Το να Δολοφονήσεις τη Γυναίκα σου Είναι Κακή Ιδέα Αλλά Πολλοί Άντρες το Προσπαθούν

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Η Staci Wortman έπλενε τα δόντια της ένα πρωί, όταν ξαφνικά ένιωσε ένα περίεργο αίσθημα καψίματος. Στην αρχή δεν έδωσε σημασία. «Φαντάστηκα ότι είχε χαλάσει το σωληνάριο ή η οδοντόπαστα», είπε σε μια συνέντευξη.

Όμως, λίγους μήνες αργότερα, η αστυνομία χτύπησε την πόρτα της Wortman και την πληροφόρησε ότι είχαν βρεθεί στοιχεία που έδειχναν ότι ο πρώην άντρας της, με τον οποίο εξακολουθούσε να συζεί, προσπαθούσε να τη σκοτώσει. Ο ίδιος αναζητούσε τρόπους για να προσλάβει έναν επαγγελματία δολοφόνο, χρησιμοποιώντας Bitcoins από τον υπολογιστή της δουλειάς του, και έψαχνε διάφορα είδη δηλητηρίων που προέρχονται από φυτά και βατράχους.

Τότε η Wortman θυμήθηκε την οδοντόπαστα. Την έδωσε στην αστυνομία και αποδείχτηκε ότι η οδοντόπαστα μπορούσε να σκοτώσει τόσο την οδοντική πλάκα όσο και, σε πολύ μεγαλύτερες δόσεις, ανθρώπους. Περιείχε aconitum, ένα δηλητήριο με βάση το ομώνυμο φυτό, το οποίο είναι θανατηφόρο. Ο πρώην σύζυγος της Wortman, δικηγόρος στο επάγγελμα, κατηγορήθηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας πρώτου βαθμού από πρόθεση και για έκθεση ανηλίκων σε κίνδυνο.

Η παραλίγο θανατηφόρα επαφή της Wortman με τοξικό φθόριο ήταν γαργαλιστική για τις φυλλάδες, όμως αυτή η ιστορία ενός ρομαντικού δολοφονικού σχεδίου που πήγε στραβά δεν είναι η μόνη που έχει γοητεύσει το κοινό.

Την περασμένη χρονιά ήρθε στο φως η ιστορία μιας γυναίκας που εμφανίστηκε στην ίδια της την κηδεία και σκούντησε τον άντρα της στον ώμο· τα σχέδιά του για τη δολοφονία της είχαν ανατραπεί από ένα ζευγάρι καλοπροαίρετων δολοφόνων οι οποίοι της είπαν τι συνέβαινε. «Με γελούν τα μάτια μου; Βλέπω φάντασμα;» φώναξε ο άντρας της βλέποντάς την. Αυτή η ιστορία φρίκης τα είχε όλα: προδοσία, απόπειρα δολοφονίας και τη γλυκιά εκδίκηση μιας γυναίκας που έμοιαζε να αναστήθηκε από τους νεκρούς.

Η ιστορία έκανε πάταγο στο ίντερνετ, όπως φαίνεται και σε αυτό το fan fiction σχόλιο του άρθρου της Washington Post:

Οι σύζυγοι δολοφόνοι αποτελούν πλέον μοτίβο στη mainstream κωμωδία. Στην καινούργια σεζόν του Unbreakable Kimmy Schmidt, η Lillian, την οποία υποδύεται η Carol Kane, τα ξαναβρίσκει με τον πρώην της, Robert Durst, ο οποίος φημολογείται ότι είναι πραγματικός δολοφόνος και τρομερά γκρινιάρης και τον οποίο υποδύεται ο Fred Armisen. «Όταν πρωτοείδα τον μικρό Bobby Durst», λέει η Lillian, «ένιωσα να ανάβει μια φλόγα, κυριολεκτικά. Προσπάθησε να μου βάλει φωτιά».

Αν και οι γυναίκες έχουν κατά καιρούς προσλάβει δικούς τους πληρωμένους δολοφόνους –όπως επίσης έχουν γεμίσει τον κόλπο τους με δηλητήριο και έχουν βάλει αντιψυκτικό στο ποτό του άντρα τους τα Χριστούγεννα–, ιστορικά είναι πιο πιθανό να είναι αυτές οι αποδέκτες θανατηφόρας βίας. Σύμφωνα με μελέτη του Journal of Forensic Science, το ένα τρίτο των δολοφονημένων γυναικών στις ΗΠΑ σκοτώνονται από τους συζύγους, τους πρώην συζύγους, τα αγόρια και τα πρώην αγόρια τους. Περίπου 25% των γυναικών θα πέσουν θύμα ενδοοικογενειακής βίας από τον σύντροφό τους στη διάρκεια της ζωής τους. Μπροστά σε αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα, η ιστορία μιας αποτυχημένης δολοφονικής απόπειρας ενός άντρα που προσπάθησε να σκοτώσει τη γυναίκα του μας δίνει μια σπάνια ευκαιρία να γελάσουμε μαζί με το θύμα, αντί να νιώσουμε απίστευτη θλίψη για την κατάσταση της κοινωνίας μας. Απ' την άλλη πλευρά, τα αποτυχημένα δολοφονικά σχέδια των γυναικών φαίνεται πως πάντα προκαλούν μισανδρικά σχόλια του τύπου, «δώσ' του να καταλάβει, κορίτσι μου!»

