Ο Άνθρωπος που Κάνει Tattoo Ρώγας στα Θύματα του Καρκίνου του Μαστού

Οι φωτογραφίες είναι του αρθρογράφου.

Στην αίθουσα αναμονής στο τατουατζίδικο Little Vinnie, μηχανόβιοι και πανκιά κάθονται δίπλα σε θρησκόληπτες γιαγιάδες και νοικοκυρές της μεσαίας τάξης. Οι πελάτες καταφθάνουν σε αυτό το μαγαζί που βρίσκεται λίγο έξω από τη Βαλτιμόρη, από όλες τις γωνίες του κόσμου - Σαουδική Αραβία, Ισπανία, Βραζιλία και όπου αλλού μπορείς να φανταστής. Γιατί αυτό δεν είναι ένα ακόμα τατουατζίδικο, αλλά το μαγαζί του Vinnie Myers, όπου οι επιζώντες καρκίνου του μαστού επιχειρούν να ανακτήσουν αυτά που τους έκλεψαν οι μαστεκτομές.

Τα ποσοστά του καρκίνου του μαστού έχουν παρουσιάσει αύξηση τις τελευταίες δεκαετίες, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Σήμερα, μια στις οκτώ Αμερικανίδες θα αντιμετωπίσει την ασθένεια κατά τη διάρκεια της ζωής της. Την ίδια στιγμή, τα ποσοστά θνησιμότητας από την ασθένεια έχουν μειωθεί. Για αρκετές από αυτές, η απαραίτητη θεραπεία θα είναι η μαστεκτομή και η αφαίρεση της θηλής. Οι ασθενείς θα επιζήσουν, μένοντας όμως με επίπεδα στήθη και ουλές που δεν θα φύγουν ποτέ. Οι περισσότερες επιλέγουν την επανορθωτική χειρουργική. Τα εμφυτεύματα στήθους μπορούν να προσφέρουν το σχήμα αυτών που χάθηκαν, αλλά το να φτιάξει κανείς μια ρεαλιστική θηλή αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση.

Παρ' όλες τις προόδους της ιατρικής, η καλύτερη επιλογή για την ανακατασκευή της θηλής είναι το τατουάζ - και στον τομέα του «αισθητικού τατουάζ», τα trompe-l'oeil (που ξεγελούν το μάτι) «πορτρέτα θηλής», όπως τα αποκαλεί ο ίδιος ο Vinnie, θεωρούνται τα καλύτερα που μπορεί κανείς να αγοράσει.

«Έχουμε ξεγελάσει τους γιατρούς» ισχυρίζεται ο χιουμορίστας βοηθός του Vinnie, ο Richie. «Έχουν υπάρξει κυρίες που μας πήραν τηλέφωνο όλο γελάκια: "Δεν θα πιστέψετε τι συνέβη!", έλεγαν. "Πήγα στο μετεγχειρητικό ραντεβού μου με τον χειρούργο μου, γδύθηκα και αυτός κοίταγε μπερδεμένος, μια το ιστορικό μου, μια εμένα και στο τέλος μου λέει: Νομίζω πως έχουμε κάνει λάθος, το ιστορικό σας λέει ότι έχετε εγχειριστεί"».

«Ποιο είναι το μυστικό σας;», ρώτησα.

«Είναι απλά ART 101» (μια κασετίνα με χρώματα) απάντησε ο Vinnie ακουμπώντας στο τραπέζι μπιλιάρδου που έχει στο στούντιό του. «Φως και σκιά. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι δεν το σκέφτηκε ποτέ κανείς άλλος στο παρελθόν. Ξέρεις, οι περισσότεροι καλλιτέχνες που κάνουν τατουάζ απλά φτιάχνουν έναν κύκλο και τον χρωματίζουν. Έχουν τρία χρώματα: καφέ σοκολατί, ροζ της τσίχλας και σομόν. Παίρνεις όποιο είναι πιο κοντά στο φυσικό σου. Οι περισσότερες λευκές γυναίκες παίρνουν σομόν».

«Δηλαδή δεν ζωγραφίζουν τους αδένες Μontgomery;» ρώτησα, αναφερόμενος στα μικρά εξογκώματα της θηλής. «Τις περισσότερες φορές δεν ζωγραφίζουν ούτε τη θηλή,» εξηγεί ο Vinnie. «Φτιάχνουν ένα κύκλο και μετά ίσως φτιάξουν άλλον ένα πιο σκουρόχρομο. Ίσως. Έτσι αποκτά κανείς ένα σοκολατί κύκλο μέσα σε έναν σομόν».

«Και μερικές φορές, δεν μπορούν καν να πετύχουν τις ρώγες στο σωστό σημείο» παραπονιέται ο Richie. «Σε κάνει να αναρωτιέσαι αν απλά κλείνουν τα μάτια και σημαδεύουν…».

«Ακριβώς,» επιβεβαιώνει ο Vinnie. «Για μένα είναι απολύτως εγκληματικό».

Άλλη μια πτυχή που ο Vinnie βρίσκει εγληματική είναι η καθορισμένη αμοιβή ενός γιατρού για ένα αισθητικό τατουάζ. «Εύκολα φτάνει μερικές χιλιάδες δολάρια» και συμπληρώνει: «Και (τη διαδικασία) δεν την καλύπτει η ασφάλεια. Εδώ, χρεώνουμε το ίδιο ποσό που θα χρεώναμε για οποιοδήποτε τατουάζ του ίδιου μεγέθους. Γιατί να χρεώσουμε περισσότερα, επειδή είναι ρώγα;». Στου Little Vinnie, η τιμή είναι $400 για το ένα στήθος και $600 και για τα δύο.

