Πώς Ήταν το Internet Μέσα στο 2014;

Θυμάστε τότε που το διαδίκτυο είχε πλάκα; Πριν από καμιά δεκαετία, μπορούσες να μπεις σε αυτό για λίγες ειδήσεις, κανένα meme με γάτες και για να κάνεις λίγο φιλικό sexting χωρίς να γίνεται ο κακός χαμός. Το 2014, κάθε tweet είναι λες και ρίχνεις φαί σε καυτό λάδι. Τα πάντα μπορεί να προκαλέσουν αντίδραση και ένταση, ακόμα και ένα λάθος πουκάμισο που θα φορέσεις, μπορεί να δημιουργήσει μια παγκόσμια καμπάνια εναντίον σου. Κοινώς, το 2014 ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αλλά και μια από τις πιο τρομακτικές χρονιές του διαδικτύου. Και μάθαμε τα εξής:

Ο Ψυχρός Πόλεμος Ξανάρχισε

Μια φορά και έναν καιρό η Δύση και Ανατολή πάλευαν μέσω φαλλικών πυρηνικών επιδείξεων και των ταινιών δράση της δεκαετίας του 80. Το 2014 πλέον, Ρώσοι πιτσιρικάδες – σπονσοραρισμένοι από την κυβέρνηση - αφήνουν βαρετά σχόλια με φόρα και άρθρα, υπογράφοντας με ονόματα όπως Gay Turtle και Ass. Τους έβρισκες στα social media να γκρινιάζουν για το πόσο άδικα η Δύση κριτικάρει την Μαμά Πατρίδα. «Οι άνθρωποι της Κριμαίας ήθελαν να εισβάλουμε. Μας το αποκάλυψαν μέσω ενός γκάλοπ που έκαναν οι στρατιώτες μας!»

Το περίεργο πράγμα με την Ρωσική προπαγάνδα είναι ότι λειτουργεί σχετικά καλά, εξαιτίας της ύπαρξης μιας μορφής Ευρωπαϊκού κυνισμού που «γεννάει» μια δεδομένη καχυποψία για οτιδήποτε Αμερικάνικο. Η κατάσταση δεν βοηθιέται από το γεγονός ότι το FoxNews της Ανατολής έχει χρήμα για πέταμα, αλλά ειλικρινά από το να τα ξοδεύουν στην προπαγάνδα, καλύτερα να τα χρησιμοποιούσαν για να μάθουν καλύτερα Αγγλικά.

Για να μην μείνει έξω από τον χορό, η πιο τρελή χώρα του κόσμου τσαντίστηκε σφόδρα όταν τα Αμερικάνικα καπιταλιστικά γουρούνια, αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν μια ταινία που είχε θέμα μια απόπειρα δολοφονίας του Αγαπητού Ηγέτη KimJongUn. Η χώρα του μεγάλου ηγέτη υποσχέθηκε «αντίποινα δίχως οίκτο» και λίγο αργότερα μια ομάδα χάκερ που αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «GuardiansofthePeace», μπήκε στο site της Sony και δημιούργησε ένα σωρό μπελάδες. Η Βόρεια Κορέα έχει αρνηθεί την οποιαδήποτε ανάμιξη στην υπόθεση, αλλά ελάτε τώρα. Την Τρίτη που μας πέρασε, οι ανώνυμοι χάκερ απείλησαν ότι θα επιτεθούν σε οποιοδήποτε κινηματογράφο προβάλει το TheInterview.

O Μισογυνισμός και η Ηθική στην Video Game Δημοσιογραφία

Η σύγκρουση διαφόρων κουλτουρών δεν αφορούσε μόνο την Ανατολή και την Δύση φέτος, καθώς αποδείχτηκε ότι υπάρχει ένα χειρότερο είδος ανθρώπου από τα Σοβετικά troll: τα γκρινιάρικα μετα-εφηβικά μαλακισμένα που δεν μπορούν να πηδήξουν. Το GamerGate, ένα hashtag που όσο και αν σας φαίνεται δύσκολο να το πιστέψετε εφευρέθηκε από τον AdamBaldwin, ξεκίνησε με μια γυναίκα, την ZoeQuinn, που αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα παιχνίδι με θέμα την κατάθλιψη στο Steam.

Εικονογράφηση του

Cei Willis

H «ασέξουαλ» υποκουλτούρα του gaming, αντέδρασε με το να φτιάξει μια ιστορία που έλεγε πως η Quinn είχε κοιμηθεί με διάφορους δημοσιογράφους με αντάλλαγμα κάποιες καλές κριτικές και εξαπέλυσε μια καμπάνια για να την πετάξει έξω από το διαδίκτυο. Ήταν μια δοκιμασμένη μέθοδος που στο παρελθόν είχε λειτουργήσει με την Anita Sarkeesian, άλλον έναν άνθρωπο με αιδοίο που είχε λάβει απειλές για την ζωή της, επειδή τόλμησε να φτιάξει ένα βίντεο που εξέταζε το πώς τα video games αντιμετώπιζαν τα δύο φύλα.

