Η θεματολογία των τραγουδιών, στο σύνολο τους, ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι απεριόριστη. Μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε ότι στο μεγαλύτερο μέρος τους τα τραγούδια έχουν γραφτεί για την αγάπη ή την έλλειψη αυτής, και ως εκ τούτου για να υμνήσουν το αντίθετο φύλο του γράφοντος το τραγούδι. Είναι άραγε όμως η γυναίκα το βασικότερο όλων των θεμάτων; Ενδεχομένως ναι, σκεπτόμενη ότι το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής έχει γραφτεί από άνδρες, κάτι τέτοιο θα φάνταζε αρκετά λογικό. Πολλά από αυτά τα τραγούδια περιλαμβάνουν το όνομα ενός κοριτσιού στους στίχους, και ομοίως έχουν υπάρξει και πολλά με το όνομα κάποιας γυναίκας στον τίτλο. Γνωρίζοντας ήδη μερικά, ξεκίνησα να ψάχνω εάν και τα υπόλοιπα γνωστά άσματα έχουν εμπνευστεί από κάποια γυναικεία ύπαρξη. Αν κάποιο θεωρείτε ότι λείπει (γιατί let's face it είναι άπειρα) μπορείτε να το προσθέσετε στα σχόλια.

Ξεκινάω από το "Donna" του Richie Valens, το οποίο είχε γραφτεί για την κοπέλα του, Donna Ludwig, πλέον Donna Fox. Αυτό το τραγούδι ήταν η μεγάλη του επιτυχία μαζί με το "La Bamba", ενώ ο Valens ήταν ζευγάρι με την Donna από το λύκειο (1957) μέχρι και τον απρόσμενο θάνατό του από αεροπορικό δυστύχημα το 1959, το ίδιο περιστατικό στο οποίο έχασε τη ζωή του και ο Buddy Holly. Και ο Holly, είχε γράψει τραγούδι για κοπέλα, που όμως δεν ήταν δικιά του. Όχι, δεν παίζει κάποιο κατινάζ εδώ, αλλά η ιστορία έχει ως εξής. Ο Holly έγραψε αρχικά το κομμάτι με τίτλο "Cindy Lou", που ήταν και το όνομα της ανηψιάς του, αλλά ο drummer των Crickets, της μπάντας του Holly, έβγαινε τότε με την Peggy Sue Gerron, την οποία και παντρεύτηκε σε κάποια φάση και του ζήτησε να βάλει το όνομα της στον τίτλο του "Peggy Sue". O Holly, λοιπόν άλλαξε τον τίτλο και το όνομα της Peggy Sue έμεινε στην ιστορία, την μουσική τουλάχιστον.

Το "Janie Jones", ένα από τα προσωπικά αγαπημένα μου τραγούδια των Clash, γράφτηκε μέσα σε λεωφορείο, αλλά η γυναίκα για την οποία μιλάει υπάρχει. H Janie Jones ήταν γνωστή μαντάμ την δεκαετία του '70 και pop τραγουδίστρια του '60. Το τραγούδι προφανέστατα την έφερε στο προσκήνιο, και μάλιστα αργότερα συνεργάστηκε με τους Clash σε κάποια πράγματα. Ο Cat Stevens με δύο κομμάτια αναφέρεται στην Patti D'Arbanville, το "Lady D'Arbanville" και το "Wild World". Σε πιο σύγχρονα πράγματα, έχουμε το "Geraldine" των Glasvegas, που έχει γραφτεί για μια φίλη της μπάντας, την Geraldine Lennon, η οποία ήταν κοινωνική λειτουργός και υποτίθεται πως τα παράτησε όλα για να τους ακολουθεί και να πουλάει το merchandise της μπάντας. Ο τραγουδιστής, James Allan, είχε πει χαρακτηριστικά ότι το κομμάτι μιλάει γενικά, αλλά έβαλε το όνομα της Geraldine επειδή ήθελε να βάλει το Denise, που όμως ήταν πιασμένο από τους Blondie.

