Μια ημέρα τον Οκτώβριο του 2014, μία μεταπτυχιακή ερευνήτρια του Nusse Lab του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, ήπιε μια γουλιά νερό από το μπουκαλάκι με το νερό της. Σύμφωνα με τα όσα κατέθεσε λίγο αργότερα στην αστυνομία, η φοιτήτρια «ένιωσε αμέσως ένα κάψιμο στο στόμα και το λαιμό της, τα μάτια της δάκρυσαν κι άρχισε να βγάζει αφρούς από το στόμα. Το κάψιμο ήταν τόσο έντονο που δεν μπορούσε να καταπιεί το νερό».

Όταν μύρισε το μπουκάλι, συνειδητοποίησε ότι βρώμαγε παραφορμαλδεΰδη.

Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που μέλος του εργαστηρίου κατάπινε «κατά λάθος» την τοξική χημική ουσία. Εδώ και εβδομάδες, οι ερευνητές του εργαστηρίου ήταν αναγκασμένοι να μυρίζουν τα μπουκάλια με το νερό πριν πιουν από αυτά, διότι αρκετά συχνά, βρώμαγαν παραφορμαλδεΰδη. Κανένας τους δεν είχε υποψιαστεί ότι η «αδέξια και ήσυχη» δευτεροετής φοιτήτρια της Ιατρικής Σχολής, Zheng, η οποία αντιμετωπίζει τέσσερις κατηγορίες για κακούργημα, τους δηλητηρίαζε σκόπιμα. (To The Fountain Hopper, ένα ανώνυμο publication, ανακάλυψε την εν λόγω υπόθεση αφότου έλαβε ανώνυμη πληροφορία από μέλος του εργαστηρίου στις 19 Μαρτίου).

Η Zheng περιέγραψε τις ενέργειες της στην αστυνομία, λέγοντας ότι στην πραγματικότητα προσπαθούσε να ζητήσει βοήθεια: «Λυπάμαι ειλικρινά για όσα έγιναν, αλλά δεν ήθελα να βλάψω κανέναν. Ζητούσα βοήθεια χωρίς να το συνειδητοποιώ…».

Η Zheng έμοιαζε ανασφαλής και αγχωμένη τον περισσότερο καιρό, αλλά η συμπεριφορά της δεν είχε προβληματίσει τους συμφοιτητές της. Η 26χρονη επιστήμονας παρακολουθούσε το Πρόγραμμα Καρκινικής Βιολογίας του Στάνφορντ, έχοντας πορηγουμένως φοιτήσει στο διαβόητο Οργανισμό Επιστήμης, Τεχνολογίας και Έρευνας (A-STAR) της Σιγκαπούρης. Όπως είπε λίγο αργότερα μία συνάδελφός της, η Zheng περιέγραφε το Stanford ως «παράδεισο».

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί. Το Στάνφορντ δίνει ιδιαίτερη σημασία στο φαίνεσθαι. Οι δρόμοι του campus καθαρίζονται τακτικά με νερό και σαπούνι, το γρασίδι είναι παράλογα πράσινο καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς παρά τη ξηρασία, και όταν, για οποιονδήποτε λόγο οι φοιτητές δυσκολεύονται, όπως και η Zheng, έχουν την τάση να το «κρύβουν». Ο όρος «Σύνδρομο Πάπιας του Στάντφορντ» χρησιμοποιείται ευρέως στην πανεπιστημιούπολη για να περιγράψει την τάση των φοιτητών να διατηρούν ένα χαρούμενο και ήρεμο προφίλ, ενώ μέσα τους προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατηθούν στην επιφάνεια. Οι συζητήσεις σχετικά με την ψυχική υγεία των νέων έχουν γίνει πιο επιτακτικές από ποτέ στις πανεπιστημιουπόλεις των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. Τον Ιανουάριο, τελειόφοιτος του Στάνφορντ αυτοκτόνησε- και κάποιος άλλος πέθανε ύστερα από υπερβολική δόση μία ημέρα μετά την αποφοίτηση του, κατά την οποία είχε μιλήσει ο Bill Gates.

