Ο 25χρονος που Καταγράφει τον Θάνατό του στο Blog του

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στo

VICE Germany

Την 1η Φεβρουαρίου του 2015, ο Dmitrij έκανε μία δημοσίευση στο blog του:

Τέσσερα χρόνια πριν. Αρχές Δεκέμβρη 2011. Marburg. O Dmitrij είναι 20 χρόνων. Έξω χιονίζει, αλλά μέσα στην κλινική δεν υπάρχουν εποχές. Ο Dmitrij περιμένει μόνος σε μια αίθουσα εξέτασης, εξαντλημένος από τη μαγνητική τομογραφία που μόλις έβγαλε. Ήταν ξαπλωμένος στον μπεζ σωλήνα του μηχανήματος για μισή ώρα περίπου. Ο γιατρός χρειάστηκε ελάχιστα δευτερόλεπτα για να κάνει τη διάγνωση.

Κακοήθης κυτταρική ανάπτυξη στον εγκέφαλο – ένας όγκος.

Ο Dmitrij τηλεφώνησε ανακουφισμένος στη μητέρα του για να της πει ότι επιτέλους ήξεραν τι ήταν.

Ο Dmitrij σπουδάζει Ψυχολογία στο Marburg. Επισκέφτηκε τον γιατρό όταν ο καθημερινός πόνος στην πλάτη του έγινε αβάσταχτος. Όταν η τάση που είχε προς εμετό έγινε σταθερή. Ο ορθοπεδικός υπέθεσε ότι ήταν λόγω άγχους. Ο φυσικοθεραπευτής τον έστειλε σε έναν παθολόγο.

Του πήρε ένα μήνα –αλλά ένιωσε ότι ήταν περισσότερο, λόγω του πόνου– μέχρι που τελικά βρέθηκε καθισμένος στην αίθουσα αναμονής του νευρολόγου. Ο Dmitrij παίζει Tetris, ετοιμάζεται για τη σειρά του και ξαφνικά σωριάζεται στο πάτωμα. Όταν συνέρχεται βρίσκεται στην πανεπιστημιακή κλινική του Marburg. Έχει προγραμματιστεί χειρουργείο για το επόμενο πρωί. Ο Dmitrij ανυπομονεί γι' αυτό, όπως και για την ακτινοβολία που θα ακολουθήσει. Επιτέλους θα σταματούσε ο πόνος. Τέρμα οι εμετοί και οι λιποθυμίες, σκέφτεται. «Αναλαμβάνουμε εμείς», του είπε ο γιατρός.

Έχει ναυτία μετά την ακτινοβολία.

Κάνει εμετό ξανά.

Ο Dmitrij διέκοψε τις σπουδές του για ένα εξάμηνο. Στην αρχή έκανε θεραπεία με ακτινοβολία κάθε έξι εβδομάδες. Προς το τέλος, τις έκανε μόνο μία φορά ανά λίγους μήνες. Οι γιατροί δεν είχαν πολύ χρόνο για εκείνον. Μερικές μόνο φορές ο γιατρός τον ρωτούσε πώς ήταν.

Οι απαντήσεις που λάμβανε ο Dmitrij ήταν πάντα μακροσκελείς. Χρειαζόταν περισσότερες λέξεις για να περιγράψει τι βίωνε από όσες ο γιατρός είχε υπομονή να ακούσει. Μια φορά, αφού του πήρε αίμα μια νοσοκόμα, το παντελόνι του Dmitrij γέμισε αίματα. Κανείς δεν του ζήτησε συγγνώμη.

Ύστερα από δύο χρόνια χωρίς καρκίνο, ο Dmitrij σταμάτησε να ανησυχεί. Αλλά για να θεωρηθεί ότι έχεις διαφύγει τον κίνδυνο, πρέπει να περάσουν πέντε χρόνια χωρίς καρκίνο.

Επέστρεψε στις σπουδές του στην Ψυχολογία και ξαναβρέθηκε με τους φίλους του να παίζουν video games και να βλέπουν ένα σωρό ταινίες. Έπαιζε σε θεατρικές παραστάσεις του πανεπιστημίου, συζητούσε για ταινίες στο forum Moviepilot και γνωρίστηκε από κοντά με κάποιους χρήστες του forum. Η κοινότητα αυτή ήταν πάντα σημαντική για εκείνον. Όταν αρρώστησε, τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα μέσω Facebook. Άνθρωποι που τον γνώριζαν μόνο διαδικτυακά, με τους οποίους είχε απλώς τσατάρει, άρχισαν να τον παίρνουν τηλέφωνο. Ο Dmitrij είχε 680 DVD. Λάτρευε το Kill Bill, το Moonrise Kingdom και το νοτιοκορεάτικο Oldboy. Κάποια στιγμή, όταν πεθάνει, αυτές οι ταινίες θα ανήκουν σε κάποιον άλλο. Είχε ήδη αποφασίσει ότι ένας από τους συγκατοίκους του θα έπαιρνε τα κουζινικά του.

