FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Μελετώντας την Πορνογραφία Ακαδημαϊκά

Το Porn Studies κυκλοφόρησε πρόσφατα και προς το παρόν είναι δωρεάν.
Mike Pearl
Κείμενο Mike Pearl

Screencap via YouTube uploader sameesha1000

Το Porn Studies, η «πρώτη εξειδικευμένη, διεθνής επιθεώρηση που υποβάλλεται σε έλεγχο από ομότιμους επιστήμονες και διερευνά με κριτική ματιά τα πολιτιστικά προϊοντα και υπηρεσίες που χαρακτηρίζονται πορνογραφικές», κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες και προς το παρόν είναι δωρεάν.

Για λίγο διάστημα, άτομα όπως εσείς κι εγώ μπορούμε να το διαβάσουμε σε βάθος και να προσπαθήσουμε να γεμίσουμε τον εγκέφαλο μας με καυτή, παλλόμενη γνώση πριν η συνδρομητική τιμολόγηση κρύψει τα καλύτερα κομμάτια.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο χρόνος ήταν προφανώς κατάλληλος για να κάνει η μελέτη του πορνό ακόμα ένα βήμα προς την αναγνώριση της ως ακαδημαϊκό πεδίο, όχι μόνο με μία επιθεώρηση, αλλά και με το εργαστήριο «η Παιδαγωγική της Πορνογραφίας»  που προγραμματίστηκε στο πλαίσιο της φετινής διάσκεψης της Society for Film and Media Studies, στο Σιάτλ. Αυτά τα συνέδρια δεν προσελκύουν και το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης, οπότε δεν υπήρξε ερέθισμα όταν οι γίγαντες των σπουδών πορνογραφίας συγκεντρώθηκαν για ένα all-star σόου. Επικοινώνησα μαζί τους για να μάθω πως πήγε.

Αλλά πρώτα, ρίξτε μια ματιά στην ιστοσελίδα της επιθεώρησης για να δείτε τι γίνεται. Μπορείτε να έχετε απρόσκοπτη πρόσβαση όχι μόνο στα εικονίδια αλλά και σε ολόκληρα τα δοκίμια με τίτλους όπως «Ανθρωπιστικές και Κοινωνικές Μέθοδοι Επιστημονικής Έρευνας στις Σπουδές Πορνογραφίας», «Τοποθέτηση και Πορνογραφία», «Η Αυθεντικότητα και ο Ρόλος της Στη Φεμινιστική Πορνογραφία» και το αγαπημένο μου «Deep Tags: Προς μια Ποσοτική Ανάλυση της Διαδικτυακής Πορνογραφίας». Κι αν προτιμάτε την ποσοτική ανάλυση σας ωμή, ορίστε ένας σύνδεσμος που σας βάζει κατευθείαν στο σύνολο της εν λόγω μελέτης. Κάπως φρικιαστικό, αλλά ξέρετε, μερικοί άνθρωποι τα γουστάρουν αυτά.

Η ίδια η επιθεώρηση εκδίδεται από τους Taylor & Francis,  ένα βρετανικό εκδοτικό οίκο 200 ετών που προσδίδει βαρύτητα σε κάθε τέτοιο τίτλο και ίσως αυτό είναι που προσέλκυσε το ενδιαφέρον των ακτιβιστών κατά της πορνογραφίας, εξοργίζοντάς τους. Εξάλλου, αν και η επιθεώρηση είναι η επιτομή διαμορφωμένων δοκιμίων τύπου MLA (κραγιόν που κάνει το στόμα να μοιάζει με πρωκτό) με τις σωστές παρενθετικές αναφορές και παρόλο που προορίζεται για κατανάλωση λίγο πολύ αποκλειστικά από ακαδημαϊκούς, υπάρχει σε εξέλιξη διεθνής διαμάχη.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Υποθέτω ότι αυτό δεν θα έπρεπε να με εκπλήξει στην πραγματικότητα, γιατί η επιθεώρηση ασχολείται με τα βίντεο γυμνών ανθρώπων που πηδιούνται.