Τότε ήταν που συνέβη κάτι συγκλονιστικό, καθώς ο κόσμος άρχισε επιτέλους να καταλαβαίνει πως το μεγαλύτερο μέρος του game-ικού πληθυσμού είναι γυναικείο. Τα κακομαθήμενα νεαρά αγοράκια είναι πλέον η μειονότητα και όσο φωνάζουν και απειλούν, τόσο πιο πολλά χάνουν.

Όχι πως έχουν εξαφανιστεί τα βρισίδια. Αυτά είναι χειρότερα από ποτέ και φαίνονται και αποφασισμένα να μείνουν. Οι ισορροπίες όμως φαίνονται να έχουν αλλάξει και πλέον η λεγεώνα του GamerGate μήνα με τον μήνα, μοιάζει λιγότερο με στρατό και περισσότερο με ένα ολοένα και μικρότερο τσούρμο από μαλάκες.

Τα Οπίσθια της Kim Kardashian είναι Τρομακτικά Ισχυρά.

Όταν ήμουν γύρω στα 16, είχα έναν φίλο που το γούστο του στις τσόντες ήταν λίγο χαρντκορίλα. Μου είχε δείξει κάτι φωτογραφίες με γυναίκες να βάζουν διάφορα υπερμεγέθη πράγματα στο αιδοίο τους. Φρούτα, νερομπούκαλα, ακόμα και μια ρακέτα του τένις. Για μένα ήταν ακριβώς αντίθετο από ερωτικό. Ήταν λες και ο κόσμος του πορνό διακωμωδούσε τον εαυτό του. Ήταν κορίλα για την κορίλα.

Το 2014 ήταν η χρονιά που η Kim Kardashian «έσπασε το ίντερνετ» με τα υπερβολικά μεγάλα οπίσθιά της. Η εικόνα με έκανε να νιώσω όπως τότε, πριν τόσα χρόνια. Ήταν συνειδητά υπερβολική, σε σημείο που ξεπερνούσε τον όποιο ερωτισμό και απλά υπήρχε για να υπάρχει. Αν το είχε φτιάξει κάποιος γλύπτης θα μιλούσαμε για ένα έργο μιας διάνοιας, ένα έργο που παρωδεί καταπληκτικά την εμμονή της Αμερικάνικης κουλτούρας με το σημείο του σώματος μας από το οποίο χέζουμε. Νομίζουμε ότι κοιτάμε τον κώλο της, αλλά στην πραγματικότητα κοιτάμε τους εαυτούς μας. Εμείς είμαστε ο κώλος.

Και ίσως αυτό σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, το λογικό τέλος ενός δρόμου που ξεκίνησε με τον Sir Mix-a-Lot πριν από είκοσι περίπου χρόνια. Αγαπούσε τους κώλους και δεν έλεγε ψέματα (το έλεγε στο τραγούδι του το παλικάρι) αλλά πλέον είναι λες και είμαστε σε ένα «οπίσθιο» αδιέξοδο. Φτάσαμε στον κώλο στο τέλος του κώλου, βλέπουμε τους τελευταίους σπασμούς της 20χρονης εξάρτησης της Αμερικής. Το μόνο που μένει ίσως είναι να βρούμε κάποιο άλλο παραφουσκώμενο μέρος του σώματός μας για να γουστάρουμε.

Ο Κόσμος Γουστάρει Να Βλέπει Διάσημους Ανθρώπους Γυμνούς.

Αν με δει κανείς γυμνό, είναι λες και κάποιος έβαλε ένα λουκάνικο μέσα σε ένα προφυλακτικό και το τσούλησε στο πάτωμα ενός μπαρμπέρικου. Το κακό με αυτό είναι πως κάθε βράδυ, ο μόνος τρόπος να κοιμηθώ είναι να τον παίξω αφού πρώτα έχω κατεβάσει ένα μπουκάλι ουίσκι. Το καλό βέβαια είναι πως δεν χρειάζεται να ανησυχώ ότι κάποιοι χάκερς θα ανεβάσουν γυμνές μου φωτογραφίες στο iCloud.

Οι διάσημοι βέβαια καλά κάνουν και φοβούνται, γιατί όπως απέδειξε το Fappening, υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που θέλει να τους δει τσίτσιδους. Το χειρότερο βέβαια είναι πως επειδή το κοινό αντιμετωπίζει τους πλούσιους και διάσημους ως άτομα που παθαίνουν ό,τι ακριβώς τους αξίζει, η κλοπή φωτογραφιών και η δημοσιοποίηση τους στο διαδίκτυο αντιμετωπίστηκε από πολλούς ως ένα έγκλημα δίχως θύμα, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ένα αποτρόπαιο συμβάν μαζικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης γυναικών.

