To MIRfestival αποτελεί ένα σημείο επαφής. Μία συνάντηση της τέχνης με τις νέες τεχνολογίες, της καλλιτεχνικής δημιουργίας με την πολιτική. Καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο συναντιούνται για να μοιραστούν τις δικές τους πραγματικότητες μέσα από διαφορετικούς τρόπους απεικόνισης.«Απλωμένο» στο κέντρο της Αθήνας, το MIRfestival φιλοδοξεί να δημιουργήσει χώρους αναπνοής της καλλιτεχνικής δημιουργίας, να αναστατώσει την καθημερινότητα της πόλης, να αναδιαμορφώσει το πολιτιστικό τοπίο της Αθήνας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Φιλοξενεί ευρηματικές και ασυνήθιστες καλλιτεχνικές δημιουργίες στα όρια των τεχνών, εκεί όπου η σκηνή συναντά την εικόνα μέσω των νέων τεχνολογιών.
Το φεστιβάλ MIR είναι, όπως και ο σοβιετικός διαστημικός σταθμός που του δανείζει το όνομά του, ένας δορυφόρος, ένα παράλληλο σύστημα σε τροχιά. Στο MIR σταματούν περαστικοί δημιουργοί εφήμερων έργων για να εκπέμψουν το σήμα τους για λίγο και να συνεχίσουν το ταξίδι τους στο χώρο και στο χρόνο.Το MIR ξεκίνησε το 2008 και γίνεται κάθε δύο χρόνια. Φέτος, στο πέμπτο φεστιβάλ, Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες συντονίζονται καλλιτεχνικά γύρω από το θέμα της «Ουτοπίας». Μιλήσαμε με τη Χριστιάννα Γαλανοπούλου, που διευθύνει καλλιτεχνικά το φεστιβάλ για να πάρουμε μία πρώτη γεύση του τι θα παρακολουθήσουμε από τις 8-16 Δεκεμβρίου.
Φωτογραφία: Αλέξης Χατζηγιάννης
VICE: Τελικά, τι είναι το MIR Festival; Χριστιάννα Γαλανοπούλου: Το MIRfestival είναι ένα διεθνές φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης που εστιάζει στο σημείο συνάντησης των παραστατικών τεχνών και των οπτικοακουστικών νέων μέσων. Φιλοξενεί ευρηματικές και ασυνήθιστες καλλιτεχνικές δημιουργίες στα όρια των τεχνών, εκεί όπου η σκηνή συναντά την εικόνα μέσω των νέων τεχνολογιών.Κάνει εφικτή τη συνάντηση καλλιτεχνών διαφορετικών προελεύσεων μεταξύ τους και με το κοινό. Είναι ο χώρος όπου οι καλλιτέχνες μοιράζονται οράματα του κόσμου και της πραγματικότητας με θεατές πρόθυμους να μετακινηθούν, να βάλουν ερωτηματικά, να εκτοξευθούν σε νέους ορίζοντες και να δουν νέες πραγματικότητες να ανατέλλουν
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γιατί το φετινό θέμα είναι η ουτοπία;
Τα επτά καλλιτεχνικά πρότζεκτ του προγράμματος ρίχνουν το καθένα το δικό του, διαφορετικό φως στο ζήτημα της ουτοπίας, θέτοντας ερωτήματα για τη σχέση ανάμεσα στην πραγματικότητα, στην ιστορία, στην αντίληψη που έχουμε για όσα μπορούμε να διεκδικήσουμε και στην πίστη σε ένα μέλλον όπως το ονειρευόμαστε. Μπορούμε, αλήθεια, να οραματιστούμε ένα μέλλον; Μπορούμε άραγε να αντιληφθούμε τον πόλεμο και να τον διαχειριστούμε; Μπορούμε να αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού; Μπορούμε να κάνουμε τον μικρό μας ανταρτοπόλεμο για να γεννηθεί κάτι καλύτερο; Μπορούμε, μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες που έχουμε, να συλλάβουμε και να επιβάλουμε νόμους ή άρθρα του συντάγματος που να μας προστατεύουν πραγματικά; Μπορούμε να ξεπεράσουμε τη μαύρη περίοδο της ιστορίας που διανύουμε στρέφοντας το βλέμμα προς ένα μέλλον πιο φωτεινό; Μπορούμε να αφουγκραστούμε το χτύπο της καρδιάς της κοινωνίας και να τον αφήσουμε να μας οδηγήσει σε άλλους γαλαξίες; Κι αν όλα αυτά δεν είναι παρά μια ουτοπία, δεν αξίζει τον κόπο να αγωνιστούμε για να γίνει πραγματικότητα;Μπορούμε να πούμε ότι η επιλογή του συγκεκριμένου θέματος αποτελεί μία προσπάθεια σύνδεσης της τέχνης με την πολιτική; Και αν ναι, πώς;