Έμεινα σε αρκετά ραντεβού του Vinnie εκείνη την ημέρα. Με την ήρεμη αυτοπεποίθησή του, τη χρήση ιατρικής ορολογίας και το πουκάμισό του, είναι εύκολο να δει κανείς το λόγο που αρκετές από τις πελάτισσές του τον φωνάζουν γιατρό. Ρωτούσε εκτενώς για το ιατρικό ιστορικό τους, που σχεδόν περίμενα να βγάλει στηθοσκόπιο. Αν το έκανε, αμφιβάλλω αν θα προκαλούσε εντύπωση.

Η τελευταία πελάτισσα της ημέρας ήταν μια γυναίκα που μόλις είχε περάσει τα 50 -πρώην επικεφαλής μαζορέτα- όπως καυχιόταν ο σύζυγός της. Η μάχη της με τον καρκίνο κράτησε δύο χρόνια και της άφησε μια πυκνή μωβ ουλή, εκεί όπου βρισκόταν το αριστερό της στήθος.

Ήταν νευρική. Ο Vinnie προσφέρθηκε να της φέρει μια μπύρα. «Είναι εντάξει» αστειεύτηκε, «όλοι εδώ είμαστε μεθυσμένοι».

«Τι σημαίνει για σας αυτή η επέμβαση;» τη ρώτησα.

Σκέφτηκε για μια στιγμή, βάζοντας τις λέξεις στη σωστή σειρά. «Ελπίζω ότι θα εξαλείψει τη συνεχή υπενθύμιση. Για ένα διάστημα είσαι απλά σε μια προσπάθεια επιβίωσης. Απλά κάνεις μία επέμβαση τη φορά, μία διάγνωση τη φορά. Και όταν πια έχουν τελειώσει όλα, έχεις την εντύπωση ότι όλα είναι τέλεια -μέχρι να μείνεις μόνη σου- και αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Μερικές φορές είμαι πολύ καλά και μετά, μόλις βγω από το ντους, επανέρχονται όλα - είναι σαν να έχεις φάει κλωτσιά στο στομάχι. Ελπίζω ότι αυτό θα βοηθήσει να σβήσουν κάποιες αναμνήσεις».

«Το ευχάριστο» λέει ο Vinnie δείχνοντας το σημείο της επέμβασης «είναι ότι όταν το κοιτάει κανείς τώρα, το μόνο που μπορεί να διακρίνει, είναι οι ουλές. Δεν υπάρχει κάποιο άλλο χαρακτηριστικό στο οποίο να εστιάσει. Όταν όμως έχεις κανεί τη ρώγα, δεν ξεχωρίζουν και τόσο οι ουλές. Η προσοχή επικεντρώνεται στη ρώγα».

«Έτσι όπως το περιγράφετε,» λέω στη γυναίκα, «φαίνεται σχεδόν σαν πνευματική διαδικασία - αλλάζει το σώμα για να αλλάξει το μυαλό».

«Αισθάνεσαι ότι σου αφαιρεί την θηλυκή σου πλευρά», εξηγεί η γυναίκα «και είναι περίεργο γιατί οι γυναίκες συνέχεια προσπαθούν να κρύψουν τις ρώγες τους και ξαφνικά όταν τις χάσεις, σκέφτεσαι, γιατί τις έκρυβα; Γιατί προσπαθούσα τόσο σκληρά να τις κρύψω;».

«Είναι περίεργο» λέει ο Vinnie ενώ αναμιγνύει τις αποχρώσεις «το πως κάθε γυναίκα με την οποία έχω μιλήσει, νιώθει το ίδιο αίσθημα μη ολοκλήρωσης. Προηγουμένως ένιωθες ολοκληρωμένη και τώρα δεν το αισθάνεσαι πια. Αυτό που ακούω πιο συχνά από οτιδήποτε άλλο όταν τελειώνω αυή την επέμβαση, είναι "νιώθω ξανά ολοκληρωμένη"».

O Vinnie φόρεσε τα μαύρα λάτεξ γάντια του. «Σαν μηχανόβιος!» γέλασε η γυναίκα. «Πρέπει να είμαστε πρωτοποριακοί!» σχολιάζει ο Vinnie.

Το μηχάνημα (για τατουάζ) βούιζε και τρανταζόταν στο χέρι του σαν κάτι ζωντανό και ζόρικο. Η γυναίκα φοβήθηκε και δάγκωσε τα χείλη της μόλις την ακούμπησε η βελόνα.

Είκοσι λεπτά αργότερα, όταν τέλειωσε, ο Vinnie έστρεψε σιγά σιγά την καρέκλα της προς ένα ολόσωμο καθρέφτη.

«Πώς σου φαίνεται;» τη ρώτησε.

To πρόσωπό της συσφίγκτηκε και τα μάτια της τραιμόπαιξαν. Της πήρε λίγο χρόνο να εκφράσει την απάντηση: «Δεν βλέπω πια την ουλή,» ψέλλισε. «Πραματικά, απλά εξαφανίστηκε».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.