Μήπως Είναι Υπερεκτιμημένοι οι Arctic Monkeys;

Αν ήσουν fan της indie σκηνής στα early-mid 00’s, τότε είναι πολύ πιθανό να έτρεχες και εσύ κάθε Πέμπτη στο περίπτερο της περιοχής σου που έφερνε ξένο τύπο για να πάρεις το ΝΜΕ. Αυτό το ιστορικό περιοδικό, από τις σελίδες του οποίου –και πλέον το site του, εφόσον σταμάτησε να κυκλοφορεί σε έντυπη μορφή- έχουν περάσει κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής. Για πολλά χρόνια, ένα εξώφυλλο στο ΝΜΕ σήμαινε ότι ο εκάστοτε καλλιτέχνης που το κοσμούσε είχε έρθει για να μείνει.

Την ίδια περίοδο είχε μπει το γρήγορο Internet στις ζωές μας και έτσι, το να κατεβάσεις ένα τραγούδι δεν έπαιρνε πια τρεις ώρες -αχ, η Gen Z δεν θα καταλάβει ποτέ το struggle. Η είσοδος του MySpace στο παιχνίδι, κατάφερε, σε συνδυασμό με το YouTube, να μας φέρει πιο κοντά στις μόδες του εξωτερικού. Όμως, το μεγαλύτερο καλό που συνέβη ήταν πως ακύρωσε σε μεγάλο βαθμό τους μεσάζοντες και έτσι οι καλλιτέχνες μπορούσαν να έρθουν πιο άμεσα σε επαφή με ένα μεγαλύτερο, παγκόσμιο, κοινό.

Κάπου μέσα στο 2005 αρχίσαμε να διαβάζουμε για μια νέα μπάντα από το Sheffield, η οποία αποτελείται από τέσσερεις εφήβους και είναι το «Next Big Thing». Το όνομα τους; Arctic Monkeys και προς το παρόν μπορούσες να τους βρεις μόνο σε κάποιες μικρές στήλες των μουσικών περιοδικών, σε τοπικά Αγγλικά fanzines, ή να κατεβάσεις τα demo τους από τα file sharing sites - όπως το Limewire (R.I.P.).   

Η μπάντα έπαιζε με τσίτα τα γκάζια και η αλήθεια είναι πως σε μια Βρετανία που «έβραζε» μουσικά, ήταν αυτό που χρειαζόταν για να πραγματοποιηθεί ένα νέο British Invasion. Ο Alex Turner και η παρέα του ανήκαν στη γενιά του MySpace, μια πλατφόρμα μέσα από την οποία ξεπήδησαν καλλιτέχνες όπως η Lilly Allen ή οι Enter Shikari για παράδειγμα και κάπως έτσι τους πλάσαραν τα μέσα. Μέχρι και ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε ασχοληθεί με το ζήτημα, σε ένα ξεχασμένο επεισόδιο του Πρωταγωνιστές.

Τον Μάιο του 2005 έρχεται το πρώτο μεγάλο αφιέρωμα στο ΝΜΕ! «Η πιο πολυσυζητημένη μπάντα στη Βρετανία» ανέφερε ο τίτλος που επέλεξε ο νεαρός τότε δημοσιογράφος Rick Martin. Είχε δίκιο, αν και η αλήθεια είναι πως τους συζητούσε όλος ο κόσμος. Θυμάμαι την τότε κοπέλα μου να αναφέρει ότι μοιάζω στον Alex Turner, οπότε από την αρχή υπήρχε μια συμπάθεια προς την μπάντα που μόλις είχε υπογράψει με την Domino Records - και έκραζε στην πρώτη της μεγάλη συνέντευξη τους Kaiser Chiefs.

Τον Οκτώβριο της ίδιας χρόνιας κυκλοφορεί το πρώτο τους single από το επερχόμενο ντεμπούτο τους. «Είμαστε οι Arctic Monkeys και αυτό είναι το I Bet That You Look Good on the Dancefloor. Μην πιστεύετε το Hype», λέει στο μικρόφωνο ο Turner πριν η μπάντα ξεκινήσει να παίζει μια αφηνιασμένη εκδοχή του πρώτου τους hit! Ο κόσμος είχε μόλις βρει τους νέους rockstars που έψαχνε στα πρόσωπα αυτών των τεσσάρων -οριακά ενήλικων- νέων.

Τον Ιανουάριο του 2006, εγώ ήμουν με άλλη κοπέλα και οι Arctic κυκλοφορούσαν ένα από τα κορυφαία ντεμπούτα όλων των εποχών. Το Whatever People Say I Am, That's What I'm Not ή αλλιώς, για εμάς του Έλληνες, αυτό που έχει στο εξώφυλλο τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Δεν υπήρχε περιθώριο αμφισβήτησης. Σε αυτό το ακατέργαστο rock «διαμάντι» έβρισκες μόνο hits. Μέχρι και σήμερα, 17 χρόνια και χιλιάδες ακροάσεις αργότερα, μου φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να κάνω skip σε κάποιο από τα τραγούδια του.

Η συνέχεια είναι λίγο έως πολύ γνωστή. Η τετράδα από το Sheffield «σάρωσε» τα πάντα στο πέρασμά της, με το πρώτο album να πετυχαίνει τις πιο γρήγορες πωλήσεις ντεμπούτου για εκείνη την περίοδο. Σήμερα, θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα album όλων των εποχών.

