Discω Άρα Υπάρχω

Πριν από κάποια χρόνια -2005 πρέπει να ήταν- κατά τη διάρκεια μίας ακόμη νυχτερινής βόλτας με το αμάξι μου, έκανα zapping στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Λίγο πριν το τέλος, στους 107.2, έγινε μία σπουδαία ανακάλυψη. Ο DISCO RADIO! Μία συχνότητα από άλλη, μακρινή εποχή, η οποία παίζει ακατάπαυστα -με μηδαμινές διαφημίσεις- αποτυχημένες επιτυχίες της δεκαετίας του 1980 – με ειδίκευση στην italodisco.

Τα χρόνια πέρασαν…Έφυγα για Erasmus, πήγα στρατό, μέχρι και μεταπτυχιακό έκανα, μα όταν επέστρεψα στην Αθήνα, ο DISCO RADIO ήταν ακόμη εκεί. Μία αλάνθαστη ραδιοφωνική επιλογή για μία στήλη σαν τη DISCOΠΑΝΑΓΙΑ – παραδοσιακή, νοσταλγική, με μία δόση βλασφημίας.

Ο εν λόγω σταθμός, ένα ακατέργαστο διαμάντι των αττικών Megahertz, “ξεκίνησε το 2003 και εκπέμπει από κάπου στον Πειραιά”, όπως μου αποκάλυψε ο υπεύθυνος του σταθμού Γιώργος Παπαδημητρίου με κάποια δόση μυστικοπάθειας (if you know what I mean). Η κινητήριος δύναμη πίσω από τον ίδιο και τους (λιγοστούς) παραγωγούς δεν είναι άλλη από την αστείρευτη αγάπη τους για το συγκεκριμένο μουσικό είδος, που όχι μόνο πρεσβεύουν μέχρι τελικής πτώσεως αλλά και που τους έχει διαχωρίσει από τα συνήθη ακούσματα των υπόλοιπων σταθμών, δεδομένου ότι ακόμα και οι πιο “ψαγμένοι” καταλήγουν να επαναλαμβάνονται παίζοντας τα ίδια και τα ίδια. Το μόνο που έχει αλλάξει από την πρώτη φορά που συντονίστηκα στον DISCO RADIO είναι το γεγονός πως πλέον έχει αποκτήσει μία λανθάνουσα cult διάσταση, καθώς και ένα φανατικό κοινό που ακούει πιστά, κάπου μεταξύ ρομαντικής ρετροχιψτεριάς και ανελέητου τρολλαρίσματος. Ή απλά επειδή γουστάρει, όπως η φίλη μου η Λατόγια από το Λουτράκι.

Την περασμένη εβδομάδα, λοιπόν, ενώ οδηγούσα ακούγοντας DISCO RADIO, και φανταζόμουν το Σταμάτη Γαρδέλη να με τραβάει από το χέρι στην πίστα, άκουσα μία από τις ελάχιστες διαφημίσεις του. Επρόκειτο για μία νέα ντισκοτέκ, τη Blue Space, στην Ηλιούπολη, όπου “ήχος, φωτισμός και ατμόσφαιρα είναι από άλλο πλανήτη”. Ομολογουμένως δεν είναι και πολύ δύσκολο να μου εξάψει κάποιος την περιέργεια, μα αυτή η περιγραφή σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η καινούρια αυτή ντισκοτέκ είχε την ευλογία του DISCO RADIO με έκανε πάραυτα να πάρω τηλέφωνο την παλιοπαρέα και να κανονίσουμε τρελή έξοδο για το Σαββατόβραδο, μιας και “το διαστημόπλοιο της Blue Space” προσγειώνεται επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης (αρ. 511, στο ρεύμα προς Αθήνα) μόνο κάθε Σάββατο.

