Το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο i-D.Ο Pierre-Ange Carlotti είναι το τρομερό παιδί της παριζιάνικης κοινωνίας. Έχει αποδείξει, με μια τολμηρή προσέγγιση στη φωτογραφία, ότι το όραμά του δεν είναι μόνο επαναστατικό και προκλητικό, αλλά κι ένα ντοκουμέντο μιας συναρπαστικής πραγματικότητας, που συχνά ξεφεύγει από το φως της δημοσιότητας. Η δουλειά του είναι ένα ευχάριστο μείγμα γαλλικού savoir faire (τεχνογνωσία) και τόλμης της νιότης. Είναι φίλος με πολλά από τα πιο σημαντικά νεαρά ινδάλματα της βιομηχανίας της μόδας στο Παρίσι και, ως φωτογράφος, έχει γίνει ο αγαπημένος ντοκιμαντερίστας ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής της νεολαίας στην πόλη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
i-D: Είσαι από την Κορσική, αλλά ζεις στο Παρίσι τώρα. Γιατί στο Παρίσι;
Pierre-Ange Carlotti: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κορσική και στην πραγματικότητα, σαν παιδί, δεν είχα πολυταξιδέψει, παρόλο που είχα έρθει μερικές φορές στο Παρίσι ως έφηβος. Υποθέτω ότι το να μετακομίσεις στη μεγάλη πόλη της χώρας σου είναι το πιο φυσικό πράγμα να κάνεις, αν και όχι απαραίτητα το ευκολότερο. Έφθασα στο Παρίσι αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από το γυμνάσιο, όταν ήμουν 18. Μπορείς να πεις ότι κυριολεκτικά έγινα ο εαυτός μου εδώ, σαν ότι είχα κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή να ανήκε στο παρελθόν και είχε έρθει η ώρα να συνεχίσω. Ακόμη, ζω εδώ, διότι υπάρχουν μερικά όνειρά μου που θέλω να γίνουν πραγματικότητα στο Παρίσι.Πώς είναι η παριζιάνικη σκηνή;
Είμαι ευτυχισμένος που είμαι μέρος μιας νέας και αναπτυσσόμενης ενέργειας που καταλαμβάνει την πόλη. Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που υποστηρίζει ο ένας τον άλλον και αυτός είναι ο βασικός λόγος της εξέλιξης που σημειώνεται αυτήν τη στιγμή στη μόδα. Η σημερινή μόδα έχει μία σέξι αίσθηση, διότι βασίζεται στη μουσική, τη φωτογραφία, το σχέδιο και όλες τις άλλες δημιουργικές ειδικότητες. Νομίζω ότι το καινούριο εδώ είναι ότι στο σημερινό περιβάλλον όλοι ενδιαφέρονται τόσο για τις δικές τους ικανότητες όσο και για το τι μπορούν να κάνουν οι άλλοι.
Pierre-Ange Carlotti: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κορσική και στην πραγματικότητα, σαν παιδί, δεν είχα πολυταξιδέψει, παρόλο που είχα έρθει μερικές φορές στο Παρίσι ως έφηβος. Υποθέτω ότι το να μετακομίσεις στη μεγάλη πόλη της χώρας σου είναι το πιο φυσικό πράγμα να κάνεις, αν και όχι απαραίτητα το ευκολότερο. Έφθασα στο Παρίσι αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από το γυμνάσιο, όταν ήμουν 18. Μπορείς να πεις ότι κυριολεκτικά έγινα ο εαυτός μου εδώ, σαν ότι είχα κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή να ανήκε στο παρελθόν και είχε έρθει η ώρα να συνεχίσω. Ακόμη, ζω εδώ, διότι υπάρχουν μερικά όνειρά μου που θέλω να γίνουν πραγματικότητα στο Παρίσι.Πώς είναι η παριζιάνικη σκηνή;
Είμαι ευτυχισμένος που είμαι μέρος μιας νέας και αναπτυσσόμενης ενέργειας που καταλαμβάνει την πόλη. Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που υποστηρίζει ο ένας τον άλλον και αυτός είναι ο βασικός λόγος της εξέλιξης που σημειώνεται αυτήν τη στιγμή στη μόδα. Η σημερινή μόδα έχει μία σέξι αίσθηση, διότι βασίζεται στη μουσική, τη φωτογραφία, το σχέδιο και όλες τις άλλες δημιουργικές ειδικότητες. Νομίζω ότι το καινούριο εδώ είναι ότι στο σημερινό περιβάλλον όλοι ενδιαφέρονται τόσο για τις δικές τους ικανότητες όσο και για το τι μπορούν να κάνουν οι άλλοι.
