«Οργή και Θλίψη η Ζackie θα μας Λείψει»

Η Πλατεία Μοναστηρακίου δεν έχει ούτε σπιθαμή άδεια. Κάθε γωνιά της έχει πλημμυρίσει από κόσμο. Πανό, πλακάτ, συνθήματα και σημαίες με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Η οργή ξεχειλίζει και αποτυπώνεται σε κάθε πρόσωπο. Οι εκφράσεις μαρτυρούν τη θλίψη, ακόμη και αν κρύβονται πίσω από τις μάσκες. Χθες δόθηκε ένα ακόμη ραντεβού για τον Ζακ Κωστόπουλο. Οι δρόμοι γέμισαν ξανά, όπως γεμίζουν κάθε χρόνο μετά τη δολοφονία του. Ωστόσο, χθες, το διακύβευμα ήταν διαφορετικό. Όλοι ήταν εκεί να διαμαρτυρηθούν για τη δικαστική απόφαση που ήρθε μετά από τόσα χρόνια να αμαυρώσει τη μνήμη του. Για τη δικαιοσύνη που αποφάνθηκε πως «αυτή δεν ήταν δολοφονία από πρόθεση», αλλά «βαριά σωματική βλάβη». Για τη δικαιοσύνη που αθώωσε τους τέσσερις αστυνομικούς.

Οι ήχοι των τυμπάνων σπάνε την αμήχανη σιωπή και περίπου 3.000 διαδηλώτριες και διαδηλωτές ξεχύνονται στο οδόστρωμα και ξεκινούν να πορεύονται επί της Αθηνάς. Στη συνέχεια, ο χρόνος «παγώνει» για μερικά δευτερόλεπτα όταν όλοι σταματούν και με φωνές ενωμένες, ξεκινούν να τραγουδούν τον «Κεμάλ» του Χατζηδάκη. Η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Γροθιές υψωμένες, δάκρια στα μάτια, παλαμάκια, κραυγές. Ένα αγόρι που φορά φούξια παντελόνι και ψηλοτάκουνα, ξεπροβάλλει και τραβά φωτογραφίες το πανό που προπορεύεται. Ένα κορίτσι με κοντό ροζ μαλλί κρατά την ντουντούκα και δίνει τον παλμό.

Έχουν περάσει τριάμισι χρόνια από τότε ο 33χρονος Ζακ έπεσε νεκρός, θύμα του τυφλού μίσους και της αδιαφορίας εκείνων που κοιτούσαν με απάθεια το έγκλημα που εκτυλισσόταν έξω από το κοσμηματοπωλείο. Όμως, η δικαίωση που περίμεναν δεν ήρθε. «Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία, μπάτσοι και αφεντικά ‘κάναν δολοφονία» είναι το σύνθημα που δονεί στο κέντρο της πόλης.

Η παρουσία των αστυνομικών είναι ισχυρή, βρίσκονται κατά μήκος του δρόμου από το Μοναστηράκι μέχρι και την Ομόνοια. Μερικοί από αυτούς σχηματίζουν στα πρόσωπά τους χαμόγελα με μία δόση ειρωνείας και στα χέρια τους κρατούν δακρυγόνα - μήπως και χρειαστεί να τα χρησιμοποιήσουν. Ένα κορίτσι που βαδίζει στην πρώτη σειρά, τους κάνει χειρονομίες και καθώς η πορεία τους προσπερνά, η ένταση γίνεται πιο αισθητή.

Σε λίγο, όλη η Πλατεία Ομονοίας περιτριγυρίζεται κυκλικά από το πλήθος των διαδηλωτών. Μερικά παιδιά τρέχουν και πετούν στο έδαφος κόκκινες μπογιές, σαν το αίμα του Ζακ που σημάδεψε ανεξίτηλα τον πεζόδρομο της Γλάδστωνος εκείνο το μεσημέρι που το ημερολόγιο έγραφε 21 Σεπτεμβρίου 2018. Ροζ και μπλε καπνογόνα ανάβουν και χρωματίζουν τον αέρα.

Η πορεία συνεχίζει με παλμό. Τελικός προορισμός είναι η οδός Zackie Oh. Κάποιοι μπαίνουν στο στενό και παραμένουν σιωπηλοί. Άλλοι φωνάζουν συνθήματα. Στο σημείο εκείνο, γράφτηκε ένα μελανό κομμάτι της ιστορίας. Όμως, τίποτα δεν έχει τελειώσει και τίποτα δεν πρόκειται να ξεχαστεί.

Περισσότερες φωτογραφίες:

Ο Steve Δημιουργεί Comics για να Ακουστούν οι Φωνές των Queer Ατόμων

Το να Είσαι Community Guide στο Metaverse του Facebook Είναι Εφιαλτική Δουλειά

Η πιο Άκυρη Ερώτηση που Έγινε Ποτέ στο «Ποιος Θέλει να Γίνει Εκατομμυριούχος;»

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.