To "My Sharona" των Knack, αναφέρεται στην 17χρονη τότε Sharona Filperin, με την οποία είχε σχέση ο Doug Fieger και ήθελε να της εκφράσει τον έρωτά του. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Σε παρόμοια λογική, το "Denis" των Blondie, αναφέρεται και αυτό σε κοπέλα. Τουλάχιστον στην αρχική του version, αυτή των Randy & The Rainbows, που αρχικά λεγόταν "Denise". Το κομμάτι είχε γραφτεί από τον Neil Levenson αφότου γνώρισε μια κορασίδα ονόματι Denise Lefrak, οι Blondie όμως το άλλαξαν σε Denis γιατί ήταν πιο λογικό αφού το τραγουδάει η Deborah Harry. O Stephen Stills των Crosby, Stills and Nash έγραψε το "Judy Blue Eyes" για τoν χωρισμό του με την Judy Collins, και κάπως έτσι φτάνουμε και στον Neil Sedaka με το "Οh, Carol" που το έγραψε για την Carole King, η οποία με την σειρά της του έγραψε το "Oh, Neil". Αγάπη, όχι αστεία, όπως και ο Dickey Betts των Allman Brothers, που ονόμασε το "Jessica" εμπνευσμένος από την κόρη του.

Eπειδή κλείσαμε πριν με τους Allman Brothers την προηγούμενη κατηγορία, συνεχίζω εδώ με το κομμάτι τους "In Memory of Elizabeth Reed", που ενώ το όνομα το σκέφτηκε ο Betts βλέποντάς το σε ένα νεκροταφείο που σύχναζε, αναφέρεται στην πραγματικότητα σε μια κοπέλα με την οποία έβγαινε ο Boz Scaggs, αλλά γούσταρε ο Betts. Δράμα. Για να μιλήσω όμως για κάτι πιο σύγχρονο, το "Jenny was my friend" των Killers, αναφέρεται σε πραγματική ιστορία και στην υπεράσπιση για φόνο του Robert Chambers προς την Jennifer Levin. Όπως είχε πει ο Chambers χαρακτηριστικά, αυτός και το θύμα, η Jenny δηλαδή, ήταν «φίλοι». 'Η το "Jacqueline" των Franz Ferdinand, το οποίο ο Alex Kapranos εμπνεύστηκε από μια φίλη του που του περιέγραψε μια συνάντησή της με έναν μεγαλύτερο άνδρα και το πως αυτός την έβλεπε διαφορετικά…

Ίσως από τις πιο γνωστές περιπτώσεις σε αυτή την κατηγορία, είναι το υπερ-χιτ του Michael Jackson, "Billie Jean". Ο Quincy Jones είχε τσακωθεί φουλ με τον Jackson για το εν λόγω κομμάτι, καθώς όταν έγραφαν το "Thriller", ο Jackson είχε κολλήσει να βάλει αυτό το όνομα ενώ ο Jones φοβόταν ότι ο κόσμος θα το μπερδέψει με την γνωστή τενίστρια Billie Jean King. Oι θεωρίες ως προς το εάν υπήρξε η κοπέλα ή όχι είναι αρκετές, με κύριες δύο. O Jackson, είχε πει κάποτε ότι αναφέρεται στις groupies που τον ακολουθούσαν επί εποχής Jackson 5, αλλά μια άλλη θεωρία τον θέλει να αναφέρεται σε μια stalker που είχε τότε και τον είχε επηρεάσει πολύ σε ψυχολογικό επίπεδο. Ό,τι και να ήταν, η συνταγή πέτυχε και το Billie Jean έχει μείνει στην ιστορία. Όπως και το "Angie" των Rolling Stones, του οποίου οι θεωρίες για το έαν ή όχι είναι αληθινό το πρόσωπο είναι άπειρες.

Ομοίως, το "Jolene" της Dolly Parton, που είναι από τα πλέον κλασικά κομμάτια, είχε εμπνευστεί από μια κοκκινομάλλα υπάλληλο που φλέρταρε με τον άνδρα της, ενώ το όνομα του κομματιού και ο τρόπος που περιγράφεται η Jolene σαν χαρακτήρας, ανήκουν σε μια τυχαία θαυμάστριά της. To "Athena" των Who, γράφτηκε από τον Pete Thownsend για τον έρωτά του με την Theresa Russell.

