Τα 102 Λεπτά που Άλλαξαν τον Κόσμο Εκείνη την 11η Σεπτεμβρίου

Από μικρός φοβόμουν τα αεροπλάνα. Με τα ταξίδια προσπάθησα σιγά-σιγά να εκλογικεύσω τον φόβο μου, όμως μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να νικήσω έναν εφιάλτη που συχνά επιστρέφει. Το σενάριό του είναι σχεδόν πάντα το ίδιο: λίγο μετά την απογείωση, οι μάσκες οξυγόνου πέφτουν και ένας επαναλαμβανόμενος ήχος κινδύνου ακούγεται. Το αεροπλάνο ξεκινάει να χάνει έδαφος. Δένω τη ζώνη μου και πιάνομαι σφιχτά από το κάθισμα. Ιδρώνω και σταδιακά χάνω την ψυχραιμία μου. Το αεροπλάνο κάνει μία απότομη βουτιά και σκέφτομαι ότι θα πεθάνω. Στο βάθος του ορίζοντα εμφανίζεται ένα ψηλό κτίριο, προς το οποίο κατευθύνεται με ταχύτητα το αεροπλάνο. Τρία δευτερόλεπτα μέχρι να χτυπήσουμε, δύο, ένα… Λίγο πριν από τη σύγκρουση, ξυπνώ με μία ανείπωτη ανακούφιση (στο κρεβάτι μου).

Από τον εφιάλτη της 11ης Σεπτεμβρίου, δεν ξύπνησε κανείς. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις που χτύπησαν τους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου και το Πεντάγωνο των ΗΠΑ, ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης που άφησε πίσω του 2.973 νεκρούς -από τους οποίους 19 ήταν οι αεροπειρατές- και 24 αγνοούμενους.

Σύμφωνα με την επίσημη έκθεση των αμερικανικών Αρχών, οι αεροπειρατείες της 9/11 πραγματοποιήθηκαν σε τέσσερα αεροπλάνα, δύο των American Airlines (πτήσεις 11 και 77) και δύο των United Airlines (πτήσεις 175 και 93). Οι αεροπειρατές ήταν μέλη της Αλ Κάιντα, τρομοκρατικής οργάνωσης υπό την αρχηγεία του Σαουδάραβα τρομοκράτη Osama bin Laden. Κάθε ομάδα αεροπειρατών αποτελούνταν από πέντε τρομοκράτες, με εξαίρεση την πτήση 93 της United Airlines, όπου ήταν τέσσερις, καθώς το πέμπτο μέλος της ομάδας δεν κατάφερε να μπει στις ΗΠΑ, λόγω του ότι είχε θεωρηθεί ύποπτος από την ασφάλεια του αεροδρομίου Orlando International Airport της Φλόριντα. Λίγο μετά την απογείωσή τους από διάφορα αμερικανικά αεροδρόμια, τα αεροπλάνα περνούν στον έλεγχο των αεροπειρατών. Η πτήση 11 της American Airlines συντρίβεται στον Βόρειο Πύργο στις 8:46 τοπική ώρα, η πτήση 175 της United Airlines συντρίβεται επάνω στον Νότιο Πύργο στις 9:02, η πτήση 77 της American Airlines πέφτει στο αμερικανικό Πεντάγωνο στις 9:37, ενώ η πτήση 93 της United Airlines συντρίβεται σε ανοικτή περιοχή στη νοτιοδυτική Πενσιλβάνια στις 10:03. Αυτή η πτήση κατευθυνόταν προς την Ουάσινγκτον, με πιθανό στόχο το Καπιτώλιο των ΗΠΑ ή τον Λευκό Οίκο. Η αποτυχία των αεροπειρατών να χτυπήσουν τον στόχο τους αποδόθηκε στην καθυστέρηση που προέκυψε από την προσπάθεια των επιβατών να ανακτήσουν τον έλεγχο του αεροσκάφους.

Μέχρι τις 10:28 εκείνης της ηλιόλουστης Τρίτης, οι Δίδυμοι Πύργοι είχαν καταρρεύσει, στο μεγαλύτερο τρομοκρατικό χτύπημα στην αμερικανική ιστορία. Το χρονικό διάστημα από την πρόσκρουση του πρώτου αεροπλάνου μέχρι την κατάρρευση του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου ήταν 102 λεπτά. Όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν των τρομοκρατικών χτυπημάτων, θα ζούσαν σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο.

Για τους τρομοκράτες, η επίθεση της 9/11 ήταν ένα χτύπημα στη μισητή υπερδύναμη της Δύσης. Ήταν, παράλληλα, το μεγαλύτερο χτύπημα στον δυτικό τρόπο ζωής, το σημαντικότερο σε πολλά που επρόκειτο να ακολουθήσουν σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Για πρώτη φορά μετά την πτώση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ), φιλελεύθερα δικαιώματα -αυτονόητα για τη ζωή μας- μπήκαν στο στόχαστρο.

