Σπουδάζω κοινωνιολογία σε ένα πολύ ανταγωνιστικό κολλέγιο με campus στην πόλη. Η εισαγωγή στη σχολή βασίζεται σε εξετάσεις: οι βαθμοί μου στο σχολείο ήταν μέτριοι αλλά είχα μια αρκετά καλή έκθεση. Και πάλι ήμουν τυχερή που μπήκα. Έμαθα με τα χρόνια να παίρνω πιο εύκολα μαθήματα ώστε οι βαθμοί μου να είναι καλύτεροι. Όταν μπήκα στο κολλέγιο, είχα επιπλέον χρόνο για τεστ και ειδικό χώρο να τα γράφω, λόγω μιας ιατρικής διάγνωσης.
Αυτός ο ιδιωτικός χώρος μού έδωσε μια καταπληκτική ευκαιρία να αρχίσω να κλέβω. Όταν γράφω ένα τεστ, αφήνω την τσάντα μου και το κινητό μου σε ένα ράφι στον διάδρομο, πριν μπω σε μια αίθουσα με έναν υπολογιστή χωρίς πρόσβαση στο Ίντερνετ. Αλλά τυπώνω έναν οδηγό σπουδών και σημειώσεις και το βάζω κάτω από το πουκάμισό μου ή κάτω από το παλτό μου ή σε ένα τζιν μπουφάν με εσωτερικές τσέπες. Έχω περάσει έτσι 30 σελίδες σημειώσεις, ακόμη κι ένα ολόκληρο βιβλίο.
Videos by VICE
Όλοι στη σχολή μου είναι στοχοπροσηλωμένοι και θέλουν να πάρουν το πτυχίο τους, κάποια καλή υποτροφία και να μην κάνουν βλακείες ή να διασκεδάζουν. Αλλά εγώ πάντα ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, απ’ όταν ήμουν πιο μικρή. Το έλεγα στους γονείς μου, που δεν άκουγαν. Έλεγαν ότι τεμπελιάζω. Πίστευαν ότι ήμουν έξυπνη και ότι οι βαθμοί μου δεν ήταν αντιπροσωπευτικοί. Αλήθεια είναι, είμαι τεμπέλα. Αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούσα να διαβάσω. Έκανα ό,τι μπορούσα και δεν υπήρχε τρόπος. Παράτησα για λίγο και το σχολείο, γιατί μου προκαλούσε κατάθλιψη. Φερόμουν τρελά και είχα και μπλεξίματα με τον νόμο κι έτσι οι γονείς μου με έστειλαν σε ψυχολόγο στα 15 μου. Είπε, «Κάντε εξετάσεις στο παιδί σας αμέσως».
Έκανα το πλήρες διαγνωστικό τεστ, που ήταν πολύ ακριβό, και μου είπαν ότι είχα και ακουστική και οπτική διαταραχή αισθητηριακής επεξεργασίας και διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, που ξεκίνησαν όταν ήμουν πέντε. Μου είπαν ότι δεν μπορούσα να διαβάσω, να συγκεντρωθώ, να ακούσω. Όταν το έμαθα, το βάρος έφυγε από τους ώμους μου. Κάποιος μου έλεγε ότι δεν ήμουν ηλίθια. Όμως ήταν αδύνατο να αποδείξω ότι έχω μάθει κάτι με τον τρόπο που το κάνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Ήμουν τυχερή που οι γονείς μου είχαν χρήματα για ψυχοθεραπευτή και φάρμακα. Η συγκάτοικός μου έχει μαθησιακές δυσκολίες, αλλά η οικογένειά της δεν είχε χρήματα για διαγνωστικό τεστ επειδή κοστίζει χιλιάδες δολάρια. Όταν έκανα το δικό μου στα 15 και άρχισα να έχω ειδικές ρυθμίσεις για τα τεστ, οι βαθμοί μου βελτιώθηκαν, αν και πάλι ήταν δύσκολο. Αν θέλω να τα πάω καλά σε ένα τεστ, διαβάζω διπλάσια από τους άλλους και παίρνω μέτριους βαθμούς.