To "Layla" του Eric Clapton, κατ'εξοχήν καψούρικο κομμάτι, εξυμνεί μέσω του χαρακτήρα της Layla, βασισμένο σε ένα ποιήμα του Πέρσου Nizami Ganjavi, τον έρωτα του Clapton προς την Pattie Boyd. H Boyd τότε ήταν γυναίκα του George Harrison, του γνωστού σκαθαριού, η οποία επίσης γούσταρε τον Clapton, ο οποίος επειδή δεν μπορούσε να την έχει, μετακόμισε με την αδερφή της. Μετά από κάποια χρόνια η Boyd χώρισε τον Harrison και επέστρεψε στην αγκαλιά του. Αλλά τα κορίτσια της οικογένειας Boyd πρέπει να ήταν πολύ μοιραία. Η Jenny Boyd, η αδερφή της Pattie, ενέπνευσε με την σειρά της τον Donovan στο κομμάτι "Jennifer Jupiter". Η ΄ίδια μετά παντρεύτηκε τον Mick Fleetwood, των Fleetwood Mac, και αργότερα τον Ian Wallace, drummer των King Crimson. Άρα όλο και κάποιο ακόμα κομμάτι θα έχει γραφτεί για την χάρη της…

Μια από τις καλύτερες περιπτώσεις δε, είναι αυτή των Four Tops και του "Bernadette", που εμπνεύστηκε από τρεις διαφορετικές κοπέλες! Επειδή είχαν συμφωνήσει σαν μπάντα να μην εμπλέκουν ονόματα γυναικών με τις οποίες είχαν σχέση, όταν γράφτηκε το κομμάτι, ο καθένας είχε στο μυαλό του μια συγκεκριμένη Bernadette, με την ευρύτερη έννοια… Και κάπως έτσι φτάνουμε και στο "Lola" των Kinks, που οι πληροφορίες το θέλουν να γράφτηκε για μια τραβεστί την οποία είχε γνωρίσει ο Davies μαζί με τον μάνατζέρ του ένα βράδυ έξω. Πληροφορίες επίσης θέλουν την εν λόγω κοπέλα να ήταν η γνωστή τραβεστί της εποχής Candy Darling, με την οποία έβγαινε ο τραγουδιστής για σύντομο διάστημα. Σαν bonus εδώ βάζουμε και το "Walk On The Wild Side" του Lou Reed, που επίσης μιλάει για την Candy με τον στίχο:

Εδώ κατατάσσεται και το "Sheena is a Punk Rocker" των Ramones, το οποίο ήταν βασισμένο σε ένα comic και όχι σε κάποια Sheena που τριγύρναγε στα live και τους πήρε τα μυαλά. Όπως είχε πει ο Joey Ramone, «Είναι αστείο γιατί όλα τα κορίτσια στην Νέα Υόρκη άλλαζαν το όνομα τους σε Sheena μετα το κομμάτι αυτό, ενώ όλες ήταν επί της ουσίας η Sheena». Για να μην αναρωτιέστε, ούτε το "Judy is a Punk" αναφέρεται σε υπαρκτό πρόσωπο, αλλά σε ιδέα, όπως και η Margot Tenenbaum στην ταινία "The Royal Tenenbaums". Όπως και το "Proud Mary" των Creedence Clearwater Revival. Για την ακρίβεια, ο Fogarty πρώτα έγραψε τον τίτλο του κομματιού επειδή ήταν εύηχος και άρα πιασάρικος και μετά το κομμάτι. Και επειδή είπα Creedence και εσύ θυμήθηκες το "Suzie Q", να σου πω ότι το κομμάτι του Dale Hawkins, είναι πιο πιθανό να είχε γραφτεί για έναν διαδεδομένο στο Harlem χωρό της δεκαετίας του '30, και όχι για κάποιο κουλ κορίτσι που το έλεγαν Suzie Q.

Και φτάνουμε έτσι στους Beatles με τρία πολύ καλά κομμάτια, το πασίγνωστο "Eleanor Rigby", το "Penny Lane" και το "Michelle", με κανένα από τα τρία να έχει γραφτεί για κάποιο υπαρκτό πρόσωπο. Για το "Eleanor Rigby" δε, πολλά έχουν ειπωθεί και κόσμος ψάχνει ασύστολα να βρει πληροφορίες για το εάν υπήρξε. Ο ίδιος ο McCartney έχει πει πως όχι, αλλά ότι η ταφόπλακα με το όνομα της, που είχε βρεθεί σε νεκροταφείο στην πόλη τους, μπορεί να είχε λειτουργήσει κάπως υποσυνείδητα και γι'αυτό τους άρεσε σαν όνομα όταν το έβαλαν στο κομμάτι. Μία ή άλλη, οι φανς ανά τον κόσμο το ψάχνουν και αγοράζουν ότι έχει πάνω του αυτό το όνομα. Το Penny Lane είναι ο δρόμος που συναντούσε ο Lennon τον McCartney και το Michelle, τους άρεσε επειδή ακούγεται γαλλικό.

