Το Καλύτερα Φυλαγμένο Μυστικό του Αμερικανικού Στρατού

Η κατάθεση της καταγγέλλουσας ήταν σπαρακτική και η ίδια έκλαιγε με λυγμούς καθώς θυμόταν πώς κατέρρευσε η τριετής σχέση της με έναν ανώτερο αξιωματικό, έναν άνδρα τον οποίο σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να είχε αγαπήσει. Ο 51χρονος ταξίαρχος Jeffrey Sinclair, ανερχόμενο αστέρι της στρατιωτικής διοίκησης των ΗΠΑ, φέρεται να ανάγκασε την καταγγέλλουσα, μια φιλόδοξη λοχαγό της υπηρεσίας πληροφοριών του στρατού, να του κάνει στοματικό σεξ στο γραφείο της στο Αφγανιστάν. Ήταν εραστές μερικά χρόνια. Ήταν παντρεμένος και εκείνη ήταν η η αραβόφωνη σύμβουλος του. Συχνά ήταν πιο πιεστικός στις ερωτικές κρούσεις που έκανε, γεγονός με το οποίο δεν ήταν πολύ άνετη.

Τη δεύτερη φορά που την ανάγκασε να του κάνει στοματικό έρωτα, σύμφωνα με την κατάθεση της καταγγέλλουσας, προσπάθησε να αντισταθεί σπρώχνοντας τον και λέγοντας του «Εάν… με αγγίξεις ξανά θα ουρλιάξω και δεν με νοιάζει ποιος θα ακούσει». Ωστόσο ο ταξίαρχος, ο οποίος ήταν υποδιοικητής της 82ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας και των αμερικανικών δυνάμεων στο νότιο Αφγανιστάν, επέμεινε. Η λοχαγός δεν μπορούσε να ουρλιάξει.

Έπειτα, στο στρατιωτικό αεροπλάνο που τους μετέφερε από το Ιράκ στο Κουβέιτ, ο ταξίαρχος Sinclairφέρεται να χάιδεψε το στήθος και την περιοχή των γεννητικών οργάνων της καταγγέλλουσας παρά τη θέληση της και ενώπιον των υπόλοιπων στρατιωτών.

Χρόνια νωρίτερα στο Ιράκ, ο ταξίαρχος κατηγορείται ότι είχε προειδοποιήσει την καταγγέλλουσα πως εάν έλεγε ποτέ σε κάποιον για την παράνομη σχέση τους, θα σκότωνε εκείνη και όλη την οικογένεια της και «θα το έκανε με τρόπο που κανείς δεν θα το μάθαινε ποτέ». Είχε προσθέσει: «Πρέπει να ξέρεις με τι έχεις να κάνεις». Η παράνομη σχέση συνεχίστηκε, αλλά για την καταγγέλλουσα δεν ήταν πλέον συναινετική. «Δεν ήξερα πως θα μπορούσα να του πω ότι δεν ήθελα να είμαι μαζί του πια. Φοβόμουν μέχρι θανάτου για το πώς θα πήγαινε αυτό» είπε την περασμένη εβδομάδα, στο προεδρείο (η σύνθεση του ήταν όλοι άνδρες αξιωματικοί) του στρατιωτικού δικαστηρίου στο Fort Bragg, της Βόρειας Καρολίνας. Σύμφωνα με τους κανονισμούς, η ταυτότητα της καταγγέλλουσας θα παραμείνει ανώνυμη.