Αυτή η επιθυμία για απόλυτη απελευθέρωση από τα δεσμά του γάμου δεν είναι κάτι καινούργιο. Η Frances Dolan, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο California Davis, η οποία μελετά την ιστορία της ενδοοικογενειακής βίας στην Αγγλία του 17ου αιώνα, πιστεύει ότι πάντα μας γοήτευαν τα ανεπιτυχή εγκλήματα πάθους. Η έρευνά της αποκάλυψε πολλά φυλλάδια –τα οποία ήταν οι αντίστοιχες ταινίες της εβδομάδας για τον 17ο αιώνα και πραγματεύονταν αληθινά εγκλήματα– τα οποία ασχολούνταν με το «καυτό θέμα» των φονικών γυναικών.

Η διαφορά μεταξύ της πρώιμης μοντέρνας Ευρώπης και του σήμερα είναι ότι στις παλιές καλές μέρες τα ζευγάρια προσπαθούσαν να αλληλοσκοτωθούν γιατί δεν υπήρχε κάποιος άλλος τρόπος να γλιτώσουν από έναν κακό γάμο. «Τον 17ο αιώνα οι άνθρωποι σκοτώνονταν γιατί δεν μπορούσαν να πάρουν διαζύγιο», μου είπε η Dolan.

Οι νεόνυμφοι του 17ου αιώνα έπαιρναν μέχρι και οδηγίες που τους μάθαιναν πώς να είναι καλοί και τρυφεροί σύζυγοι – όχι για να ζήσουν ευτυχισμένη ζωή, αλλά γιατί αυτές οι οδηγίες ήταν τα ασφάλιστρα που θα απέτρεπαν τη δολοφονία τους την ώρα που κοιμούνται από τους θιγμένους εραστές τους.

«Αυτοί οι οδηγοί γάμου μιλούν για την αγάπη σαν να είναι μια καλή στρατηγική κι αυτό γιατί αν καταφέρεις να κάνεις τη σύζυγό σου να σε αγαπήσει, έχεις λιγότερες πιθανότητες να σε σκοτώσει», είπε η Dolan. «Υπάρχει ο υπαινιγμός ότι, ως ένα βαθμό, η αγάπη είναι μια στρατηγική».

Η Dolan πιστεύει ότι οι απόψεις που υπήρχαν για τον γάμο τον 16ο και τον 17ο αιώνα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν εγκληματικές υποθέσεις δολοφονικής οργής. Για τους ανθρώπους της εποχής, οι ρομαντικοί συνοδοιπόροι στη ζωή ήταν ένα παιχνίδι νικητών και χαμένων, κατά το οποίο η απόκτηση δύναμης ενός εταίρου «αναπόφευκτα σηματοδοτούσε την απώλεια δύναμης του άλλου». Και το γεγονός ότι τα ιερά δεσμά του γάμου τους ανάγκαζαν να μείνουν μαζί για πάντα δεν βοηθούσε.

Παρόλο που εκείνη την εποχή ήταν πιο δύσκολο να πιαστεί κάποιος επ' αυτοφώρω την ώρα που συνωμοτούσε εναντίον του άλλου του μισού –η εγκληματολογική ανάλυση δεν υπήρχε τότε, ούτε και μυστικοί αστυνομικοί που παρίσταναν τους επαγγελματίες δολοφόνους– ήταν πολλοί αυτοί που ανακαλύπτονταν μετά την πράξη.

Η βασίλισσα Μαρία Α΄ της Σκοτίας διεκπεραίωσε με επιτυχία την πιο εξόφθαλμη δολοφονία. Χρησιμοποίησε εκρηκτικά και κυριολεκτικά ανατίναξε το σπίτι του συζύγου της στο Εδιμβούργο. Ισχυρίστηκε ότι δεν βρισκόταν κοντά στο σημείο της έκρηξης, όμως αργότερα το έσκασε ύποπτα με τον κόμη του Bothwell, ο οποίος αποδείχτηκε ότι ήταν ο υπεύθυνος. Η ίδια κατηγορήθηκε για το έγκλημα από τον γαμπρό της και φυλακίστηκε.

Παρ' όλα αυτά, η Dolan βρίσκει περίεργο το γεγονός ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν ακόμα, δεδομένης της μεγάλης ελευθερίας που έχουν τα σύγχρονα ζευγάρια.

«Είναι ενδιαφέρον ότι εξακολουθούν να υπάρχουν τέτοιες ιστορίες σήμερα, όταν έχουμε τόσες επιλογές», είπε η Dolan. «Επικρατεί ένα αίσθημα στους δολοφόνους που τους κάνει να νιώθουν ότι δεν μπορούν έτσι απλά να κόψουν τα δεσμά και να προχωρήσουν στη ζωή τους, χωρίς να εξοντώσουν τους συντρόφους τους».

Στις μέρες μας, αυτοί που επιχειρούν να δηλητηριάσουν το έτερόν τους ήμισυ με καθαριστικά ενυδρείου συνήθως υποφέρουν από κάποια σοβαρή ψυχική νόσο ή κάποια άλλη νοητική διαταραχή, σύμφωνα με μια μελέτη. Αν και σε πολλές χώρες δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής για τις γυναίκες που έχουν πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας, στις ΗΠΑ ο φόνος συνήθως δεν είναι «πιο εύκολος από το διαζύγιο».

Περισσότερα από το VICE

Τα Μνημονιακά Δάνεια Έσωσαν τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες και Κατέστρεψαν την Ελλάδα

Μια Ματιά στα Δωμάτια των Νέων της Δεκαετίας του '90

Short Fuse. Ή Αλλιώς Βία, Δράση και Τέχνη αλά Ελληνικά