Έτσι και έγινε, και το Σάββατο το βράδυ, μετά από ένα πάρτυ γενεθλίων, φτάσαμε γεμάτοι όνειρα και προσδοκίες στην εξωτική Ηλιούπολη. Ήταν γύρω στις δύο και μισή - τρεις παρά, όταν φτάσαμε εκεί που μου έδειχνε ο πλοηγός. Στην αρχή μπερδευτήκαμε λίγο, μιας και η μεγάλη, εμφανής ταμπέλα που δέσποζε σε εκείνο το σημείο ήταν για την αίθουσα εκδηλώσεων-δεξιώσεων “Ελίζα”. Ακριβώς όμως κάτω από την “Ελίζα” -και καθόλου τυχαία- βρίσκεται η νεοσύστατη Disco Blue Space! Ένας τεράστιος χώρος που δεν είχε και μεγάλη διαφορά από “αίθουσα εκδηλώσεων-δεξιώσεων στη Λαμία” όπως είπε η φίλη μου η Μπία, ενώ στεκόταν κάτω από τον πολυέλαιο-υπερπαραγωγή που κρεμόταν άνωθεν. Οι νεοκλασικές τάσεις που επικρατούν στο χώρο, σε συνδυασμό με το υπέρλαμπρο λευκό πλακάκι γιγαντιαίων διαστάσεων που ήταν επενδεδυμένο το πάτωμα, μπορεί να μην ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα αλλά οι έντονες μπλε (duh) φωτορυθμικές αποχρώσεις και η εντυπωσιακή ντισκομπάλα πάνω από τον DJ όντως σε μετέφεραν σε έναν άλλο πλανήτη.

Τη στιγμή που φτάσαμε, το κέφι ήταν στο απόγειο, με παράνομα και μη ζευγαράκια να απολαμβάνουν το σούπερ φιλικό περιβάλλον και να λικνίζονται σε 80s ρυθμούς. Αψηφώντας τον μαιτρ, που πολύ ευγενικά μας συνόδευσε μέχρι το stand που θα μας τακτοποιούσε, πήγαμε κατευθείαν στο μπαρ να πάρουμε το ποτό που συμπεριλαμβάνεται στην είσοδο των 9 ευρώ, και η μπαργούμαν, που παλιά δούλευε σε ελληνάδικο στην Καλλιθέα, με ενημέρωσε πως “την προηγούμενη εβδομάδα, στα εγκαίνια, είχε πολύ πιο πολύ κόσμο”…

Στη Blue Space ο χρόνος μπορεί να γυρίζει πίσω, αλλά η ώρα δεν σταματάει, όπως θα περίμενε κανείς. Αντιθέτως, αυτή η -ως γνωστόν σχετική- έννοια έμοιαζε να περνάει χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς. Το έυθυμο κλίμα, οι ιδιόμορφες παρουσίες και η γραφική ατμόσφαιρα δημιουργούσαν ένα πλούσιο συνονθύλευμα από ήχους και εικόνες που μας έκανε να χαθούμε στη δίνη του. Η ώρα πλέον είχε φτάσει τέσσερις και μισή αλλά ο χορός δεν είχε τελειωμό. Οι θαμώνες, ενωμένοι, σαν μία μεγάλη παρέα πλέον, διασκέδαζαν σα να μην υπήρχε αύριο με αναπόφευκτο αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων γνωριμιών, όπως αυτή με τη Γιάννα (πρώην χορεύτρια του S-CAPE army club) και τη Σία (από το Αρτεμισία), με τις οποίες χορέψαμε με μπρίο και νάζι μερικά λατρεμένα χιτάκια των 90s, καθώς προς το τέλος της βραδιάς η μία δεκαετία διαδεχόταν την άλλη…

Στο δρόμο του γυρισμού, εννοείται ακούγοντας DISCO RADIO 107.2, καταλήξαμε με τη Ντίνα και τη Μπία πως η Blue Space, παρά τη vintage παρακμή της ή την παρωχημένη κιτς αισθητική της, αποτελεί μία όαση στο προσκήνιο της νυχτερινής Αθήνας, που -κακά τα ψέματα- ποτέ δεν σταματάει να μας εκπλήσσει. Ο κόσμος, θαμώνες και ιθύνοντες, είναι άκρως φιλικός και εγκάρδιος, ενώ είναι εμφανές δίχως δεύτερη σκέψη το πόσο γουστάρει αυτό που κάνει. Το θέλει. Το ζητάει. Εξάλλου εκεί είναι και το μαγικό συστατικό επιτυχίας του DISCO RADIO ή/και της Blue Space. Σε εθίζουν.