Μέσα στη συνταγή της επιτυχίας, βρίσκονται και οι εργαζόμενοι του μαγαζιού. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη γυναίκα με τα χαρακτηριστικά κοκάλινα γυαλιά και το κοντοκουρεμένο μαλλί, είναι το χαμόγελο και η ανάλαφρη διάθεσή τους. «Τα παιδιά που δουλεύουν στο 7 Jokers δεν έχουν πόζα και είμαι περήφανη γι’ αυτό. Ξέρεις με όλη αυτήν τη μόδα των mixologists περάσαμε στη φάση του “κάνω κάτι πάρα πολύ σημαντικό τώρα και καλό είναι να μη χαμογελάω”. Ευτυχώς, εμείς δεν το έχουμε αυτό». Κάπου εκεί, σαν να το ξανασκέφτεται κάνει μία παύση και έπειτα τοποθετεί την κουβέντα σε ένα άλλο επίπεδο. «Από την άλλη, χάρη σε αυτήν τη μόδα, πλέον έχει άλλη κοινωνική καταξίωση αυτό το επάγγελμα. Παλαιότερα, ήταν στον αέρα - από ασφάλιση και από όλα. Μετά το 2000, η δουλειά αυτή πήρε αυτό που της αξίζει. Από την τυχοδιωκτική δουλειά που ήταν κάποτε τώρα, απευθύνεται σε επαγγελματίες. Δεν είναι πια μπάρμαν μόνο ο ηθοποιός που θέλει δουλειά μέχρι να βρει παράσταση να παίξει και να σε αφήσει στα κρύα του λουτρού, να ψάχνεσαι στη μέση της σεζόν». Θα σπεύσει να διευκρινίσει ότι υπήρχαν και ηθοποιοί που έκαναν αυτό το επάγγελμα και ήταν «σπαθί» σε αυτό το θέμα φέρνοντας ένα δυνατό παράδειγμα: «Ο Γεωργούλης επειδή τον έχω συναναστραφεί ως μπάρμαν ήταν εξαιρετικός».Joker Alone: «Ερχονται πάρα πολλοί μόνοι τους στο μπαρ. Και εγώ πήγαινα μόνη μου μικρότερη. Έρχονται μόνοι τους, τόσο άνδρες όσ και γυναίκες. Έρχονται και στις 3-3.30 το πρωί. Συνήθως θα πιάσουν τη συζήτηση με το κλασικό “τι να πιω;” ή “πόσα χρόνια δουλεύεις εδώ;”, με ένα “πώς σε λένε” ή με μία εξομολόγηση του στιλ “εμένα το παιδί μου τώρα πέρασε στο Πανεπιστήμιο”. Συνήθως μιλούν για τα παιδιά τους. Οι άνδρες είναι οι πιο κλειστοί συνήθως, φοβούνται ίσως μην παρεξηγηθούν. Οι μεγαλύτερες ηλικίες είναι που έρχονται, οι μικρότεροι όχι και τόσο».
VICE Video: Μενίδι, Ιστορίες από το Ρινγκ
Οι ηθοποιοί, στην ιστορία του 7 Jokers βρίσκονται στη σελίδα των μεγάλων φαν αν όχι θαμώνων. «Πράγματι, έρχονται αρκετοί ηθοποιοί στο μαγαζί. Και πρέπει να πω ότι είναι πολύ κανονικοί. Συμπτωματικά; Δεν ξέρω. Πάντως, όλοι τους έχουν μία πολύ φυσιολογική συμπεριφορά και περιέργως πώς, και ο κόσμος τους αντιμετωπίζει έτσι. Δε λένε “α, ο τάδε” και τρέχουν. Μπορεί να τους χαιρετήσουν αλλά μπορεί και όχι. Ίσως σε αυτό να έχει συμβάλλει και το γεγονός ότι και εμείς ως μαγαζί, δεν επικοινωνούμε ότι έρχονται και έτσι μάλλον όλο αυτό, τους δημιουργεί μία ασφάλεια».Το μαγαζί τις καθημερινές κλείνει στις 4.30, ενώ τις Παρασκευές και τα Σάββατα στις 6. «Δεν ξέρω γιατί το λένε “after”, για μένα είναι κανονικό. Ισως να έχει μείνει έτσι στο μυαλό κάποιων, διότι τα περισσότερα μαγαζιά συναδέλφων κλείνουν στις 2. Έτσι, εκείνοι έρχονται από εμάς μετά τη δουλειά τους», θα πει και θα παραδεχτεί ότι δεν την ενοχλεί καθόλου αυτή η κατάταξη του μαγαζιού στο μυαλό του κόσμου. Με τον αμέσως επόμενο χαρακτηρισμό, ωστόσο, δεν είχε ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση.
