Tα Χρόνια του Μνημονίου στην Ελλάδα Μέσα από τα Μάτια Ενός Ιρανού

Φωτογραφίες: Mehran Khalili

Ο Μεχράν Χαλίλι είναι Ιρανός φωτογράφος και διεθνής πολιτικός επικοινωνιολόγος, που ζει στην Ελλάδα και την Αθήνα τα τελευταία πέντε χρόνια. Η απόφασή του να αφήσει πίσω του τις γκρίζες Βρυξέλλες και το ακόμα πιο γκρίζο Λονδίνο, που ζούσε πριν, ήταν εύκολη. Διότι, πέρα από τη μεγάλη αγάπη που τρέφει για την Ελλάδα, έχει και Ελληνίδα γυναίκα.

Το project του, Standstill (Στασιμότητα), είναι μια ασπρόμαυρη δουλειά 22 φωτογραφιών που σκιαγραφεί τα χρόνια του μνημονίου και της κρίσης στη χώρα μας. «Το project αυτό είναι μια δική μου ερμηνεία για το πώς μοιάζει η Ελλάδα, ως μια χώρα που βιώνει ένα βαθύ οικονομικό σοκ», λέει ο Μεχράν. «Μπορεί να είμαι ένας ξένος στη χώρα, αλλά έχω ζήσει την κρίση, δεδομένου ότι έχει αγγίξει όλους τους ανθρώπους τριγύρω μου», συμπληρώνει.

Ο Μεχράν, όπως λέει, αντί να τραβήξει εικόνες φτώχειας και εξαθλίωσης των Ελλήνων (που έχουν εμφανιστεί τακτικά σε διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης κατά τα τελευταία πέντε έτη), με αυτό το έργο του στοχεύει να διερευνήσει το συναίσθημα που αφήνει η κρίση κι όχι τα γεγονότα της αυτά καθαυτά. «Ποτέ δεν κατάφερα να αντιμετωπίσω το σοκ που οι Έλληνες αισθάνθηκαν και εξακολουθούν να αισθάνονται, ως αποτέλεσμα των γεγονότων από το 2009 μέχρι σήμερα. Για μένα, η "πορνογραφία της κρίσης" που είναι το πώς ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει την Ελλάδα, αφηγείται μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Το Standstill είναι η προσπάθειά μου να δώσω μια άλλη πλευρά σε αυτή την ιστορία, μέσα από τη φωτογραφία», αναφέρει ο Μεχράν Χαλίλι.

Όταν τον ρωτώ τι ήταν αυτό που τον εντυπωσίασε περισσότερο όταν φωτογράφιζε για το project του, ο Μεχράν λέει: «Αυτό που έχει μείνει στο μυαλό μου είναι ένα ζευγάρι ηλικιωμένων από την Ανάφη, που φωτογράφισα το 2011. Μίλησα μαζί τους για λίγο, σχετικά με τη ζωή στο νησί. Είχαν μια λαχτάρα για το παρελθόν, που φαινόταν στα πρόσωπά τους». Ενώ, σε ό,τι αφορά το πιο περίεργο ή εντυπωσιακό πράγμα που συνέβη ενώ φωτογράφιζε, θυμάται τη φωτογραφία με το χέρι πάνω στο κτίριο. «Στεκόμουν μόνος μου, κατά το σούρουπο, σε μια γωνιά του δρόμου στο κέντρο της Αθήνας, με πολύ κόσμο γύρω-γύρω, προσπαθώντας να τραβήξω τη φωτογραφία κάνοντας πειράματα με το φλας. Πέρασαν δεκάδες άνθρωποι από δίπλα μου, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει στους ελληνικούς δρόμους, ότι μπορείς να είσαι ο εαυτός σου», λέει.

Το Standstill, ένα project έξι ετών, περιλαμβάνει φωτογραφίες, κυρίως από χωριά στην Πελοπόννησο και την Κρήτη, και μερικά από την Αθήνα. «Υπάρχει και μία φωτογραφία από τις Βρυξέλλες - ένας σημαντικός παίκτης στην ιστορία της κρίσης για την Ελλάδα», επισημαίνει ο Μεχράν, «αλλά δεν ήθελα οι αστικές φωτογραφίες να κυριαρχήσουν σε αυτό το project», ξεκαθαρίζει. Το αγαπημένο του μέρος, που παρουσιάζεται και στο έργο του, είναι η Τριόπετρα της Κρήτης, όπου έχει φωτογραφίσει ένα δέντρο τη νύχτα, που το χτυπάει ο άνεμος. «Υπάρχει μια περίεργη ενέργεια σε εκείνο το μέρος, που σε συναρπάζει και σε φοβίζει ταυτόχρονα», τονίζει ο ίδιος.

Ο ασπρόμαυρος χρωματικός χαρακτήρας του Standstill επιτρέπει στο συναίσθημα να βγει πιο εύκολα, όπως λέει ο Μ. Χαλίλι, αφού ο θεατής πλησιάζει την εικόνα με διαφορετικό τρόπο από ό,τι αν είχε χρώμα -«το χρώμα είναι το πώς εμείς συνήθως βλέπουμε τον κόσμο»-, αν και το φως της Ελλάδα είναι κάτι που λατρεύει.

«Προφανώς, αυτή η κρίση είναι μια μεγάλη τραγωδία για τον ελληνικό λαό. Την ίδια στιγμή, όμως, έχω εκπλαγεί από το πώς οι άνθρωποι έχουν προσαρμοστεί σε αυτή τη νέα πραγματικότητα. Κατά κάποιον τρόπο, απορροφούν το σοκ, ενώ οι διάφοροι φορείς λήψης αποφάσεων -στο εσωτερικό και το εξωτερικό-, δυστυχώς, κάνουν τα ίδια λάθη που οδήγησαν σε αυτό το σοκ», λέει ο Μεχράν Χαλίλι κλείνοντας και υπόσχεται το επόμενό του project να είναι κάτι πιο θετικό.

Δείτε περισσότερα για τον Μεχράν Χαλίλι, στην ιστοσελίδα του.

Περισσότερα από το VICE

Όταν οι Μαφιόζοι της Σικελίας Προκαλούσαν Πόνο

Ο Τσάρλι Τσάπλιν Ήταν Ένας Σαδιστικός Τύραννος Που Εκμεταλλευόταν Έφηβα Κορίτσια

Αυτή η Φωτογράφος Έφτιαξε Ένα Zine με Γυμνές Φωτογραφίες των «Φίλων» της από το Tinder

Βρυξέλλες (20 Φεβρουαρίου 2010)