FYI.

This story is over 5 years old.

NSFW

Σκληρές Φωτογραφίες από τις πιο Υποβαθμισμένες Γειτονιές της Ισπανίας

Σε αυτές τις συνοικίες της Βαρκελώνης, η πραγματικότητα θα σε σοκάρει.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Spain.

Ο φωτογράφος Oriol Miñarro περιπλανιέται στις ισπανικές πόλεις προσπαθώντας να απαθανατίσει με τη φωτογραφική μηχανή του το τέλειο αντικείμενο ή πρόσωπο, για να ενσωματώσει στο πρότζεκτ του Welcome to the Barrio, το οποίο τρέχει μερικά χρόνια τώρα.

Πεδίο εργασίας του είναι κυρίως οι συνοικίες (barrios) El Raval και Ciutat Vella, στη Βαρκελώνη. Τριγυρνώντας σ' αυτές, ανακάλυψε μια πραγματικότητα που είναι ακόμα εκεί, αιωρούμενη πάνω από το πέρασμα του χρόνου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο Miñarro αυτοπροσδιορίζεται ως αυτοδίδακτος φωτογράφος. «Σκόνταψα πάνω στη φωτογραφία στα 30 μου και ήταν λιγάκι αργά για να σπουδάσω το αντικείμενο. Η αλήθεια είναι ότι ως αυτοδίδακτος είχα κάποια ελευθερία, που είμαι αρκετά σίγουρος ότι δεν θα είχα σε μια σχολή. Αλλά, από την άλλη πλευρά, το να πρέπει να περνάω μέσα από δοκιμές λανθασμένων μεθόδων ξανά και ξανά είναι εξωφρενικό, ιδίως όσον αφορά τους τεχνικούς περιορισμούς που αυτές συνεπάγονται και τη διαχείριση των πρότζεκτ, σε αντίθεση με την ύπαρξη στέρεων τακτικών και την υποστήριξη που παρέχουν τα σχολεία».

Το Welcome to the Barrio ήταν μεταξύ των φιναλίστ της τελευταίας έκδοσης του Nexofoto, συμμετείχε στο φετινό PhotoAlicante και ο δημιουργός του ελπίζει επίσης ότι μια μέρα θα δημοσιευτεί σε μορφή βιβλίου. Του μιλήσαμε για τις γειτονιές που γνωρίζει καλύτερα.

VICE: Πώς προέκυψε η ιδέα της φωτογράφισης γειτονιών της Βαρκελώνης;
Oriol Miñarro: Για να είμαι ειλικρινής, ξεκίνησε με τον λιγότερο δυνατό επικό τρόπο. Ήταν τόσο απλό όσο το να αρπάξω μια φωτογραφική μηχανή και, χωρίς να έχω ιδέα από φωτογραφία, να αρχίσω να περιπλανιέμαι. Ασχολήθηκα με ό,τι είχα εύκαιρο. Ουσιαστικά, τον δρόμο. Καθώς αποκτούσα δεξιότητες, γνώση και αποκτούσα συνείδηση για το περιβάλλον μου, κατάλαβα ότι μπορούσα να δημιουργήσω μια συζήτηση για ό,τι συνέβαινε γύρω μου, ένα είδος φωτογραφικής επανερμηνείας που θα συγκέντρωνε κάτω από το ίδιο προσωπικό σημείο εστίασης πτυχές, κλισέ και χώρους.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στο τέλος, λες ότι οι γειτονιές έχουν γίνει γειτονιές βάσει ψυχολογίας.
Αυτό είναι άλλο και είναι πολύ πιο περίπλοκο να το εξηγήσω. Συνδέεται στενά με ένα άλλο πρότζεκτ μου, το Lóbulo Occipital, που αφορά τις ψυχικές ασθένειες και τις φωτογραφίες που αυτές δημιουργούν στο εσωτερικό της συνείδησης. Για να το κάνω πιο σαφές, όταν κάποιος τραβάει φωτογραφίες δηλώνει κάτι και εκτίθεται με έναν υποσυνείδητο τρόπο. Ως εκ τούτου, οι φωτογραφίες που μπορείς να βρεις στο Welcome to the Barrio κάτω από αυτό το πρίσμα δεν είναι τίποτα άλλο από εικόνες που γεννήθηκαν στο μυαλό μου, μια γειτονιά στο μυαλό όπου κατοικεί όλο το φαντασιακό μας και όπου διαμορφώνεται ο τρόπος μας να βλέπουμε την πραγματικότητα.

