Η Ενδοοικογενειακή Βία Δεν Επηρεάζει Μόνο τα Straight Ζευγάρια

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Australia

Η Maria* ήταν 16 χρόνων όταν πρωτογνώρισε την πρώην σύντροφό της Hannah*. Έχοντας μεγαλώσει σε ένα προστατευμένο, αντι-ομοφυλοφιλικό περιβάλλον, η Maria πάσχιζε να συμφιλιωθεί με τη σεξουαλική της ταυτότητα σε όλο το λύκειο.

«Δεν είχα σχεδόν καθόλου επαφή με queer άτομα όταν ήμουν μικρή. Πέρασα μεγάλο διάστημα εκείνη την περίοδο στο οποίο φοβόμουν ότι ήμουν πολύ διαφορετική και ότι θα μείνω μόνη», εξηγεί. «Η Hannah έμοιαζε να είναι τέλεια από κάθε άποψη. Ήταν γλυκιά, καλή και ευγενική. Δεν είχα ξαναερωτευτεί ποτέ και έπαθα σοκ όταν συνειδητοποίησα ότι βρήκα κάποιον που μου έμοιαζε τόσο πολύ… Ένιωσα ότι δεν θα έμενα μόνη στη ζωή τελικά».

Μέσα στα επόμενα χρόνια, η Hannah κακοποιούσε συναισθηματικά τη Maria και την υποβάθμιζε, ενώ πολλές φορές την απατούσε. «Με έκανε συνεχώς να νιώθω ότι δεν υπήρχαν πολλά queer άτομα στον κόσμο», λέει η Maria. «Μου υπενθύμιζε διαρκώς ότι είχε πολύ παραπάνω εμπειρία με άλλα queer άτομα και ότι το μόνο που είχα στον κόσμο ήταν αυτή».

Όμως καθώς η οικογένειά της δεν ήταν διατεθειμένη να δεχτεί ότι η κόρη τους ήταν gay, η Maria μετακόμισε με τη Hannah, η οποία έγινε το μόνο της κοινωνικό στήριγμα. «Μου έλεγε ότι η οικογένειά μου προσπαθούσε να μας χωρίσει».

Η Maria θυμάται μια φορά που είχαν πάει ταξίδι για camping με την οικογένειά της. Οι δικοί της δεν ήξεραν ότι είναι gay, κι έτσι η Maria τους σύστησε τη Hannah ως φίλη. «Δεν μπορούσα να τους πω ότι η Hannah ήταν η σύντροφός μου», λέει η Maria. «Με έβαλε να κοιμηθώ στο αυτοκίνητο ενώ εκείνη έκανε σεξ με τον ξάδερφό μου στη σκηνή του».

Το να έρθει αντιμέτωπη με τη Hannah και να θίξει το ζήτημα της κακοποίησής της έμοιαζε σχεδόν αδύνατο. Η Hannah θα της έλεγε ότι θέλει να την «ελέγχει» και ότι την «περιορίζει». Ότι «δεν πήγαινε καλά στα μυαλά της». Αυτός ο φαύλος κύκλος της κακοποίησης συνεχίστηκε μέχρι που η Hannah γνώρισε μια άλλη γυναίκα και έδιωξε τη Maria από το σπίτι. «Δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε αυτή η τεράστια queer κοινότητα στο Σίδνεϊ», μου είπε η Μaria. «Με έκανε πάντα να νιώθω τόσο απομονωμένη». Η Maria, επίσης, δεν είχε καταλάβει ότι είχε πέσει θύμα κακοποίησης μέχρι που χώρισε.

«Στο παρελθόν είχα σχέση με άντρα ο οποίος με κακοποιούσε σωματικά και παραλίγο να μου σπάσει το σαγόνι, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να με κακοποιήσει μια γυναίκα», λέει. «Η ψυχολόγος που έχω τώρα είναι μια ετεροφυλόφιλη, cis γυναίκα. Αισθάνομαι άνετα να της μιλάω για πολλά πράγματα γιατί νιώθω ότι το να μιλάω για [καταχρηστικές] σχέσεις με γυναίκες ακούγεται λιγότερο κακό από όσο είναι στην πραγματικότητα».

Mε μία νεκρή γυναίκα κάθε χρόνο λόγω της κακοποίησης με βάση το φύλο, οι υποσχέσεις για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας είχαν κεντρικό ρόλο στις φετινές εκλογές. Η κυβέρνηση συνασπισμού τάραξε τα νερά με την καμπάνια «Το Κάνει Απλώς Γιατί σε Γουστάρει», το Εργατικό κόμμα υποσχέθηκε να διαθέσει 88 εκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση δομών ασφαλούς στέγασης των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, ενώ επιβλήθηκε «φόρος για την ενδοοικογενειακή βία» στην επικράτεια της αυστραλιανής πρωτεύουσας. Η Pauline Hanson, μάλιστα, μίλησε ανοιχτά για τη δική της εμπειρία ενδοοικογενειακής βίας.

Όμως η επιδημία της ενδοοικογενειακής βίας στην LGBTQI κοινότητα εξακολουθεί να αγνοείται από την κυβέρνηση. Η πρώτη ουσιαστική έρευνα πάνω σε αυτό το ζήτημα, η λεγόμενη έκθεση «Ας Πούμε τα Πράγματα με το Όνομά τους», έγινε τον περασμένο χρόνο. Η έρευνα δείχνει ότι η ενδοοικογενειακή βία επηρεάζει ένα στα τρία άτομα της LGBTQI κοινότητας. Είναι το ίδιο ποσοστό, αν όχι υψηλότερο, με αυτό που καταγράφεται στις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις.

