Ο Τύπος που Ταξιδεύει σε Όλο τον Κόσμο Χωρίς να Πληρώνει Δεκάρα

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Όταν περπατάς μέσα σε ένα αεροδρόμιο, ιδρωμένος, κουρασμένος και με το άγχος να σε «πνίγει» σχετικά με το πόσο σου κοστίζει αυτό το ταξίδι, ίσως δεις φευγαλέα έναν τύπο σαν τον Brian Kelly. Ο πρώην εργαζόμενος στη Wall Street, είναι ένας από αυτούς τους εξαιρετικά οργανωμένους τύπους που δεν φαίνονται να ενοχλούνται από το jet lag ή από κάποια καθυστέρηση, ή τέλος πάντων από κάποια άλλη ταλαιπωρία που συνδέουμε με τις αεροπορικές πτήσεις. Υπάρχει λόγος που φαίνεται τόσο ήρεμος. Το τελευταίο του ταξίδι -με στάσεις στην Γκάνα, στη Ρουάντα και την Νότια Αφρική- του κόστισε περίπου 4,50 ευρώ.

Στη Διαδικτυακή κοινότητα, ο Kelly είναι γνωστός ως «Points Guy» και είναι ο ιδιοκτήτης ενός blog που σκοπό έχει να μάθει στον κόσμο πώς να εκμεταλλεύεται τα μπόνους των πιστωτικών καρτών, καθώς και τα frequent flyer miles, ώστε να εξασφαλίζουν δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν πτήσεις. Ανήκει στην ευρύτερη κοινότητα των λεγόμενων «travel hackers», οι οποίοι παίζουν με το αεροπορικό σύστημα, όπως οι card-counters στο καζίνο. Ο Kelly όμως, χρησιμοποιεί την απλή λογική και νόμιμες μεθόδους, που δεν χρειάζεται να είσαι ο Rain Man για να πιάσεις την καλή (βγάζει το ψωμί του ανεβάζοντας διαφημίσεις για πιστωτικές κάρτες στο blog του, αλλά λέει πως δεν δέχεται περαιτέρω «δώρα» από αυτές). Ως εκ τούτου, αντιμετωπίζεται ως celebrity από τον κόσμο της ταξιδιωτικής κοινότητας, αλλά και τις blog-ό-σφαιρες που ασχολούνται με τα δικαιώματα του καταναλωτή. Μάλιστα, το σκυλί του, ένα γαλλικό μπουλντόγκ, o Miles, έχει δικό του Instagram.

Όλα τα παραπάνω μου φαίνονται ιδιαίτερα εντυπωσιακά διότι ως φοιτήτρια που κουβαλάει τεράστια χρέη από φοιτητικά δάνεια και τα συναφή, δεν με παίρνει να ταξιδεύω και ιδιαίτερα. Η ιδέα του να μπορώ να το κάνω εντελώς δωρεάν με συναρπάζει, όπως άλλωστε με συναρπάζει κι η ιδέα του να εκμεταλλεύομαι τις τράπεζες και τις πιστωτικές τους και όχι το αντίθετο, που συνήθως συμβαίνει. Πήγα λοιπόν να τον βρω στο διαμέρισμά του στο Manhattan για να αλιεύσω χρήσιμες πληροφορίες. Με διαβεβαίωσε πως θα μπορούσα να βρω ένα δωρεάν εισιτήριο για την Ευρώπη μέσα σε μερικούς μόνο μήνες.

VICE: Πώς άρχισες να μαθαίνεις για τους πόντους;
Brian Kelly: Τη δεκαετία του '90, θυμάμαι, από τα 13 μου χρόνια ήμουν πολύ καλός με τους υπολογιστές. Ο πατέρας μου ήταν σύμβουλος επιχειρήσεων, οπότε ταξίδευε συνέχεια, αλλά δεν είχε ιδέα από υπολογιστές. Άρχισα λοιπόν να του κλείνω και να του χρεώνω όλες τις πτήσεις, μέσω του Velocity, από τη χρονιά που άνοιξε. Αρχίσαμε να μαζεύουμε όλους αυτούς τους πόντους, αλλά δεν ξέραμε πώς να τους χρησιμοποιήσουμε. Έκλεισα λοιπόν μια πτήση για τα νησιά Cayman όταν ήμουν 13 ετών. Ήταν τζάμπα και εκεί σκεφτήκαμε ότι κάτι έπαιζε σε αυτήν την ιστορία. Δεν ήταν και πολύ ωραίο που ο πατέρας μου έπρεπε να ταξιδεύει συνέχεια, αλλά ήμασταν μια μεσοαστική οικογένεια έξι ατόμων, που ζούσε έξω από την Philadelphia και ξαφνικά κάναμε ταξίδια στην Καραϊβική, τα οποία μας έβγαιναν πιο φτηνά από το να πηγαίναμε στο Jersey Shore.