Σε ένα campus, όπου συχνά πολλοί αναφέρονταν στους μεταπτυχιακούς φοιτητές ως οι περίεργοι ή οι αλλόκοτοι, είναι μάλλον απίθανο ότι η Zheng θα ξεχώριζε. Κανείς δεν χαρακτήρισε την συμπεριφορά της παράξενή ή έξω από τα όρια του φυσιολογικού. Παρόλο που οι συμμαθητές και οι συνομήλικοί της δεν είχαν πρόβλημα με την Zheng, τα θύματα, δήλωσαν ότι: «ποτέ δεν είχαν την επιθυμία» να περάσουν χρόνο μαζί της εκτός του εργαστηρίου. Τα θύματα την περιέγραψαν ως «πολύ ντροπαλή και ήσυχη», «πολύ κλειστή», «με χαμηλή αυτοπεποίθηση», «αδέξια» και «παράξενη». Σύμφωνα με ένα θύμα, η Zheng ανέφερε κάποτε ότι: «ποτέ δεν είχε φίλους, και ζήλευε όσους είχαν». Και ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ερευνητές είπαν ότι «δεν εμφανιζόταν και πολύ σίγουρη» σε ό,τι αφορά την δουλειά της στο εργαστήριο, το αγχωμένο ταπεραμέντο της Zheng, ήταν λίγο-πολύ φυσιολογικό για μία ιατρική σχολή που έχει ποσοστό αποδοχής 2,4%, δηλαδή το τρίτο χαμηλότερο στην χώρα.

Η Zheng, η οποία είχε ζητήσει ψυχολογική βοήθεια από το πανεπιστήμιο λίγο πριν από το περιστατικό, δήλωσε στο Τμήμα Δημόσιας Ασφάλειας του Στάνφορντ ότι υπέφερε από αϋπνία, ζαλάδες, κατάθλιψη, και ότι όταν έλαβαν χώρα οι δηλητηριάσεις, εκείνη «ένιωθε αποκομμένη από την πραγματικότητα».

Πρόσθεσε ότι δεν είχε επίγνωση του αν επέλεγε συγκεκριμένα μπουκάλια νερό. Όμως, παρά την παρουσία λευκών ανδρών και γυναικών στο εργαστήριο, το σύνολο των θυμάτων της ήταν γυναίκες με καταγωγή από την Ασία.

΄Όταν ένας άλλος φοιτητής παραπονέθηκε για σοβαρά εγκαύματα στο λαιμό της, το Πανεπιστήμιο έκρινε ότι ήταν καιρός να ενημερωθεί η αστυνομία του campus.

Στις 11 Νοεμβρίου, η Zheng έγινε "5150'd" - όρος που αναφέρεται στη διαδικασία του ακούσιου εγκλεισμού για ψυχιατρικούς λόγους, στην περίπτωση της Zheng στο Vaden Κέντρο Υγείας του Στάνφορντ. Έπειτα κρατήθηκε στο Νοσοκομείο Fremont για μία ολόκληρη νύχτα. Γύρω στις 6:30 το πρωί, η Zheng τηλεφώνησε σε έναν κοσμήτορα του Στάνφορντ, για να μάθει γιατί την είχαν υποβάλει σε αυτή τη διαδικασία, ενώ είχε συμφωνήσει να λάβει θεραπεία. Σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα, δύο ώρες αργότερα, η Zheng ξανακάλεσε τον κοσμήτορα, παρακαλώντας να μην την διώξουν από το πανεπιστήμιο. Η ίδια ομολόγησε ότι είχε βάλει ουσίες στα μπουκάλια του νερού των συμφοιτητών της, χωρίς όμως να διευκρινίζει τι ακριβώς είχε συμβεί. Ο πρύτανης κατέθεσε ότι δήλωσε ότι είχε κάνει κακά πράγματα, αλλά όχι συνειδητά.

Παρόλαυτά, στις 15 Νοεμβρίου, η Zheng συνελήφθη και κατηγορήθηκε για τέσσερα κακουργήματα. Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο, οι συμφοιτητές της δεν είχαν ενημερωθεί, διότι η ύποπτη δεν βρίσκονταν στην πανεπιστημιούπολη και δεν αποτελούσε απειλή για την ευρύτερη κοινότητα.