Γιατί δεν ακούμε γι' αυτό, λοιπόν; Οι λόγοι που υπάρχει έλλειψη ευαισθητοποίησης στο θέμα είναι πολύπλοκοι. Πρώτον, έχουμε μια συγκεκριμένη εικόνα του τι σημαίνει ενδοοικογενειακή βία και αυτή η εικόνα είναι από ετεροκανονιστική σκοπιά. Η ομοφοβία και η τρανσφοβία έχουν επίδραση πάνω στην έλλειψη κατανόησης και έρευνας για την ενδοοικογενειακή βία στην LGBTQI κοινότητα. Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων έχει οδηγήσει στη μειωμένη κάλυψη του γεγονότος, την έλλειψη ευαισθητοποίησης και την ανεπαρκή στήριξη των LGBTQI θυμάτων κακοποίησης.

Η δρ PhilomenaHorsley, η οποία διεξήγαγε την έρευνα «Ενδοοικογενειακή Βία και LGBTI Κοινότητα» πέρυσι, ισχυρίζεται ότι η ενδοοικογενειακή βία στις LGBTIQ σχέσεις έχει μοναδικά χαρακτηριστικά. Αυτά συμπεριλαμβάνουν την απειλή να «ξεμπροστιάσουν» το κακοποιημένο μέλος, την αυξημένη απομόνωση λόγω του κοινωνικού στιγματισμού, τη στέρηση θεραπευτικής αγωγής για την αλλαγή φύλου και τη χρήση ομοφοβικών ή τρανσφοβικών χαρακτηρισμών. Γενικά, αυτά τα προειδοποιητικά σημάδια δεν περιλαμβάνονται στις πηγές που καταγράφουν την ενδοοικογενειακή βία, πράγμα που κάνει δύσκολο στα άτομα της LGBTQI να αναγνωρίσουν την κακοποίηση.

Η δρ Horsley αναφέρει ένα παράδειγμα όπου η αστυνομία κλήθηκε σε ένα περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας στη Μελβούρνη. Δύο άντρες διαπληκτίζονταν σε ένα διαμέρισμα και παρόλο που ο ένας έδειχνε εμφανώς ταραγμένος, οι αστυνομικοί παράτησαν την υπόθεση όταν ο πιο εύσωμος άντρας τούς διαβεβαίωσε ότι ήταν απλώς συγκάτοικοι και ότι είχαν έναν ασήμαντο καβγά. Αργότερα το ίδιο βράδυ, ο πιο μικρόσωμος άντρας μεταφέρθηκε στη ΜΕΘ έχοντας ξυλοκοπηθεί βάναυσα.

Μιλώντας μας υπό τον όρο να διατηρηθεί η ανωνυμία της, μια κοινωνική λειτουργός είπε στο VICE ότι υπάρχουν πολλά αντίστοιχα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας μεταξύ γυναικών τα οποία παραγνωρίζονται. Έχουν υπάρξει ακόμα και περιπτώσεις όπου γυναίκες άσκησαν σωματική βία στις συντρόφους τους δημόσια, χωρίς κανείς να καλέσει την αστυνομία ή να παρέμβει για να βοηθήσει, αφού θεώρησαν ότι πρόκειται απλώς για έναν «κοριτσοκαβγά».

Αυτήν τη στιγμή, ελάχιστα, αν όχι κανένα, καταφύγια στέγασης είναι διαθέσιμα ειδικά για την LGBTQI κοινότητα. Παρά το ανησυχητικό γεγονός ότι το 53 τοις εκατό των διαφυλικών ατόμων της μελέτης «Ας Πούμε τα Πράγματα με το Όνομά τους» δήλωσε ότι έχει βιώσει σεξουαλική και σωματική κακοποίηση, κυκλοφορούν επαναλαμβανόμενες ιστορίες τρανς γυναικών στις οποίες αρνείται η είσοδος στα καταφύγια ή «τις κάνουν να νιώθουν τόσο άβολα που φεύγουν από μόνες τους χωρίς να έχουν πού να πάνε».

Οι λεσβίες, οι bisexual και οι τρανς γυναίκες έχουν, επίσης, περιορισμένες επιλογές. Η στενόμυαλη αντίληψή μας του τι σημαίνει ενδοοικογενειακή βία κάνει τους δράστες να παριστάνουν τα θύματα και να ακολουθούν τους (πρώην) συντρόφους τους στα καταφύγια και τις διάφορες υπηρεσίες. Για πολλούς gay, bi και τρανς άντρες, η μόνη επιλογή είναι να ελπίζουν να τους αναφέρει η αστυνομία ως θύματα του οργανωμένου εγκλήματος.

Η κυβέρνηση πρέπει να διευρύνει το πεδίο εστίασής της και να παρέχει εκπαίδευση πάνω στην πρόληψη μέσα στην LGBTQI κοινότητα, να χρηματοδοτήσει νέες έρευνες και να εκπαιδεύσει προσωπικό που θα ειδικεύεται στην οικογενειακή βία. «Πολλά προβλήματα της queer κοινότητας δημιουργούνται από ανθρώπους που νιώθουν μόνοι και αβοήθητοι», λέει η Maria. «Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει από την αρχή ότι υπάρχει μια ολόκληρη κοινότητα ανθρώπων που μπορεί και θέλει να βοηθήσει».

*Το όνομα της Maria έχει αλλάξει.

Περισσότερα από το VICE

Αυτό το Καλοκαίρι Μπορούμε να Παρτάρουμε για 634 Λεπτά Μέσα σε ένα Ελληνικό Ηφαίστειο

Πώς Είναι να Κάνεις Σχέση αν η Δουλειά σου Σχετίζεται με το Σεξ επί Πληρωμή

Τρεις Έλληνες Φοιτητές Φιλοξενούν έναν Γκέι Πρόσφυγα στη Θεσσαλονίκη