Μετέφερα 700 Ευρώ ενός Αγνώστου από τη Ζυρίχη στην Αθήνα

Ο Άνθιμος Γεωργίου, 45 ετών, με καταγωγή από την Κύπρο, ζει και εργάζεται τα τελευταία τρία χρόνια ως καθηγητής και υπεύθυνος ποιότητας σπουδών στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο τουριστικών επαγγελμάτων IMI, με έδρα τη Λουκέρνη της Ελβετίας. Το πρωί της περασμένης Δευτέρας, λίγες ώρες μετά το «Όχι» του ελληνικού δημοψηφίσματος, βρισκόταν μαζί με τη σύζυγο και τις δύο κόρες του στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης. Η οικογένεια ταξίδευε για καλοκαιρινές διακοπές στη Θεσσαλονίκη, μέσω Αθηνών, με την πρωινή πτήση της Aegean.

Ενώ κατευθυνόταν προς τον έλεγχο αποσκευών, ένας άντρας περίπου 60 ετών πλησίασε τον Γεωργίου και τον ρώτησε αν είναι Έλληνας. Έπειτα, έβγαλε από την τσέπη του έναν φάκελο που περιείχε 700 ευρώ και ρώτησε ευγενικά τον Κύπριο καθηγητή αν θα μπορούσε να του κάνει μια απρόσμενη εξυπηρέτηση: να παραδώσει τα χρήματα στον γιο του στην Αθήνα.

Παρά τον περιορισμό και τον έλεγχο κίνησης κεφαλαίων (capital controls) στις ελληνικές τράπεζες, εμβάσματα από το εξωτερικό μπορούν να σταλούν κανονικά. Ωστόσο, ο άγνωστος άντρας είπε στον Γεωργίου ότι ανησυχούσε μήπως ο γιος του δεν θα μπορούσε τελικά να παραλάβει το χρηματικό ποσό. Του είπε ακόμη ότι ήταν τουριστικός πράκτορας και ότι δεν είχε άλλη επιλογή.

«Αιφνιδιάστηκα. Ζήτησα αμήχανα να δω τι ακριβώς περιείχε ο φάκελος. Κι έπειτα προσπάθησα να επιδείξω την ταυτότητά μου, έστω μία επαγγελματική κάρτα για εγγύηση, όμως ο άντρας ήταν ανένδοτος» μου είπε χθες στο τηλέφωνο ο κ. Γεωργίου. Ο ίδιος ρώτησε τον αποστολέα των χρημάτων πώς ήταν δυνατόν να του εμπιστεύεται τη μεταφορά των χρημάτων. Κι εκείνος του απάντησε αφοπλιστικά ότι απλώς έδειχνε έντιμος άνθρωπος.

Για το περιστατικό στο αεροδρόμιο, ο ίδιος σημείωσε ότι η ψυχολογία των ανθρώπων όταν βρίσκονται ή ταξιδεύουν στο εξωτερικό αλλάζει και γλυκαίνει αν συναντήσουν συμπατριώτες τους - ανθρώπους που μιλούν την ίδια γλώσσα. Όμως το παράδοξο περιστατικό ήταν τώρα επιπλέον φορτισμένο με τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών.

Με τις παραπάνω σκέψεις, η πτήση για την Αθήνα κύλησε με έναν περίεργο κόμπο στο στομάχι. Στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος ένας νεαρός στην πύλη αφίξεων πράγματι κρατούσε ένα χαρτί με το όνομα του κ. Γεωργίου. Ο τελευταίος παρέδωσε τα χρήματα με ασφάλεια και ο παραλήπτης τον ευχαρίστησε ευγενικά, τηλεφωνώντας πίσω στον πατέρα του στη Ζυρίχη ότι όλα πήγαν καλά.

Τις τελευταίες δέκα μέρες η Ελλάδα είναι μία χώρα κοινωνικά κατακερματισμένη. Πίσω από τα τελεσίγραφα των Βρυξελλών και τους τηλεοπτικούς καβγάδες υπάρχουν μικρές ανθρώπινες ιστορίες, ψηφίδες των παράξενων ημερών που περνάμε.

Ο Άνθιμος Γεωργίου μετά από σπουδές στις ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε το 2000 στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε σε μεγάλα ξενοδοχεία και παράλληλα δίδαξε σε ιδιωτικά κολλέγια τουριστικών επαγγελμάτων. Τον Ιούλιο του 2012, στην μαύρη καρδιά της κρίσης, δέχτηκε μια καλή επαγγελματική πρόταση από το πανεπιστήμιο της Λουκέρνης, την οποία δεν μπορούσε να αρνηθεί. Τον πρώτο χρόνο έζησε μόνος στην Ελβετία και στα τέλη του καλοκαιριού του 2013 εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη χώρα η σύζυγος με τις δύο κόρες τους, 11 και 5,5 ετών σήμερα.

Ο ίδιος μου είπε ότι δικαιώθηκε για την επιλογή της οικογένειας να μεταναστεύσει στην Ελβετία στο μέσον της κρίσης. «Ευχαριστώ τον θεό που έφυγα νωρίς», σημείωσε με πίκρα και ανακούφιση. «Πέρασα σήμερα από τη Δελφών, στην Ανατολική Θεσσαλονίκη. Το ένα δίπλα στο άλλο, όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.