VICE Meets Ελένη Φουρέιρα
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Δεν είναι εύκολο στο κολλέγιο να γίνουν ειδικές ρυθμίσεις. Θέλουν πλήρη διαγνωστική έκθεση και σημείωμα από τον ψυχοθεραπευτή σου. Η συγκάτοικός μου είχε το σημείωμα αλλά όχι την έκθεση και της αρνήθηκαν. Είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις Adderall παρά έξτρα χρόνο. Έπρεπε να συναντηθώ με κάποιον από τις υπηρεσίες φοιτητών και να ζητήσω ειδικές ρυθμίσεις και πρόσβαση σε έναν επεξεργαστή λέξεων ώστε να τυπώνω εκθέσεις που κανονικά θα έγραφα με το χέρι στην τάξη. Παίρνω και αντίγραφα σημειώσεων. Τις παίρνει κάποιος άλλος για μένα και τις ανεβάζει σε μια βάση δεδομένων. Χρησιμοποιώ όνομα χρήστη και κωδικό για να έχω πρόσβαση. Βοηθάει πολύ γιατί είμαι φρικτή στις σημειώσεις.
Έχω παραπάνω χρόνο από τους άλλους, αλλά μήπως είναι δίκαιο που κάποιοι δωρίζουν ένα κτίριο για να σπουδάσουν τα παιδιά τους εδώ;
Όλα αυτά θα βοηθούσαν κάποιον ακόμα κι αν δεν έκλεβε. Δεν νιώθω ένοχη όμως επειδή δουλεύω πολύ σκληρά για να παίρνω κάτω του μετρίου βαθμούς και δεν είναι δίκαιο. Δεν είναι δίκαιο που ο τρόπος που είμαι προγραμματισμένη δεν ταιριάζει με τον τρόπο που εξετάζουν οι καθηγητές. Σιχαίνομαι να γράφω εκθέσεις στην τάξη. Όταν κάποιος λέει «γράψτε αυτό τώρα», για μένα είναι αδύνατον να απομνημονεύσω 100 όρους και να τους αναπαράγω. Ποτέ δεν θα μπορέσω να το κάνω, είναι σαν να μου ζητάς να πετάξω. Αν κάνεις κάτι τέτοιο λυπάμαι, δεν θα αποτύχω. Διότι πληρώνω για να σπουδάσω και θα κάνω αυτό που πρέπει να κάνω. Ελπίζω στο μεταπτυχιακό να είναι όλα προσανατολισμένα περισσότερο γύρω από τις εργασίες. Ποτέ δεν θα κλέψω την πνευματική ιδιοκτησία κάποιου άλλου.
Επίσης δεν με νοιάζει το σκάνδαλο με τις εισαγωγές στο πανεπιστήμιο, γιατί δεν είναι δίκαιο να γράφουν όλοι εξετάσεις. Εγώ έχω παραπάνω χρόνο από τους άλλους, αλλά μήπως είναι δίκαιο που κάποιοι δωρίζουν ένα κτίριο για να σπουδάσουν τα παιδιά τους; Επίσης δεν είναι δίκαιο. Δεν μ ‘αρέσει να λέω ότι κλέβω γιατί κάποιοι προσβάλλονται. Αλλά και εγώ και η συγκάτοικός μου το κάνουμε. Είναι πιο εύκολο για μένα γιατί γράφω μόνη μου.
Νιώθω άσχημα για εκείνη. Είναι αίσχος και νιώθω άσχημα που υπάρχει εκεί έξω κάποιος εξίσου έξυπνος με εμένα ο οποίος δεν έχει χρήματα για σπουδές. Είναι το ίδιο επίπεδο ενοχής. Μου αξίζει ο παραπάνω χρόνος αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί τα τεστ γίνονται μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό όριο έτσι κι αλλιώς. Αν όλοι είχαν απεριόριστο χρόνο, θα ήταν όλα πολύ πιο δίκαια.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Μια Βουτιά στη Γοητεία της Μελαγχολίας των Tindersticks
Μια Βόλτα στα Στενά της Θεσσαλονίκης με Έναν Ντελιβερά Λαθραίων Τσιγάρων
Η Φιλιώ Δεν Αναγνωρίζει Πάντα τους Διάσημους που Σερβίρει στο Μαγαζί της