Gail Dines, screencapped from Youtube user PublicChristianity

Βλέπετε, υπάρχει μια διαμάχη για την ηθική της πορνογραφίας που πάει πέρα από τις πολυσυζητημένες αντιδικίες όπως πχ. The People vs. Larry Flynt και Mom vs. 17-Year-Old Son και όταν ένα εκδοτικό προϊον όπως ο Independent γράφει για αυτό, τότε είναι η δική τους οπτική. Οι εκδόσεις που ψάχνουν για κάποιον ο οποίος θα ακούγεται τουλάχιστον ως εύγλωττος και λογικός φαίνεται να μην κοιτούν πέρα από την  Gail Dines, που επίσης γράφει editorial για τον Independent. Το άρθρο τους, της δίνει μια πλατφόρμα για να πει πράγματα όπως «Αυτοί οι εκδότες έχουν υπέρ του πορνό υπόβαθρο» υπονοώντας ότι μια πιο αντικειμενική επιθεώρηση θα υιοθετούσε σαφώς μια πιο «αντί-πορνό» προσέγγιση.

Η Dines ξεκίνησε ως φεμινίστρια και υποθέτω ότι ακόμα είναι, αλλά τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 υπήρχε μια διάσταση όσο αφορά στο πώς να αντιμετωπίζεται το σεξ σε ένα κόσμο που βομβαρδιζόταν από πληροφορίες για το φεμινισμό. Εκείνη την εποχή, που ονομαζόταν  The Sex Wars (Ο Πόλεμος των Φύλων) πολλές φεμινιστικές φιλίες και επαγγελματικές συνεργασίες τελείωσαν. Η Dines έκανε έναν αυτοσχέδιο συνασπισμό με τη θρησκευτική δεξιά και μέχρι σήμερα, γράφει βιβλία και δίνει συνεντεύξεις για το πόσο επιζήμιο είναι το πορνό. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι το γραπτό της Dines ποτέ δεν περιλαμβάνει αριθμούς και στοιχεία. Σε ένα άρθρο της στους New York Times το 2012, έγραψε τα ακόλουθα: «Η πιο εκτεταμένη μελέτη ομότιμων επιστημόνων την τελευταία δεκαετία κατέληξε ότι η πλειοψηφία των σκηνών στις 50 πιο ενοικιαζόμενες πορνοταινίες περιείχαν σωματική και λεκτική κακοποίηση των γυναικών που έπαιζαν σε αυτές. Σωματική επιθετικότητα-μεταξύ των οποίων οι ξυλιές στα οπίσθια, τα χαστούκια και ο πνιγμός- εμφανίζεται στο 88% των σκηνών, με εκφράσεις λεκτικής κακοποίησης-συνήθως ένας άνδρας αποκαλεί τη γυναίκα με υποτιμητικά ονόματα-σε ποσοστό 48%».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Κάποιος που ρίχνει αριθμούς σε ένα ντιμπέιτ, δεν μπορεί να κάνει λάθος, σωστά; Νομίζω ότι μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι πράγματι το μεγαλύτερο μέρος του ετεροφυλόφιλου, «cisgendered» πορνό στερείται καταστάσεων στις οποίες ευαίσθητοι άνδρες εστιάζουν στο να ικανοποιήσουν γυναίκες. Το πορνό είναι συχνά μια φανταχτερή μορφή εφιαλτικού θεάτρου που επαναλαμβανόμενα παίζει τις φαλλοκεντρικές φαντασιώσεις του ελάχιστου κοινού παρανομαστή της κοινωνίας. Για να το θέσουμε αλλιώς, στο πορνό:

«[…] Νεαρές γυναίκες με fake tan, μακριά εξτέσιον ξανθού πλατινέ μαλλιού, σιλικονάτα στήθη και ακρυλικά νύχια πηδάνε πουλιά που είναι τεχνητά ερεθισμένα. Δίνουν ήχο σε μια ερμηνευτική αίσθηση ευχαρίστησης με βογκητά και φωνές καθώς οι άνδρες συνάδελφοί τους τις καθοδηγούν μέσα από μια στερεότυπη εξίσωση σεξουαλικών στάσεων που προσφέρουν "ανοιχτά" στην κάμερα τη διεισδυτική δράση για την ικανοποίηση των θεατών-όχι τη δική τους. Αυτή η συνάθροιση των φαστ φουντ πορνογραφικών σκηνών συνεχίζει μέχρι η ερμηνεύτρια να πάρει την εντολή για "ψεύτικο" οργασμό και για να δεχθεί μια δόση ζεστού σπέρματος στο πρόσωπο της».