Μετά πήγα στο Πανεπιστήμιο του Pittsburgh, αλλά σπούδασα και στο εξωτερικό. Πήγαινα σε μερικά συνέδρια, έκανα δύο ταξίδια και ξαφνικά είχα ανέβει στο gold status. Σκέφτηκα τότε πως «μάγκα μου, είμαι φοιτητής με μηδενικό εισόδημα και αναβαθμίζω πλέον όποια πτήση παίρνω. Κάτι πολύ ενδιαφέρον γίνεται εδώ».

Πότε ανακατεύτηκες με την κοινότητα των ανθρώπων που ασχολούνται με όλα αυτά;
Ανακάλυψα αυτήν την υποκουλτούρα γύρω στο 2005. Ήταν ουσιαστικά η travel hacking κοινότητα, πριν καν ονομαστεί έτσι. Ήμασταν απλά οπαδοί των προγραμμάτων frequent flyer. Το blog-άρισμα το άρχισα το 2010, όταν ήδη υπήρχαν μερικά ακόμα blog που καταπιάνονταν με όλο αυτό, αλλά εγώ ήμουν ο πρώτος που το έκανα από τη Νέα Υόρκη. Δούλευα στη Wall Street τότε, όπου ουσιαστικά «στρατολογούσα» κόσμο από τα πανεπιστήμια. Ταξίδευα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των Ηνωμένων Πολιτειών, προσπαθώντας να πείσω τους φοιτητές των τεχνολογικών σχολών να έρθουν να δουλέψουν στην Wall Street και όχι στην Apple, στη Google ή στο Facebook.

Μάζευα λοιπόν εκατομμύρια air miles κάθε χρόνο, άρα μέσα στα χρόνια της κρίσης ταξίδευα σαν εκατομμυριούχος. Έτσι γεννήθηκε το site. Τα λεφτά που γλύτωνα μέσω air miles ήταν περισσότερα από τον ετήσιο μισθό μου. Ήμουν φτωχός από οικονομικής άποψης, αλλά πλούσιος αν το μέτραγες σε air miles.

Παράτησα τη δουλειά μου την επόμενη χρονιά και έγραψα το πρώτο μου blog post. Πήγα ένα ταξίδι στο Tokyo και απλά είπα να το κάνω.

Ποιο είναι λοιπόν το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνω;
Ας ξεκινήσουμε με τον τύπο της πιστωτικής που πρέπει να πάρεις. Υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι. Οι καλύτερες είναι αυτές που σου επιτρέπουν να μεταφέρεις τους πόντους σου, δηλαδή οι πόντοι συλλέγονται κεντρικά και από εκεί και πέρα μπορείς να τους μεταφέρεις σε διάφορους συνεργάτες της εταιρίας. Έχεις πολλές περισσότερες επιλογές έτσι. Με τις πιστωτικές των αεροπορικών εταιριών, ουσιαστικά ποντάρεις σε μια αεροπορική εταιρία. Αυτό που λέω πάντα στον κόσμο είναι το εξής: θα έβαζες τις οικονομίες μιας ζωής μόνο σε μετοχές Apple; Το ότι πήγαν καλά τον έναν χρόνο, δεν σημαίνει ότι θα πηγαίνουν καλά συνέχεια.

Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με τις αεροπορικές εταιρίες. Κάποιες είναι φανταστικές, αλλά μπορεί μέσα σε μια νύχτα να υποτιμήσουν τους πόντους τους. Για παράδειγμα, η Delta μπορεί να αποφασίσει μια μέρα να σου πει πως πλέον πρέπει να ξοδέψεις τους διπλάσιους πόντους για να πας στην Ασία. Αν όμως είσαι στο πρόγραμμα της AmEx -η οποία συνεργάζεται με 20 και πλέον εταιρίες- τότε μπορείς να πεις ότι δεν θες να πας με την Delta και να πας με κάποια άλλη εταιρία που λειτουργεί το δρομολόγιο. Ουσιαστικά, το νόημα είναι να έχεις επιλογές.

