Οι Χειρότεροι Τύποι Ανθρώπων που Συνάντησα Δουλεύοντας σε μια Άθλια Παμπ

​Είναι καλό να έχεις ανοιχτό μυαλό σχετικά με τα σκατά που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που απασχολούνται σε κακοπληρωμένες δουλειές, έτσι ώστε να μην τα αντιμετωπίζεις εσύ. Έχετε σκεφτεί ποτέ τους ανθρώπους που δουλεύουν στις φτηνές παμπ της Βρετανίας; Φτηνές παμπ που δείχνουν μόνο ιπποδρομίες και BBC News στο μουγκό; Αυτές με εμετό στα χαλιά και αίματα στους τοίχους των τουαλετών; Αν δεν το έχετε κάνει, κάντε το.

Γιατί ξέρετε, οι φτηνές παμπ θέλουν φτηνούς εργαζόμενους. Και για αυτούς τους εργαζόμενους, ο εσωτερικός ήχος που τους κρατάει συντροφιά είναι ο υπόκωφος θόρυβος της ζωής τους, καθώς αυτή κοπανιέται ξανά και ξανά στον τοίχο. Έχοντας δουλέψει σε παμπ, μπορώ να σας πω με σιγουριά πως δεν σε χαλάνε οι «αργές» ημέρες, ούτε οι ατέλειωτες νύχτες, ούτε όταν σου πέφτουν μαζεμένα ποτήρια στο πάτωμα και όλοι σου φωνάζουν μπράβο. Όχι. Αυτοί που σε χαλάνε είναι οι μπάσταρδοι που κάθονται στο μπαρ.

Δυστυχώς όμως, αυτοί οι άνθρωποι είναι τα θεμέλια του εισοδήματός σου, οπότε με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, είσαι δεμένος με αυτούς. Είναι ταυτόχρονα και το καρότο και το μαστίγιο. Πρέπει λοιπόν να είσαι ευγενικός μαζί τους ακόμα και αν κάνουν τα χειρότερα.

Το Θύμα
​Από όλους τους τύπους που προσπαθούν να προκαλέσουν την προσοχή μου στο μπαρ -αυτοί που κλικάρουν τα δάχτυλά τους, οι σκύβω-μέσα-σχεδόν-από-το-μπαρ-μέχρι-να-με-δεις, οι χοροπηδάω πίσω από ένα τσούρμο κόσμου, λες και θα σου στείλω το ποτό σου με κούριερ- μισώ περισσότερο τα «θύματα», τα οποία κιόλας έρχονται ανά κύματα. Ορδές από αγανακτισμένες ανάσες, άτομα που τσεκάρουν το ρολόι τους κάθε τρεις και λίγο καθώς σου ρίχνουν φευγαλέες ματιές, που κάνουν αυτό το πνιγμένο «Ο!», όταν νομίζουν ότι θα τους σερβίρεις πριν από τους άλλους. Το χαρτονόμισμα που έχουν στα χέρια τους πεθαίνει λεπτό με το λεπτό, ενώ δεν δείχνουν να έχουν πρόβλημα με το να το ανεμίζουν μπροστά σου σαν λευκή σημαία υποταγής. Είναι στο κοινό, αλλά δεν αναγνωρίζουν το κοινό. Είναι ανώριμοι και απαράδεκτοι.

Το Κωλόπαιδο
​Είτε είσαι σε κάποια φτηνή παμπ είτε όχι, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Το Σαββατόβραδο πάντα βγάζει από τα σπίτια τους αυτούς που έχουν παραπάνω χρήμα από ότι μυαλό. Αυτοί που ξοδεύουν βέβαια πολλά μπορούν να γίνουν η ψυχή της βραδιάς, αλλά μέσα σε αυτούς υπάρχει και η υποκατηγορία του κωλόπαιδου, εκείνου δηλαδή που πιστεύει ότι επειδή ξοδεύει λεφτά, αυτομάτως μεταμορφώνεται σε κάποιο είδος ντόπιου celebrity. Δεν τους γέννησε μήτρα. Φτιάχτηκαν όταν κάποιος μάγος, έριξε ένα πλαστικό ποτήρι σαμπάνιας πάνω σε ένα κοστούμι Topman κατά την διάρκεια ενός σκατένιου γάμου. Κουβαλούν δύο μυτιές κακής κόκας στην τσέπη τους και φροντίζουν να το ακούσουν όλοι. Θα σου κλικάρουν τα δάχτυλα τόσο δυνατά που θα νομίζεις ότι θα τους σπάσουν τα κόκκαλα.

