FYI.

This story is over 5 years old.

Υγεία σε Κρίση

Έτσι Είναι να Παλεύεις με την Ελληνική Γραφειοκρατία για Ένα Ζευγάρι Γυαλιών Μυωπίας

«Τα λεφτά θα μπουν στον λογαριασμό σας σε περίπου πέντε μήνες».
Πηγή φωτογραφίας: «Τι Έμαθα για τον Εαυτό μου, την Ελλάδα και τον Έρωτα στην Ουρά του ΙΚΑ Καλλιθέας»

Πριν από λίγες μέρες έτυχε να κάτσω πάνω στα γυαλιά μου και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που φαντάζεστε - τα έσπασα. Όσο και αν προσπάθησα, το «μαντάρισμα» δεν είναι πολύ επιτυχημένο και έτσι είπα ότι μετά από πέντε χρόνια, αυτή ήταν μία καλή ευκαιρία να ανανεώσω τον σκελετό μου.

Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος που σύντομα θα μετάνιωνα πικρά. Έχοντας βιβλιάριο του ΕΟΠΠΥ, είπα να ακολουθήσω τη διαδικασία που προβλέπει το ασφαλιστικό ταμείο, ώστε να πάρω την επιστροφή των 100 ευρώ και να γλιτώσω μερικά μεροκάματα από την τσέπη μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έτσι ξεκινά μία οδύσσεια. Αφού πάω στον οφθαλμίατρο, κάνω ένα ψάξιμο στο ίντερνετ και διαπιστώνω ότι, για να πάρεις τη χαμηλή επιδότηση των γυαλιών μέσω του ΕΟΠΠΥ, πρέπει να περάσεις από μία γραφειοκρατική κόλαση. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνω είναι να πάω στο κατάστημα του ΕΟΠΥΥ για έγκριση της συνταγής του οφθαλμίατρου από τον ελεγκτή γιατρό. Για να γλιτώσω τη γνωστή ουρά της δημόσιας υπηρεσίας, αποφασίζω να ξυπνήσω νωρίς και φτάνω στο κατάστημα του ΕΟΠΥΥ την ώρα που ανοίγει. Αυτό βρίσκεται στην οδό Αχαρνών 96, κοντά στην πλατεία Βικτωρίας, και είναι ένα κλασικό κτίριο δημόσιας υπηρεσίας: βρώμικο, ανοργάνωτο και με άπειρους τόνους χαρτούρας.

Εκεί, οι υπάλληλοι ξεκινούν να με παίζουν πάσες. «Θα πρέπει να πάτε στο δίπλα γραφείο», «πρέπει να πάτε στον πάνω όροφο», «πρέπει να πάτε στον κάτω όροφο». Πρέπει να μπήκα τουλάχιστον σε πέντε γραφεία προσπαθώντας να βρω πού στο καλό είναι αυτός ο ελεγκτής γιατρός. Τελικά, μία υπάλληλος μου είπε ότι σε αυτό το κατάστημα του ΕΟΠΥΥ δεν υπάρχουν ελεγκτές και ότι πρέπει να πάω εκεί όπου έβγαλα το βιβλιάριο ασθενείας μου. «Εκεί θα σας εξυπηρετήσουν», μου είπε.

Αφήνω την πλατεία Βικτωρίας και πάω με τα πόδια μέχρι το κατάστημα του Μεταξουργείου. «Από τον ΕΟΠΥΥ μου είπαν ότι εδώ έχετε ελεγκτή γιατρό, για να δει τη συνταγή του οφθαλμίατρου», είπα έχοντας ακόμη καλή διάθεση.

- «Όχι, κάνετε λάθος, ελεγκτή γιατρό έχει στην Αχαρνών 96, κοντά στην πλατεία Βικτωρίας», μου λέει μία υπάλληλος.
- «Μα, εκεί ήμουν πριν από λίγο και μου είπαν να έρθω εδώ», απαντώ, χάνοντας σιγά-σιγά την υπομονή μου.
- «Όχι, όχι. Λάθος έκαναν», μου απαντάει η κυρία εντελώς χαλαρή.
- «Τι λάθος κυρία μου, αυτή τη δουλειά θα κάνουμε τώρα; Πέρα-δωθε;».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, τίποτα. Μετά από οκτώ χρόνια «δομικών μεταρρυθμίσεων», το γραφειοκρατικό τέρας του ελληνικού κράτους με κέρδιζε κατά κράτος (φυσικά). Την ώρα που προσπαθώ μάταια να συνεννοηθώ με την εν λόγω υπάλληλο, μία άλλη έρχεται κοντά μας και μπαίνει στην κουβέντα της απελπισίας.

«Νομίζω ότι πρέπει να πάτε στον ΕΟΠΥΥ που βρίσκεται στην Ακαδημίας», λέει.

Νομίζει: ίσως, δηλαδή. Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Θα τρελαθώ. Στέλνω μήνυμα στο αφεντικό ότι θα αργήσω και πάω για το τρίτο κατάστημα του ΕΟΠΥΥ. Σκέφτομαι ότι, αν δεν πάρω γυαλιά, τουλάχιστον θα κερδίσω μία θέση στο βιβλίο Guinness για τις περισσότερες επισκέψεις σε δημόσιο κτίριο μέσα σε ένα πρωινό.