Εν κατακλείδι, είναι ένας τρόπος να συνδεθούν και τα δύο πρότζεκτ που αναφέρονται παραπάνω, κάτι που αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα και κάτι σταθερό σε όλα τα πρότζεκτ που εκτελώ. Ένα οργανωμένο χάος, που ωστόσο εκφράζεται μέσω της φωτογραφικής γλώσσας και έχει τις ρίζες του σε μια «γειτονιά του νου».

Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece

Σε ποιες πραγματικές γειτονιές περιπλανήθηκες;
Βασικά στην El Raval, μια παλιά συνοικία κόκκινων φαναριών, και τη Ciutat Vella. Πρόκειται για τις περιοχές όπου νιώθω καλύτερα και όπου μπορώ να προσαρμοστώ καλύτερα. Επίσης, στις παρυφές της πόλης, σε περιοχές όπως η Ciudad Meridiana, ή σε γειτονιές άλλων πόλεων όπως οι Valladolid, Burgos, Salamanca, A Coruña ή Vigo, λόγω των ταξιδιών που πρέπει να κάνω για τη δουλειά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τι προσπαθούσες να αντικατοπτρίσεις σε αυτές τις φωτογραφίες;
Καθώς προχωράει το πρότζεκτ ενσωματώνονται και νέα στοιχεία, όπως το κομμάτι της τεκμηρίωσης. Από την άλλη πλευρά, μπορούμε να βρούμε άλλες πτυχές του δικού μας φανταστικού cañí, πτυχές σχετικά με τη ζοφερή κατάσταση των ανθρώπων ή ζητήματα στα οποία τα ήθη αμφισβητούνται ξανά και ξανά.

Όλο αυτό δημιουργεί ένα ευρύ φάσμα πραγματικοτήτων που καταλήγουν να διαμορφώσουν αυτό που καταλαβαίνουμε ως γειτονιά, ένα μπερδεμένο σχήμα άπειρων συνδυασμών. Θρησκεία, πολιτική, σεξ κ.λπ. Όλα μέσα στο ίδιο σέικερ.

Είχες προσωπική επαφή με τους ανθρώπους που εμφανίζονται;
Μπορείς να πεις ότι έχω προσωπική επαφή σχεδόν με το 90% των ανθρώπων που φωτογραφίζω. Εννοώ ότι τέτοια άμεσα και κοντινά πλάνα δεν μπορούν να ληφθούν χωρίς να υπάρχει αμοιβαία κατανόηση από το περιβάλλον σου, παρόλο που αυτό σημαίνει πως πρέπει να είσαι σταθερός και να έχεις μια ορισμένη στάση προκειμένου να πετύχεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Νομίζω ότι είναι παράλογο να φωτογραφίζεις την πραγματικότητα πίσω από ασπίδα προστασίας. Ωστόσο υπάρχουν πλάνα στα οποία η παρέμβαση διαλύει αυτή την «καθοριστική στιγμή».