Καμιά ιδέα για το από πού πήρα αυτή το απόσπασμα; Από ένα άρθρο στο Porn Studies, την έκδοση στην οποία αντιτίθεται σθεναρά η Dines

Η λογοκριτική ρητορική της Dine, όπως είναι στο editorial της με τίτλο «Σταματήστε την Κουλτούρα του Πορνό», επιτρέπει μια έκδοση όπως αυτή του Porn Studies μόνο εάν σε αυτή μελετάτε πως θα καταργηθεί. Ωστόσο, με το πορνό να καταναλώνεται σχεδόν από όλους, σύμφωνα με μερικές εκτιμήσεις είναι σα να υπάρχει ένα ολόκληρο πορνοδιαδίκτυο, το να υποστηρίζει κανείς την ανάγκη για κατάργηση του, δεν φαίνεται και πολύ βοηθητικό όσο είναι η προφανής αποστολή συντακτών, συνεργατών και αναγνωστών του Porn Studies: να συμπεριλάβουμε την πορνογραφία ως πτυχή αυτού που οι ακαδημαϊκοί αποκαλούν πολιτισμικές σπουδές.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο John Stadler, καθηγητής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Duke, και ένα από τα πρόσωπα στην πρώτη γραμμή των Σπουδών Πορνογραφίας, μου το εξήγησε λεπτομερέστερα σε ένα email. «Το πορνό είναι κομμάτι του πολιτισμού και ανεξάρτητα από το εάν αρέσει σε κάποιον ή όχι, είναι και θα συνεχίσει να είναι μέρος του πολιτισμού στην εποχή μας. Μας προβληματίζει σαν κοινωνία να συμμετέχουμε κριτικά σε αυτό χωρίς προκαθορισμένη ημερήσια ατζέντα».

Λόγω της όλης «χωρίς προκαθορισμένη ημερήσια ατζέντα» ιδέας, στην πραγματικότητα φαινόταν να διστάζει να σταθμίσει την αντι-πορνό ρητορική, μια και αυτού του είδους η υποστηρικτική ρητορική δεν είναι μέρος της περιγραφής της εργασίας του. Όταν ο ακαδημαϊκός χώρος λειτουργεί σωστά (και ομολογουμένως δε συμβαίνει πάντα), άνθρωποι οι οποίοι έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν για ένα θέμα έρχονται στο προσκήνιο, και εκείνοι που πάντα διαμαρτύρονται για τον ένα ή τον άλλο λόγο παραπέμπονται σε τηλεοπτικά talk shows και editorial στους New York Times.

Για περισσότερες πληροφορίες πάνω σε αυτή την πτυχή, ήρθα επίσης σε επαφή με την Δρ. Constance Penley, μία από τις ηγέτιδες στον τομέα των σπουδών πορνογραφίας, προκειμένου να έχω την αντίδραση της σε αυτό νέο πεδίο. Η Penley είναι καθηγήτρια κινηματογράφου και μέσων ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο της Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνιας και ένας από τους πρώτους ανθρώπους που μελέτησαν πολιτισμικά φαινόμενα όπως η fan fiction σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Constance Penley, screencapped from the Huffington Post 

Μου είπε ότι η έκδοση του Porn Studies είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου για τον τομέα. Το «2013 ήταν το τρίποντο για τις σπουδές πορνογραφίας» είπε. Εκτός από την επιθεώρηση, υπήρξαν κι άλλα γεγονότα που τα θεώρησε ορόσημα όπως «η κυκλοφορία του The Feminist Porn Book (Το Πορνοβιβλίο της Φεμινίστριας) και το πρώτο ετήσιο Συνέδριο Φεμινιστικού Πορνό». Έτσι, ενώ η Gail Dines μπαίνει στο στόχαστρο εκείνων που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ανδρών ως το πρόσωπο που μισεί του άνδρες και θέλει να καταστρέψει τη διασκέδαση όλων, είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει στριμώξει την αγορά στο θέμα του φεμινισμού στη πορνογραφία.