Με βάση αυτές κι άλλες καταγγελίες, η κυβέρνηση απήγγειλε στον Sinclairκατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση, σοδομισμό (το στοματικό σεξ περιλαμβάνεται στον ορισμό του στρατού για το σοδομισμό), ψηλάφηση και χάιδεμα, σεξουαλική συνεύρεση σε δημόσιο χώρο και κατάχρηση της κυβερνητικής πιστωτικής κάρτας του το 2010. Εάν καταδικαστεί, ο ταξίαρχος θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του σε στρατιωτική φυλακή. Ο Sinclair πιστεύεται ότι είναι ο πιο υψηλόβαθμος στρατιωτικός αξιωματούχος που έχει καθίσει ποτέ στο σκαμνί με κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση. Αν και οι αναφερόμενες περιπτώσεις έχουν αυξηθεί με το πέρασμα του χρόνου στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, ωστόσο το θέμα παραμένει ίσως το καλύτερα φυλαγμένο μυστικό.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του στρατού, μεταξύ της 1ης Ιουλίου 2012 και της 30ής Ιουνίου 2013, αναφέρθηκαν 3.553 περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης, δηλαδή 46% περισσότερες την ίδια χρονική περίοδο ένα χρόνο νωρίτερα. Αυτή η απότομη άνοδος στις αναφερόμενες υποθέσεις θα μπορούσε να σημαίνει ότι περισσότερα θύματα αποφασίζουν να μιλήσουν, ενώ το ότι πάνε σε δίκη ίσως σηματοδοτεί ότι η κουλτούρα της ατιμωρησίας δεν υπάρχει πια, ακόμα και για τους κορυφαίους της στρατιωτικής ιεραρχίας.

Ωστόσο η υπόθεση της εισαγγελίας κατέρρευσε την περασμένη εβδομάδα, όταν αποκαλύφθηκε ότι ένα κινητό τηλέφωνο που περιέχει μηνύματα ανάμεσα στα δυο πρόσωπα, στην πραγματικότητα βρέθηκε εβδομάδες πριν από την ημερομηνία που είχε καταθέσει η μηνύτρια. Φαίνεται ένα ασήμαντο σημείο, αλλά υπονόμευσε την αξιοπιστία της μηνύτριας σε τέτοιο βαθμό που ο προεδρεύων δικαστής ανέστειλε τη δίκη και επέτρεψε στον ταξίαρχο Sinclairνα εξετάσει το ενδεχόμενο συμφωνίας με τους εισαγγελείς.

Σύμφωνα με την Stars and Stripes, την επίσημη εφημερίδα του στρατού:

Η αξιοπιστία της είναι στο επίκεντρο της υπόθεσης. Είναι μια γυναίκα της οποίας η παράνομη σχέση με ένα χαρισματικό και προσιτό ανώτερο της τέλειωσε με εκείνον να την αναγκάζει να του κάνει στοματικό έρωτα και να απειλεί να σκοτώσει εκείνη και την οικογένεια της; Ή είναι, όπως την περιέγραψαν οι συνήγοροι του Sinclair, μια εγκαταλελειμμένη ερωμένη που κατασκεύασε τις κατηγορίες της σεξουαλικής κακοποίησης όταν ο Sinclair αρνήθηκε να αφήσει την σύζυγό του;

Ο ταξίαρχος Sinclair, στις 17 Μαρτίου, συμφώνησε να δηλώσει ένοχος για να μειώσει τις κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων της ανυπακοής σε διαταγή του διοικητή, κατάχρηση της πιστωτικής κάρτας του και κακομεταχείριση της μηνύτριας-αλλά όχι αυτή της σεξουαλικής κακοποίησης. Οι μέχρι τώρα ακροάσεις έχουν αποκαλύψει ακόμα πιο ντροπιαστικές λεπτομέρειες. Στις 19 Μαρτίου, μάρτυρας ισχυρίστηκε ότι ήταν τόσο γνωστό στους συναδέλφους του Sinclair πως ήταν γυναικάς, που το 2010 είχαν κάνει μάλιστα κι ένα κωμικό event προς τιμήν του. Ήταν ένα σκετς όπου ένας στρατιώτης ο οποίος έκανε τον ταξίαρχο υποτιθέμενα δεχόταν στοματικό σεξ από μια κατώτερη γυναίκα αξιωματικό. Ο ταξίαρχος κατά πάσα πιθανότητα θα αποστρατευθεί ατιμωτικά, αλλά ίσως αποφύγει τη φυλάκιση.

Εάν αυτό σημαίνει απόδοση δικαιοσύνης είναι δύσκολο να πει κανείς, αλλά σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι το σύστημα στα στρατιωτικά δικαστήρια τάσσεται κατά του μηνυτή στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης.

