα ναρκωτικά», λέει. «Θα συνέχιζα να είμαι μοντέλο και θα έπαιρνα πολλά ναρκωτικά, όπως κάνουν μερικά διάσημα μοντέλα. Θα έπαιρνα κοκαΐνη, για να μου κοπεί η όρεξη και να καταφέρνω να τρώω μόνο τρία μήλα την ημέρα. Ή ίσως να κατέληγα νεκρή».Ένα ασυμβίβαστο και σε ορισμένα σημεία, βάρβαρο βιβλίο, το Size Zero θα έπρεπε να διαβαστεί υποχρεωτικά από οποιονδήποτε άνθρωπο σκέφτεται να κάνει καριέρα στο μόντελινγκ. «Εύχομαι να είχα διαβάσει ένα τέτοιο βιβλίο προτού γίνω μοντέλο», μου λέει η Dauxerre. «Το βιβλίο είναι για το κορίτσι που ήμουν στα 17-18 μου. Είναι για αυτά τα κορίτσια».
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
«Πολλά κορίτσια είναι από τη Ρωσία και δεν μπορούν να φύγουν από τη βιομηχανία του μόντελινγκ, επειδή έχουν πολλά χρέη. Το πρακτορείο πληρώνει τα αεροπορικά τους εισιτήρια και το ενοίκιό τους και αν δεν μπορέσουν να επιστρέψουν τα χρήματα στο πρακτορείο –επειδή δεν κατάφεραν να δουλέψουν– δεν μπορούν να φύγουν», εξηγεί η Dauxerre. «Είναι αναγκασμένες να παραμείνουν στη βιομηχανία» (αξίζει να σημειωθεί ότι η Dauxerre δεν είναι πάντα ανεκτική, όταν αναφέρεται στα μοντέλα από τη Ρωσία στο βιβλίο της – όταν είναι η μοναδική μη Ρωσίδα σε κάποιο casting, περιγράφει τις γυναίκες ως «σφηκοφωλιά από κακόβουλες ξανθιές»).Η Dauxerre μιλάει για το πώς παγιδεύουν τα πρακτορεία τα μοντέλα και κακοδιαχειρίζονται τα εισοδήματά τους. «Το πρακτορείο παίρνει το 70%», αναφωνεί, λέγοντάς μου ότι άφησε τη βιομηχανία του μόντελινγκ έχοντας κερδίσει μόλις 10.000 ευρώ σε οκτώ μήνες ασταμάτητης δουλειάς. Το πρακτορείο της, όπως ισχυρίζεται, έβγαλε το δεκαπλάσιο ποσό από τη δουλειά της. Εκτός από την οικονομική εκμετάλλευση, οι μάνατζερ των μοντέλων εμπλέκονται συχνά στις χειρότερες μορφές κακοποίησης της βιομηχανίας – συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης.
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