Ο Joker των Γηπέδων: «Δεν μπορώ να λες το μαγαζί μας “θρύλο”. Κάνω συνειρμούς με τα γηπεδικά» - γέλια στην τοποθεσία Λεωφόρος και ναι, μία από τις αδυναμίες της Φιλιώς είναι το γήπεδο. Παρότι προκύπτει από τα συμφραζόμενα, να πούμε ότι είναι Παναθηναϊκός. Φανατική, που αρχικά πήγαινε στο ποδόσφαιρο και έπειτα πέρασε στην περίοδο που πήγαινε σε όλα. «Τώρα, πηγαίνω μόνο στο μπάσκετ. Ειδικά από τότε που φύγαμε από τη Λεωφόρο».
Ένα story: «Η πιο κλασική ιστορία για το μαγαζί είναι αυτή με τους Black Keys. ‘Όταν είχε έρθει αυτός ο frontman -δεν θυμάμαι το όνομά του (σ.σ.: εννοεί τον Dan Auerbach)- και έγραψε εδώ το "Lonely Boy". Εγώ δεν είχα ιδέα. Μου το είπε ένας ξένος Αμερικανός από τη Νέα Υόρκη που είχε έρθει μία φορά μόνος του εδώ για ένα ποτό και μου εξήγησε ότι ο λόγος που βρέθηκε εδώ ήταν για να δει πώς είναι το μαγαζί που ενέπνευσε τους Black Keys. Δεν τον πίστεψα να σου πω την αλήθεια στην αρχή, είχε πιει και λίγο [σ.σ.: Γελάει]. Αλλά τελικά, το διασταυρώσαμε και είναι αλήθεια. Πράγματι εδώ το έγραψε. Είχε έρθει, ήταν χωρισμένος και του ήρθε η έμπνευση για το "Lonely Boy"».
Joker’s fantasy: «Υπήρχαν φοιτητές που μας ζητούσαν να κάνουμε ένα 7 Jokers στο Λονδίνο. Ήμαστε τόσο χαζοί, που το σκεφτήκαμε και αυτό. Και για Θεσσαλονίκη μας έχουν προτείνει. Μετά ήρθε και αυτή η περιβόητη κρίση η οποία σε εμάς, φάνηκε απότομα. Μέσα σε μία εβδομάδα. Το after office βούλιαξε με τη μία τότε. Το ‘09, το ‘10, το ‘11, το ‘12 ήταν πολύ δύσκολες χρονιές. Δεν ξέραμε πώς να το διαχειριστούμε αυτό το πράγμα. Οπότε οτιδήποτε και αν είχε περάσει από το μυαλό μας έπαψε και επικεντρωθήκαμε στο να διατηρηθεί το υπάρχον. Από την άλλη, το σημείο του είναι εδώ ούτως ή άλλως, γιατί να θέλουμε άλλο ένα 7 Jokers;».
Η σχέση της με την μπάρα ξεκίνησε πριν από 33 χρόνια, όταν ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού που σύχναζε τη ρώτησε μία μέρα τι έχει και είναι τόσο σκυθρωπή. Εκείνη, του απάντησε ότι δεν ξέρει τι θα κάνει με τη ζωή της και ότι μόλις είχε παραιτηθεί από την πρωινή της δουλειά γιατί δεν μπορούσε το ξύπνημα. «Έλα να σε κάνουμε μπαργούμα»’, της είπε. Και πήγε. Έκτοτε δεν σκέφτηκε ποτέ να αφήσει τη νύχτα. «Ποτέ, ποτέ». Της αρέσει πάρα πολύ. «Μου αρέσει και το αλκοόλ. Να το κοινωνώ. Και να το σερβίρω, και να το πίνω. Από την άλλη μου άρεσε και ο κόσμος τη νύχτα. Είναι πιο ξέγνοιαστος, μπορείς πιο εύκολα να επικοινωνείς μαζί του. Η νύχτα δεν είναι δύσκολη. Δεν ξέρω ίσως και εγώ να ήμουν τυχερή και δεν μου έχει συμβεί κάτι κακό. Το μόνο που έχω σαν περιστατικό είναι τους μπάτσους να εισβάλλουν σε μαγαζιά στα Εξάρχεια επί Αρκουδέα. Κατά τα άλλα ούτε μαφία που λένε, ούτε μπράβοι, ούτε τίποτα».Personal Joker: «Λατρεύω το γάτο μου. Αυτός είναι ο άρχοντας του σπιτιού. Το φωνάζω Μήλο γιατί τον πήρα από εκεί. Με είχε ακολουθήσει από μόνος του όταν ήμουν στο νησί. Στην αρχή, σκέψου δεν ήθελα και επιτάχυνα το βήμα μου αλλά εκείνος με πρόφτασε. Ευτυχώς».
Περισσότερα από το VICEΦωτογραφίες Από τη Ζωή σε Μια Κατάληψη Ναρκωτικών στη ΒαρκελώνηΟ Πυγμαλίων Δαδακαρίδης Λύνει Εγκλήματα, Μελετώντας Σύμβολα και ΑριθμούςΌσα Έζησα στις Εκλογές ως Γραμματέας Δικαστικού Αντιπροσώπου σε Ένα ΧωριόΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.