Τo MIR είναι ένα φεστιβάλ που πάντα προσπαθεί να συνδέσει την τέχνη με την πραγματικότητα όπου ζούμε. Το θέατρο ξεκίνησε ως μέθοδος εκπαίδευσης των πολιτών στο να είναι πολίτες στο πλαίσιο της δημοκρατίας και μπορεί πάντα να παίζει αυτό το ρόλο. Σε μια εποχή που μοιάζει να διακυβεύεται η ιδιότητά μας ως πολιτισμένων ανθρώπων, το MIR επιχειρεί να θυμίζει στους θεατές την πίστη στον άνθρωπο. Επιχειρεί να ενεργοποιεί τους πολίτες, να τους κάνει να συνειδητοποιούν την κατάσταση των πραγμάτων, το πραγματικό διακύβευμα μέσα σ' αυτήν και τη δύναμη του σκεπτόμενου πολίτη. Και πιστεύω πως αυτή είναι η έννοια της πολιτικής.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τι καλλιτεχνικά δρώμενα θα φιλοξενήσει φέτος;
Φέτος θα γνωρίσουμε την ισπανική ομάδα από τη Βαρκελώνη με το περίεργο όνομα El Conde de Torrefiel που περιδιαβαίνει την Ευρώπη έχοντας πει την τελευταία λέξη στη διαμόρφωση της γλώσσας του σύγχρονου θεάτρου. Το GUERRILLA είναι μια παράσταση για μια Ευρώπη που αλλάζει ερήμην μας, μια μαύρη κωμωδία για τον πόλεμο που συμβαίνει υπόγεια μέσα μας και γύρω μας ενώ όλα δείχνουν ειρηνικά. Μια παράσταση-σταθμός, αποκαλυπτική και σαρωτική. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη σκηνή, νέοι Ευρωπαίοι, παίρνουν μέρος σε μερικές φαινομενικά αθώες δραστηριότητες: παρακολουθούν μια διάλεξη, ένα μάθημα πολεμικής τέχνης, βγαίνουν ένα βράδυ. Κι ενώ χορεύουν, περπατούν, παρακολουθούν, το κείμενο της αφήγησης που προβάλλεται πάνω από τα κεφάλια τους και μεταφέρει τις πιο απόκρυφες σκέψεις μερικών από αυτούς τορπιλίζει την ήρεμη και σταθερή εικόνα. Ένα κείμενο που με το σκοτεινό του χιούμορ κάνει σκόνη τις κοινοτοπίες, φέρνει στην επιφάνεια την υποβόσκουσα βία, ξεγλιστρά από κάθε προκατάληψη, αποκαλύπτει την αδυναμία μας να κατανοήσουμε την ιστορική στιγμή που ζούμε και να προλάβουμε να αντιδράσουμε σε ό,τι αιωρείται δυσοίωνο. Ένα κείμενο που μας καλεί να πάρουμε θέση απέναντι στην Ιστορία.Θα γνωρίσουμε, επίσης, τους Ιταλούς Cosmesi που ακροβατούν ανάμεσα στη σκηνή και στην οθόνη. Το PERIODONERO είναι μια μαύρη κωμωδία για μια «μαύρη εποχή»· κυνική, αδίστακτη, ειρωνική, μια εποχή ανάδυσης σκιών από το παρελθόν, σαν λεκές από μελάνι έτοιμος να καταβροχθίσει το λευκό χαρτί. Μια εποχή που θυμίζει τη δική μας. Στο Τριανόν, στις 13/12.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Θα παρακολουθήσουμε την περφόρμανς Παγωμένη Εικόνα της Παναγιώτας Καλλιμάνη, η οποία αποτελεί μία αφοπλιστική χορογραφία που την ερμηνεύουν παιδιά 8-14 ετών. Η περφόρμανς είναι μια βουτιά στον «καρδιακό παλμό» μιας εύθραυστης κοινωνίας, που μας κάνει να αναρωτηθούμε αν μπορούμε να τον αφουγκραστούμε και να αφήσουμε τα παιδιά να μας οδηγήσουν σε νέους γαλαξίες.