Πώς άρχισες να βγάζεις φωτογραφίες;
Πραγματικά δεν θυμάμαι πότε άρχισα να βγάζω φωτογραφίες, παρόλο που θυμάμαι τέλεια την πρώτη φωτογραφική μηχανή μου. Ήταν μια φωτογραφική Spice Girls που μου έκανε δώρο η μητέρα μου και την οποία έχω ακόμα. Τότε, όταν ήμουν παιδί, ήμουν μεγάλος θαυμαστής των Spice Girls, οπότε συνήθιζα να συλλέγω ο,τιδήποτε τις αφορούσε. Θυμάμαι ότι φωτογράφιζα με Polaroid, ανθρώπους στην τηλεόραση, ανθρώπους που έβρισκα συναρπαστικούς.
Πραγματικά δεν θυμάμαι πότε άρχισα να βγάζω φωτογραφίες, παρόλο που θυμάμαι τέλεια την πρώτη φωτογραφική μηχανή μου. Ήταν μια φωτογραφική Spice Girls που μου έκανε δώρο η μητέρα μου και την οποία έχω ακόμα. Τότε, όταν ήμουν παιδί, ήμουν μεγάλος θαυμαστής των Spice Girls, οπότε συνήθιζα να συλλέγω ο,τιδήποτε τις αφορούσε. Θυμάμαι ότι φωτογράφιζα με Polaroid, ανθρώπους στην τηλεόραση, ανθρώπους που έβρισκα συναρπαστικούς.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πώς κρίνεις τη δουλειά σου;
Θα μου άρεσε να με θεωρώ ως κάποιου είδους ρεπόρτερ. Είμαι πιστός στα πράγματα που μου αρέσουν περισσότερο, τα οποία είναι η καταγραφή της ζωής μου και των γύρω μου. Νιώθω να εμπνέομαι από αυτούς. Θα ήθελα το έργο μου να παρέχει πληροφορίες, από μέσα, για το πώς ήμασταν το 2015.
Θα μου άρεσε να με θεωρώ ως κάποιου είδους ρεπόρτερ. Είμαι πιστός στα πράγματα που μου αρέσουν περισσότερο, τα οποία είναι η καταγραφή της ζωής μου και των γύρω μου. Νιώθω να εμπνέομαι από αυτούς. Θα ήθελα το έργο μου να παρέχει πληροφορίες, από μέσα, για το πώς ήμασταν το 2015.
Εσύ και ο κύκλος σου είστε κομμάτι μιας πολύ ταλαντούχας γενιάς νέων ανθρώπων στο Παρίσι. Πώς συνδυάζεις την προσωπική σου ζωή με το επάγγελμά σου;
Λοιπόν, δεν υπάρχει αληθινό όριο μεταξύ της ζωής και της δουλειάς μου, διότι αυτό που κάνω είναι να βγάζω φωτογραφίες της δικής μου ζωής. Δούλεψα με τον Jacquemus, αλλά εμφανίζεται και στα δικά μου πορτρέτα. Φωτογραφίζω την Clara Deshayes για τα editorial μόδας, αλλά είμαστε και συγκάτοικοι. Στην αρχή δεν υπήρχε δουλειά στην οποία να μην εμπλέκονται κάποιοι από τους φίλους μου και είναι αρκετά συχνό να εμφανίζονται στις φωτογραφίες μου.Το γυμνό σώμα είναι σημαντικό θέμα στη δουλειά σου.
Το συνειδητοποίησα μόνο όταν άρχισα να κοιτάω ξανά όλο το έργο μου και είδα ότι αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν το γυμνό. Όχι μόνο λόγω σεξ, αλλά επειδή οποτεδήποτε νιώθω έλξη για κάποιον, είναι ακόμα πιο έντονο όταν αυτό το άτομο είναι γυμνό. Υπάρχει αυτή η επιθυμία να αρπάξω ένα κομμάτι από τη σάρκα. Το γυμνό σώμα είναι τόσο σημαντικό, επειδή εκφράζει την οικειότητα που μοιράζομαι με τα θέματα των φωτογραφιών μου.