Να μιλήσουμε λίγο για τις κάρτες εκείνες που ζητούν ετήσια συνδρομή; Κάνω λάθος που τις αποφεύγω;
Πολύς κόσμος ακούει για ετήσιες συνδρομές και φεύγει τρέχοντας. Αλλά, οι φτηνές κάρτες τελικά σου κοστίζουν παραπάνω. Αυτές οι κάρτες, χωρίς συνδρομή, δεν σου δίνουν απολύτως τίποτα. Αν κοιτάξεις, ας πούμε, κάρτες με συνδρομή όπως η AmEx και η Citi Prestige, που κοστίζουν γύρω στα 450 δολάρια τον χρόνο, θα δεις ότι σου δίνουν τόσους πόντους που υπερκαλύπτουν και με το παραπάνω την όποια συνδρομή τους. Απλά πρέπει να ξέρεις πώς να εκμεταλλεύεσαι με τον καλύτερο τρόπο τα προνόμια που σου δίνουν.

Τι άλλο πρέπει να κοιτάω όταν διαλέγω μια κάρτα;
Τους πόντους και τα πλεονεκτήματα που σου δίνει. Αν ταξιδεύεις, αυτό είναι πολύ σημαντικό, ακόμα και στην περίπτωση μια κάρτας που αφορά μόνο μια αεροπορική εταιρία. Αν πετάς με την Delta ας πούμε και η κάρτα επιτρέπει σε σένα και έναν «καλεσμένο» σου να πάρετε από μία έξτρα βαλίτσα, με δύο ταξίδια τον χρόνο έχεις καλύψει την ετήσια συνδρομή. Αν λοιπόν ταξιδεύεις συχνά και παίρνεις βαλίτσες φυσικά και βολεύει, ενώ επιπλέον δεν χρειάζεται να ξοδέψεις κάτι από την κάρτα. Έχω ένα μάτσο πιστωτικές σε ένα συρτάρι οι οποίες μαζεύουν σκόνη, τις οποίες έχω πάρει μόνο και μόνο για τα πλεονεκτήματα και τα μπόνους που σου δίνουν. Η πιστωτική κάρτα των Hyatt, ας πούμε, σου δίνει μια δωρεάν διανυκτέρευση τον χρόνο και έχει ετήσια συνδρομή 75 δολάρια. Μπορώ δηλαδή να μείνω ένα βράδυ που κοστίζει 250 δολάρια και έχω πληρώσει 75. Δεν θέλει μυαλό.

Θα αρχίσουν οι εταιρίες πιστωτικών καρτών να αλλάζουν τις πρακτικές τους, να προσλαμβάνουν άτομα σαν κι εσένα, ας πούμε, για να κάνουν την εκμετάλλευση αυτής της κατάστασης όλο και πιο δύσκολη; Βλέπεις αυτά τα «παραθυράκια» να κλείνουν σύντομα;
Οι πόντοι και τα air miles είναι βιομηχανίες δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι εταιρίες πιστωτικών καρτών χρησιμοποιούν τα μίλια και τους πόντους για να πείσουν τον κόσμο να βγάλει πιστωτικές κάρτες, το οποίο από μόνο του είναι δύσκολο. Ο περισσότερος κόσμος δεν θέλει να βγάλει πιστωτική κάρτα, οπότε πρέπει να δίνεις κίνητρα, αλλά δεν μπορείς να τους δώσεις λεφτά, λόγω των φόρων. Τα air miles είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να δώσεις κάτι σημαντικό στον πελάτη, αποφεύγοντας τους φόρους. Οι εταιρίες πιστωτικών καρτών αγοράζουν air miles δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις αεροπορικές εταιρίες. Μάλιστα, η AmEx έσωσε την Delta από την χρεοκοπία αγοράζοντας air miles.

Μιλάμε ουσιαστικά για διεθνές νόμισμα, που δεν ελέγχεται από κάποιον.
Αυτό ακριβώς είναι. Με ρωτάει ο κόσμος σχετικά με το πότε θα τελειώσει όλο αυτό, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχει λόγος να τελειώσει, διότι από αυτήν την ιστορία βγάζουν πολλά λεφτά τόσο οι εταιρίες πιστωτικών καρτών, όσο και οι αεροπορικές. Όλοι κερδίζουν.

Περισσότερα από το VICE

Αυτά τα Βίντεο Μπορεί να σε Κάνουν να Μην Πετάξεις Ξανά με Αεροπλάνο

Σαν Φρανσίσκο - Αθήνα: Ένα Ταξίδι με Ποδήλατο και Ιστιοπλοϊκό

Έτσι Είναι όταν Βρίσκεσαι σε Αεροπλάνο που Κάνει Αναγκαστική Προσγείωση