Για να μάθω περισσότερα για την σεξουαλική κακοποίηση στο στρατό, τηλεφώνησα στην HelenBenedict, καθηγήτρια στο GraduateSchoolofJournalismτου πανεπιστημίου Columbiaκαι συγγραφέα των βιβλίων The Lonely Soldier: The Private War of Women Serving in Iraq(Η Μοναχική Στρατιωτίνα: Ο Ιδιωτικός Πόλεμος των Γυναικών που Υπηρετούν στο Ιράκ) και Sand Queen (Η Βασίλισσα της Άμμου), ένα μυθιστόρημα για το θέμα του στρατιωτικού βιασμού. Η Helen έχει επίσης γράψει ένα θεατρικό έργο που τιτλοφορείται The Lonely Soldier, και το οποίο βασίζεται σε αναφορές της πάνω στο θέμα. Έκανε πρεμιέρα στις 16 Μαρτίου, στο History Theatre στο St Paul της Μινεσότα.

VICE: Πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι η σεξουαλική κακοποίηση στον στρατό;
Helen Benedict: Έχει διαστάσεις επιδημίας. Μελέτες δείχνουν ότι το 30% των γυναικών έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση από τους ίδιους τους συναδέλφους τους ενώ υπηρετούν, μιλάμε σχεδόν για το ένα τρίτο-και το ίδιο έχει συμβεί σχεδόν στο 12% των ανδρών. Αυτό σημαίνει ότι, σε πραγματικούς αριθμούς, περισσότεροι άνδρες από ότι γυναίκες δέχονται επίθεση γιατί υπάρχουν πολύ περισσότεροι άνδρες στο στρατό. Οι γυναίκες αντιστοιχούν περίπου στο 15% των δυνάμεων. Ωστόσο, αναλογικά, οι γυναίκες είναι μία στις τρεις κι αυτό είναι ποσοστό διπλάσιο συγκριτικά με εκείνο στην πολιτική ζωή των γυναικών.

Σε αυτήν την υπόθεση, φαίνεται ότι υπήρχε συναινετική σχέση μεταξύ του ταξιάρχου Sinclair και της μηνύτριας που ίσως κατέληξε σε υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης. Αυτό είναι κάτι που οι μελέτες δείχνουν να συμβαίνει πολύ συχνά; Ποια είναι η φύση αυτών των σεξουαλικών επιθέσεων κατά κύριο λόγο;
Σε μεγάλο βαθμό πρόκειται για κατάχρηση της εξουσίας, που είναι η αλήθεια σε αυτή την υπόθεση. Στην πραγματικότητα, οι στρατιωτικοί δικαστές έχουν- υπάρχει στους ίδιους τους στρατιωτικούς νόμους-έναν κανόνα που λέει ότι οποιοσδήποτε χρησιμοποιεί τον ανώτερο βαθμό του, είτε για να δωροδοκήσει ή να απειλήσει κατώτερους αξιωματικούς προκειμένου να υπάρξουν σεξουαλικές χάρες, είναι ένοχος για βιασμό. Οπότε όταν έχεις μια δυναμική σαν αυτή του ταξίαρχου Sinclair, είναι ήδη αμφίβολο εάν είναι συναινετικό. Κάτι ανάλογο ισχύει και στις πανεπιστημιουπόλεις και τις σχέσεις ανάμεσα σε έναν καθηγητή και έναν φοιτητή. Από καιρό είναι αποδεκτή η ιδέα ότι η συναινετική σχέση, όταν ένα άτομο έχει τόσο μεγάλη επιρροή πάνω σε ένα άλλο, είναι εξαρχής αμφισβητήσιμη.