Εκεί -ναι, αδέρφια, είναι αλήθεια- βρίσκω ως εκ θαύματος τον ελεγκτή. Ούτε αν έπιανα το Τζόκερ δεν θα χαιρόμουν τόσο. Ήρεμος και πράος, ένας τύπος με γυαλιά -ειρωνεία;- γύρω στα 50, απλώνει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του και μία σφραγίδα στο χαρτί. Για μία υπογραφή και μία σφραγίδα, έφαγα τέσσερις ώρες στον δρόμο και περπάτησα τη μισή Αθήνα.

Υπάρχει κράτος!

Μετά από την ταλαιπωρία και την πρακτικά χαμένη ημέρα, πάω να πάρω τα γυαλιά, μια διαδικασία που κράτησε δέκα λεπτά. Η περιπέτεια δεν μπορούσε φυσικά να τελειώσει εκεί, αφού έπρεπε να πάω ξανά στον ΕΟΠΥΥ, για να καταθέσω μία σειρά από δικαιολογητικά, ώστε στη συνέχεια να κατατεθούν τα χρήματα στον λογαριασμό μου.

Πάω στο κατάστημα όπου μου είχαν πει ότι μπορούσαν να με εξυπηρετήσουν. Το μηχάνημα με τα νούμερα δεν λειτουργεί –κλασικά- και αναγκάζομαι να περιμένω σε μία ουρά σαν τον Κέρβερο, μην τυχόν και κανένας πονηρός παππούς έρθει και μου φάει τη σειρά. Μετά από καμιά ώρα αναμονή, φτάνω στο γκισέ:

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Έχω έρθει, για να κάνω την κατάθεση των δικαιολογητικών για τα γυαλιά», λέω. Στην άλλη πλευρά του γκισέ βρίσκεται η ίδια υπάλληλος που είχα συναντήσει την προηγούμενη φορά.

Με κοιτάζει με βλέμμα απλανές, λες και είμαι εξωγήινος.

- «Δεν κάνουμε εδώ αυτήν τη δουλειά. Πρέπει να πάτε στον ΕΟΠΥΥ που βρίσκεται στην Αγησιλάου 48», μου λέει.
- «Μα την προηγούμενη φορά που ήρθα, μου είπατε ότι πρέπει να έρθω εδώ».
- «Αποκλείεται να σας είπα τέτοιο πράγμα. Εμείς εδώ κάνουμε τα βασικά».

Εκεί αρχίζω τη μανούρα και με τα πολλά η υπάλληλος λέει ότι τελικά, «σας είπα να έρθετε, για να ελέγξουμε αν είναι σωστά τα στοιχεία του βιβλιαρίου», κάτι που δεν είχε νόημα, αφού αυτό το κάνει όποιος πραγματοποιεί τη διαδικασία. Τα κοιτάζει το ένα μετά το άλλο βιαστικά και βγάζει το συμπέρασμα: «Όλα τα χαρτιά σας είναι ενημερωμένα».

Εσένα περίμενα να μου το πεις, σκέφτομαι να της πω, αλλά το μόνο που κάνω είναι να πάρω τα χαρτιά και να ξεκινήσω τη νέα τουρνέ. Φτάνω στο κατάστημα της Αγησιλάου 48. Αφού με γυρίζουν σε όλους τους ορόφους, αναρωτιούνται οι υπάλληλοι μεταξύ τους αν υπάρχει εκεί υπεύθυνος για την κατάθεση των δικαιολογητικών και τελικά μου λένε ότι πρέπει να πάω σε άλλο κατάστημα, αυτό της πλατείας Βικτωρίας!


VICE Video: Unfair Play: Ο Ντέμης και η Χαμένη Ευκαιρία


Όταν φτάνω εκεί, το μηχάνημα μού βγάζει το νούμερο 322, την ώρα που εξυπηρετείται το 146. Μετά από 1,5 ώρα αναμονής, μας διώχνουν, επειδή το ωράριο εργασίας έληξε και πρέπει να σχολάσουν οι υπάλληλοι. Οι παππούδες βρίζουν το κράτος και ό,τι άλλο τους κατεβαίνει στο κεφάλι: «Τι μαλάκας είμαι που ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ», λέει ένας από αυτούς. Πολύ αργά κύριέ μου, πολύ αργά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Την επόμενη μέρα, πάω ξανά, πρωί-πρωί. Μετά από τρεις ώρες αναμονής, μου φτιάχνουν τα χαρτιά μέσα σε τρία λεπτά: «Τα λεφτά θα μπουν στο λογαριασμό σας σε περίπου πέντε μήνες».

Απλώς, ποτέ ξανά.

Ακολουθήστε τον Θοδωρή Χονδρόγιαννο στο Facebook και το Twitter.

Περισσότερα από το VICE

Ένας Ειδικός μάς Εξηγεί πώς να Σταματήσεις να Είσαι Χρυσαυγίτης

«Αγία μου, Ελένη μου» - Η Μέρα που η Ελλάδα Λάτρεψε ένα Ιερό Λείψανο

Ένας Πρώην Άστεγος μας Ξεναγεί στη Θεσσαλονίκη με τον Δικό του Χάρτη

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.