Το 2007 σπάνε την «κατάρα» του δύσκολου δεύτερου δίσκου των indie συγκροτημάτων κυκλοφορώντας το Favorite Worst Nightmare. Ουσιαστικά εξέλιξαν τον ήχο τους αφού το songwriting είναι παρόμοιο με το πρώτο album. Το μεγαλύτερο κατόρθωμά τους, πάντως, ήταν ότι την ίδια χρονιά έπαιξαν ως headliners στην κεντρική σκηνή του Glastonbury Festival. Το βίντεο στο οποίο τραγουδούν το When the Sun Goes Down, είναι πραγματικά ανατριχιαστικό!

Αυτό που τους έκανε να ξεχωρίσουν ήταν πως είχαν όραμα και ότι δεν άκουσαν τις «σειρήνες» του underground. Ήθελαν να γίνουν μια από τις μεγαλύτερες μπάντες του πλανήτη. Αποφάσισαν λοιπόν να ηχογραφήσουν τον τρίτο τους δίσκο στην California και στην παραγωγή βρίσκουμε τον τιτανοτεράστιο Josh Homme των Queens of the Stone Age.

Με το Humbug (2009) οι Monkeys άλλαξαν την κοσμοθεωρία τους. Δυο χρόνια αργότερα ήρθε το Suck It And See και τελικά, το 2013 φτάνουν στο απόγειό τους. Με το ΑΜ κατάφεραν αυτό που ήθελαν. Να δώσουν στο κοινό κάποια κλασσικά, «γυαλισμένα», αξεπέραστα hits.

R U Mine?, Do I Wanna Know?, Why'd You Only Call Me When You're High?, One for the Road και Arabella. Οι περισσότερες μπάντες εκεί έξω θα παρακαλούσαν να έχουν γράψει έστω μισό από τα παραπάνω και οι φίλοι μας απλά τα έβαλαν σε έναν δίσκο -έχοντας ήδη από πίσω έναν δυνατό κατάλογο.

Ωστόσο, τα πράγματα είχαν αλλάξει. Οι Arctic Monkeys ήταν πλέον superstars και ειδικά ο Turner κουβαλούσε ένα βάρος που είναι δύσκολο να σηκώσει κανείς. Αν σε όλο αυτό προσθέσουμε την πίεση από τις εξαντλητικές περιοδείες και το γεγονός ότι πλέον τα μέλη του γκρουπ δεν έμεναν/μένουν στην ίδια ήπειρο, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι χρειαζόντουσαν ένα διάλειμμα.

Tο 2014 και αφότου είχαν πραγματοποιήσει κάποια από τα μεγαλύτερα shows της μέχρι τότε καριέρας τους, γνωστοποιούν την παύση της μπάντας -όχι όμως τη διάλυσή της.

Το 2016 ανακοινώνουν μέσω του BBC την επιστροφή τους και την επόμενη χρονιά βγαίνει ο πρώτος δίσκος που δίχασε τους fans τους. Το Tranquility Base Hotel & Casino είναι ένα concept album που ακουμπά το lounge και τον ρετροφουτουρισμό. Είναι ίσως μια αυτοβιογραφική ματιά στη φήμη, τοποθετημένη σε ένα ξενοδοχείο που βρίσκεται στο διάστημα. Το πρόβλημά του, όπως και αυτό που αντιμετωπίζουν οι Monkeys με το περσινό The Car, δεν είναι πως πρόκειται για κακές δουλειές. Το αντίθετο.

Απλά χρήζουν ξεχωριστής μεταχείρισης.

Δεν μπορούν να σταθούν δίπλα στους rock «δυναμίτες» των υπόλοιπων δίσκων και «κλοτσάνε» στις ζωντανές εμφανίσεις. Είναι album για σπιτικές ακροάσεις και ειδικές παρουσιάσεις. Το συγκρότημα φαίνεται ότι το κατάλαβε καλά αυτό και έτσι, η φετινή set list είναι μοιρασμένη με τρόπο που ικανοποιεί fans κάθε ηλικίας.

Έδωσαν, ωστόσο, βήμα σε όσους περίμεναν στη γωνία για να μοιράσουν hate προς την πλευρά τους. Ήταν η πρώτη φορά που οι haters μπόρεσαν να πιαστούν από κάτι και να αναφερθούν στους Arctic Monkeys ως «υπερεκτιμημένους». Και εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα.

«Είναι όντως υπερεκτιμημένοι οι Arctic Monkeys»;

Η απάντηση είναι απλή.

Σε καμία απολύτως περίπτωση.

Είναι μια από τις τελευταίες τεράστιες μπάντες, με ένα καταπληκτικό live show και δυνατή δισκογραφία. Όταν ένα συγκρότημα μπορεί να σου δώσει από ένα indie anthem όπως το Fake Tales of San Francisco, μέχρι modern rock hits τύπου R U Mine? και στη συνέχεια να σου πουλήσει τρέλα με ένα space lounge album. Τότε, δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς στη μαγεία τους.

Τα λέμε στις συναυλίες τους!

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Ο Buzz Κοιτάζει το Game Κατάματα και Κάνει Ραπ για τον Δρόμο

Ματωμένα MacBook και Μετρητά: Μέσα στους Βίαιους Server του Discord Όπου Νέοι Φλεξάρουν τα Εγκλήματά

Περιπέτεια ή Poverty Porn; Εταιρεία Χρεώνει 4.000 Δολάρια για Πεζοπορία σε Μεταναστευτική Διαδρομή

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.