Αξίζει να απολαμβάνουμε την ελευθερία στη μετακίνηση, όταν την αξιοποιούν οι τρομοκράτες, για να σκοτώσουν χιλιάδες ανθρώπους; Το ερώτημα -και το αίτημα για κλείσιμο των συνόρων- ήρθε και στην Ευρώπη, μετά το μπαράζ τρομοκρατικών επιθέσεων σε ευρωπαϊκές χώρες, με σημαντικότερες τις επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι, που προκάλεσε το θάνατο τουλάχιστον 129 ατόμων και τον τραυματισμό άλλων 200, παίρνοντας το όνομα «ευρωπαϊκή 9/11». Μαζί με την ελευθερία μετακίνησης, κι άλλα φιλελεύθερα δικαιώματα βρέθηκαν υπό πίεση μετά την 9/11, όπως το απόρρητο των επικοινωνιών (πολλοί θα ήταν έτοιμοι να δεχθούν την παρακολούθηση του email τους ή του λογαριασμού τους στο Facebook, προς αποτροπή τρομοκρατικών επιθέσεων), την απαγόρευση βασανιστηρίων («γιατί να μη βασανίσουμε τους τρομοκράτες, για να πάρουμε πληροφορίες;», θα πει κάποιος), την ελευθερία του λόγου απέναντι σε οποιαδήποτε θρησκευτική ή πολιτική άποψη. Οι υποθέσεις παρακολουθήσεων αλληλογραφίας πολιτών από την NSA και το FBI δείχνουν το αποτέλεσμα που είχε η 9/11 ως προς τις ελευθερίες μας.

Από την άλλη, η 9/11 -όπως και η τρομοκρατική ενέργεια στο θέατρο Bataclan και η πρόσφατη επίθεση στη Βαρκελώνη- έδειξε ότι η ζωή υπό συνεχή φόβο μπορεί να επιστρέψει στην Ευρώπη και την Αμερική. Μία έξοδος, ένα θέατρο ή ένα ποτό μπορούν να μετατραπούν σε εφιάλτη. Στο Stade de France δέχθηκαν επίθεση άνθρωποι που έβλεπαν ποδόσφαιρο, στο Bataclan άνθρωποι που ήθελαν να πάνε σε μία συναυλία, οι 18 νεκροί στο παριζιάνικο εστιατόριο Belle Équipe απλώς έτρωγαν. Αν το αίσθημα φόβου σε κάθε εκδήλωση της κοινωνικής ζωής γίνει κανόνας, τότε η ζωή μας θα έχει αλλάξει οριστικά και θα βρεθούν και οι ακροδεξιές δυνάμεις που θα το αξιοποιήσουν για δικό τους όφελος, περιορίζοντας τις ελευθερίες στο όνομα της ασφάλειας.

Η 9/11 άλλαξε τον κόσμο, όμως είχε και ένα πιο άμεσο αποτέλεσμα: τον θάνατο ανθρώπων από χιλιάδες οικογένειες, όπως η οικογένεια De Martini. Το πρωινό επίθεσης, ο Frank και η Nicole De Martini αφήνουν τα δύο παιδιά τους στο σχολείο και πηγαίνουν στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου - και οι δύο είναι αρχιτέκτονες. Το γραφείο του Frank βρίσκεται στον 88ο όροφο του Βόρειου Πύργου, το γραφείο της Nicole στο 33ο όροφο του Νότιου Πύργου. Η κίνηση στον δρόμο είναι περιορισμένη και φτάνουν νωρίς. Έτσι, η Nicole πηγαίνει στο γραφείο του συζύγου της για έναν καφέ. Η ώρα είναι περίπου οκτώ και τέταρτο. Μισή ώρα αργότερα, την ώρα που ετοιμάζεται να επιστρέψει στο γραφείο της, το κτίριο σείεται, συνοδεία δυνατού κρότου. Η Nicole κοιτάζει έξω και βλέπει να βγαίνει καπνός από τα παράθυρα του από πάνω ορόφου. Πιστεύοντας ότι πρόκειται για βόμβα, οι δύο αρχιτέκτονες βρίσκουν με άλλους εργαζόμενους ένα δωμάτιο που δεν έχει καπνό. Γνωρίζοντας καλά τους Δίδυμους Πύργους, ο Frank βρίσκει μια σκάλα που οδηγεί σε έξοδο ασφαλείας. Την ώρα που βγαίνουν από το κτίριο, ο Frank λέει στη σύζυγό του ότι θα γυρίσει πίσω, για να βοηθήσει τραυματισμένους. Εκείνη τον παρακαλεί να έρθει μαζί της, όμως αυτός γνέφει αρνητικά και ανεβαίνει τις σκάλες. Δεν βγήκε ποτέ έξω. Η τελευταία φορά που ακούστηκε η φωνή του ήταν στο τηλεφώνημα που έκανε, όταν γύρισε στο γραφείο του. Κάλεσε την αδερφή του, Nina, για να την ηρεμήσει: «Η Nicole κι εγώ είμαστε καλά. Μην ανησυχείς».