Φαίνεται, από ότι λέει η μηνύτρια σε αυτή την υπόθεση, ότι αρχικά ήταν συναινετική και έπειτα έγινε κακοποιητική. Αλλά τις περισσότερες φορές, οι περισσότερες υποθέσεις που έρχονται στο φως είναι πιο ξεκάθαρες υποθέσεις σεξουαλικών επιθέσεων κατά τη διάρκεια ενός πάρτι ή ενώ πίνουν αλκοόλ. Ο βιασμός είναι ευκαιριακό έγκλημα, δηλαδή απλώς αξιοποιείς μια στιγμή όταν το θύμα είναι μόνο του και ανυπεράσπιστο, όπως μέσα στο ντους ή όταν κοιμάται ή είναι μεθυσμένο ή εύκολο να εξουδετερωθεί. Γίνονται επίσης πολλοί ομαδικοί βιασμοί στον στρατό.

Ποια είναι τα στατιστικά στοιχεία για τις αναφερθείσες περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης σε σχέση με τις περιπτώσεις που πράγματι συνέβη το γεγονός; Ποια είναι αυτά τα νούμερα και πόσο διαφέρουν από εκείνη της πολιτικής ζωής;
Το ίδιο το υπουργείο Άμυνας εκτιμά πως το 86% των σεξουαλικών επιθέσεων δεν αναφέρονται. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι τα νούμερα που δίνουν αντιστοιχούν σε ένα μικρό ποσοστό. Στους πολίτες, πιστεύω ότι είναι επίσης εξαιρετικό υψηλό το ποσοστό, περίπου 80%. Επειδή με τα θύματα βιασμού ασχολείται η αστυνομία, φίλοι, δικηγόροι, τα δικαστήρια. Κατηγορούνται τόσο πολύ τα θύματα και η διαδικασία είναι τόσο εξαντλητική που πολλά θύματα λένε ότι είναι χειρότερο από την ίδια την επίθεση.

Και έπειτα στην κουλτούρα του στρατού, υπάρχουν πολλά είδη επιπρόσθετων στιγμάτων. Πρόκειται για φιλοσοφία τύπου 'φταίει το θύμα'. Σου λένε ότι απέτυχες ως στρατιώτης ή πεζοναύτης επειδή δεν προστάτευσες τον εαυτό σου. Αποκαλείσαι προδότης επειδή καταγγέλλεις έναν από τους αποκαλούμενους 'αδελφούς στα όπλα'. Σου λένε ότι θα πρέπει να συνέβη επειδή ήπιες υπερβολικά ή ρίσκαρες ή φλέρταρες. Ή, κι αυτό είναι ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιείται στη υπόθεση του Sinclair-είναι ένα επιχείρημα που πάντα χρησιμοποιείται-ήθελες αυτόν τον άνδρα και αισθάνθηκες απόρριψη και έτσι τώρα προσπαθείς να τον εκδικηθείς κατηγορώντας τον για σεξουαλική κακοποίηση. Αυτό είναι ένα πολύ, πολύ συνηθισμένο όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον των θυμάτων και το οποίο δεν λαμβάνει υπόψη ότι τα θύματα περνάνε από την κόλαση όταν αναφέρουν το περιστατικό. Άρα, γιατί κάποιος πιστεύει ότι κερδίζουν κάτι αναφέροντας το είναι αρκετά εντυπωσιακό. Αλλά αυτή είναι μια πολύ συνηθισμένη υπεράσπιση.

Υπάρχουν άλλες ειδικές πτυχές της ψυχολογίας εκείνου που κατατάσσεται που είτε προωθούν αυτό το είδος κουλτούρας ή την αφαιρούν από μια πιο πολιτισμένη σχέση;
Ναι, πρόκειται για μια κουλτούρα ιδιαιτέρως macho(αρσενική). Το να είσαι στρατιώτης ή πεζοναύτης είναι η πιο ανδροπρεπής δουλειά στην Αμερική, πιθανώς σε όλο τον κόσμο. Και είναι μια μισογυνική κουλτούρα. Είναι μια κουλτούρα που παραδοσιακά είναι αρσενική και βλέπει τις γυναίκες ως λάφυρα ή λεία. Από εδώ έχει προέλθει η λέξη booty(λεία). Συνεπώς υπάρχει μια πολύ βαθιά εδραιωμένη, ιστορική ιδέα ότι οι στρατιώτες έχουν δικαίωμα στο σώμα των γυναικών ως ένα είδος αμοιβής για τις θυσίες τους και την γενναιότητα τους κλπ. Και αυτή η συμπεριφορά συναντάται από πολύ παλιά, στους πρώτους στρατούς που σχηματίστηκαν. Το βλέπετε στους Έλληνες, στη Βίβλο, στα παλιά έπη. Και έτσι είναι πραγματικά πολύ βαθιά ριζωμένο στην στρατιωτική κουλτούρα να μην παίρνουν σοβαρά υπόψη τις γυναίκες ως συναδέλφους τους αλλά να τις βλέπουν ως αντικείμενα. Ως θήραμα.