Υπήρξαν πολλοί που έσπευσαν να κατηγορήσουν την τεχνολογία της Apple, αλλά η αλήθεια είναι πως το θέμα της ασφάλειας είναι σαφώς πιο σχετικό, όταν ο άλλος ξέρει πράγματα για σένα. Όπως έγραψα τότε: «Οι ερωτήσεις σχετικά με το τι αμάξι οδηγάς, ή πως έλεγαν το πρώτο σου κατοικίδιο, στέκουν μια χαρά ως ερωτήσεις ασφαλείας, όταν έχεις να κάνεις με αγνώστους, γιατί δύσκολα θα βρεθούν οι απαντήσεις. Όταν όμως είσαι διάσημος, τέτοιου είδους πληροφορίες, είναι πιο δύσκολο να κρυφτούν».

Το πρόβλημα είναι πως ζούμε τις ζωές μας δημόσια όλο και περισσότερο. Όλο και περισσότερες πληροφορίες μας κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και όλο και περισσότεροι περίπλοκοι αλγόριθμοι φτιάχνονται για να τις αναλύουν. Μέσα στις επόμενες δεκαετίες, ένας αλγόριθμος θα μπορούσε να εντοπίσει έναν σκύλο σε μια παλιά σου φωτογραφία, να τον ταιριάξει με τον ίδιο σκύλο σε μια άλλη οικογενειακή σου φωτογραφία, να βρει το όνομά του και να κάνει το επίπεδο ασφάλειας σε ερωτήσεις τύπου «πως έλεγαν το πρώτο σου κατοικίδιο» να μοιάζουν κακό ανέκδοτο.

Απέχουμε ακόμα αρκετά από μια τέτοια πραγματικότητα, αλλά το 2014 απέδειξε ότι τελικά δεν απέχουμε από αυτήν τόσο όσο θα θέλαμε.

Ακόμα Χρειάζεται Να Φερουμε Τα Κορίτσια Σπίτι Τους.

Τα κορίτσια! Τα κορίτσια! Θυμάστε τα κορίτσια; Πριν από λίγους μήνες μόνο για αυτά μιλάγαμε, αλλά ξαφνικά ήρθε μια γκόμενα με μπικίνι, έριξε έναν κουβά με παγωμένο νερό πάνω της για την ιλαρά ή κάτι τέτοιο και χαθήκαμε κάπως. Κάτσε μισό. Τι λέγαμε;

Το 2012 κρατούσε μέχρι τώρα το ρεκόρ για την πιο ρηχή και απαράδεκτη ιντερνετική καμπάνια στην ιστορία, το #Kony2012 δεν ξέρω αν το θυμάστε. Το #BringBackOurGirls ξεκίνησε κάπως καλύτερα, από την άποψη ότι ο στόχος της καμπάνιας ήταν αληθινός. Κι ας γέμισε με τις ορδές του Twitter που βέβαια δεν είχαν νοιαστεί με την ίδια ένταση για τα σχολιαρόπαιδα που απήχθησαν στην Νιγηρία. Κι ας γέμισε με τους διάσημους που θέλησαν να κερδίσουν λίγα λεπτά προβολής ακόμα. Το σημαντικό ήταν πως εμφανίστηκε ο απλός κόσμος.

Για μια εβδομάδα τουλάχιστον.

Μετά από αυτό, έγινε σύντομα κατανοητό ότι η Boko Haram, η ισλαμική οργάνωση που είχε απαγάγει τα παιδιά και είχε σκοτώσει χιλιάδες άτομα, δεν έδινε δεκάρα για το Change.org και για τα hashtag, κάτι που άφησε μια ολόκληρη γενιά κλικακτιβιστών να αλληλοκοιτάζονται αμήχανα και να μην ξέρουν τι να κάνουν.

Ευτυχώς που ήρθε το ALS Ice Bucket Challenge, το οποίο αποδείχτηκε πολύ πιο εύκολο. Το μόνο πράγμα που έπρεπε να κάνεις ήταν να ρίξεις λίγο παγωμένο νερό στο κεφάλι σου και να μην δώσεις ούτε σεντ. Φορέθηκαν ένα κάρο βρεγμένα κοντομάνικα και τα «κορίτσια μας» ξεχάστηκαν.

Το πραγματικό καλό που έκανε η εν λόγω καμπάνια είναι ένα θέμα προς συζήτηση, αλλά έστω κι έτσι μας έδωσε μια πραγματική μαγική στιγμή από τον Patrick Stewart, τον άνθρωπο που μας έδειξε πως πρέπει να λειτουργεί πραγματικά η φιλανθρωπία.

Αυτό λοιπόν ήταν το Ίντερνετ για το 2014. Από την φιλανθρωπία, στους ιντερνετικούς πολέμους και από εκεί στο τσιτσίδι, η ανθρώπινη φυλή γίνεται όλο και πιο φωνακλού, όλο και πιο νευριασμένη, όλο και πιο ρηχή και καμιά φορά πιο αστεία από ποτέ. Για να δούμε τι θα φέρει το 2015.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.