Λοιπόν, δεν υπάρχει αληθινό όριο μεταξύ της ζωής και της δουλειάς μου, διότι αυτό που κάνω είναι να βγάζω φωτογραφίες της δικής μου ζωής. Δούλεψα με τον Jacquemus, αλλά εμφανίζεται και στα δικά μου πορτρέτα. Φωτογραφίζω την Clara Deshayes για τα editorial μόδας, αλλά είμαστε και συγκάτοικοι. Στην αρχή δεν υπήρχε δουλειά στην οποία να μην εμπλέκονται κάποιοι από τους φίλους μου και είναι αρκετά συχνό να εμφανίζονται στις φωτογραφίες μου.Το γυμνό σώμα είναι σημαντικό θέμα στη δουλειά σου.
Το συνειδητοποίησα μόνο όταν άρχισα να κοιτάω ξανά όλο το έργο μου και είδα ότι αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν το γυμνό. Όχι μόνο λόγω σεξ, αλλά επειδή οποτεδήποτε νιώθω έλξη για κάποιον, είναι ακόμα πιο έντονο όταν αυτό το άτομο είναι γυμνό. Υπάρχει αυτή η επιθυμία να αρπάξω ένα κομμάτι από τη σάρκα. Το γυμνό σώμα είναι τόσο σημαντικό, επειδή εκφράζει την οικειότητα που μοιράζομαι με τα θέματα των φωτογραφιών μου.
Η ομοφυλοφιλία, η μόδα και η underground κουλτούρα έχουν μεγάλη παρουσία στις φωτογραφίες σου. Πιστεύεις ότι αυτές οι ιδέες είναι μέρος της δουλειάς σου ή υπάρχει ερμηνεία πέρα από το προφανές;
Δεν είχα ποτέ πρόθεση να δείξω μια γκέι προοπτική στη δουλειά μου. Το αρχείο μου είναι γεμάτο γκέι και λεσβίες, επειδή είναι οι άνθρωποι με τους οποίους νιώθω οικεία μαζί τους. Τα νυχτερινά κλαμπ και η νυχτερινή ζωή είναι γενικά οι αγαπημένοι μου τομείς για να βγάζω φωτογραφίες και φυσικά περνάω υπέροχα με την παρέα των γκέι φίλων μου.
Δεν είχα ποτέ πρόθεση να δείξω μια γκέι προοπτική στη δουλειά μου. Το αρχείο μου είναι γεμάτο γκέι και λεσβίες, επειδή είναι οι άνθρωποι με τους οποίους νιώθω οικεία μαζί τους. Τα νυχτερινά κλαμπ και η νυχτερινή ζωή είναι γενικά οι αγαπημένοι μου τομείς για να βγάζω φωτογραφίες και φυσικά περνάω υπέροχα με την παρέα των γκέι φίλων μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ποιος είναι αγαπημένος σου σχεδιαστής μόδας αυτή τη στιγμή;
Τα αγαπημένα μου trend είναι από άλλη εποχή. Από τη Νέα Υόρκη και τους άνδρες που τριγυρνούσαν και πήγαιναν, για παράδειγμα, στο Mineshaft (σαδομαζοχιστικό γκέι σεξ κλαμπ στη Νέα Υόρκη, στα μέσα της δεκαετίας του '70). Μου αρέσει το μαύρο χρώμα, οι αλυσίδες και το δέρμα. Εάν έπρεπε να ντύσω κάποιον στο Παρίσι, θα ήταν με Vetements. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι ντυμένοι σαν μόλις να έφυγαν από πάρτι. Επίσης έτσι ντύνομαι συνήθως.
Τα αγαπημένα μου trend είναι από άλλη εποχή. Από τη Νέα Υόρκη και τους άνδρες που τριγυρνούσαν και πήγαιναν, για παράδειγμα, στο Mineshaft (σαδομαζοχιστικό γκέι σεξ κλαμπ στη Νέα Υόρκη, στα μέσα της δεκαετίας του '70). Μου αρέσει το μαύρο χρώμα, οι αλυσίδες και το δέρμα. Εάν έπρεπε να ντύσω κάποιον στο Παρίσι, θα ήταν με Vetements. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι ντυμένοι σαν μόλις να έφυγαν από πάρτι. Επίσης έτσι ντύνομαι συνήθως.
