FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Πώς Είναι η Ζωή στη Φυλακή Όταν Είσαι Πάμπλουτος;

Badminton και δείπνα με αστακούς.
Matt Shea
Κείμενο Matt Shea
London, GB

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Αν μπεις στο Google και ψάξεις το όνομα Edward Davenport, θα δεις ένα μωσαϊκό από celebrity selfies στα οποία εμφανίζονται ένα σωρό διάσημοι, από τον πρίγκιπα του Μονακό μέχρι τον 50 Cent. Το site του Davenport σε υποδέχεται με την ατάκα «Καλώς ορίσατε στον ιστότοπο του Edward Davenport, έναν από τους πιο φανταχτερούς και διάσημους επιχειρηματίες του Λονδίνου, ο οποίος, επιπλέον, είναι ένας αληθινός Άγγλος τζέντλμαν από μια γνωστή βρετανική οικογένεια».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Αυτή η δημόσια περσόνα, όμως, είναι ένα από τα κόλπα του Eddie. Είναι ο τρόπος με τον οποίο στο παρελθόν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη διαφόρων και έχει αποκτήσει αυτά που θέλει. Ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από αυτό το χαμόγελο της επιτυχίας -ο οποίος αποτελεί και το κεντρικό θέμα του νέου ντοκιμαντέρ του VICE με τίτλο Wolf of the West End- έχει φαλιρίσει συνεργάτες και έχει βγάλει περίπου 34,5 εκατομμύρια λίρες από απάτες, σύμφωνα πάντα με το Serious Fraud Office (ένα νούμερο βέβαια το οποίο είναι πολύ μικρότερο σύμφωνα με τον Davenport).

H δεκαετία των 00's φέρθηκε καλά στον Eddie. Αφού αγόρασε την πρεσβεία της Sierra Leone στο Λονδίνο -την έπαυλη στο κεντρικό Λονδίνο, στο 33 Portland Place- για μόλις 50.000 λίρες το 1999, τη μετέτρεψε σε μια αρένα για σεξ parties, περνώντας την επόμενη δεκαετία διασκεδάζοντας διάφορους celebrities καθώς και μέλη της αριστοκρατίας. Το 2011, όμως, ο Fast Eddie καταδικάστηκε σε σχεδόν οκτώ χρόνια φυλάκισης, ως ο «εγκέφαλος» μιας απάτης πολλών εκατομμυρίων, αλλά τελικώς αποφυλακίστηκε το 2014, λόγω προβλημάτων υγείας και συγκεκριμένα λόγω ανεπάρκειας του ενός νεφρού του.

Πώς ήταν λοιπόν να πηγαίνεις από την απόλυτη χλιδή στο κελί της φυλακής; Πώς άντεξε ένα ορκισμένος γλεντζές, τη ζωή πίσω από τους τοίχους των φυλακών Wandsworth; Πέρασα αρκετό καιρό με τον Eddie κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Wolf of the West End, οπότε επικοινώνησα ξανά μαζί του για να μάθω.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

VICE: Πες μας τη χειρότερη ανάμνησή σου από τη φυλακή.
Edward Davenport: Υπήρχαν στιγμές που υπήρχε έλλειψη προσωπικού ή έλλειψη σε κάποια αγαθά. Οπότε, όταν έχεις κανονίσει να παίξεις badminton ένα Σάββατο απόγευμα και στο ακυρώνουν λόγω ελλείψεων στο προσωπικό, δεν έχεις και πολλές επιλογές ώστε να κάνεις κάτι άλλο τελευταία στιγμή.

Η χειρότερή σου ανάμνηση λοιπόν ήταν όταν έπρεπε να ακυρώσεις το badminton;
Μου έχουν κάνει και έφοδο στη μέση της νύχτας.

Γιατί έκαναν έφοδο στο κελί σου;
Νομίζω ότι έψαχναν για λαθραία.