Η κατάσταση είναι χειρότερη στον αμερικανικό στρατό συγκριτικά με τις άλλες ένοπλες δυνάμεις στον κόσμο;
Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά, γιατί άλλες χώρες δεν το έχουν μελετήσει με τον τρόπο που το κάνουμε εμείς, αλλά έχουν αρχίσει να γίνονται αναφορές και για τη Βρετανία όπου επίσης υπάρχει πρόβλημα. Η Ιταλία έχει πρόβλημα. Στο Ισραήλ είναι ενδιαφέρον. Εκεί, από ότι καταλαβαίνω, το πρόβλημα με τη σεξουαλική κακοποίηση είναι ανάλογο με ό,τι συμβαίνει στην πολιτική ζωή και στο γραφείο ή στο χώρο εργασίας.

Τι νομίζετε ότι καταδεικνύει αυτή η υπόθεση για το θέμα του βιασμού στο στρατό; Ο Sinclair είναι ένας από τους πιο υψηλόβαθμους αξιωματικούς που προσάγεται σε δίκη, αλλά η υπόθεση έχει καταρρεύσει.
Λοιπόν, καταδεικνύει μερικά πράγματα αυτή τη στιγμή. Φέρνει αναδρομικά στο προσκήνιο την ήττα του νομοσχεδίου της γερουσιαστή Νέας Υόρκης Kirsten Gillibrand, που πρότεινε να μεταφερθούν όλες οι στρατιωτικές υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης εκτός της ιεραρχικής κλίμακας. Ορισμένοι είπαν ότι εάν το νομοσχέδιο περνούσε, αυτή η υπόθεση θα είχε πολύ χειρότερη εξέλιξη για το θύμα. Αυτό, πιστεύω, ότι είναι εντελώς αναληθές, γιατί υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στον τρόπο που οι γυναίκες ή τα θύματα αντιμετωπίζονται εντός του στρατιωτικού δικαστικού συστήματος από ότι εκτός. Στο ότι κατονομάζεται, ότι βρίσκεται στο δικαστήριο και σε δημόσια θέμα, ότι πρέπει να αντιμετωπίσει τον αντίδικο. Ότι έπρεπε να περάσει όλες αυτές τις εξαντλητικές εξετάσεις. Στο γεγονός ότι αποκαλείται κατήγορος μόνο στα λόγια.

Στην πολιτική ζωή είναι στην πραγματικότητα μάρτυρας σε μια υπόθεση βιασμού. Είναι το κράτος που εγκαλεί τον κατηγορούμενο και εκείνη κατονομάζεται ως μάρτυρας. Δεν είναι στην πραγματικότητα η καταγγέλλουσα και προστατεύεται πολύ περισσότερο στο πολιτικό σύστημα. Οπότε πιστεύω ότι [με το νομοσχέδιο] τα πράγματα θα είχαν καλύτερη έκβαση για εκείνη. Δεν ξέρω για την ετυμηγορία. Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα απίστευτα δύσκολο, πιθανώς το πιο δύσκολο, να το αποδείξεις γιατί συχνά υπάρχουν ελάχιστα ή καθόλου στοιχεία και καταλήγει να είναι ο λόγος της εναντίον του δικού του. Αλλά θα της συμπεριφέρονταν με περισσότερο σεβασμό και θα διασυρόταν λιγότερο, τουλάχιστον θεωρητικά. Έτσι, πιστεύω ότι όλοι επικεντρώνουν σε αυτό, αλλά απλώς υπογραμμίζει πόσο πολύ δύσκολο είναι να αποδειχθεί και πόσο δύσκολο είναι να δικαιωθούν τα θύματα.