Δεν ζούσε με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι στο παρελθόν σε εκείνη τη φάση.

Τον Απρίλιο του 2015, ένα χρόνο προτού θα μπορούσε να θεωρείται υγιής επισήμως, επέστρεψε στο γραφείο του γιατρού. Διάγνωση: υποτροπή (επανεμφάνιση του ίδιου όγκου στο ίδιο σημείο). Ακόμα μία επέμβαση και στη συνέχεια ακτινοβολία και χημειοθεραπεία. Το ρολόι αρχίζει να μετρά από την αρχή τα πέντε χρόνια. Πρέπει πάλι να κάνει μαγνητικές τομογραφίες κάθε έξι βδομάδες.

Στο τέλος του 2015 γίνεται έλεγχος στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό του. Έχει μετάσταση στον εγκέφαλο. Δεν μπορούν καν να επιχειρήσουν να εγχειρήσουν. Ο γιατρός ξεκινά μια συνεδρία χημειοθεραπείας. Πονάει. Δεν θα μπορέσουν να τον απαλλάξουν από τον μεταστατικό καρκίνο. «Θέλουμε, όμως, να σου προσφέρουμε όσο καλύτερη ποιότητα ζωής γίνεται», λένε οι γιατροί. Κανείς δεν μιλά για πιθανότητες πλέον, μόνο για φροντίδα.

Δεν εξεπλάγη. «Το ήξερα», είπε. «Λογικό». Εφόσον δεν θα κάνει επέμβαση, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να περάσει τα Χριστούγεννα με τη γιαγιά του. Είχε χάσει τα γενέθλιά της λόγω της χημειοθεραπείας.

Παρακέντηση σπονδυλικής στήλης. Η βελόνα μπαίνει στον οσφυϊκό του σπόνδυλο. Ο Dmitrij πανικοβαλλόταν κάθε φορά που ένιωθε πόνο.

Την πρώτη Φεβρουαρίου στις δύο τα ξημερώματα έκανε μια δημοσίευση στο blog του.

Έχει ονομάσει το οnline ημερολόγιό του «Πεθαίνοντας με Στιλ». Κάνει μια νέα ανάρτηση κάθε τέσσερις μέρες. Θέλει να δείξει ότι το ανίατο και το αναπόδραστο δεν είναι και τόσο φριχτά. Θέλει να αφήσει κάτι πίσω του.

Ο Dmitrij έχει μυελοβλάστωμα στο τέταρτο στάδιο. Ο κόσμος αποκαλεί αυτούς τους καρκίνους «παιδικούς όγκους», μιας και εμφανίζονται κυρίως σε νεαρά άτομα. Δεν έχει γίνει σχεδόν καμία έρευνα πάνω στους ενήλικες και τους νεαρούς ενήλικες, όπως ο Dmitrij. Ο όγκος βρίσκεται πάνω στην παρεγκεφαλίδα. «Όταν είναι μεγάλος, εμποδίζει την απορρόφηση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού ή πιέζει τον οπτικό φλοιό, επηρεάζει την όραση κ.λπ.» είπε ο Dmitrij. Οι γιατροί πρέπει να πειραματιστούν. Ο Dmitrij θέλει να είναι δυνατός. Λέει ότι είναι εντάξει.

Ο Dmitrij γεννήθηκε πριν από 25 χρόνια στη Σοβιετική Ένωση. Σύμφωνα με τη μητέρα του, ο ομφάλιος λώρος ήταν τυλιγμένος στον λαιμό του. Το παιδί δεν ανέπνεε. Χρειάστηκαν τέσσερις ώρες για να τον επαναφέρουν. Τώρα θα χάσει αυτό το παιδί. Η ίδια μένει 50 χιλιόμετρα μακριά, στην πόλη Herborn στο Hesse. Όταν της μιλάει στο τηλέφωνο, ο Dmitrij εκνευρίζεται εύκολα. Δεν θέλει να επιστρέψει σπίτι. «Δεν έχουν καν καλό wifi εκεί». Έχει σχετικά καλές σχέσεις με την οικογένειά του. Ο Dmitrij απλώς παραδέχεται ότι η μητέρα του θα μπορούσε να ήταν λιγότερο νευρική μερικές φορές.

Επιστρέφει στο διαμέρισμά του μετά από μια επίσκεψη στην κλινική. Εκεί μένει με την κολλητή του, τη Sabine. Δεν συνεχίζει τις σπουδές του.