Δεν υπήρχαν δηλαδή πραγματικά άσχημες στιγμές στη φυλακή;
Κοίτα, το ότι έπρεπε να κάνω μεταμόσχευση νεφρού δεν το λες και ιδανικό. Εννοείται πως είμαστε μια πολιτισμένη και εκλεπτυσμένη χώρα και παρά το γεγονός ότι δεν σκότωσα κανέναν, όταν με πήγαιναν για θεραπεία με είχαν με χειροπέδες.

Όντως, η ιστορία με το νεφρό δεν ακούγεται και πολύ καλή, αλλά με τα υπόλοιπα της φυλακής τι έγινε; Θέλω να πω, η φυλακή επηρεάζει αρνητικά πολύ κόσμο. Θες να μου πεις ότι εσύ δεν βίωσες κάτι τέτοιο;
Όχι, δεν είδα κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι ίσως διάβαζες άρθρα για φυλακές σε άλλες χώρες.

Ωραία. Αρά τι καλό είχε η φυλακή;
Ε να, έγινα καλός στο badminton. Δεν υπήρχε κάτι άλλο καλό εκεί μέσα, μόνο το badminton.

Ισχύει η φήμη πως με κάποιον τρόπο έβαζες τους φρουρούς να σου φέρνουν αστακό για το δείπνο σου;
Ναι βεβαίως, είχα δικά μου γεύματα, ασφαλώς.

Πώς κατάφερες να το κάνεις αυτό;
Αυτή εδώ είναι μια πολύ επίσημη συνέντευξη και ξέρω πως ηχογραφείται. Έχεις δίκιο για τη φήμη, έχεις δίκιο ότι ακούστηκε αρκετά, αλλά εγώ σου απαντάω και λίγο αστειευόμενος. Σου έδιναν ένα μενού κάθε εβδομάδα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά στο δικό μου μενού είχε αστακό, οπότε τον διάλεγα διαρκώς.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

(Το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν σχολιάζει υποθέσεις μεμονωμένων φυλακισμένων, αλλά ένας εκπρόσωπος του υπουργείου μας είπε πως δεν έχει σερβιριστεί ποτέ αστακός στις φυλακές Wandsworth).

Κατάλαβα. Πώς ήταν ο κοινωνικός σου περίγυρος στη φυλακή;
Όταν ήμουν φυλακή στο Λονδίνο ήταν σαν στέκι διασήμων. Υπήρχε κόσμος που φωτογράφιζε άτομα όπως ο Chris Huhne (o πρώην βουλευτής των Φιλελεύθερων Δημοκρατικών, ο οποίος φυλακίστηκε για 62 ημέρες για παρεμπόδιση του έργου της δικαιοσύνης) και μετά προσπαθούσαν να πουλήσουν την φωτογραφία στην εφημερίδα Sun. Υπήρξε μια φωτογραφία που τράβηξε ένας τρελός ισοβίτης στην οποία φαίνομαι εγώ και ο Kweku Abodoli της Credit Suisse. Ακόμα κι εγώ του είπα ότι έπρεπε να τη σβήσει. Ήμασταν δύο πολύ γνωστοί φυλακισμένοι, μαζί με ένα κινητό τηλέφωνο και ένα λάπτοπ. Ήταν μια τρελή φωτογραφία. Νομίζω ότι τελικά σβήστηκε.

Γνώρισα τον Chris Huhne, που ήταν πολιτικός, καθώς και τον Lord Taylor, επίσης πολιτικό. Υποθέτω πως οι άνθρωποι που προέρχονται από την ίδια κοινωνική τάξη κάνουν παρέα και μένουν σε ένα κοινό σημείο, πίνοντας καφέ και τέτοια. Οι άλλοι που παίζουν ένα άλλο παιχνίδι, όπως το εμπόριο ναρκωτικών, στέκονται σε άλλο σημείο.