Είμαι σίγουρος ότι πρέπει να έχεις εκατοντάδες ιστορίες για τις παριζιάνικες νύχτες σου. Υπάρχει κάποια φωτογραφία, συγκεκριμένα, που έχει σχέση με αυτές τις ιστορίες και η οποία να είναι ιδιαίτερη για σένα;
Πριν από 20 χρόνια, οι γονείς μου είχαν τη φανταστική ιδέα να αγοράσουν ένα άδειο οικόπεδο μεταξύ δυο κτηρίων, στο 10ο διαμέρισμα του Παρισιού. Έχτισαν αυτό το απίστευτο σπίτι στο οποίο ζουν ακόμη. Μια φορά έφυγαν για δυο εβδομάδες και έγινε το καλύτερο ξενοδοχείο/εστιατόριο/νυχτερινό κλαμπ όλης της πόλης. Μια από εκείνες τις νύχτες, η Clara έκανε ένα φανταστικό ceviche (εθνικό φαγητό του Μεξικού και του Περού) για να φάμε. Ήπιαμε πολύ. Μας θυμάμαι να σχηματίζουμε έναν τεράστιο γελοίο κύκλο, αλλά δεν θυμάμαι γιατί. Είμαι σίγουρος ότι όλοι θυμούνται τόσα λίγα όσα εγώ. Αγαπώ το Μεξικό.Ποια είναι η καλύτερη στιγμή να τραβήξεις φωτογραφία;
Είναι μια στιγμή που μπορεί να διαρκέσει για ώρες, ακόμα και μια ολόκληρη μέρα. Μου αρέσει να αρχίζω να βγάζω μερικές φωτογραφίες νωρίς το βράδυ. Έπειτα να πηγαίνουμε σε κάποιο κλαμπ, να συναναστρεφόμαστε με κόσμο και έπειτα να επιστρέφουμε όλοι μαζί στο σπίτι για ένα μεγάλο πάρτι. Μου αρέσει να είμαι εκεί το πρωί, ενώ κοιμούνται και να τους φωτογραφίζω. Έπειτα, θα περιμένω μέχρι να ξυπνήσουν για να συνεχίσουμε στη διάρκεια ενός ηλιόλουστου απογεύματος. Και μετά από αυτό, ποιος ξέρει; Με μερικά ποτά αργότερα, μέσα στη μέρα, ίσως επαναληφθεί το πράγμα.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
Πριν από 20 χρόνια, οι γονείς μου είχαν τη φανταστική ιδέα να αγοράσουν ένα άδειο οικόπεδο μεταξύ δυο κτηρίων, στο 10ο διαμέρισμα του Παρισιού. Έχτισαν αυτό το απίστευτο σπίτι στο οποίο ζουν ακόμη. Μια φορά έφυγαν για δυο εβδομάδες και έγινε το καλύτερο ξενοδοχείο/εστιατόριο/νυχτερινό κλαμπ όλης της πόλης. Μια από εκείνες τις νύχτες, η Clara έκανε ένα φανταστικό ceviche (εθνικό φαγητό του Μεξικού και του Περού) για να φάμε. Ήπιαμε πολύ. Μας θυμάμαι να σχηματίζουμε έναν τεράστιο γελοίο κύκλο, αλλά δεν θυμάμαι γιατί. Είμαι σίγουρος ότι όλοι θυμούνται τόσα λίγα όσα εγώ. Αγαπώ το Μεξικό.Ποια είναι η καλύτερη στιγμή να τραβήξεις φωτογραφία;
Είναι μια στιγμή που μπορεί να διαρκέσει για ώρες, ακόμα και μια ολόκληρη μέρα. Μου αρέσει να αρχίζω να βγάζω μερικές φωτογραφίες νωρίς το βράδυ. Έπειτα να πηγαίνουμε σε κάποιο κλαμπ, να συναναστρεφόμαστε με κόσμο και έπειτα να επιστρέφουμε όλοι μαζί στο σπίτι για ένα μεγάλο πάρτι. Μου αρέσει να είμαι εκεί το πρωί, ενώ κοιμούνται και να τους φωτογραφίζω. Έπειτα, θα περιμένω μέχρι να ξυπνήσουν για να συνεχίσουμε στη διάρκεια ενός ηλιόλουστου απογεύματος. Και μετά από αυτό, ποιος ξέρει; Με μερικά ποτά αργότερα, μέσα στη μέρα, ίσως επαναληφθεί το πράγμα.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