Ποια είναι τα επιχειρήματα για τη διατήρηση της δυνατότητας επιλογής ώστε η υπόθεση να πάει στο στρατιωτικό αντί στο πολιτικό δικαστήριο;
Το επιχείρημα τους είναι απλώς ότι δεν θέλουν κανείς να τους πάρει καμία από τις εξουσίες τους. Λένε ότι υπονομεύει την εξουσία τους ως διοικητές, παρά το ότι η Αγγλία και ο Καναδάς το κάνουν έτσι για 20 χρόνια. Το Ισραήλ το κάνει με τον ίδιο τρόπο. Είναι πολλοί οι σύμμαχοί μας που στέλνουν τις υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης στα πολιτικά δικαστήρια, παίρνοντάς τις από τα χέρια των διοικητών για να αποφευχθεί η σύγκρουση – η κραυγαλέα, προφανής σύγκρουση συμφερόντων-και κανείς δεν παραπονέθηκε ότι οι διοικητές τους υπονομεύονται. Άρα η γερουσιαστής του Μισούρι Claire McCaskil, η οποία κατάγεται από στρατιωτική οικογένεια, επέμεινε σε αυτό στο νομοσχέδιο που πέρασε από τη Γερουσία. Πιστεύω ότι έκανε λάθος και πιστεύω ότι είναι τραγικό.

Στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι οι διοικητές θα ανακουφιστούν που θα τους αφαιρέσουν αυτή την αρμοδιότητα γιατί έτσι δεν θα ήταν στη δυσάρεστη θέση να στραφούν εναντίον των συναδέλφων και φίλων τους-μερικοί από αυτούς θα μπορούσαν να τους έχουν σώσει τις ζωές, από όσο ξέρουμε-και να πρέπει να ασκήσουν δίωξη. Οι μονάδες στο στρατό είναι κλειστές κοινωνίες. Όλοι γνωρίζουν όλους, ιδιαιτέρως στις διμοιρίες. Και τελικά αναπόφευκτα καταλήγεις να έχεις ανθρώπους οι οποίοι πρέπει να πάρουν απόφαση για δίωξη των φίλων τους και αυτό δεν θα έπρεπε να συμβαίνει στο σύστημα της δικαιοσύνης.

Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο; Υπάρχει κάτι που λείπει από τη συζήτηση γύρω από αυτήν την υπόθεση;
Ένα πράγμα που βλέπω να συμβαίνει σε αυτή την υπόθεση είναι η τραγωδία που βλέπω να συμβαίνει σε όλες τις υποθέσεις βιασμού. Κάθε μικρό παραστράτημα της μνήμης του θύματος κρατείται ως στοιχείο ότι ψεύδεται. Δεν λαμβάνεται υπόψη ότι όταν οι άνθρωποι έχουν τραυματιστεί, οι αναμνήσεις τους αναμειγνύουν πολλά πράγματα. Επίσης ούτε κανείς από εμάς δεν μπορεί να θυμάται κάθε μικρή λεπτομέρεια για το παρελθόν σωστά. Όλα μεγεθύνονται και χρησιμοποιούνται εναντίον της με ένα τρόπο που είναι τόσο άδικος. Είναι σπαραξικάρδιο. Επίσης υπάρχει μια υποβόσκουσα εικασία σε τόσα πολλά άρθρα, σύμφωνα με την οποία το θύμα έχει κάτι να κερδίσει από αυτό. Ότι θα βγάλει λεφτά ή πως θα γίνει διάσημη. Αυτό απλώς δεν είναι σωστό. Κανένα θύμα δεν βγαίνει από τη δίκη καλά. Ακόμα κι αν ο τύπος προσαχθεί-ακόμα κι αν καταδικαστεί- το θύμα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με καχυποψία. Η σεξουαλική της ζωή έχει κοινοποιηθεί σε όλη τη χώρα και η δίκη είναι βαθιά τραυματική για εκείνη.

@kandavolu