Νομίζω πως ο Max Clifford ήταν απομονωμένος από την πρώτη μέρα φυλάκισής του, γιατί πρώτον, είναι πολύ γνωστός και, δεύτερον, το έγκλημά του ήταν τέτοιας φύσης που θα είχε πρόβλημα με τους υπόλοιπους φυλακισμένους. Όταν σε φυλακίζουν για εγκλήματα σεξουαλικής φύσης, οι υπόλοιποι εκεί μέσα θα σου κολλάνε, θα σε γελοιοποιούν και γενικότερα θα σου κάνουν τη ζωή δύσκολη.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ήσουν λοιπόν σε μια κλίκα με όλους αυτούς τους διάσημους;
Όχι, καμία σχέση. Συνήθιζα να παίζω badminton με έναν θεότρελο, o οποίος όμως ήταν καταπληκτικός τύπος, είχε φυλακιστεί για ένοπλη ληστεία και τον έλεγαν John Slavin. Σε κάποια φάση, μάλιστα, μου παρείχε και γραμματειακή υποστήριξη, που το βρίσκω πολύ αστείο γιατί ήταν πολύ πειστικός και γοητευτικός όταν μιλούσε σε άλλους. Είχα άτομα που μου έλεγαν πόσο τυχερός ήμουν που είχα αυτόν τον τύπο να δουλεύει για μένα και να σηκώνει το τηλέφωνό μου.

Γνώρισα πολλές ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες. Υποθέτω πως οι πιο ενδιαφέρουσες ήταν κάτι τύποι που γνώρισα από μια ομάδα hacker. Γνώρισα και έναν άλλον hacker πέρα από αυτούς, τον Black Dragon, ο οποίος νομίζω πως τώρα τα πηγαίνει αρκετά καλά: δεν έχει ξαναγυρίσει στη φυλακή και κρατάμε επαφή.

Σε φόβιζαν οι άλλοι φυλακισμένοι;
Κοίτα, ο Λύκος του West End δεν πρόκειται να φοβηθεί έναν τρομακτικό και βίαιο εγκληματία έτσι δεν είναι; (Γελάει) Εμείς οι λύκοι ξέρουμε να προστατεύουμε τους εαυτούς μας.

Ξέρω πως έχεις δύναμη και μπορείς να ασκείς επιρροή πάνω σε πράγματα και ανθρώπους στον έξω κόσμο, αλλά πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα στη φυλακή;
Όταν πρωτομπήκα, μου είπαν «κοίτα, ξέρουμε ότι προέρχεσαι από ένα περιβάλλον με πολλά προνόμια, ότι η υπόθεσή σου θα πάρει πολύ δημοσιότητα και πως το χρηματικό ποσό με το οποίο μπλέχτηκες είναι αστρονομικό. Ίσως λοιπόν, για το καλό του δικό σου, να πρέπει να πας με τους πιο "light" φυλακισμένους». Ουσιαστικά, μου έλεγαν να πάω με τους βουλευτές και τους πολιτικούς. Νομίζω ότι μου πήρε δέκα δευτερόλεπτα για να πω «χμμμ, ναι OK, αλλά αφού είμαι εδώ, γιατί να μην πέσω στα βαθιά που θα έχει και πιο πολύ πλάκα;».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Θα έλεγες πως η φυλακή γίνεται πιο εύκολη όταν έχεις χρήμα;
Το να έχεις λεφτά κάνει τη ζωή καλύτερη όπου κι αν είσαι. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρέπει και μέσα σου να είσαι καλά. Η φυλακή δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα.

Οπότε συνολικά, δεν ήταν κι άσχημα στη φυλακή.
Είναι απλά μια εμπειρία. Ούτε η καλύτερη, ούτε η χειρότερη.

Περισσότερα από το VICE

Μέσα σε ένα Διαδραστικό Sex Party στο Κέντρο της Αθήνας

Οδηγός για να Πετάς το Drone σου στην Ελλάδα

Κάναμε Χριστούγεννα με τους Έλληνες Παγανιστές

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.