Παρακολουθεί ταινίες και παίζει video games. Κάνει πρόβες στο Η Σημασία του να Είναι Κανείς Σοβαρός του Όσκαρ Ουάιλντ με τη θεατρική του ομάδα. Σκοντάφτει στη σκηνή στην πρεμιέρα. Παίζει τον ρόλο του μέχρι το χειροκρότημα. Τον μεταφέρουν στην πανεπιστημιακή κλινική αμέσως μετά την παράσταση.

Μερικές φορές ο πόνος φεύγει και άλλες επιστρέφει. Σπονδυλική στήλη, λεκάνη, οπίσθια, πόδια – δεν μπορεί καν να εντοπίσει σε ποιο σημείο πονάει πλέον.

Τα σχόλια των αναγνωστών τον βοηθούν όταν οι λευκοί τοίχοι της κλινικής αρχίζουν να τον πνίγουν.

Ο Dmitrij κάνει κι άλλη εγχείρηση. Πρέπει να κάνει θεραπεία με ακτινοβολίες για έξι ακόμα εβδομάδες. Λένε ότι έχει παραλύσει από τη μέση και κάτω. Θα μπορέσει ποτέ του να πάει σπίτι; Η Sabine καλεί τις νοσοκόμες. Ο Dmitrij γράφει τη διαθήκη του. Οι ταινίες του χρειάζονται νέο ιδιοκτήτη.

Φτάνει σε κλινική αποκατάστασης, όχι σε άσυλο ανίατων ασθενειών, γιατί δεν πρόκειται να πεθάνει αμέσως. Δεν θέλει πρόγνωση για το πόσος καιρός του έχει μείνει. Τι τον φόβισε; Όχι ο θάνατος. Κάποιοι πεθαίνουν στα 100 δυστυχισμένοι. Εκείνος δεν θα φτάσει στα 30. «Αλλά η ζωή μου ήταν γεμάτη», λέει. Δεν θα του λείψει κάτι˙ δεν του είναι απαραίτητο ένα ταξίδι στον κόσμο. Λίγα πράγματα τον ενοχλούν. Ότι δεν πήγε ποτέ στη Βόννη στον κινέζικο μπουφέ «όσο μπορείς να φας» δίπλα στα Penny. Ότι δεν έπαιξε όλα τα video games που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα.

Bas Zwesten, Μάιος 2016: μια ηλιόλουστη μέρα στο Hesse. Ο κόσμος στην κλινική αποκατάστασης βγαίνει βόλτα στο διπλανό πάρκο. Ξαπλώνει στο γρασίδι. Ο Dmitrij είναι εγκλωβισμένος στο δωμάτιό του στη νευρολογική κλινική. Δεν μπορεί να κουνηθεί σχεδόν καθόλου. Η κλινική έχει δύο πτέρυγες. Μία για τα άτομα με ψυχικές ασθένειες και μία για τους ανθρώπους που χρειάζονται να ανακτήσουν τη σωματική τους δύναμη. Ο Dmitrij δεν είναι σίγουρος σε ποια βρίσκεται.

Παρακολουθεί ταινίες, παίζει παιχνίδια και κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Έχει θέα στο δάσος. Δεν τον ενδιαφέρει. «Εντάξει είμαι», λέει, καθώς αρχίζει να βογκάει. Ανησυχεί για την πλάτη του. Αλλάζει πλευρά αρκετές φορές και δεν μπορεί να βρει βολική στάση. Κάποια στιγμή απλώς ξαπλώνει. Πώς μπορεί κάποιος να ξαπλώσει στην πλάτη του; Ο ορός δεν κυκλοφορεί σωστά. Καλεί τη νοσοκόμα. Τον ρωτάει πώς είναι.

«Σχετικά καλά», λέει.

Κάνει φυσικοθεραπεία αρκετές φορές τη μέρα, γιατί ο καθετήρας δεν δουλεύει όπως θα έπρεπε. Η πιο πρόσφατη διάγνωση είναι μεταστατικός καρκίνος που αναπτύχθηκε πάνω σε ένα σπόνδυλο. Μερικές φορές δεν βλέπει καλά για μισή ώρα περίπου.

Ο Dmitrij έχει επιστρέψει σπίτι από τις 9 Ιουνίου του 2016. Όταν πεθάνει, η Sabine θα κάνει την τελική ανάρτηση στο blog του για εκείνον.

Περισσότερα από το VICE

Επιστήμονες για Κλάματα: H Aπόλυτη Συντρίμ Team Ελλήνων Γιατρών - Πολιτικών

Αυτός ο Γκέι Άνδρας θα Κάνει 12 μήνες Αποχή από το Σεξ για να Μπορεί να Δώσει Αίμα

[Έζησα Επτά Χρόνια ως Σκλάβα του Σεξ σε Μεξικανικά Καρτέλ Ναρκωτικών ](http://www.vice.com/gr/read/epta-xronia-sklava-tou-sex-se-mexikanika-kartel-narkwtikwn)