Φωτογραφία: Μαργαρίτα Νικητάκη
Η Ίρις Καραγιάν θα αφήσει για λίγο τις μεγάλες σκηνές για να δοκιμάσει μια περφόρμανς με τα ουσιαστικά και με τα εντελώς απαραίτητα. Το Moving Parts είναι ένα κινητικό σόλο που συμβαίνει μέσα σε μια ηχητική εγκατάσταση. Λόγος, ήχος, ερμηνευτική παρουσία και εικόνα λειτουργούν αυτόνομα, ανεξάρτητα, συμπληρωματικά και αντιστικτικά, και ο θεατής καλείται να τα ανασυνθέσει. Οδηγίες και κανόνες κατασκευής μιας συσκευής που δεν κατονομάζεται, ούτε ποτέ κατασκευάζεται, έρχονται σε αντίθεση με την περφόρμανς που βλέπουμε ή αισθανόμαστε στη σκηνή – όπως άλλωστε συμβαίνει και στη ζωή: οι κανόνες που κατακλύζουν τη ζωή μας δηλώνουν την παρουσία τους και εναπόκειται στον καθένα μας να τους υπακούσει ή να τους αγνοήσει, να τους ακολουθήσει πιστά ή να αντιδράσει για να τους ανατρέψει.Το Βλέμμα και το Τέρας της Αγνής Παπαδέλη Ρωσσέτου είναι ένα ταξίδι στον άγνωστο, ανησυχαστικό και γοητευτικό κόσμο του ασυνείδητου. Οι τρεις χορευτές με τα καλυμμένα πρόσωπα λειτουργούν σαν τις φιγούρες των ονείρων: χωρίς ατομικότητα, σε έναν κόσμο όπου το σώμα, μοναδικό εκφραστικό μέσο, αλλάζει διαρκώς ταυτότητα μέσα από την κίνηση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι δύσκολο να δει κανείς το μέλλον μέσα στις δυσοίωνες προβλέψεις από τις οποίες βομβαρδιζόμαστε χωρίς να νιώσει φόβο. Άλλωστε ο φόβος είναι το κατεξοχήν όπλο της διεθνούς πολιτικής. Οι J&J, ή αλλιώς Jessica Huber και James Leadbitter (aka The vacuum cleaner), θέτουν σχεδόν αυτονόητα το ερώτημα αν υπάρχει και άλλο αφήγημα εκτός από αυτό και αν μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο για να ανθίσει η ελπίδα και η δημιουργικότητα. Η Τέχνη μιας κουλτούρας της ελπίδας ταξιδεύει από πόλη σε πόλη και περιλαμβάνει δύο δραστηριότητες που αλληλοσυμπληρώνονται.Η πρώτη, με τίτλο Χώρος για την Ελπίδα, είναι η δημιουργία ενός αρχείου του φόβου και της ελπίδας, ένα community project με συζητήσεις και εργαστήρια της διεθνούς ομάδας των καλλιτεχνών με τους πολίτες σε κάθε πόλη όπου ταξιδεύει το πρότζεκτ.
Φωτογραφία: Μαργαρίτα Νικητάκη
Η δεύτερη, οι Τρυφερές Προκλήσεις του Φόβου και της Ελπίδας, είναι μια σειρά από περφόρμανς. Στις 16/12, στον ίδιο χώρο και μέσα σε μια εγκατάσταση φτιαγμένη από τους πολίτες και τον Βασίλη Γεροδήμο, θα παρακολουθήσουμε περφόρμανς των The vaccum cleaner, Jeremy Wade, Τζένης Αργυρίου, Άρτεμης Λαμπίρη, Ελπίδας Ορφανίδου, Κώστα Τσιούκα και Nikos & Luca και θα γιορτάσουμε το τέλος του φεστιβάλ και το ξεκίνημα της διεκδίκησης του δικαιώματος στην ελπίδα.Και για να μην ξεχνάμε και τον χαρακτήρα της γιορτής που αντιπροσωπεύει ένα φεστιβάλ, το MIRfestival 2016 θα κάνει την πρεμιέρα του στις 8 Δεκεμβρίου στο Τριανόν με μια φρέσκια μουσική περφόρμανς γεμάτη κινηματογραφικές αναφορές. Οι Someone Who Isn't Me έκαναν αισθητή την παρουσία τους πριν από λίγο καιρό με την πρωτότυπη μουσική τους για την ταινία Αστέρω, καθώς και με το πρώτο τους single που γράφτηκε ειδικά για το Chevalier της Αθηνάς Τσαγγάρη. Μαζί τους θα εμφανιστούν η Σtella και ο Coti.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η βραδιά θα συνεχιστεί με μουσική από την DJ Agent Mo.Όλες οι ελληνικές παραστάσεις κάνουν την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο MIRfestival και όλες οι ομάδες από το εξωτερικό παρουσιάζουν έργα τους ζωντανά για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το site του ΜΙRfestival
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