Η Κοπέλα που δεν καταλαβαίνεις τι λέει και ο Γκόμενος της που την βαράει
​Ίσως οι λιγότερο διασκεδαστικοί πελάτες. Η κοπέλα θα σε μισήσει πριν καν φτάσει στο μπαρ. Κι αυτός το ίδιο. Μην τους χαμογελάσεις. Ο τύπος θα νομίζει πως την φλερτάρεις. Το ίδιο και αυτή. Οι κόσμοι τους ορίζονται από την παράνοια. Αυτή θα εξαγριωθεί και αν τολμήσεις και αρνηθείς να τους σερβίρεις θα είναι σαν να προσπαθείς να πείσεις ένα λυσσασμένο σκυλί να κάτσει κάτω. «Θέλω τρεις σαμπούκεεεεεεες, όχι, όχι τέσσερις σαμπούκες και έξι σφηνάκια Fosters…νομίζω;»

Ο μαλάκας που έχει για γκόμενο απλά θα σε καρφώνει, γιατί δεν καταλαβαίνεις την παγκοσμίως γνωστή διάλεκτο του μαλάκα. «Δεν την άκουσες ρε φίλε; Σου είπε ΣΑΜΠΟΥΚΑ». Αυτή θα στέκεται σαν ναρκωμένο ελάφι, παγιδευμένη μέσα στην ίδια της την μιζέρια, ενώ αυτός θα κρατάει πόζα τύπου πρώην αξιωματικός της KGB, κορδωμένος και με το βλέμμα του να μην φεύγει από πάνω σου. Υπάρχει ένας αέρας, μια ατμόσφαιρα με αυτά τα ζευγάρια. Μια ατμόσφαιρα που πιθανόν απαντάει στο γιατί αυτή είναι μονίμως μεθυσμένη. Μια ατμόσφαιρα που λέει: «αν κάποιος παίζει στην μηχανή με τα φρουτάκια και θελήσει να παίξει ο τύπος, τότε ίσως χρειαστεί να καλέσουμε την αστυνομία».

O Ψυχάκιας
​Προβληματικός και ανίατη περίπτωση, αυτοί οι κρετίνοι θέλουν απλά το αίμα σου. Είτε μεταφορικά, είτε σωματικά, κάνουν ό,τι κάνουν χωρίς οίκτο. Είναι μια σπάνια περίπτωση μαλάκα, ο οποίος εμφανίζεται οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και σου «χώνεται» επίμονα, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα αλκοόλ. Οι ξεκάθαρες και φωναχτές τους προσβολές είναι του τύπου: «Είσαι πολύ αργός ρε, τι σκατά; Ρομποτ είσαι;»

Τους αρέσει επίσης να επαναλαμβάνουν ρητορικά ερωτήματα, λες και ψάχνουν κάτι βαθύτερο, στο εσωτερικό τους. Μετά φεύγουν. Έρχεται ο επόμενος πελάτης, αλλά τον ξαναβλέπεις από την άκρη του ματιού σου. Αρχίζει ξανά. «Δεν είναι σαν ρομπότ αυτός ο μαλάκας; Κοίτα τον, θέλει καινούργιες μπαταρίες». Έχουν τον τρόπο τους ώστε να επηρεάζουν την παμπ και θα προσπαθήσουν να στρέψουν όλον τον κόσμο εναντίον σου αν μπορούν. Οι εκρήξεις οργής του Ψυχάκια, συνήθως καταδεικνύουν ότι χάνει τον έλεγχο. Επίσης, προσπαθούν συνήθως να πληρώσουν με ζεστές χούφτες από κέρματα.

Η πικρή αλήθεια είναι πως πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να δουλέψουν σε τέτοια πόστα, δουλεύοντας σκληρά για έναν μισθό που με το ζόρι καλύπτει ακόμα και τις πιο βασικές τους ανάγκες. Η Βρετανία μπορεί να είναι σκληρή πολλές φορές, με ελάχιστη διάθεση να συγχωρέσει λάθη, αλλά υπάρχει μια πραγματική ανάγκη να μείνει στην άκρη το «κυνήγι του μισθού» και το «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», για να επικεντρωθεί η προσοχή στους εργαζόμενους και πως αυτοί μπορούν να αντλήσουν περισσότερη ευχαρίστηση από την δουλειά που τους «τρώει» το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής τους.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.