Ο Baron Wolman θεωρείται ένα από τα μεγάλα αφεντικά της μουσικής φωτογραφίας και σίγουρα αυτό δεν είναι τυχαίο. Ήταν από τους πρώτους editors γραφικών στο περιοδικό Rolling Stone. Ο φακός του απαθανάτισε τον Bob Dylan, τον Jim Morrison, την Janis Joplin, τους Rolling Stones και τους Grateful Dead. Αν και αγαπημένος του ήταν, και πάντα θα είναι, ο Jimmy Hendrix.
Στη διάρκεια των τριών χρόνων που είχε αυτό το πόστο, έπρεπε να καταγράψει το πρώτο Woodstock – ίσως το πρώτο μεγα-φεστιβάλ, το οποίο θεωρείται επίσης ένα από τα ιδρυτικά events της σύγχρονης μουσικής.
Videos by VICE
Όλα όσα έγιναν εκεί απεικονίζονται εξαιρετικά στις φωτογραφίες του Wolman, έκθεση των οποίων θα πραγματοποιηθεί στο στάδιο Caja Mágica της Μαδρίτης.
Ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Καλοκαιριού της Αγάπης –της «ειρήνης και της μουσικής», όπως είχε ανακοινώσει η διαφημιστική αφίσα– που είναι οι καλύτεροι μάρτυρες ενός φεστιβάλ που φιλοξένησε σαράντα γκρουπ, αλλά πάνω από όλα αποτέλεσε τη στιγμή, όπως λέει ο φωτογράφος, που γεννήθηκε και πέθανε το κίνημα των χίπηδων.
Ο Wolman ήταν στη Μαδρίτη την περασμένη βδομάδα, μαζί με τον οργανωτή του Woodstock Michael Lang, όπου και οι δύο ήταν συντονιστές master class στη σχολή Atomic Garden. Πριν γίνει αυτό, μιλήσαμε μαζί του για μουσική, rock stars, ναρκωτικά, αλκοόλ, τον βασιλιά του φεστιβάλ Hendrix, την ισότητα και την ειρήνη.
VICE: Τι αναμνήσεις σου έχουν μείνει από το Woodstock;
Baron Wolman: Τι αναμνήσεις; Η ζωή ήταν πιο διασκεδαστική, λιγότερο πολύπλοκη και το φεστιβάλ αντανακλούσε το πνεύμα «ζήσε τη ζωή σου όπως θέλεις» – ένα αληθινό πνεύμα. Όσο για το ίδιο το φεστιβάλ, γι’ αυτούς που αγαπούν τη μουσική ήταν ένα μοναδικό event, γεμάτο αξέχαστες στιγμές που γεννήθηκαν τη στιγμή που ο Ritchie Valens βγήκε να παίξει σε 300.000 κόσμο.
Πώς δούλευες τότε;
Έβγαζα φωτογραφίες, εκατοντάδες φωτογραφίες. Δεν θυμάμαι πόσα φιλμ, αλλά ήταν δεκάδες. Εκείνη την εποχή όλα ήταν πολύ πιο αυθόρμητα. Οι μπάντες δεν είχαν πεντακόσιους managers και εκατό δημοσιοσχετίστες, και μπορούσες να τις πλησιάσεις όποτε ήθελες. Η δουλειά μου ήταν πολύ εύκολη. Έκανα ό,τι μου έβγαινε.
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Από ποια μπάντα ή καλλιτέχνη έχεις τις καλύτερες αναμνήσεις;
Από τον Jimmy Hendrix. Ο Jimmy Hendrix ήταν ο βασιλιάς του Woodstock.
Ποιος ήταν ο καλύτερος για να φωτογραφίσεις;
Αναμφίβολα και πάλι ο Jimmy Hendrix. Χειριζόταν την κιθάρα λες και ήταν φίδι. Όμως πρέπει να παραδεχτώ ότι το καλύτερο από όλα ήταν να φωτογραφίζω το ίδιο το κοινό. Δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο, ούτε θα ξαναδούμε.
Ό,τι αφορά στο κοινό, πώς ήταν οι νέοι άνθρωποι που ζούσαν στο τέλος των ’60s;
Ήταν φανταστικοί. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να πιουν, να καπνίσουν και να κάνουν έρωτα. Δεν έγινε ούτε ένας καβγάς όλες εκείνες τις μέρες και αν ποτέ υπήρξε μια πραγματική αναπαράσταση του ελεύθερου πνεύματος της εποχής, αυτό ήταν το Woodstock. Το πραγματικό κίνημα των χίπηδων γεννήθηκε και πέθανε εκεί.
Πώς έχει αλλάξει ο κόσμος της φωτογραφίας από το Woodstock μέχρι σήμερα;
Είναι εντελώς διαφορετικός κόσμος. Πάντα μου άρεσε η ακατέργαστη φωτογραφία, χωρίς ρετουσάρισμα· αυτό που βλέπεις, αυτό είναι. Τώρα τα πάντα περνάνε από Photoshop και δεν ξέρω κι εγώ από τι άλλο. Δεν θέλω να ακούω τίποτα για όλα αυτά, γιατί δεν μιλάμε για φωτογραφία αλλά για επιστημονική φαντασία. Αυτός είναι ο λόγος που εδώ και χρόνια δεν με ενδιαφέρει τίποτα που σχετίζεται με αυτό τον κόσμο.
Ποια είναι η γνώμη σου για τη σημερινή μουσική;
Ούτε κι αυτή με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Μεγάλωσα με μπάντες που έπαιζαν πραγματική μουσική. Αυτά που βγαίνουν τώρα είναι κάτι άλλο, και οι εξαιρέσεις –γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις– είναι μετρημένες στα δάχτυλα.
Πιστεύεις ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα με λιγότερη ελευθερία από ό,τι τη δεκαετία του ’60;
Δεν ξέρω πώς να απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση. Ζω μια απλή ζωή στη Santa Fe του New Mexico και δεν έχω ιδέα πώς ζουν οι υπόλοιποι.
Έχεις κάποιο μυστικό για καλές φωτογραφίες σε εξώφυλλο περιοδικού;
Το μυστικό είναι να μεταφέρεις κάτι: μια στιγμή, μια λάμψη, μια σπίθα. Νομίζω ότι είναι κάτι που σου βγαίνει ενστικτωδώς. Ξαφνικά κάτι συμβαίνει που σε κάνει να πατήσεις το κουμπί και αυτή θα είναι η φωτογραφία που θα μπει στο εξώφυλλο. Ποτέ δεν μου άρεσε να προετοιμάζω μια φωτογραφία. Πιστεύω περισσότερο στον αυθορμητισμό και στην ικανότητα να συλλάβεις κάτι με τον φακό χωρίς να χρειάζεται να δώσεις οδηγίες.
Περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω
Περισσότερα από το VICE
Οι «Από Μέσα» των Βρυξελλών Μιλούν για το Σεξ, το Χρήμα και τους Διαξιφισμούς στην Έδρα της Ε.Ε.
Ιστορίες από τους πιο Αμήχανους Καλοκαιρινούς Έρωτες
Άνθρωποι που τους Έχουν Κερατώσει Εξηγούν Γιατί Έμειναν με τους Συντρόφους που τους Απάτησαν
Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Spain.