VICE Video: Κοκορομαχίες στις Φιλιππίνες

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Την ανθρώπινη τραγωδία και την κλιμάκωση του φόβου αποτυπώνουν τα μηνύματα όσων βρίσκονταν στους Δίδυμους Πύργους τα λεπτά της επίθεσης.

Τα πρώτα μηνύματα δείχνουν τη σύγχυση γύρω από το τι έχει συμβεί. Πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για έκρηξη βόμβας. Η Teresa γράφει σε ένα μήνυμά της στις 8:51, λίγα λεπτά μετά την πρώτη επίθεση: «Το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου ανατινάχθηκε, είδαμε την έκρηξη από το παράθυρό μας».

Σύμφωνα με τα Wikileaks, στις 8:53, επτά λεπτά μετά τη σύγκρουση του πρώτου αεροπλάνου, η Αστυνομία της Νέας Υόρκης φαίνεται να μην έχει ακόμη ιδέα του τι συμβαίνει, αφού σε μήνυμα αστυνομικού αναφέρεται, «Πιθανή έκρηξη σε κτίριο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου».

Την ίδια στιγμή, στις 8:53, κάποιοι εργαζόμενοι στους Δίδυμους Πύργους δεν έχουν ακόμη καταλάβει ότι το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου έχει δεχθεί επίθεση. «Έβγαλες το σίδερο από την πρίζα;», ρωτά η Melissa τον σύντροφό της, ενώ η Heather στέλνει το εξής μήνυμα: «Γιατί δεν έρχεσαι ΕΣΥ να καθίσεις στα πόδια ΜΟΥ και να με φιλήσεις; :-)».

Σύντομα, στα μηνύματα εκφράζεται ο φόβος και η ανησυχία για τους οικείους που βρίσκονται στο κτήριο. Ακολουθούν μερικά από τα μηνύματα που έφεραν στη δημοσιότητα τα Wikileaks:

Ανάμεσα, στους χιλιάδες ανθρώπους που εγκλωβίστηκαν στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου ήταν κι η Melissa Harrington Hughes. Επρόκειτο να επισκεφτεί τη Νέα Υόρκη μόνο για μία ημέρα, για να συζητήσει τη συγχώνευση της εταιρείας της. Την ώρα της επίθεσης, βρισκόταν στον 101ο όροφο του Βόρειου Πύργου. Παγιδευμένη στο κτίριο, κάλεσε πρώτα τον σύζυγό της, Sean Hughes, στο Σαν Φρανσίσκο. Εκείνος άκουσε την κλήση, όμως η τοπική ώρα ήταν λίγο μετά τις τρεις το πρωί και εκείνος κοιμόταν.

«Ήθελα απλώς να σου πω ότι σε αγαπώ και ότι έχω παγιδευτεί σε αυτό το κτίριο στη Νέα Υόρκη. Υπάρχει πολύς καπνός και ήθελα να σου πω ότι θα σε αγαπώ για πάντα», είπε στο μήνυμα που άφησε στον τηλεφωνητή.

Αμέσως μετά, η Melissa κάλεσε τον πατέρα της. Εκείνος προσπάθησε να την ηρεμήσει και να καταλάβει τι συμβαίνει. Καθώς μιλούσαν στο τηλέφωνο, ο πατέρας της άνοιξε την τηλεόραση και ο τρόμος της κόρης του έγινε ξεκάθαρος.

«Υπάρχει πραγματικά πολύς καπνός», είπε στο τηλέφωνο ο 45χρονος Kevin Cosgrove, που βρισκόταν εγκλωβισμένος στο Νότιο Πύργο.

«Ηρεμήστε και θα έρθουμε σε εσάς όσο πιο γρήγορα μπορούμε», του απάντησαν από την ομάδα διάσωσης.

«Ξέρω ότι έχετε πολλούς στο κτίριο [για να διασώσετε], αλλά είμαστε ψηλά στο κτίριο. Αυξάνεται ο καπνός. Ελάτε, αναπνέω με μεγάλη δυσκολία, δεν μπορώ να δω. Είναι πολύ άσχημα, ο καπνός είναι μαύρος και ξηρός. Είμαστε νέοι, θα αντέξουμε, δεν είμαστε ετοιμοθάτατοι. Είμαστε τρία άτομα, δύο σπασμένα παράθυρα. Ω, Θεέ μου», λέει και η γραμμή κόβεται, καθώς ο Πύργος καταρρέει.

Περισσότερα από το VICE

Ο Αλβανός Oπαδός με το Drone που Λίγο Έλειψε να Βάλει Φωτιά στα Βαλκάνια

Γιατί Δεν Πρέπει να Ποστάρεις Ποτέ Φωτογραφίες από Αεροπορικά Εισιτήρια στα Social Media

Φυλακισμένοι Περιγράφουν πώς Είναι να Kάνεις Τατουάζ με Αυτοσχέδια «Χτυπητήρια»