Η Penley μου είπε ότι οι αντι-πορνό φωνές είναι μετά βίας μια μικρή παρεμβολή στο πνευματικό ραντάρ όσων ασχολούνται με τον τομέα, διευκρινίζοντας «Δεν υπάρχει υπέρ ή κατά του πορνό επιχειρηματολογία μεταξύ των ακαδημαϊκών, αλλά μια διαμαρτυρία για μια υποτροφία πάνω στο πορνό από αντι-πορνό ακτιβιστές, μερικοί από τους οποίους προσπαθούν να πλασαριστούν ως ακαδημαϊκοί που δεν τους αρέσουν τα συμπεράσματα της ακαδημαϊκής λογοτεχνίας».

Με άλλα λόγια, το Porn Studies θα είναι «υπέρ του πορνό» όταν ένας συγγραφέας έχει θετική στάση, «κατά του πορνό» όταν δεν έχει και πιθανώς συχνότερα αμφίθυμο για το πορνό ως σύνολο. Αυτό σημαίνει ότι αντί για το αναμάσημα του ντιμπέιτ από την εποχή του Πολέμου των Φύλων, η διαμάχη μπορεί παίρνει έντυπη μορφή κάθε τρίμηνο και να κρίνεται επιστημονικά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η Penley λέει ότι το πρόβλημα με άτομα σαν την Dines είναι ότι βοηθούν στη διαιώνιση μιας κάπως ασφυκτικής κουλτούρας μέσα στον ακαδημαϊκό κόσμο. «Σχεδόν το 70% των διδασκόντων έχουν εξαρτημένη, επικουρική εργασία και δεν απολαμβάνουν την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας να διδάσκουν και να κάνουν έρευνα για οτιδήποτε οι καθηγητές κρίνουν αξιόλογο και αναγκαίο. Από τη θέση του επίκουρου δεν μπορείς να ρισκάρεις να κάνεις κάτι νέο, αντισυμβατικό, ή μη παραδοσιακό, κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει αντιπαράθεση. Αυτό είναι ένα πρόβλημα όχι μόνο για τις σπουδές πορνογραφίας, βεβαίως, αλλά για όλες τις υποτροφίες σε ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες.

Είναι δύσκολο για τους μη-μόνιμους καθηγητές, των οποίων οι εργασίες δεν είναι διασφαλισμένες, να μελετούν οτιδήποτε αμφιλεγόμενο, γιατί μπορεί να απολυθούν όταν το τσιμπήσουν τα μέσα ενημέρωσης και το κάνουν κάτι που να αξίζει να μπει σε ένα ταμπλόιντ. Ο ακαδημαϊκός κόσμος όλο και περισσότερο δεν μπορεί να αντέξει τη δύναμη των κακών δημοσίων σχέσεων. Οι δωρητές είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι στο θέμα των δημοσίων σχέσεων και είναι ευκολότερο για ένα πανεπιστήμιο απλώς να ξεφορτωθεί τα μέλη του προσωπικού που δημιουργούν πρόβλημα αντί να προσλάβει μια αξιοπρεπή εταιρεία PR προκειμένου να υπερασπιστεί την υποτροφία σε ένα αντικείμενο, ακόμα κι όταν η υποτροφία είναι σημαντική και δεν θα έπρεπε να την υπερασπίζεται κανείς.

Οπότε, για ποιο πράγμα θα είναι η υποτροφία; Σύμφωνα με τον Stadler, τουλάχιστον εν μέρει θα αφορά την εύρεση της κρυμμένης πολυπλοκότητας. «Το πορνό συχνά αντιμετωπίζεται ως μη περίπλοκο» λέει. «Το σώμα πάντα αγωνίζεται να αποδείξει τη σχέση του με τη γνώση. Αυτή η παρανόηση αξίζει διόρθωσης».

Η σχέση του σώματος με τη γνώση; Εάν μπορείτε να αναλύσετε υλικό γραμμένο με ακαδημαϊκό τρόπο, υπάρχουν κάποια πολύ βαριά πράγματα που θα γραφτούν για το πορνό. Προσωπικά, απλώς ελπίζω να μπορώ να συνεχίσω (την ανάλυση).

Ακολουθήστε τον Mike Pearl στο Twitter.