Είχες ποτέ οποιαδήποτε προβλήματα;
Ποτέ. Πρέπει να είσαι προσεκτικός αλλά να μη φοβάσαι ποτέ τους δρόμους. Όλα περιστρέφονται γύρω από το πώς παρουσιάζεις μια κατάσταση. Δεν μπορείς να φωτογραφίσεις τα πάντα και, πάνω απ' όλα, πρέπει να μάθεις πώς να εγκαταλείπεις κάποια πλάνα. Εάν έχεις σεβασμό, θα σε σέβονται.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Οι φωτογραφίες σου έχουν ένα είδος διαχρονικής ποιότητας – θα μπορούσαν να είναι σημερινές ή πριν από 20 χρόνια. Είναι σαν μέσα τους να έχει σταματήσει ο χρόνος.
Χαίρομαι που το εκτιμάς αυτό, αφού το να αφαιρέσεις το στοιχείο του χρόνου από κάτι που είναι τόσο συγκεκριμένο είναι, κατά κάποιο τρόπο, περίπλοκο. Το να μπορείς να αφαιρείς μια συγκεκριμένη έννοια από μια εικόνα την κάνει ικανή να λειτουργεί μόνη της στο πέρασμα του χρόνου. Όσον αφορά αυτό που ανέφερες νωρίτερα, όταν ασχολείσαι με θέματα όπως είναι η θρησκεία, το σεξ, η πολιτική ή η ανθρώπινη κατάσταση πρέπει να κατανοείς πως αυτά είναι εντελώς διαχρονικά θέματα που υπάρχουν συνεχώς με έναν κυκλικό τρόπο.

Πιστεύω ότι είναι ένα ανοιχτό πρότζεκτ. Πού οδεύει τώρα;
Οι δρόμοι είναι τόσο μεταβαλλόμενο στοιχείο που αν τους θεωρούσες κλειστό θέμα θα ήταν σαν να αρνιόσουν την πραγματικότητα. Αν και οφείλω να παραδεχθώ πως σε κάποιο σημείο πρέπει να κλείσεις τον κύκλο και να ανοίξεις έναν καινούργιο. Ξέρω πως αυτό το πρότζεκτ μπορεί να σταθεί στα πόδια του, έχει μεγαλώσει αρκετά, είναι αρκετά σταθερό για να αρχίσει ένα δεύτερο μέρος, που σίγουρα θα έχει άλλες αποχρώσεις και ερμηνείες, μια άλλη ιστορία που, παρόλο που μοιράζεται την ίδια προέλευση, μπορεί να οδηγήσει σε κάτι διαφορετικό.

Είχες κάποιες αναφορές ή κάποιους φωτογράφους κατά νου όταν σχεδίασες το Welcome to the Barrio;
Έβαλα την άμαξα μπροστά από το άλογο. Αντέστρεψα τη φυσική πορεία των πραγμάτων. Ξεκίνησα να βγάζω φωτογραφίες χωρίς να έχω κάποιο μοντέλο κι αυτό μου επέτρεψε να χτίσω το δικό μου ιδιαίτερο στιλ. Αλλά, φυσικά, έμαθα με τον δύσκολο τρόπο. Με τον καιρό έχω πάρει στοιχεία από διάφορους δημιουργούς, αλλά πάντα ήμουν μπολιασμένος με το δικό μου στιλ και τον δικό μου τρόπο δόμησης της φωτογραφικής γλώσσας. Απλώς, θέλω να αναφέρω κάποιους άλλους δημιουργούς με τους οποίους νιώθω κοντά: Joel Peter Witkins, Anders Petersen, Martin Parr, Diane Arbus, García-Alix. Και σε τοπικό επίπεδο τον Salvi Danés, έναν φωτογράφο που εργάζεται πολύ σκληρά. Από την άλλη, δεν μπορώ να ολοκληρώσω την απάντηση χωρίς να αναφέρω τον ζωγράφο που θαυμάζω περισσότερο, τον Goya.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω

Περισσότερα από το VICE

Μια Γεύση από τον Άγνωστο Χειμώνα

Το να Είσαι Ηλικιωμένος και Διεμφυλικός Είναι Χειρότερο από ό,τι Φαντάζεσαι

Τι Πιστεύουν οι Κάτοικοι των Προαστίων για το Κέντρο της Αθήνας;

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.