Τέλος, έχουμε την κατηγορία χάσιμο, στην οποία θα μπορούσαν πολύ απλά να ανήκουν ΟΛΑ τα κομμάτια που κυκλοφορούν. Σας παραθέτω μερικά κομμάτια που δεν έχουν το όνομα κάποιας κοπέλας στον τίτλο, αναφέρονται όμως σε γυναίκες που υπήρξαν και ενέπνευσαν τους δημιουργούς, αλλά που ένα δεν γνωρίζεις τα trivia και τα κατινάζ των σχέσεών τους δεν θα το καταλάβαινες ποτέ. Με πρώτο πρώτο το "American Girl" του Tom Petty, που αναφέρεται σε ένα περιστατικό που υποτίθεται ότι είχε συμβεί στο πανεπιστήμιο της Florida. Ήταν η περίοδος που όλοι, και ειδικότερα οι φοιτητές, πειραματιζόντουσαν με τα ναρκωτικά. Ο αστικός μύθος λοιπόν, θέλει μια φοιτήτρια του πανεπιστημίου να είχε ένα κακό τριπ, με αποτέλεσμα να πηδήξει από το παράθυρο της και να σκάσει με την μούρη στο έδαφος. Οι απόψεις διίστανται για το εάν ή όχι αυτό συνέβη, αλλά ακόμα και σαν ιστορία έχει ενδιαφέρον.

Από τις πιο γνωστές περιπτώσεις που το όνομα φαινομενικά δεν παραπέμπει σε κάποιο συγκεκριμένο άτομο, αλλά είχε όντως εμπνευστεί από υπαρκτή γυναίκα, είναι αυτή του τραγουδιού "The Girl from Ipanema" των Stan Getz και João Gilberto. Η Helô Pinheiro, ήταν μια πανέμορφη κοπέλα της περιοχής Ipanema του Rio de Janeiro που περπάταγε και τρίζαν τα πατώματα, με αποτέλεσμα να γραφτεί το κομμάτι αυτό, και κάμποσα χρόνια αργότερα να εμπλακεί σε μήνυση με την οικογένεια των δημιουργών επειδή άνοιξε μια μπουτίκ με το ίδιο όνομα.

Ομοίως, πάμε στο " Philadelphia Freedom" του Elton John, και σκέφτεσαι εσύ πως είναι κανα επαναστατικό κομμάτι ή κάτι τέτοιο. Όχι, αναφέρεται στην αθλήτρια Billie Jean King, και σε ένα περιστατικό όπου δώρησε μια φόρμα της (ναι, αθλητική φόρμα) στον John. Το τραγούδι του 1975 παραμένει μια από τις πιο δημοφιλείς επιτυχίες disco, αφήνοντας χιλιάδες λάτρεις της να αναρωτιούνται τι σχέση είχε η King με τη Φιλαδέλφεια και αντίστροφα. Και φυσικά Elton John, το "Candle in the Wind" για την φίλη του Diana.

Σε ποιο απλά παραδείγματα, ο Bob Dylan έγραψε το " It Ain't Me Babe" για την Joan Baez, o Graham Nash το "Our House" για την Joni Mitchell, o John Lennon το "Woman" για την Yoko Ono, ο Billy Joel το "Uptown Girl" για την πανέμορφη της εποχής, Christie Birnkley, και o Chris de Burgh το "Lady in Red" για την μέλουσα γυναίκα του, Diane Davison. Και ένα προσωπικό bonus, όχι επειδή δυστυχώς πέθανε προχθές, αλλά επειδή ήταν γαμάτος μουσικός και περισσότερα από τα κομμάτια του ήταν γραμμένα για κοπέλες - ή τις μάνες τους - το "Malena" του τιτανοτεράστιου Γιουγκοσλάβου, Vlada Divljan.

Φωτογραφία via Flickr user David J

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.