Η Zheng ομολόγησε με το που ξεκίνησε η ανάκρισή, παρομοιάζοντας την ψυχική της κατάσταση κατά τη διάρκεια των δηλητηριάσεων στους αστυνομικούς σαν «υπνοβασία». Όπως αναφέρει η έκθεση της αστυνομίας: «Εκείνη την εποχή, ήταν ψυχολογικά ασταθής, έπασχε από κατάθλιψη, άγχος και έντονες ζαλάδες. Μερικές φορές δεν είχε επίγνωση του τι έκανε». Σύμφωνα με το Fountain Hopper, η δικηγόρος της Zheng δήλωσε ότι έχει αφεθεί ελέυθερη με εγγύηση (50.000 δολάρια) και ότι αναμένει την ψυχιατρική αξιολόγηση και να οριστεί η δικάσιμος το Μάιο.

Η βασική μονάδα ψυχικής υγείας του Στάνφορντ λέγεται CAPS (Συμβουλευτικές και Ψυχολογικές Υπηρεσίες) - οι φοιτητές έχουν την δυνατότητα απροσδιόριστου αριθμού επισκέψεων με τους ψυχολόγους του CAPS, προτού παραπεμφθούν σε εξωτερικούς ιατρούς. Η Zheng κατέθεσε ότι είδε έναν ψυχολόγο τρεις ή τέσσερις φορές πριν παραπεμφθεί σε έναν ψυχίατρο, ο οποίος της έδωσε αντικαταθλιπτική αγωγή.

Τα αντικαταθλιπτικά φαίνεται ότι της δημιούργησαν φρικτούς πονοκεφάλους, και τελικά φέρεται να σταμάτησε την αγωγή. Κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης της, η Zheng είπε στους ανακριτές ότι θα έπρεπε να έχει στο γιατρό και να ζητήσει θεραπεία, αλλά αντ 'αυτού το κράτησε μέσα της.

Η δικηγόρος της Zheng ανέφερε σε δικαστικά έγγραφα ότι μπορεί να δηλώσει αθώα λόγω παραφροσύνης, κάτι το οποίο είναι δύσκολο να αποδειχθεί στο δικαστήριο, διότι ο δικηγόρος πρέπει να πείσει τους ενόρκους ότι ο πελάτης τους «δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει ή να κατανοήσει τη φύση και την ποιότητα της πράξης του ή της και να διακρίνει το σωστό από το λάθος κατά τη στιγμή της διάπραξης του αδικήματος».

«Η συντριπτική πλειοψηφία [αυτών των μορφών υπεράσπισης] αποτυγχάνουν, επειδή οι εισαγγελείς και οι ένορκοι θέλουν να κρατούν υπεύθυνους τους ανθρώπους για τη συμπεριφορά τους», λέει ο Charles Sevilla, δικηγόρος υπεράσπισης, στην υπόθεση People vs. Skinner του 1985. «Η κοινωνία φοβάται τους τρελούς ανθρώπους. Η ιδέα του να αθωώνεις έναν άνθρωπο ο οποίος έχει διαπράξει φοβερά βίαιες πράξεις λόγω παραφροσύνης, είναι μια προοπτική που ανησυχεί τους περισσότερους ανθρώπους».

Παρά το γεγονός ότι είχε ζητήσει ψυχολογική βοήθεια στο παρελθόν, και ότι η ίδια περιγράφει τον εαυτό της ως «αποκκομμένο» κατά τη διάρκεια των κρουσμάτων δηλητηρίασης, είναι μάλλον δύσκολο η εν λόγω υπεράσπιση να λειτουργήσει στην περίπτωση της Zheng. Όταν ρωτήθηκε εάν πιστεύει ότι η τοποθέτηση χημικών ουσιών στο νερό κάποιου είναι ΟΚ, η Zheng σύμφωνα με τους ερευνητές, απάντησε ότι: «ξέρω ότι είναι λάθος».

* Επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε ψευδώνυμα για την ύποπτη από σεβασμό για την προστασία της ιδιωτικής ζωής όλων των ενδιαφερομένων. Τα θύματα αυτής της υπόθεσης ζήτησαν να μη γνωστοποιηθούν τα ονόματά τους.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.